บทที่ 86

"คุณเจียง นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมควรได้รับครับ"

"…"

ทําให้เธอโมโหแทบตาย

ในที่สุดเจียงฉูฉู่ก็ถูกผู้ช่วยส่งกลับไป

－

สถานพยาบาล

เมื่อฉินเย่มาถึง เวลาก็ใกล้เข้ามาแล้ว

อารมณ์ที่ตึงเครียดเมื่อมาถึงก็ผ่อนคลายลงเมื่อเขาก้าวเข้าไปในสถานพักฟื้นและเห็นเสิ่นหยินอู้นอนอยู่ข้างขาของคุณท่านฉิน

เมื่อได้ยินเสียงคุณนายฉินก็หันมามองเขา

แม่ผัวและหลานสองคนมองตากันกลางอากาศ จากนั้นคุณท่านฉินก็ยกมือขึ้นทําท่าทางให้เงียบเสียง

ฉินเย่เห็นแล้วจึงพบว่าเสิ่นหยินอู้กําลังหลับอยู่ข้างขาของคุณท่านฉิน

เนื่องจากขาและเท้าของคุณท่านฉินไม่สะดวก ฉินเย่จึงเดินไปข้างหน้าและก้มลงอุ้มเสิ่นหยินอู้ขึ้นมาวางบนเตียงเล็ก ๆ ข้าง ๆ อย่างอ่อนโยน

เธอน่าจะหลับลึกมาก จนถูกฉินเย่อุ้มขึ้นมาโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งตอนที่ศีรษะของเธอสัมผัสกับหมอนนุ่มๆ เธอก็ยังถูไถไปกับมันโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเธอก็กอดผ้าห่มในอ้อมแขนและหลับไปอีกครั้ง

เมื่อเห็นท่าทางของเธอ ฉินเย่ก็อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปหยิกแก้มนุ่ม ๆ ของเธอเบาๆ

นอนแล้วยังน่ารักขนาดนี้

สัมผัสของมือนั้นดีมาก ฉินเย่อดไม่ได้ที่จะบีบมันอีกครั้ง

ในขณะที่เขากําลังจะยื่นมือ