บทที่ 84

ไม่นานหลังจากที่ข้อความถูกส่งออกไป ฉินเย่ก็ตอบกลับเธอว่า "ฉันจะมาด้วยกันตอนเที่ยง"

ได้ยินดังนั้น เสิ่นหยินอู้ก็แปลกใจเล็กน้อย "บริษัทไม่ยุ่งหรือ?"

ฉินเย่ "ยุ่ง ยังประชุมอยู่ หาเวลาไป"

เสิ่นหยินอู้ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแค่พูดว่าดี

เขาหาเวลาจากที่ทํางานมาหาย่าของตัวเองที่สถานพักฟื้น เธอไม่มีอะไรจะพูด

－

ในที่สุดการประชุมก็สิ้นสุดลง

ผู้บริหารระดับสูงฟังคําสั่งสอนของฉินเย่ในห้องประชุมเป็นเวลาหลายชั่วโมง แล้วเดินออกไปด้วยสีหน้าซีดเผือด ทุกคนมองหน้ากันและรู้สึกเศร้าใจ

จากนั้นพวกเขาก็ส่ายหัวและถอนหายใจด้วยความอับอายและจากไป

ฉินเย่จัดเนคไทของเขาให้เรียบร้อยและมองไปที่นาฬิกาข้อมือของเขา

ถึงเวลานี้แล้ว ตอนนี้ไปสถานพักฟื้น เวลาน่าจะพอดี

ฉินเย่เดินออกจากห้องประชุมด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

เงาร่างงดงามในชุดกระโปรงสีขาว ผมยาวสลวยปลิวไสวเดินมาหยุดเขาไว้

"เย่"

น้ำเสียงของผู้หญิงอ่อนโยนและสดใส ทําให้เหล่าผู้บริหารระดับสูงต่างมองมาบ่อยๆ

ฉินเย่ชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นเจียงฉูฉู่ถือกล่องอาหารอุ่น ๆ ไว้ในมือและเดินมาหยุดตรงหน้าเขา

เมื่อเห็นเธอ ดวงตาที่เย็นชาของฉินเย่ก็เต็มไปด้วยความอบอุ่นก่อนจะเดินเข