Все главы คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: Глава 681 - Глава 690

"ตอนนี้คุณถามจบหรือยัง?"เสิ่นหยินอู้มองเขาด้วยสีหน้าราบเรียบ "ถ้าคุณรู้ทุกอย่างที่อยากรู้แล้ว ต่อไปอย่ามารบกวนฉันอีกได้ไหม?"
เมื่อได้ยินแบบนั้น ฉินเย่ก็เงยหน้าขึ้นทันที มองเธอด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ"ถึงแม้จะรู้ว่าผมไม่ได้เห็นข้อความนั้น และไม่ได้ให้คุณทำแท้ง คุณก็ยังจะผลักไสผมเหรอ?"
เสิ่นหยินอู้ยิ้มเบาๆ เสียงของเธอแผ่วเบา"คุณไม่ได้เห็นข้อความ มันเป็นความผิดผิดฉันเหรอ? ทั้งๆ ที่คุณเป็นคนไม่เคยห่างจากโทรศัพท์ แต่กลับส่งโทรศัพท์ให้อีกคนใช้บ่อยๆ ต่อให้มีอะไรเกิดขึ้น ผลลัพธ์นี้คุณก็ควรเป็นคนรับผิดชอบ ฉินเย่ คุณคงไม่ลืมใช่ไหมว่าวันนั้นฝนตกหนัก พวกคุณอยู่ที่คลับบิลเลียด แล้วฉันถูกข้อความที่ส่งมาเล่นๆ ของคุณเรียกให้เอาร่มไปให้ สุดท้ายก็ถูกเพื่อนของคุณหัวเราะเยาะอยู่ที่ชั้นล่าง?""คุณรู้ไหม? ก่อนมาที่คลับบิลเลียด ฉันเพิ่งได้รับรายงานตรวจครรภ์จากโรงพยาบาล"
มือของฉินเย่ที่อยู่ข้างลำตัวกำแน่น ดวงตาเบิกกว้าง"ตอนนั้นฉันใสซื่อแค่ไหน คิดว่าจะใช้โอกาสนี้บอกข่าวดีให้คุณรู้ แม้ว่าเราจะแต่งงานกันปลอมๆ แต่ฉันท้องจริง คิดว่าบอกคุณไปแล้วคุณจะยอมรับ? แต่น่าเสียดาย กลายเป็นว่าพอฉันไปถึง กลับโดนก

เมื่อได้ยินแบบนี้ เสิ่นหยินอู้ก็เงียบไปฉินเย่เห็นว่าเธอไม่พูดอะไร จึงมองไปทางเธอ ราวกับเห็นว่าเธอสีหน้าไม่ค่อยดี จึงอธิบายว่า "อย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้ตำหนิคุณเลยนะ ผมแค่คิดว่าเด็กๆยังเล็ก ควรจะได้ทำกิจกรรมที่น่าสนุกบ้าง"เสิ่นหยินอู้พูดอย่างคนหมดคำจะพูดว่า "ฉันเข้าใจสิ่งที่คุณพูดนะ แต่ที่คุณบอกมามันเป็นไปไม่ได้เลย หรือคุณจะสร้างสถานที่สนุกๆ ไว้ที่บ้านงั้นเหรอ?"
ไม่คิดเลยว่าฉินเย่จะพยักหน้าในวินาทีถัดมา"ใช่"
เสิ่นหยินอู้ "......"เธออยากจะพูดเสียดสีฉินเย่ว่าคุณคิดหรอว่าสิ่งนี้ใครๆ ก็สร้างขึ้นได้ง่ายๆ? แต่คำพูดนั้นกลับติดอยู่ที่ริมฝีปาก เมื่อเธอนึกถึงทรัพย์สินของฉินเย่และทรัพย์สมบัติจำนวนมากที่เขาให้เธอตอนกลับมาประเทศจีน
เธอมั่นใจว่าถ้าเธอพยักหน้า เขาจะสั่งให้คนจัดการทันที
"คุณว่ายังไง?"
แน่นอน เมื่อเห็นเธอไม่ตอบ ฉินเย่ก็ถามอีกครั้งเสิ่นหยินอู้เริ่มรู้สึกรำคาญเล็กน้อย แต่มีอะไรบางอย่างที่เธอไม่อยากพูดต่อหน้าเด็กสองคน จึงหันไปบอกพี่เลี้ยงว่า "รบกวนพาเด็กๆไปดูตารางเรียนของพรุ่งนี้หน่อยได้ไหมคะ?"
พี่เลี้ยงที่ยืนอยู่ข้างๆ เหมือนกับหุ่นยนต์รีบตอบสนองทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น

ระหว่างทาง ฉินเย่พูดถึงสิ่งอำนวยความสะดวกเกือบทั้งหมดที่เขานึกได้ หลี่มู่ถิงไม่สนใจว่าเขากำลังพูดถึงอะไร อย่างไรก็ตาม เมื่อฉินเย่เริ่มพูดถึงการออกแบบ เขาก็ได้กดบันทึกเสียงและเปิดโน้ตบุ๊กแล้ว เขาอัดเสียงและพิมพ์บันทึกไปด้วย "ก็ประมาณนี้แหละ ถ้าคิดอะไรได้เพิ่มเติมเดี๋ยวผมบอก ที่เหลือก็ให้นักออกแบบจัดการ" "ได้ครับ ประธานฉิน" หลี่มู่ถิงต้องการจะพูดอะไรเพิ่ม แต่อีกฝ่ายก็ได้ตัดสายไปแล้ว หลี่มู่ถิงใช้เวลาสักพักจึงตอบสนองอะไรได้ เมื่อครู่นี้ ดูเหมือนประธานฉินจะพูดถึงการออกแบบบ้านงั้นเหรอ? บ้าน? บ้านที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมายขนาดนี้? หลังจากวางสายแล้ว รถก็จอดนิ่ง "ประธานฉิน ถึงแล้วครับ" "อืม" ฉินเย่ตอบรับอย่างเคร่งขรึม เก็บโทรศัพท์ของเขาแล้วลงจากรถ ในตอนนี้เขามีแบบบ้านต่างๆอยู่ในหัว อะไรที่ขาดไปก็ต้องมาเพิ่มเติมในภายหลัง จะเป็นการดีที่สุดที่เขาจะจดบันทึกไว้หลังจากที่เขากลับไป ตอนที่เขาคุยโทรศัพท์อยู่ในรถเมื่อครู่นี้ เขาแค่พูดในสิ่งที่เขาคิดได้ และเขาไม่มีประสบการณ์ในการเป็นพ่อมาก่อน ดังนั้นเขาจึงได้แต่พูดตามสิ่งที่เขาเห็นอยู่บ่อยๆเท่านั้น แต่เขาไม่เคยได้สัมผัสมันม

“มี มีลูกกับเขาเหรอ?” เจียงฉูฉู่สับสนกับคำพูดของแม่เธอ “แม่ หมายความว่ายังไง หนูจะไปมีลูกกับเขาได้ยังไง? ตอนนี้เขาไม่อยากเห็นหน้าหนูด้วยซ้ำ รู้ไหม... วันนี้หนูเห็สายตาของเขา มันดูเหมือนเขาจะแก้แค้นหนู” คุณแม่เจียงกลับมองเธอด้วยความรังเกียจ “แกตื่นตระหนกอะไร? หรือแกไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลเจียงของฉันแล้ว? แกตื่นตระหนกกับเรื่องเล็กๆแบบนี้เหรอ?” "แต่……" “ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่ แกคือผู้มีพระคุณของเขา และสิ่งนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง แกเห็นไหมว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแล้ว เขาก็ยังทำอะไรแกไม่ได้เลย แต่ฉันก็คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าฉินเย่จะเป็นคนที่มีศีลธรรมมากขนาดนี้ ถ้าเป็นฉัน…” เมื่อพูดถึงตรงนี้ คุณแม่เจียงก็หยุดไปครู่หนึ่ง แต่กลับไม่ได้พูดอะไรเพิ่มอีก เธอเปลี่ยนมาพูดถึงเรื่องของเจียงฉูฉู่แทน “ถ้าเทียบแกกับเสิ่นหยินอู้ในตอนนี้ มันก็แค่เธอมีลูกแล้ว แต่แกยังไม่มี ถูกไหม? ฉินเย่ก็เลยเลือกเธอแบบไม่ลังเล แต่ถ้าแกมีลูกด้วยล่ะ? บวกกับที่แกเคยช่วยชีวิตเขาแล้ว แกคิดว่าเขาจะเลือกใคร?" เจียงฉูฉู่ไม่ได้พูดอะไร “แม่ว่า ถึงแกกับเขาไม่ได้หมั้นกัน แต่แกคงไม่เข้าใจหลักการที่ว่าแม่สูงส่งได้เพราะลูกสินะ

อย่างไรก็ตาม เสิ่นหยินอู้ก็นึกได้เพียงเท่านี้ ส่วนที่เหลือที่เธอพยายามตั้งใจนึกให้ออก หัวของเธอก็รู้สึกยุ่งเหยิงไปหมด นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก เธอนั่งที่ข้างเตียงและคิดอย่างเหม่อลอยอยู่เนิ่นนาน แต่ก็ยังมีเพียงภาพนั้น เมื่อเห็นแสงสว่างนอกหน้าต่าง เสิ่นหยินอู้ก็ยอมแพ้และลุกขึ้น หลังจากที่เธอออกจากห้อง เธอก็บังเอิญพบกับเด็กๆสองคนที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วและเดินออกมาพอดี นิสัยที่ดีๆต้องได้รับการปลูกฝังตั้งแต่อายุยังน้อยๆ เสิ่นหยินอู้สอนพวกเขาทั้งสองว่าควรหาเสื้อผ้าที่ต้องใส่ในเช้าวันถัดไปเตรียมไว้ก่อน เมื่อตื่นขึ้นและลุกขึ้นมาจากเตียงในวันรุ่งขึ้นก็ต้องรีบเปลี่ยนชุด ไม่ควรยืดยาดเพื่อที่จะได้ไม่เป็นหวัด ช่วงแรกๆพวกเขาทั้งสองค่อนข้างลำบากในการที่จะเรียนรู้ แต่เมื่อพวกเขาชินกับมันแล้ว หลังจากนั้นพวกเขาก็ทำมันได้อย่างราบรื่น อย่างไรก็ตาม เสิ่นหยินอู้ยังคงไม่ค่อยวางใจ เธอเดินไปตรวจดูเสื้อผ้าที่ทั้งสองคนใส่อยู่บนร่างกาย ตอนนี้อุณหภูมิในต่ำมาก หากสวมเสื้อผ้าด้านในไม่มากพอก็อาจจะเป็นหวัดได้ง่าย ภูมิคุ้มกันของเด็กๆไม่ค่อยดี หากป่วยขึ้นมาก็จะเป็นปัญหาได้ หลังจากตรวจดูและแน่ใจแล้วว่าเด็กน้อ