All Chapters of คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง: Chapter 671 - Chapter 680

เพราะตัวเองทำงานเป็นผู้ช่วยพิเศษ ซึ่งต้องพร้อมตลอดเวลา ดังนั้นโทรศัพท์ของหลี่มู่ถิงจึงเปิดสแตนบาย 24 ชั่วโมง
ทันทีที่โทรศัพท์ดังขึ้น เขาก็รู้ได้ทันทีว่าใครโทรมา
แต่วันนี้อากาศหนาว ผ้าห่มก็อุ่นมาก เขาไม่อยากลุกจากที่นอนจริงๆ
เสียงโทรศัพท์ดังต่อเนื่อง......
สุดท้ายหลี่มู่ถิงก็ต้องลุกขึ้นมารับโทรศัพท์“ครับประธานฉิน?”ฉินเย่พูดวันที่หนึ่งขึ้นมา แล้วพูดต่อว่า “หาทางช่วยฉันตรวจสอบข้อความทั้งหมดที่ได้รับในช่วงเวลานั้นด้วย”หลี่มู่ถิง “……”
พอรู้ว่าประธานฉินพูดถึงวันที่ไหน หลี่มู่ถิงก็ถึงกับอึ้ง “เอ่อ ประธานฉิน......นี่มันหลายปีแล้วนะครับ จะตรวจสอบได้ยังไง?”
“คุณเป็นผู้ช่วย คุณต้องหาทางให้ได้ แม้แต่ข้อความขยะก็เช็คให้หมด”
หลี่มู่ถิงยังอยากพูดอะไรต่อ แต่ทางนั้นก็ตัดสายไปแล้ว เขาจับโทรศัพท์ไว้ในมือและนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา－

ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน เสิ่นหยินอู้รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงเด็กคุยกัน รวมถึงเสียงผู้ชายแปลกหน้า และสุดท้ายก็เหมือนมีคนมาแตะที่หน้าผากของเธอเบาๆ ราวกับกำลังสำรวจบาดแผลของเธอ
เธอรู้สึกสับสน แล้วก็หลับไปอีกครั้ง
เมื่อเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็ถูกมือคู่หนึ

“ฉินเย่ นี่มันหมายความว่ายังไง? เราเป็นเพื่อนกันมาหลายปี นายไม่ให้เกียรติฉันก็แล้วไป แต่นี่นายทำกับฉูฉู่แบบนี้ได้ยังไง? ฉันบอกเลยนะ ถึงเรื่องเมื่อคืนจะเป็นความผิดของฉันกู้เหยียนซีที่ลงมือก่อน แต่นายก็ต้องรับผิดชอบ เสิ่นหยินอู้ก็ต้องขอโทษฉูฉู่!”สายตาของฉินเย่เย็นชาลงทันที ราวกับดาบคมกริบที่พุ่งเข้าใส่หน้าเขา
“นายพูดว่าอะไร? ลองพูดอีกทีสิ?”สายตาที่ดุดันของเขาทำให้กู้เหยียนซีรู้สึกกลัวเล็กน้อย แต่เมื่อมองไปที่เจียงฉูฉู่ที่ดวงตาเริ่มแดงก่ำ เขาก็รวบรวมความกล้าขึ้นมา“หรือว่าฉันพูดผิด? นายกับเสิ่นหยินอู้หย่ากันมากี่ปีแล้วล่ะ ในช่วงห้าปีที่ผ่านมาฉูฉู่ก็อยู่ข้างนายตลอด แล้วตอนนี้เสิ่นหยินอู้กลับมา จะมาแทนที่เจียงฉูฉู่ได้ตามใจชอบงั้นเหรอ?”
“เหยียนซี อย่าพูดอีกเลย...” เจียงฉูฉู่จับมือของกู้เหยียนซีแล้วพูดด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร “ฉันไม่เป็นอะไรหรอก หยินอู้บาดเจ็บหนักมาก เย่ดูแลเธอก็สมควรแล้ว”“ฉูฉู่ พูดอะไรบ้าๆ? เสิ่นหยินอู้บาดเจ็บแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉินเย่ ดูแลเธอมันสมควรตรงไหน เสิ่นหยินอู้นั่นแหละที่ไม่มียางอาย...”
ปัง!
กู้เหยียนซียังพูดไม่ทันจบ คางของเขาก็โดนต่อยไปหนึ่งหมัด
เขายัง

คำตอบไม่ต้องบอกก็รู้ เขาเองก็คิดว่าเขาต้องการ แต่......ตอนนี้ท่าทีของหยินอู้ที่มีต่อเขานั้นเย็นชาเหลือเกิน เธอจะอยากคืนดีกับเขาไหม?
ยิ่งไปกว่านั้น ความเข้าใจผิดระหว่างเขากับเธอก็ยังไม่ได้รับการแก้ไข
อย่างเช่นข้อความที่เธอส่งถึงเขา
เรื่องข้อความนั้น ฉินเย่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และงานที่เขามอบหมายให้หลี่มู่ถิงทำตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวคราวใดๆคิดๆ ดูก็สมเหตุสมผล เพราะเวลาผ่านไปตั้งห้าปีแล้ว ถ้าจะตรวจสอบจริงๆ อาจจะต้องใช้เวลานานมาก และอาจจะไม่พบอะไรเลยด้วยซ้ำแต่เขาก็ยังคิดไม่ตก ในเมื่อมือถืออยู่กับเขาตลอดเวลา มันจะเป็นไปได้ยังไงที่......“เย่......”
เจียงฉูฉู่เห็นว่าเขาไม่ตอบอะไรอยู่นาน จึงอดไม่ได้ที่จะเรียกเขาอีกครั้ง
ในตอนที่เสียงของเธอดังขึ้น ทำให้ฉินเย่นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ทันทีในหัวของเขาเหมือนมีอะไรบางอย่างแล่นผ่านไปแวบหนึ่ง
ในตอนแรกเขายังจับมันไม่ได้ แต่พอเสียงของเจียงฉูฉู่ดังขึ้น ฉินเย่ก็จับมันได้ทันที
เมื่อคิดอะไรบางอย่างได้ ดวงตาของฉินเย่ก็หรี่ลง และบรรยากาศรอบตัวเขาก็เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
เขาหันตัวกลับไป คว้าหัวไหล่ของเจียงฉูฉู่ไว้ทันท

ฉินเย่ปรายตามองเขาอย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับไปที่เจียงฉูฉู่“พูดให้ชัด”"ฉัน......ฉันไม่รู้ว่าคุณอยากให้ฉันพูดอะไร? ถ้าพูดถึงเรื่องข้อความ ฉันบอกคุณไปแล้วว่าข้อความที่ฉันลบไปมันก็แค่ข้อความขยะที่ไม่มีประโยชน์อะไร ส่วนเรื่องข้อความที่บอกว่าท้อง ฉันไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ"
คำพูดเหล่านั้นได้รับเพียงเสียงหัวเราะเยาะเบาๆ กลับมา"ไม่รู้เหรอ? มือถือของผมไม่เคยห่างจากตัว นอกจากตอนที่คุณจับมัน แล้วข้อความขยะก็บังเอิญเข้ามาพอดีในตอนที่มันอยู่ในมือของคุณมันจะบังเอิญขนาดนั้นเลยเหรอ?"ตอนนี้น้ำตาของเจียงฉูฉู่ไหลเต็มหน้าแล้ว"เรื่องนี้ฉันจะไปรู้ได้ยังไง? ฉันก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง แต่ฉันสาบานเลยว่าวันนั้นข้อความที่ฉันลบมันคือข้อความขยะจริงๆ เรื่องที่คุณพูด ฉันไม่รู้เรื่องเลย เย่ ฉันเป็นคนแบบไหนกัน? ถ้าฉันอยากทำร้ายคุณจริงๆ ตอนนั้นทำไมฉันต้องกระโดดลงไปในแม่น้ำเพื่อช่วยคุณด้วย? ฉันยอมทิ้งชีวิตตัวเองเพื่อช่วยคุณเลยนะ..."
เมื่อพูดถึงบุญคุณที่เธอเคยช่วยชีวิต สีหน้าของฉินเย่ก็มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย มือที่บีบไหล่ของเธอก็ค่อยๆ คลายลงเจียงฉูฉู่เห็นท่าทางของเขาก็ร้องไห้หนักขึ้น "ฉันไม่รู้ว่าเสิ่นหยิ

ฉินเย่แสดงสีหน้าเหนื่อยใจเล็กน้อย
"คุณคิดแบบนี้ได้ยังไง? ผมแค่อยากถามว่า หลังจากที่คุณส่งข้อความนั้น มีใครมาหาคุณไหม?"เสิ่นหยินอู้หยุดชะงัก นึกถึงตอนที่ส่งข้อความไปได้ไม่นาน เจียงฉูฉู่ก็มาหาเธอ และพูดบางอย่างกับเธอ
เมื่อเห็นสีหน้าของเธอ ฉินเย่ก็คาดเดาได้ว่ามีคนมาหาเธอจริงๆ
"มีคนมาหาคุณจริงๆสินะ ใคร?"เสิ่นหยินอู้ไม่ได้ตอบเขาทันที เพียงแต่มองเขาอย่างแน่วแน่"ที่คุณพูดตอนนี้หมายความว่ายังไง ถ้าฉันบอก คุณจะเชื่อเหรอ?"
สิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือ ฉินเย่ก็มองเธออย่างจริงจังเช่นกัน"ถ้าผมไม่เชื่อคุณ ผมจะเชื่อใครได้อีก?"
สายตาของเขาเต็มไปด้วยความจริงใจ ราวกับว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไรเขาก็จะเชื่อ ความเชื่อใจนี้ทำให้เธอรู้สึกว่าทั้งสองเหมือนได้กลับไปสมัยเด็กอีกครั้ง
ในตอนนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาใกล้ชิดกันมาก แม้ว่าจะยังไม่ถึงขั้นความรัก แต่ต่างฝ่ายต่างเป็นคนที่ไว้ใจกันที่สุด เป็นคนที่สามารถแบ่งปันทุกความรู้สึกและความลับทุกอย่างได้
ในตอนนั้นไม่มีใครเข้ามาแทรกกลางระหว่างพวกเขาสองคนเลย
ไม่เหมือนกับตอนนี้...... ทั้งสองคนเติบโตขึ้นมาและมีสิ่งต่างๆ มากมายมากั้นกลางระหว่างพวกเขา"หย