All Chapters of มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว: Chapter 361 - Chapter 370

เย่เฟิงกัดฟันแน่นด้วยความโกรธในใจเขาแทบอยากจะเดินไปตบหน้าเจียงรุ่ยฉีอีกหลายครั้ง“ขอโทษนะคะ แต่ที่ฉันเห็นคือคุณฆ่าเขา! ส่วนคนอื่นจะเห็นยังไงฉันไม่รู้ บางทีพวกเขาอาจจะกลัวคุณ เพราะเห็นคุณฆ่าคนอย่างโหดเหี้ยมก็ได้!แต่ฉัน เจียงรุ่ยฉี จะไม่ยอมกลัวพลังอำนาจของคุณเด็ดขาด!”เจียงรุ่ยฉีพูดพร้อมกับยักไหล่ จากนั้นก็ลูบหน้าผากของตัวเองด้วยท่าทางเหมือนเวียนหัว “แน่นอน มันก็อาจจะเป็นไปได้ว่า ตอนนั้นสถานการณ์มันตึงเครียดเกินไป ฉันเลยตกใจจนเห็นภาพหลอนไปเอง!เพราะฉันถูกคุณตบ จนตอนนี้หัวฉันยังมึนอยู่เลยไม่ว่าจะยังไง ฉันก็แค่พูดในสิ่งที่ฉันเห็นออกมาก็เท่านั้น!”เย่เฟิงได้ยินดังนั้ ก็มองเธอด้วยแววตาโกรธจัด “เธอ...”เจียงรุ่ยฉียิ้มอย่างได้ใจ เมื่อเห็นเย่เฟิงโกรธแต่ทำอะไรไม่ได้ เธอรู้สึกสะใจยิ่งนักกล้าตบฉันเหรอ?เดี๋ยวเจ๊จะทำให้นายไม่มีทางหนีเลยคอยดู!ต่อให้จะเก่งแค่ไหน ฆ่ามือสังหารได้กี่คนแล้วยังไง?ก็ไม่มีทางสู้กับกฎหมายหรืออำนาจรัฐได้อยู่ดี!ปัง!ในตอนนั้นเอง เสียงดังสนั่นเกิดขึ้นประตูห้องสอบปากคำถูกเตะเปิดออกจากด้านนอกผู้ช่วยไช่ลดเท้าลงยืนตัวตรงอยู่ข้างประตูผู้บัญชาการมู่ เดินเข้

เจียงรุ่ยฉีในตอนนี้โดนตบจนใบหน้าบวมปูดจนจำเค้าเดิมไม่ได้ถงซวี่เย่ที่โกรธจัดไม่ยั้งแรงเลยแม้แต่น้อย“ไม่...ฉัน...ฉันนึกออกแล้ว! เย่...คุณเย่ไม่ได้ฆ่าเหล่าไค!เมื่อกี้ฉันแค่พูดไปเรื่อยเปื่อย...”เจียงรุ่ยฉีร้องไห้พูดด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้าน เธอตกใจจนแทบหมดสติเพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!เสียงตบดังสนั่นก้องอยู่ในห้องสอบปากคำถงซวี่เย่ระดมตบเจียงรุ่ยฉีอย่างไร้ปรานี“พูดเรื่อยเปื่อย? พูดเรื่อยเปื่อยอีกสิ!”“ผู้หญิงไร้ค่าอย่างเธอกล้ากล่าวหาว่าเขาฆ่าคน? ถ้าไม่ใช่พี่เย่ของฉัน แต่เป็นคนอื่นล่ะ เธอคิดว่าพวกเขาจะเจอกับอะไร?”“ฉันมันโง่เอง ที่อุตส่าห์ดันเธอจนโด่งดังขึ้นมา!”“พี่เย่ของฉันคือใคร? เขาคือคนที่ช่วยชีวิตแม่ของฉันไว้! เป็นผู้มีพระคุณของตระกูลถง! แล้วเธอ ผู้หญิงไร้ค่านี่ จะให้ฉันมองหน้าพี่เย่ได้ยังไง?”“ให้ตายเถอะ ฉันจะฆ่าแก นังแพศยา!”ถงซวี่เย่พูดด้วยความเดือดดาล พลางตบซ้ำไปมา“คุณชายถง! ฉันผิดไปแล้ว...”“อ๊าก!”“ฉันไม่กล้าอีกแล้ว! ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย...”“อ๊าก!”เจียงรุ่ยฉีร้องลั่น ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวจนดูไม่ออกว่าเป็นใครผู้หญิงที่เคยหยิ่งทะนงในช่วงเช้า ตอนนี้เหมือนหม

“อีกสิบวัน เป็นยังไง?”ผู้บัญชาการมู่ถาม“ได้! ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ก็โอเค”เย่เฟิงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบตกลง...หลังแยกจากผู้บัญชาการมู่ เย่เฟิงและหลีเอียนก็ไปทานมื้อกลางวันด้วยกัน และช่วงบ่ายก็ไปถ่ายภาพพรีเวดดิ้งจนเสร็จหลังจากเหตุการณ์ตอนเช้า คนในร้านชุดแต่งงานต่างสุภาพและนอบน้อมกับทั้งคู่บริการอย่างไร้ที่ติแน่นอนว่า เหตุการณ์ในช่วงเช้าถูกปิดข่าวทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นทางกองถ่าย จุดชมวิว หรือร้านชุดแต่งงาน ทุกคนต้องเซ็นสัญญารักษาความลับ ห้ามเปิดเผยรายละเอียดใดๆ ออกไปหลายวันถัดมา เย่เฟิงไม่ได้ไปพบผู้อาวุโสหลีอีกเลย และไม่ได้รักษาเธอด้วยเหมือนเขาจะไม่สนใจแล้วจริงๆ!ในเวลาเดียวกัน มี "นักปรุงยา" ที่มีฝีมือคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้นในหยุนเฉิง และขายยาที่ชื่อว่า ‘หยางหยวนตัน’ ให้แก่เหล่าคนรวยผลลัพธ์ของมันทำให้หลายคนหลงใหล!โดยเฉพาะพวกที่สุขภาพทรุดโทรมจากการใช้ชีวิตเกินตัว หลังจากทานหยางหยวนตันเข้าไป พวกเขาเหมือนได้รับชีวิตที่สองเย็นวันนั้น ที่สำนักงานฝ่ายขายของบริษัทไวน์หวังป้า!เจียงหว่านเพิ่งทำงานเสร็จ!เช่นในคืนงานเลี้ยงรุ่นที่ผ่านมา เธอต้องทำงานถึงสองทุ่มก่อนจะไปร่วมงาน

ในวินาทีถัดมา ผู้จัดการเฝิงกรอกตามอง ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรออกทางด้านเจียงหว่าน หลังจากเดินออกจากบริษัทแล้ว เธอก็โทรกลับไปหาเย่เฟิง“เป็นยังไงบ้าง เงินเข้าแล้วใช่ไหม?”เย่เฟิงถามด้วยน้ำเสียงสบายๆ“อืม เข้าแล้ว!”เจียงหว่านตอบด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความขอบคุณและเขินอาย “คุณไม่ถามฉันเหรอ…ว่าเอาเงินไปทำอะไร กลับให้ฉันยืมทันที คุณไม่กลัวว่าฉันจะหลอกเอาเงินคุณเหรอ?”“ไม่กลัวหรอก ผมมีเงินเยอะ”เย่เฟิงตอบด้วยน้ำเสียงขบขัน“ฮ่าๆ…”เมื่อได้ยินคำพูดนั้น เจียงหว่านก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “จริงสินะ ตอนนี้คุณเป็นเจ้าของกิจการใหญ่แล้วนี่นา”“ฮ่าๆ แน่นอน!”เย่เฟิงตอบอย่างไม่ถ่อมตัวในใจเขายังมีความรู้สึกดีต่อเจียงหว่าน เพื่อนเก่าสมัยเรียนอยู่เธอเคยเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาแอบชอบ อีกทั้งยังช่วยเหลือเขาอยู่เสมอ แม้จะถูกคนอื่นนินทาแม้ในตอนนั้นเขาจะปฏิเสธความช่วยเหลือของเธอเพราะความรู้สึกต่ำต้อยและทิฐิในตัวเอง แต่ความทรงจำเหล่านั้นยังคงติดอยู่ในใจตอนนี้เมื่อเพื่อนเก่าต้องการความช่วยเหลือ เย่เฟิงย่อมไม่ลังเลที่จะยื่นมือช่วยส่วนเรื่องที่เจียงหว่านจะหลอกเอาเงินไหมนั้น?เหอะๆ จะเป็นไปได้เหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้น เจียงหว่านยังต้องดูแลแม่ที่ป่วย และยังต้องคืนเงินที่ยืมเย่เฟิงมาอีกผู้หญิงคนหนึ่ง จะไปหางานใหม่ที่มีรายได้มากกว่าห้าหมื่นบาทต่อเดือนในเวลาอันสั้นได้จากไหนกัน?“ไม่เป็นไรเจียงหว่าน ถ้าคุณไม่อยากทำงานที่นี่ ก็ไปทำงานที่โรงแรมโกลด์เดนรอยัล ผมจะให้คุณเป็นผู้จัดการ เงินเดือนเดือนละหนึ่งแสน!”เย่เฟิงพูดพร้อมกับโบกมืออย่างมั่นใจแต่เจียงหว่านกลับยิ้มขม พร้อมมองเย่เฟิงด้วยสายตาซับซ้อน “เย่เฟิง ที่ฉันยืมเงินคุณมาสี่ล้าน เพราะฉันตั้งใจจะค่อยๆ คืนให้ แต่ฉันไม่อยากไปทำงานกับคุณ เพราะมันจะเปลี่ยนความสัมพันธ์ของเราฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น…ขอบคุณสำหรับความหวังดีนะ แต่ว่า…ไม่เป็นไรดีกว่า”เธอมองเย่เฟิง พลางยิ้มแห้งๆ ใบหน้าแฝงความเศร้าหมองใช่! เธอสามารถยืมเงินจากเย่เฟิงได้ เพราะเธอเชื่อว่าเธอสามารถคืนให้ได้ทีละน้อยแบบนั้นความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจะยังคงเท่าเทียมกันแต่ถ้าเธอไปทำงานใต้การดูแลของเย่เฟิง ต่อให้ได้เงินเดือนสูงแค่ไหน ความสัมพันธ์จากเพื่อนร่วมชั้นในอดีต โดยเฉพาะกับคนที่เธอเคยมีความรู้สึกดีๆ ให้ จะเปลี่ยนไปเป็นนายจ้างกับลูกจ้างความรู้สึกแบบนั้น เจียงหว่านไม่