Lahat ng Kabanata ng Hidden Heir Of The Billionaire : Kabanata 21 - Kabanata 30

I was stunned. Kahit mga labi ko ay hindi ko magawang igalaw nang makita ko si Lucas. Nakaupo siya sa swivel chair ni Ms. Paola at nakatingin din sa akin, tila ba sabik na sabik siya nang makita ako. Parang kanila lang, nagagalit ako sa kanya dahil pagkatapos nung nangyari, hindi na siya nag-text, tumawag, o kahit palihim na nakipagkita sakin. Para sana mapag usapan namin iyong sa amin dalawa, para hindi ako umaasa kung may dapat pa ba akong i-expect sa kanya. Lalo na ngayon na marami akong gustong itanong sa kanya dahil sa mga nalaman ko tungkol sa kanilang dalawa ni Kuya. Malamig naman sa opisina ni Ms. Paola pero namamawis ang mga braso ko na nakahawak sa ilang envelope na pinakuha niya sa akin kanina. Nanatili pa rin akong nakatayo at nananatili pa rin ang mga mata ko kay Lucas. Hindi ko alam kung bakit tila ba nawala ang galit ko sa kanya nang makita ko siya. Pakiramdam ko ay maayos na a

Mas lalong tumindi ang kaba na nararamdaman ko nang bumaba ako ng sasakyan. The more I stayed with Lucas, the more I felt guilty about it. Pakiramdam ko ay pinagtaksilan ko si Kuya, pakiramdam ko ay niloloko ko siya. As much as I want to love Lucas, I can't help but obey Kuya Vern. Despite the fact that I don't want to be disrespectful to Lucas, I also don't want to lie to my brother. I can be impolite to anyone, but not to Lucas. Siguro dahil ay ayoko rin naman ang lumayo siya sa'kin. Lucas opened the door for me before I entered the coffee shop. He always does that and he never fails even once. Ito ang unang beses na nakapunta ako sa coffee shop na 'to kahit malapit lang siya sa eskwelahan na pinapasukan ko. Matagal na namin gustong subukan ni Quen ang mga kape rito kaso pakiramdam namin ay hindi kami nababagay dito. Hindi kasi swak dito yung ganda namin. 3 in 1 coffee, ayos na sa'min.

“Nasaan ka na ba? Akala ko ba manonood ka?” Ani Quen mula sa kabilang linya. Binagsak ko ang cellphone ko sa kama at mas pinagtuunan ng pansin ang basa kong buhok. Pinatuyo ko iyon sa harap ng electric fan at sa pamamagitan ng tuwalya ko. Ito kasing si Quen, may pagtawag pa. Eh kahit kailan naman hindi ko siya binigo. “Nat, nakakaasar ‘to!” singhal nito dahilan para umikot ang mga mata ko. “Malapit na ‘kong matapos. Manonood ako, promise!” aniko habang abala sa pagpapatuyo ng buhok. Mas lalo akong natataranta kapag alam kong may naghihintay sa’kin. At saka na-late rin kasi ako ng gising. Paano ba naman kasi, hinintay kong umalis ng bahay si Kuya Vern kagabi. Dahil kung umalis siya, eh ‘di nakipagkita siya kay Lucas. Pero inabot na ‘ko ng sibsib, hindi ko man lang narinig ang pag-alis niya. Sa totoo lang, umaasa akong magkakaayos sila dahil hindi gaano kataas ang pride ng mga lalaki sa mga kaibigan nila. Hindi tulad ng pride ng mga babae, mataas pa sa great wall of china! Aminado

Nathalie's P.O.V. It's a sunny sunday!  I've been staring at the ceiling since I opened my eyes, and I can already hear their voices downstairs, but I still don't want to get up. Sabi ng mga matatanda, masama raw nasisikatan ng araw sa kama pero ito ako, nakahilata pa rin. Ewan ko rin ba kung bakit kanina pa 'kong nakatitig sa kisame, umaasa ata akong may magbabago.  Pakiramdam ko ang bigat-bigat ng katawan ko at tila ba wala akong ganang bumangon at makihalubilo sa kahit na sino. Parang gusto ko na lang matulog maghapon dahil lunes na naman bukas. Ewan ko ba! Siguro dahil kulang ako sa tulog at bukod pa ron ay pagod din ang utak at katawan ko. Paano ba naman kasi, alas-dos na 'k

I decided to bring her to our art studio kung saan tahimik at walang makakarinig sa’ming dalawa. Hindi magandang pag usapan ang tungkol sa kanilang dalawa ni Baron dahil maraming chismosa sa room namin. Lalo na sikat itong si Candice sa campus, siguradong para itong virus na mabilis kakalat.  Walang naka-sched dito sa art studio kaya’t sigurado akong walang tao rito. Madalas akong dumidiretso dito sa tuwing kailangan kong mag isip, o di kaya pagod ako’t kailangan ko ng tahimik na lugar. Nang makapasok kami ni Candice ay agad kong sinara ang pinto at sinenyas kong umupo siya kahit saan.  "I really thought you won’t believe in me,” Basag niya sa katahimikan. “Wala kasing naniniwala kapag kinukwento ko sa mga kaibigan ko ‘yung tungkol sa’min ni Baron. Akala nila nagbibiro lang ak