All Chapters of หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: Chapter 71 - Chapter 80

สถานที่มีแต่ความวุ่นวาย! มีศพกลาดเกลื่อน!“คนหลายร้อยคนในที่นี้ ถูกฆ่าตายหมดแล้ว?”ซูเหยี่ยนจ้องมองทั้งหมดนี้อย่างล่องลอย เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกไม่น่าเชื่อเล็กน้อยแค่คนเดียวก็ฆ่าคนได้มากขนาดนี้แล้วเหรอ? ไม่แม้แต่จะกะพริบตา?นี่หลิงเฟิงตัวจริงเหรอ?หลิงเฟิงฝากเย่อวี่หลิวไว้กับซูเหยี่ยนแล้วพูดอย่างจริงจังว่า:"เลขาซู ช่วยส่งประธานเย่ไปพักฟื้นที่โรงพยาบาลใกล้เคียงหน่อย ตอนนี้เธออ่อนแอเกินไปแล้ว"“ผมขอไปเจอหม่าอี้โจวกับหลี่ป้าสักหน่อย!”เมื่อกี้เขาได้ยินแล้วว่าหม่าอี้โจวและหลี่ป้ากำลังจะไปฉลองที่โรงแรมแมริออทซูเหยี่ยนเลิกคิ้วแล้วพูดว่า:“หลิงเฟิง อย่าหุนหันพลันแล่น! หลี่ป้าแห่งหู่เหมินคนนี้หยั่งรากลึกในเมืองชางไห่ และความแข็งแกร่งของเขาก็ประเมินไม่ได้!”“ยังมีหม่าอี้โจวอีก เธอมีภูมิหลังในกลุ่มชาวจีนโพ้นทะเล! หากนายฆ่าเธอที่นี่ นายจะต้องเผชิญกับการแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งจากกองกำลังอันทรงพลังของอีกฝ่ายแน่นอน…”"ผมไม่สน!"หลิงเฟิงเดินตรงไปข้างนอกโดยไม่หันกลับมามองซูเหยี่ยนกลับกังวลอย่างยิ่ง:“ไม่ได้! ต้องไม่ปล่อยให้หลิงเฟิงต้องหาเรื่องกับปัญหาใหญ่อย่างหม่าอี้โจว! ไม่เช่นน

“เดิมทีฉันอยากจะซ่อนมันไว้อีกสองสามปี แต่การปรากฏตัวของแกทำให้ฉันเปลี่ยนใจไปอย่างสิ้นเชิง!”หลี่ป้าพูดกัดฟันกรอดปรมาจารย์แรงนอกคนหนึ่งในเมืองเล็กๆ อย่างเมืองชางไห่ก็พอที่จะให้เรียกว่าเป็นตัวบอสแล้ว!แต่ปรมาจารย์แรงในนั้นหายากยิ่งกว่า หากอยู่ในกองทัพก็ดำรงตำแหน่งเป็นนายพลได้อีกด้วย!นี่ก็เป็นเหตุผลสำคัญที่สุดว่าทำไมหู่เหมินของหลี่ป้าถึงเพิกเฉยต่อสามยักษ์ใหญ่แห่งชางไห่ และขยายตัวอย่างบ้าคลั่ง!ที่จริงเขาเข้าสู่ขั้นปรมาจารย์แรงในสมบูรณ์ เขาเหลือเพียงก้าวเดียวเท่านั้นก็จะทะลุทะลวงความแข็งแกร่งภายในและกลายเป็นมหาปรมาจารย์!เมื่อถึงเวลานั้น เขาก็สามารถเพิกเฉยต่อกองกำลังที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดในเมืองชางไห่ ซึ่งก็คือสี่ตระกูลยิ่งใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้โบราณ!“ฉันหลี่ป้า คือชายที่กลายเป็นราชาแห่งชางไห่! วันนี้ฉันจะใช้หัวของแกเป็นหินรองก้าวแรกของฉัน!”หลี่ป้าดูเคร่งขรึม ฆ่าหลิงเฟิงก่อน แล้วค่อยไปจัดการคุณจั่วนั่น!หม่าอี้โจวที่นอนหัวกระเซิงอยู่บนพื้น พูดอย่างปลาบปลื้มใจว่า“หลี่ป้า...ฆ่ามันซะ...ฉันจะให้หนึ่งในสิบของหุ้นสมาคมของเรา!”“ฉันอยากให้ร่างมันแหลกสลายเป็นเสี่ยงๆ!”“ไม่มีปัญหา!

“เรื่องน่าตื่นเต้นเหรอ? เรื่องอะไรเหรอ?”หลิงเฟิงตอนนี้สับสนจนจับต้นชนปลายไม่ถูกซูเหยี่ยนทำหน้าบูดบึ้งด้วยความไม่พอใจ “ตรงหน้านางมีสาวสวยทั้งคน นายไม่เห็นหรือไง?”“ได้ยินมาว่าเตียงคู่ในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทของโรงแรมมาริออทสวยมาก นายอยากไปกับฉันไหม...”ซูเหยี่ยนมีดวงตาที่มีเสน่ห์ราวกับผ้าไหม เธอค่อยๆ พาดขาเรียวยาวที่สวมถุงน่องของเธอแนบกับเอวของหลิงเฟิง ค่อยๆ ลูบไล้เบาๆ “ทำสิ่งที่ผู้ใหญ่เขาชอบทำกัน!”“ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้มีแค่สวรรค์รู้ นายรู้ ฉันรู้! แม้แต่หลิวหลิว ฉันก็จะไม่บอกให้เธอรู้!”หลิงเฟิงรีบเบือนหน้าหนีเพราะกลัวว่าจะหุนหันพลันแล่น แล้วมีอะไรกับอีกฝ่าย"เลขาซู ผมว่าเรา...อะแฮ่ม! ไปดูประธานเย่หน่อยกันดีกว่า!"เมื่อซูเหยี่ยนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า:“ฮ่าๆๆ! ดูสิ นายตกใจจนเหงื่อท่วมตัวเลยนะ ฉันล้อเล่นน่า! ไปดูหลิวหลิวกันเถอะ!”หลิงเฟิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "ที่แท้ก็ล้อกันเล่นนี่เอง!"เขากลับไม่รู้เลยว่าสีหน้าปกติของซูเหยี่ยนมีอาการหงุดหงิดจนไม่อาจสังเกตเห็นได้แวบผ่านเป็นเพราะเสน่ห์ของตัวเองยังไม่มากเท่าเย่อวี่หลิวงั้นเหรอ?ทั้งๆ ที่ตนก็เป็นฝ่ายรุแจนถึงจุดน

หลิงเฟิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกระแทกประตูแล้วออกไป “ก็ได้ ผมไปเอง คุณพอใจหรือยัง?”ความเชื่อใจระหว่างเขากับเย่อวี่หลิวช่างเปราะบางเหลือเกิน!ในเมื่อผู้หญิงคนนี้ไม่เชื่อในตัวเขา เขาก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในบริษัทต่อไปอย่างไรเสีย ตนก็ได้ชดใช้สิ่งที่ติดค้างเย่อวี่หลิวไปหมดแล้ว!เย่อวี่หลิวพูดด้วยสายตาเย็นชา “เขากับฉันไม่ได้มาจากโลกใบเดียวกัน ช่องว่างมันใหญ่เกินไป... หวังว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่มั่นคง หาภรรยาที่มีคุณธรรมสักคน สร้างครอบครัวและใช้ชีวิตเรียบๆ ทั้งชีวิต!”เมื่อเห็นเช่นนั้น ซูเหยี่ยนก็วิตกกังวลอย่างยิ่งและพูดว่า“หลิวหลิว เธอเนี่ยนะ จริงๆ เลย รู้ไหมหลิงเฟิงทำเพื่อเธอมากมายจริงๆ!”“เธอถูกหม่าอี้โจวตีจนเกือบตาย แม้แต่หมอก็คิดว่าเธอต้องตายแน่ๆ แต่เขาคือคนที่แย่งเธอมาจากยมบาล ช่วยชีวิตเธอมาจากปากแดนนรกเลยนะ!”เย่อวี่หลิวตะลึงและพูดว่า: "จริงเหรอ?"ซูเหยี่ยนพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม “อื้ม!”ปรากฏว่าการที่ตนสามารถฟื้นตัวได้อย่างดีนั้นต้องขอบคุณผู้ชายคนนั้น!“นอกจากนี้ ฉันยังได้ถามเกี่ยวกับรูปภาพนั้นด้วย เป็นผู้หญิงชื่อเฉินเหม่ยหลิง ซึ่งไม่พอใจหลิงเฟิง ก็เลยเผยแพร่ภาพที่คลุมเครือพว

การปรากฏตัวของหลิงเฟิงทำให้เธอมีความกล้าหาญอย่างอธิบายไม่ถูก และในที่สุดเธอก็ตัดสินใจต่อต้านตระกูลเย่!เย่อวี่หลิวไม่ยอมพ่ายแพ้และกล่าวว่า:"ฉันเป็นเจ้าของหุ้นของกรุ๊ปอยู่ 20% และเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่สามอันดับแรก ครึ่งหนึ่งของกรุ๊ปก็ฟังคำสั่งของฉัน!"“ไม่ใช่ว่าพวกคุณมาบอกว่าไล่ฉันออกก็ไล่ออกได้!”เย่เจิ้งหมิงตบโต๊ะแล้วยืนขึ้นพูดว่า:“ตอนนี้กรุ๊ปกลายเป็นอัมพาตแล้ว หากแกยังอยู่ในตำแหน่งนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วแกก็ต้องถูกไล่ลงจากตำแหน่งอยู่ดี! ยอมรับเสียเถอะ!”เย่อวี่หลิวเลิกคิ้วแล้วพูดว่า "ฉันจะหาวิธีแก้ไขปัญหาอย่างเต็มที่!"เย่ซิงชางเยาะเย้ย:“หาวิธีเหรอ? แกคิดว่าแกยังมีเวลาเท่าไหร่? ฉันให้เวลาแกได้มากที่สุดวันเดียวเท่านั้น!”เย่อวี่หลิวตะลึง: "อะไรนะ วันเดียวเหรอ? ในช่วงเวลาอันสั้นขนาดนี้ทำอะไรไม่ได้สักนิด!"เดิมทีเธอหวังให้ตระกูลซูของซูเหยี่ยนยื่นมือให้ความช่วยเหลือแต่อย่างเร็วที่สุดก็ต้องใช้เวลาสี่ถึงห้าวัน เวลาแค่หนึ่งวัน เป็นไปไม่ได้!เย่เจิ้งกั๋วพูดว่า: "ถ้าทำไม่ได้ก็ถอยออกไป!"“ใครบอกว่าทำไม่ได้”ในเวลานี้ หลิงเฟิงตาเขม็งแล้วะพูดว่า“มันก็แค่วิกฤตทางธุรกิจไม่ใช่เหรอ