หลิงเฟิงจ้องมองทุกคนในตระกูลเย่ด้วยรอยยิ้มตอนนี้ถึงคราวของกรรรมการระดับสูงเหล่านี้แล้วที่ใบหน้าของพวกเขาดูน่าเกลียดราวกับมะเขือยาวที่โดนลูกเห็บตกใส่!เย่เจิ้งหมิงพูดอย่างเศร้าโศก: "ล้อกันเล่นเหรอ? แกอยากให้พวกเราคุกเข่าลง! แกคิดว่าแกเป็นใคร!"เย่เจิ้งกั๋วพูดด้วยความโกรธว่า“แกเป็นเพียงพนักงานตัวเล็กๆ กล้าดียังไงมาข่มขู่พวกเรา พวกเราทุกคนล้วนมีตำแหน่งสูงส่งกว่าแกมาก?”“จะขยี้แกให้ตายนั้นง่ายเหมือนการขยี้มด!”แต่เย่อวี่หลิวกลับยกมุมปากขึ้น "แต่ฉันคิดว่าสิ่งที่หลิงเฟิงพูดดูเหมือนจะสมเหตุสมผลนะ"ทุกคนในตระกูลเย่โกรธจนจะระเบิดแล้ว "เย่อวี่หลิว เธอหมายความว่ายังไง!"“หมายความว่ายังไง? ตอนที่คุณบังคับฉันจนจะจนมุมเมื่อกี้ ฉันก็ถามคำถามเดียวกัน แต่พวกคุณตอบฉันว่ายังไง?”เย่อวี่หลิวกอดอกแล้วเยาะเย้ย“เป็นคนก็ต้องพูดแล้วทำตามให้ได้! เมื่อกี้ยังบังคับฉันอยู่เลยว่า ถ้าหลิงเฟิงไม่สามารถช่วยหลี่ห่าวกรุ๊ปได้ภายในสิบนาที ก็จะไล่ฉันออก! ตอนนี้ หลิงเฟิงทำตามที่บอกได้แล้ว พวกคุณจะกลับคำงั้นเหรอ?”“ถ้าพวกคุณไม่รักษาคำพูด ฉันจะช่วยเอง!”เย่อวี่หลิวพูดกรอดว่า "ถ้างั้น ฉันจะไม่ยอมเซ็น!"ทันทีที่
“ไอ้เด็กเมื่อวานซืน! กล้าดียังไงมาตีฉัน!”ใบหน้าของเย่เจิ้งหมิงถูกตบจากซ้ายไปขวา ใบหน้าของเขาบวมเหมือนหัวหมู มีเลือดกระเซ็นไปทั่วพื้น!หลิงเฟิงพูดว่า :“ฉันจะถามแกว่ายอมหรือยัง! คุกเข่าลงแล้วเรียกฉันว่าพ่อ! ไม่อย่างนั้นฉันจะทุบตีแกต่อ!”“หลิงเฟิง ฉันเป็นผู้อำนวยการของหลี่ห่าวกรุ๊ปนะโว้ย แกตีฉัน เชื่อไหมว่าฉันจะไล่แกออก!”เย่เจิ้งหมิงคำรามด้วยความโกรธเย่อวี่หลิวพูดเบาๆ ว่า:“อำนาจฝ่ายบุคลากรของทั้งบริษัทอยู่ในมือของฉัน อารอง แม้ว่าอาจะเป็นผู้อำนวยการบริหาร อาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไล่พนักงานของฉันออก”หลิงเฟิงยิ่งตบยิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ สามารถตบได้หลายครั้งในหนึ่งวินาที!เย่เจิ้งหมิงถูกตีจนกระทั่งใบหน้าของเขาส่วนใหญ่เละเสียแล้ว มีเลือดไหลออกมาจากปากและจมูกของเขา จจเขาต้องร้องขอความช่วยเหลือจากสมาชิกครอบครัวเย่คนอื่นๆ“พ่อ! พี่! ญาติๆ ทุกคน พวกคุณจะดูฉันโดนเด็กคนนี้ตบหน้างั้นเหรอ?”แต่เย่ซิงชางและคนอื่นๆ กลับไม่แยแสความหมายชัดเจนมาก ถือว่าคุณโชคร้าย! ไปยั่วยุหนามตำเท้าอย่างหลิงเฟิงเข้าให้!ในท้ายที่สุด เย่เจิ้งหมิงก็นอนอยู่บนพื้นโดยมีเลือดอาบเต็มหน้า และเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอก
“พี่หลิว ยังไม่ได้รับหนังสือแจ้งจากบริษัทอีกเหรอ? ผมถูกไล่ออกแล้ว ก็ต้องเตรียมตัวออกสิ!”หลิงเฟิงยิ้มอย่างขมขื่นเตรียมจะเดินผ่านอีกฝ่ายไปหลิวเชี่ยนขวางทางของเขาและพูดด้วยความตกใจ:“ถูกไล่ออก? ไล่ออกอะไร? ประกาศที่ฉันเพิ่งได้รับไม่ใช่การไล่ออก แต่เป็นการเลื่อนตำแหน่ง!”"คุณได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าทีมที่สองแล้ว!"ทันทีที่พูดจบหลิงเฟิงหยุดเดินอย่างไม่อยากจะเชื่อหู“อะไรนะ? ไม่ถูกไล่ออกแต่ได้เลื่อนตำแหน่ง?”“ใช่น่ะสิ ผู้จัดการฝ่ายบุคคลมาบอกฉันด้วยตัวเองเลยนะ!”หลิวเชี่ยนพูดตามความจริงเดี๋ยวขึ้นสวรรค์ เดี๋ยวขึ้นนรก!ต้าจวงโอบไหล่หลิงเฟิงทันทีด้วยความดีใจและพูดด้วยรอยยิ้มว่า“พี่เฟิง! เอาเป็นว่าเลิกแกล้งกันได้แล้วน่า! ทำเหมือนจะโดนไล่ออก แต่สุดท้ายก็ได้เลื่อนตำแหน่ง!”"พนักงานของเราหลายคนที่กลายเป็นพนักงานประจำไม่สามารถได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าทีมได้ภายในสามถึงห้าปี! การเลื่อนตำแหน่งของพี่เร็วเหมือนจรวดเลย!"หลิงเฟิงสงสัยว่า “ผิดแล้ว! มันไม่สอดคล้องกับนิสัยของผู้หญิงคนนั้นสักนิด!”เย่อวี่หลิว สาวภูเขาน้ำแข็งคนนี้ พูดคำไหนคำนั้นเสมอมาจู่ๆ จะเปลี่ยนใจได้อย่
“นั่งลง? ประธานเย่ คุณหมายความว่ายังไง?”หลิงเฟิงไม่เข้าใจ ผู้หญิงคนนี้จงใจสั่งเลขาซูออกไป เป็นไปได้ไหมที่เธออยากจะจัดการกับตัวเอง?“นั่งลงสิ พูดมากทำไม!” เย่อหลิวเลิกคิ้วหลิงเฟิงไม่มีทางเลือกนอกจากนั่งลงบนโซฟาเย่อวี่หลิวก็นั่งลงตามติดๆ หลังจากนั้น ไม่!ควรจะพูดว่า เธอนอนราบบนโซฟา มีร่างเซ็กซี่ร้ายกาจอยู่ตรงหน้าเขา!เธอก็ถอดรองเท้าส้นสูงคริสตัลออกทันทีขายาวตรงในถุงน่องสีดำวางอยู่บนเข่าของหลิงเฟิงทันใดนั้น หลิงเฟิงก็เกือบจะมีเลือดไหลออกมาจากจมูกของเขา เขากลืนน้ำลายลงไป"ประธานเย่ ผมขายแรงงานไม่ได้ขายตัวนะ!"ขาสวยคู่นั้นกับถุงน่องสีดำดึงดูดสายตาของเขา ช่างเย้ายวนใจมาก!“คิดอะไรอยู่น่ะ!” เย่อหลิวได้ยินดังนั้นก็พูดอย่างเย็นชาว่า“ฉันรู้สึกไม่สบายอีกแล้ว ฉันนึกได้ว่าการนวดเท้าของนายครั้งที่แล้วค่อนข้างมีประโยชน์เลยอยากลองอีกครั้ง”หลิงเฟิงก็ถึงบางอ้อในทันทีว่า "แบบนี้นี่เอง ประธานเย่ คุณก็ควรบอกแต่แรกสิ ทำลับๆ ล่อๆ อยู่ได้!"สีแดงปรากฏบนใบหน้าสวยของเย่อวี่หลิว แต่เธอจงใจแกล้งทำเป็นไม่แยแสและพูดว่า“ให้นายนวดนายก็นวดสิ! พูดไร้สาระอยู่ได้! ทำตามที่เจ้านายสั่ง!”หลิงเฟิงเลิ
เมื่อหลิงเฟิงได้ยินดังนั้นก็ยกมือขึ้นแล้วพูดว่า "ก็ตามที่คุณเห็น!""อย่าพูดลอยๆ ฉันถามนาย นายรู้ได้อย่างไรว่ายักษ์ใหญ่ในเป่ยเจียงกำลังจะลงทุนในหลี่ห่าวกรุ๊ป"เย่อวี่หลิวพูดทีละคำ“ไม่ต้องกังวล เพราะวันนี้นายฝ่าทะลุห่ากระสุนเพื่อไปช่วยฉันที่งานประชุมคณะกรรมการ ฉันจะไม่ถือโทษอะไรนายทั้งนั้น”“แต่นายต้องบอกฉันว่าใครคือบุคคลสำคัญจากเป่ยเจียงที่ช่วยฉันนั้นคือใครกันแน่?”ในที่สุดหลิงเฟิงก็เข้าใจแล้วว่า คนพวกนี้ดูท่าแล้วจะคิดว่าตนกับราชาแห่งความมืดนั้นคือคนละคนกันแต่ก็ไม่สำคัญหรอก เพราะพวกเขาก็เต็มใจที่จะเชื่อแบบนี้ หลิงเฟิงก็แค่เล่นไปตามนั้นก็พอเขาก็เลยแต่งเรื่องขึ้นมาลวกๆ ว่า“ระหว่างทางมาบริษัท ผมก็ได้พบกับขบวนรถของเหล่าหัวหน้ากลุ่มธุรกิจการค้าข้ามชาติ ผมบังเอิญได้ยินการสนทนาของพวกเขา บอกว่าพวกเขาได้รับคำสั่งจากคนสำคัญให้ลงทุนในหลี่ห่าวกรุ๊ปเป็นจำนวนเงินหนึ่งหมื่นห้าพันล้านบาทนะ”ย่อวี่หลิวเชื่อแบบนั้นจริงๆ แล้วพูดว่า:“แล้วนายได้ยินชื่อของบุคคลสำคัญคนนี้ไหม?”หลิงเฟิงส่ายหัวแล้วพูดว่า "อันนี้ผมไม่รู้"ตลกล่ะ! ตนจะพูดชื่อตนเองออกมาได้ยังไง!เย่อวี่หลิวมีร่องรอยของความผิดหวัง
หลิงเฟิงกล่าว“คุณจั่วเป็นคนทำงานเงียบๆ แทบไม่ได้เอ่ยถึงอะไรเกี่ยวกับองค์กร V ให้ฉันฟังเลย แต่มีครั้งหนึ่งเขาเผลอหลุดปากบอกว่า องค์กร V กำลังวางแผนงานใหญ่อยู่ ถ้าสำเร็จ อาจทำลายประเทศมังกรทั้งหมดได้!”หลี่ป้าอธิบายอย่างละเอียดหลิงเฟิงตาลุกโชนเหมือนคบเพลิง“หากไม่ได้รับความยินยอมจากฉันราชาแห่งความมืด ใครหน้าไหนที่กล้าทำอะไรประเทศมังกร ก็เท่ากับประกาศสงครามกับฉัน!”“องค์กร V พวกแกกล้าหาญมากนะ! ดูสิว่าฉันจะขุดรากถอนโคนโคตรเหง้าศักราชทั้งสิบแปดรุ่นของพวกแกได้ไหม!”แม้ว่าตอนนี้เขาจะเกษียณและอยู่ตัวคนเดียวก็ตามแต่การดับไฟไม่ได้หมายความว่าต้องปิดเตา!ชิงหลงกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ตราบใดที่คุณเอ่ยปาก ทหารหลายล้านคนในเป่ยเจียงก็พร้อมตอบรับ!”หลิงเฟิงส่ายหัวแล้วพูดว่า“ศัตรูในวันนี้แตกต่างจากเมื่อก่อน ลูกน้องรับมือยากกว่าหัวหน้า! การต่อสู้อย่างเปิดเผยไม่น่ากลัว แต่กลัวว่าอีกฝ่ายจะแทงข้างหลัง!“หนูพวกนี้ที่ซ่อนตัวอยู่ในรางน้ำ น่ากลัวกว่าศัตรูที่เราทำลายไปก่อนหน้านี้มาก!”“ดังนั้นก็ไม่จำเป็นต้องระดมทหาร มีฉันอยู่ในเมืองชางไห่ จะรับผิดชอบไปกำจัดหนูพวกนี้เอง”หลิงเฟิงถามหลี่ป้าอีกครั้งว่
“งั้นก็รีบเข้าเถอะ นายรีบนำทางไปเร็ว” หลิงเฟิงร้อนใจปานไฟเผามากแล้วไม่นานเขากับจางกังติงก็มาถึงร้านบลูเอนแชนเทรสบาร์อันโด่งดังใจกลางเมืองนี่คือบาร์ทันสมัยที่ผสมผสานองค์ประกอบของจีนและต่างประเทศ โดยมีการออกแบบสไตล์ศิลปะมากมาย และมีชายหล่อหญิงสวยนับไม่ถ้วนจางกังติงพาลูกน้องไปด้วยหลายสิบคน หลังจากบอกชื่อแล้ว พนักงานเสิร์ฟก็พาพวกเขาไปยังห้องส่วนตัวที่ใหญ่ที่สุดทันทีในนั้นเต็มไปด้วยชายร่างกำยำ มีปืนเหน็บอยู่ที่เอว และมีรอยสักอยู่ทั่วร่างกาย!และข้างในก็มีจางจื่อหาว ข้างๆ เขาคือเหอซิ่วฟางที่ถูกมัดไว้หลายทบ ถูกตบตีจนเลือดไหลกลบปากเมื่อเห็นหลิงเฟิง เธอก็ตกใจและพูดว่า “เฟิงเอ๋อร์ แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเข้ามา ทำไมลูกถึงไม่เชื่อฟังแบบนี้”“ฮ่าๆ ยังพาลูกสมุนมาด้วย? ไม่ต้องการชีวิตแม่แกแล้วใช่ไหม”จางจื่อหาวโอ้อวดแสนยานุภาพ ชูมีดปอกผลไม้ขึ้น และทำท่าทางต่างๆ บนใบหน้าของเหอซิ่วฟางหลิงเฟิงโกรธมากจนกัดฟันกรอด “ฉันมาแล้ว! ยังไม่รีบปล่อยแม่ฉันอีก!”“ปล่อย? ฉันบอกตอนไหนว่าจะปล่อยไป”จางจื่อหาวพูดด้วยรอยยิ้มอันดุร้ายว่า“ฉันแค่อยากเห็นแกกับยายแก่นี่ ตายด้วยกัน!”หลังจากพูดอย่างนั้น ชาย
ในเวลานี้จ้าวมู่เสวี่ยอยู่ในสภาพเละเทะ เป็นถึงปรมาจารย์แรงนอก แต่เธอกลับประมาทจนถูกคนวางยาในเหล้าของเธอได้ส่งผลให้ในร่างกายตอนนี้ไม่มีพลังงานที่แท้จริง ร่างกายไม่สามารถออกแรงได้เธอทำได้แค่ลืมตาคู่งามพูดว่า“ฉันเป็นหัวหน้าทีมบังคับใช้กฎหมายเมืองชางไห่ จ้าวมู่เสวี่ย ต้องสงสัยว่าในบลูเอนแชนเทรสบาร์ของพวกนายเกี่ยวข้องกับสิ่งผิดกฎหมาย จึงมาสืบสอบโดยสวมชุดธรรมดา!”“พวกนายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นทีมบังคับใช้กฎหมายทั้งหมดจะมาทำลายที่นี่!”พูดจบก็ล้มลงกับพื้น ทำให้ทุกคนหัวเราะ ตะโกนใส่“ว้าว? หัวหน้าทีมบังคับใช้กฎหมายเก่งมากนักเหรอ”“รู้ไหมว่าบลูเอนแชนเทรสบาร์ของเรามีเบื้องหลังยังไง อย่าว่าแต่หัวหน้าทีมบังคับใช้กฎหมายอย่างเธอเลย แม้แต่เบื้องบนของเธอ ผู้บัญชาการตำรวจเมืองชางไห่ ยังไม่กล้าแตะต้องพวกเราเลย!”ลู่จิ่วหย่วนพูดอย่างมีความหมายขณะสูบบุหรี่“ในเมื่อเป็นหัวหน้าจ้าว งั้นจะฆ่ามันไม่ได้ มันผิดกฎ แต่ว่า ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ แล้วข่าวแพร่ออกไป พวกเราจะเสียหน้าแย่!”“เอาแบบนี้ดีไหม หัวหน้าจ้าว เธอทิ้งของอะไรสักอย่างไว้ที่นี่ ถือว่าเป็นคำอธิบาย!”“ของอะไร” จ้าวมู่เสวี่ยถามพร้อมเงยหน้
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่