บททั้งหมดของ หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: บทที่ 501 - บทที่ 510

“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ผู้หญิงบ้าๆคนหนึ่ง ไม่ต้องไปสนใจหรอก”หลิงเฟิงโบกมืออย่างไม่ใส่ใจนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เหยาหยุนหลานเสียสติ อาละวาดไม่มั่วน่ะ เขาไม่จำเป็นต้องตกใจอะไรนักหนา อีกอย่าง เขาก็ไม่ถึงกับต้องกลัวเสือถิ่นเล็กๆในเมืองหลวงของมณฑลนี้!“ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคืออาการของคุณเย่”หลิงเฟิงครุ่นคิด“ตอนนี้เธอมีอาการขาดสติสัมปชัญญะของมนุษย์ ทางเดียวที่อาจช่วยได้คือยาฟื้นคืนวิญญาณ”“แต่ปัญหาคือ สมุนไพร 12 ชนิดที่ใช้ปรุงยานี้นั้น มีถึง 8 ชนิดที่หาในมณฑลเจียงหนานไม่ได้ เช่น ต้นฟื้นวิญญาณที่มีแค่ในเป่ยเจียง และโสมเลือดที่เป็นของขึ้นชื่อจากเมืองหนานหยาง...”“นั่นอาจไม่แน่นะ”ซูเหยี่ยนรีบพูดทันที“ที่หอสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์อาจมี! ที่นั่นเป็นร้านขายยาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง ภูมิหลังของที่นั้นยังได้รับความร่วมมือจากตระกูลผู้ฝึกตนโบราณทั้งเก้ารวมถึงรัฐบาลมณฑลอีกด้วย ซึ่งเก็บสะสมสมุนไพรหายากจากทั่วทุกมุมโลกไว้เพียบ”“แต่ราคาก็อาจไม่ธรรมดา ยาที่นั่นแพงจนน่าตกใจ ค่าตรวจรักษาก็แพงหูดับ!”"แต่ราคาอาจแพงไม่ใช่น้อย ค่ายาของที่นั่นแพงจนแม้แต่ฉันยังรู้สึกว่าเกินจริง! ไปรักษาที่นั่น แค่ค่าตรว

“ผู้หญิงบ้าโผล่มาจากไหน? หลบไป!”บรรดาลูกน้องของหอสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ต่างชะงัก มองเย่อวี่หลิวด้วยสายตาไม่สบอารมณ์แต่ไม่ทันไร พวกเขาก็โดนซัดกระเด็นกระจัดกระจายไปคนละทิศทาง!หลิงเฟิงเดินเข้ามา “เรียกใครผู้หญิงบ้านะ?”หม่าหยวนจื้อทำหน้าบึ้งทันที “แล้วแกเป็นใครอีก?”“ตอนแรกผมก็ไม่อยากยุ่งเรื่องพวกนี้นักหรอก”หลิงเฟิงยิ้มขมพลางส่ายหน้า เขาชี้ไปที่เย่อวี่หลิวซึ่งยืนอยู่ข้างๆด้วยท่าทางแน่วแน่“แต่ดูเหมือนว่าในจิตใต้สำนึกของเธอ ต้องการจะปกป้องแม่ลูกคู่นี้! ผมก็เลยช่วยไปตามนั้น!”จะทำไงได้ก็เขารักเมียไปแล้ว!เมื่อพูดจบ ปลายนิ้วของเขาก็ปรากฏเข็มเงินจำนวนมากพุ่งออกมา!สีหน้าของหม่าหยวนจื้อเปลี่ยนเล็กน้อย “แกก็เป็นหมอเหมือนกันหรือ?”“เจ้านายครับ เขาคือลูกค้าที่จะซื้อสมุนไพรของเราในราคาสูงครับ!”พนักงานหน้าเคาน์เตอร์รีบเตือนหม่าหยวนจื้อถึงกับอุทาน“ที่แท้ก็คุณนี่เอง! หึๆ! ดูไม่ออกเลยนะว่าคุณก็เป็นพวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน! คุณยายคนนี้อวัยวะภายในแหลกไปหมดแล้ว มีแค่ลมหายใจสุดท่ายยื้ออยู่ ต่อให้ผมลงมือเองก็ยังไม่แน่ว่าจะช่วยเธอได้!”“อย่าว่าแต่คุณที่เป็นแค่หมอหนุ่มธรรมดาๆเลย พาอาจารย์คุ

“ยาของคุณผมจัดได้จัดใส่กล่องไว้แล้ว ผมให้ส่วนลดพิเศษเหลือแค่เจ็ดแสนห้าหมื่นบาท จากนั้นก็ไปจากที่นี่ซะ กลับไปที่ที่คุณจากมา”หม่าหยวนจื้อเอียงคอยิ้มพลางยกเท้าที่เหยียบอยู่บนมือหลิงเฟิงออก“ชีวิตของคนไร้ค่าพวกนั้น ไม่คุ้มค่าที่คุณจะช่วย คุณน่าจะเข้าใจสิ่งที่ผมพูดนะ?”ได้ยินเช่นนั้น ชายหนุ่มรีบตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “อย่ามาด่าถึงแม่ผมนะ!”เพี๊ยะ!ทันทีที่พูดจบชายร่างใหญ่สองคนที่ยืนเฝ้าประตูหอสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ได้พุ่งเข้าใส่ ตบหน้าชายหนุ่มทันทีทำเอาฟันของชายหนุ่มกระเด็นไปหลายซี่ เลือดไหลนองพื้นท่วมครึ่งแผ่นกระเบื้อง!“ปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้!”ผู้คนรอบข้างต่างสูดหายใจลึกด้วยความตกใจ และถอยหลังออกไปหลายก้าว!แม้แต่คนเฝ้าประตูก็เป็นถึงจอมยุทธ์!ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหอสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ถึงกล้าหยิ่งผยองขนาดนี้! นี่แหละคือความมั่นใจที่ทำให้พวกเขากร่างได้ขนาดนี้!แต่หลิงเฟิงไม่ได้สนใจ เขาก้มหน้าลงต่อไปและแทงเข็มเงินเข้าไปในร่างหญิงชราโดยไม่ลังเล!โครม!ทันใดนั้น ลมหายใจของหญิงชรากลับมาเป็นปกติอีกครั้ง เธอไออย่างรุนแรงราวกับหายใจติดขัด!ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าบวมไปครึ่งซีกยิ้มทั้

ทั้งสองคนถูกหลิงเฟิงยั่วโมโหจนโกรธจัดและไม่คิดจะออมมืออีกต่อไป!ฉลามเสือพุ่งเข้าหาหลิงเฟิงราวกับรถถังไทเกอร์ อำนาจทะลุทะลวงอย่างไม่อาจต้านทานได้!แต่หลิงเฟิงกลับใช้มือแค่ข้างเดียวในการกดเกียร์ของรถถังนี้ได้ทันทีจนอีกฝ่ายไม่สามารถขยับเขยื้อนได้แม้แต่น้อย!นกยูงกล่าวอย่างไม่พอใจ “ฉลามเสือ! อย่ามัวทำท่ามากความ! รีบจัดการเขาซะ เราจะได้รีบกลับไปรายงานผลงาน!”“ฉัน... ฉันขยับไม่ได้! หมอนั่นมันเป็นพวกฝึกวิชา!”ฉลามเสือได้แต่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม สีหน้าแดงก่ำเหมือนตับหมู!แม้เขาจะออกแรงอย่างสุดชีวิต แต่ก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลยแม้แต่น้อย!นกยูงอึ้งไปในทันที “เป็นไปได้ยังไง!”เพราะความสามารถในการต่อสู้ของสมาชิกกลุ่มมังกรเพียงคนเดียว ก็สามารถเทียบเท่าได้กับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ระดับท็อป 20 ของมณฑลเจียงหนานเชียวนะ!และนี่ยังเป็นแค่นักรบที่ธรรมดาที่สุดของกลุ่มมังกรถ้าเปลี่ยนเป็นนักรบที่ระดับขั้นสูงกว่านี้ก็คงสามารถล้มยอดฝีมือทั้งหมดในมณฑลเจียงหนานได้โดยไม่มีบาดแผลใดๆ!เขาถามว่า “อยากให้ฉันช่วยไหม? แต่ต้องแบ่งความดีความชอบให้ฉันครึ่งหนึ่งนะ!”ฉลามเสือกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ “ไม่ต้อง!

เมื่อเห็นเย่อวี่หลิวที่กลับมาเป็นปกติ แต่ตอนนี้เธอกลับพูดคำพูดที่ไร้เยื่อใยแบบนี้กับเขาหลิงเฟิงรู้สึกขมขื่นปนเปไปหมด “ทำไม...”เย่อวี่หลิวพูดด้วยใบหน้าเย็นชาดุจน้ำค้างแข้ง “เพราะฉันมองนายผิดไป! นายมันก็แค่ผู้ชายเลวๆ คนหนึ่ง!”หลิงเฟิงเลียริมฝีปากและพูดว่า“ประธานเย่ คุณอย่ามาไม่มีเหตุผลแบบนี้สิ! พอรู้ว่าคุณถูกจับมาที่เมืองนี้ ผมก็รีบมาถ่อจากชางไห่เพื่อช่วยคุณนะ! อีกอย่าง คุณไม่รู้หรือว่าผมเองก็ถูกเย่เจินเจินใส่ร้ายเหมือนกัน?”“เรื่องในวันนั้น ผมไม่ได้ทำเลย!”เย่อวี่หลิวหัวเราะเยาะเย็นชา “ช่วยฉันงั้นเหรอ? นายรู้ไหมตั้งแต่ฉันถูกจับไปอยู่กับสมาคมเสื้อแดง จนคุณมาที่นี่ มันกินเวลานานแค่ไหน? หนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ! หนึ่งสัปดาห์เต็มๆ เลย!”“ในหนึ่งสัปดาห์นี้ ถ้าฉันไม่แกล้งทำเป็นเสียสติ ฉันก็คงถูกหยุนเทียนหมิงทำลายจนไม่เหลืออะไรแล้ว!”“แล้วตอนนั้น นายอยู่ที่ไหนกัน? กว่าจะเล่นสนุกจนเสร็จ ค่อยนึกขึ้นได้ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่เพราะในสายตานายแล้ว ฉันยังมีประโยชน์สำหรับนายอยู่ไง? ไม่อย่างนั้นบริษัทเฟิงเถิงก็คงไม่มีใครหนุนหลัง ไปต่อไม่ได้ไงใช่ไหม? ”เพราะไม่อยากเจอหน้าหลิงเฟิง เธอจึงเลือกที่