All Chapters of หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: Chapter 471 - Chapter 480

“คุณหลิง! ทุกอย่างพร้อมแล้ว ให้ผมพาคนเข้าไปจับกุมทุกคนข้างในเลยมั้ย?”ซือหม่าเซวียนถามด้วยความเคารพเมื่อเขาเห็นหลิงเฟิงกลับมาในฐานะคนที่มีไหวพริบ เขารู้ดีว่าสิ่งที่เขาต้องทำก็คือจับต้นขาของหลิงเฟิงไว้ให้แน่นในอนาคต ความสำเร็จของเขาจะเป็นมากกว่าแค่มณฑลเจียงหนานเล็กๆ เท่านั้น!หนึ่งคนบรรลุเป็นเซียน หมูหมากาไก่ก็พลอยลอยขึ้นสวรรค์ไปด้วย เขาซือหม่าเซวียนไม่เต็มใจที่จะเป็นเพียงจักรพรรดิใต้ดิน!หลิงเฟิงกล่าวอย่างผ่อนคลายว่า:“แค่ฉันคนเดียวก็พอ คุณและคนของคุณคอยระวังอยู่ข้างนอก อย่าปล่อยให้แมลงวันแม้แต่ตัวเดียวบินผ่านไปได้!”“ทราบแล้วครับ!หากมีแมลงวันแม้แต่ตัวเดียวบินเข้ามา ไม่ต้องให้คุณหลิงลงมือ ผมซือหม่าเซวียนจะลงมือด้วยตัวเอง”ซือหม่าเซวียนสาบานอย่างหนักแน่นหลิงเฟิงก้าวเข้าไปในบาร์ และพบกับฉากปาร์ตี้ที่แสนจะสนุกสุดเหวี่ยงสิ่งนี้ไม่สามารถใช้คำว่าวุ่นวายมาอธิบายได้ มันคือความโกลาหล!ชายและหญิงต่างนัวเนียกันจนผมเผ้ายุ่งเหยิง แทบจะรวมร่างกันโดยไม่สนใจสายตาคนอื่นเลย!แม้แต่ในห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล ก็ยังได้ยินเสียงครวญครางดังผะแผ่ว ไม่ต้องใช้สมองคิดก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น!บรรยากาศ

“ไม่ยอมดื่มสุราคารวะ ชอบสุราลงทัณฑ์ ถ้าอย่างนั้นฉันจะฆ่าแก!”อีกฝ่ายหยุดเสแสร้งและฉีกเสื้อของตัวเองออกทันที เผยแผ่นหลังที่น่ากลัวของเขา!กล้ามเนื้ออันดุดันราวกับวิญญาณร้าย!สามารถเปิดบาร์ในที่อโคจรเช่นนี้ได้ คนที่เป็นเจ้านายจึงไม่ใช่ชายดีหญิงซื่อ!และอันธพาลสามร้อยคนในบาร์ก็ล้อมรอบหลิงเฟิงราวกับถังเหล็ก!หลิงเฟิงหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วพูดว่า: “ดังนั้น นายเลือกที่จะไม่พูด?”“พูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน? อย่าหาว่าเรารังแกนายเพียงเพราะว่าเรามีคนมากกว่าสิ! ฉันจะสู้กับนายตัวต่อตัว!”อีกฝ่ายจุ๊ปากและพูดว่า“อย่าหาว่าฉันที่เป็นปรมาจารย์ภายในรังแกนาย ฉันจะให้นายสามกระบวนท่า! หากนายสามารถทำร้ายฉันได้ ฉันจะปล่อยนายไปโดยที่ไม่บาดเจ็บ!”เมื่อได้ยินประโยคนี้ คนที่อยู่รอบๆ ก็พากันหัวเราะออกมา“เจ้านายรังแกคนเกินไปแล้ว! ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าร่างกายของปรมาจารย์ภายในนั้นแข็งแกร่งเหมือนเหล็กและคอนกรีต!”“อย่าว่าแต่สามกระบวนท่าเลย ต่อให้ยืนอยู่เฉยๆ แล้วปล่อยให้มันต่อย แม้จะชกจนกระดูกหักใน ก็ไม่สามารถทำร้ายเส้นผมของเขาแม้แต่เส้นเดียว!”“จิ๊ๆ! นี่มันบูลลี่กันชัดๆ!”ท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะของทุกคน หลิง

เย่เจินเจินเองก็ตกใจกับสภาพของหลิงเฟิงนี้ ตะเกียกตะกายและดิ้นรนราวกับว่ากำลังจะจมน้ำ“ช่วยด้วย ช่วยด้วย! ใครก็ได้มาช่วยฉันที! ฆ่ามันซะ!”แต่สิ่งที่ตอบรับเธอกลับกลายเป็นซือหม่าเซวียนที่เปื้อนเลือด เขามารายงานว่า“คุณหลิง เจ้าของบาร์คนนั้นฆ่าตัวตายแล้ว!”คำพูดนี้เปรียบเสมือนฟ้าผ่ากลางวันแสกๆทำให้เย่เจินเจินหน้าซีดเผือด โกรธจนขนลุกไปทั้งตัว“เขาตายแล้วเหรอ? เป็นไปได้ยังไง? ทิงอวี่เซวียนภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้! มีคนที่อยู่ภายใต้คำสั่งของเขามากมาย!”ซือหม่าเซวียนพูดต่อทันทีว่า“คนของเขาทั้งหมดก็ถูกฆ่าเช่นกัน รวมถึงผู้สนับสนุนของเขา ซึ่งเป็นลูกพี่ใต้ดินคนหนึ่ง ถูกพวกเราสังหารอย่างเงียบๆ เมื่อกี้นี้!”เย่เจินเจินเบิกตาโพลงอย่างไม่อยากจะเชื่อ ลมหายใจราวจะหยุดลงตายแล้ว? ตายกันหมดแล้วเหรอ?ทันใดนั้นเธอก็เหมือนจับฟางเส้นสุดท้ายไว้ได้ ตะโกนพูดว่า“ฉันเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลเย่! หากแกแตะต้องฉัน แสดงว่าแกกำลังก่อสงครามกับตระกูลเย่! แกไม่มีปัญญามีเรื่องกับตระกูลเย่!”เย่ซิงชางเคยสัญญากับเธอไว้ก่อนหน้านี้ว่าตราบใดที่เธอช่วยจัดการเย่อวี่หลิวเสร็จ เธอก็จะกลับมาสู่ตระกูลเย่และเป็นทายา

“เงื่อนไข?” หลิงเฟิงชะงักและพูดอย่างช่วยไม่ได้ “บอกมาเถอะ”“ฆ่าผู้หญิงสองคนของนาย เย่อวี่หลิวและซูเหยี่ยน”เหยาหยุนหลานกัดฟันพูดหลิงเฟิงตกใจ อีกฝ่ายรื้อข้อมูลทั้งหมดของเขาแล้ว!ที่แท้ เธอรู้ถึงการมีอยู่ของเย่อวี่หลิว และซูเหยี่ยนด้วย!หลิงเฟิงทำได้เพียงส่ายหัวแล้วพูดว่า "ขอโทษด้วย ทำไม่ได้!"เหยาหยุนหลานพูดว่า "ถ้างั้น แต่งงานกับฉัน!"หลิงเฟิงพูดด้วยความเขินอาย "คุณช่วยเสนอเงื่อนไขปกติหน่อยได้ไหม? คุณพูดอะไรอย่างกับว่าตัวเองเป็นเสือสิงห์กะทิงแรด!"เหยาหยุนหลานพูดติดตลกว่า“ทำไม? คุณราชาแห่งความมืดก็มีวันที่อายเป็นกับเขาด้วยเหรอ! ฉันได้ยินจากพ่อของฉันว่าตอนนายอยู่ที่เป่ยเจียง นายถูกเรียกว่าเผด็จการ!ครั้งหนึ่งเคยสังหารศัตรูได้ 100,000 หัวในคืนเดียว! มันย้อมแม่น้ำที่ใหญ่ที่สุดในเป่ยเจียงให้เป็นสีแดงสดทันทีเชียวนะ”หลิงเฟิงถอนหายใจแล้วพูดว่า "เรื่องนั้นผ่านไปแล้ว ตอนนี้ผมแค่อยากเป็นคนธรรมดาที่ไม่แก่งแย่งอะไร"เหยาหยุนหลานหรี่ตาเล็กน้อย ดวงตาเป็นประกายไม่แก่งแย่งอะไร?ตลก! เขาเป็นราชาแห่งความมืดเชียวนะ ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน เขาจะกลายเป็นศูนย์กลางของ

หลังจากลงจากเครื่องบินแล้ว คนในตระกูลเหยาก็มารอนานแล้วนอกจากนี้ยังมีผู้คนจากครอบครัวที่ร่ำรวยในท้องถิ่นอีกหลายคนอยู่ด้วยมีใบหน้าที่คุ้นเคยมากมายในหมู่พวกเขา ซึ่งเคยพบบนเรือสำราญมาก่อน!“คุณหนูใหญ่ คุณผู้ชาย ยินดีต้อนรับสู่เมืองหลวงของจังหวัด!”คนเหล่านี้ยิ้มอย่างคนรับใช้จำได้ว่าครั้งสุดท้ายบนเรือสำราญ พวกเขายังเยาะเย้ยและดูถูกเขาทุกวิถีทาง แต่ตอนนี้ พวกเขากำลังทำตัวเหมือนสุนัข!หลิงเฟิงเยาะเย้ย“ฉันไม่ใช่คุณผู้ชายอะไร ฉันเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยธรรมดาของตระกูลเหยาที่รับผิดชอบในการปกป้องความปลอดภัยของคุณหนูเหยา อย่าพูดเรื่องไร้สาระ!”"ครับ คุณผู้ชาย!"คนเหล่านี้ไม่มีความรู้สึกเลย พวกเขาหลุบตาพูดปล่อยให้หลิงเฟิงพูดประชดแต่ไม่สะทกสะท้าน!“…”หลิงเฟิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ แต่ละคนล้วนเป็นคนเหนือคน!จะเอาใจหรือทำให้อับอายก็ง่ายนิดเดียว!จงผยองเมื่อควรผยอง จงก้มหัวเมื่อควรก้มหัว! นี่สินะประโยชน์ของอำนาจ!“ด้วยสถานะปัจจุบันของนาย นายไม่จำเป็นต้องไปสนใจขยะพวกนี้ แค่ตามฉันมาก็พอ”เหยาหยุนหลานเชิดหน้าขึ้นสูงยิ่งขึ้นหลิงเฟิงตามเธอขึ้นรถแล้วถามว่า "เราจะไปพบคนของสม