“ผู้หญิงบ้าโผล่มาจากไหน? หลบไป!”บรรดาลูกน้องของหอสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ต่างชะงัก มองเย่อวี่หลิวด้วยสายตาไม่สบอารมณ์แต่ไม่ทันไร พวกเขาก็โดนซัดกระเด็นกระจัดกระจายไปคนละทิศทาง!หลิงเฟิงเดินเข้ามา “เรียกใครผู้หญิงบ้านะ?”หม่าหยวนจื้อทำหน้าบึ้งทันที “แล้วแกเป็นใครอีก?”“ตอนแรกผมก็ไม่อยากยุ่งเรื่องพวกนี้นักหรอก”หลิงเฟิงยิ้มขมพลางส่ายหน้า เขาชี้ไปที่เย่อวี่หลิวซึ่งยืนอยู่ข้างๆด้วยท่าทางแน่วแน่“แต่ดูเหมือนว่าในจิตใต้สำนึกของเธอ ต้องการจะปกป้องแม่ลูกคู่นี้! ผมก็เลยช่วยไปตามนั้น!”จะทำไงได้ก็เขารักเมียไปแล้ว!เมื่อพูดจบ ปลายนิ้วของเขาก็ปรากฏเข็มเงินจำนวนมากพุ่งออกมา!สีหน้าของหม่าหยวนจื้อเปลี่ยนเล็กน้อย “แกก็เป็นหมอเหมือนกันหรือ?”“เจ้านายครับ เขาคือลูกค้าที่จะซื้อสมุนไพรของเราในราคาสูงครับ!”พนักงานหน้าเคาน์เตอร์รีบเตือนหม่าหยวนจื้อถึงกับอุทาน“ที่แท้ก็คุณนี่เอง! หึๆ! ดูไม่ออกเลยนะว่าคุณก็เป็นพวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน! คุณยายคนนี้อวัยวะภายในแหลกไปหมดแล้ว มีแค่ลมหายใจสุดท่ายยื้ออยู่ ต่อให้ผมลงมือเองก็ยังไม่แน่ว่าจะช่วยเธอได้!”“อย่าว่าแต่คุณที่เป็นแค่หมอหนุ่มธรรมดาๆเลย พาอาจารย์คุ
“แม่! แม่!” ชายหนุ่มร้องเรียกก่อนที่รอยยิ้มบนใบหน้าจะแข็งทื่อเขาโผเข้าหาอ้อมอกของหญิงชราพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น!หลิงเฟิงกระตุกมุมปาก “ร้องไห้ทำไมล่ะ?”“แม่ผมเสียแล้ว ไม่มีลมหายใจแล้ว!”ชายหนุ่มร้องไห้พลางพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอกครับหมอ ผมไม่โทษคุณ! จะโทษก็โทษตัวเองที่ไม่มีเงิน!”เขาไม่เหมือนพวกญาติของคนไข้ที่ไร้เหตุผลที่จะโทษหมอ เพียงเพราะหมอไม่สามารถช่วยชีวิตคนในครอบครัวเขาไว้ได้!หมอเก็บเงินเขาแค่ห้าพัน ยอมเสียสละทั้งแรงกายและแรงใจช่วยคนขนาดนี้ เท่ากับว่าส่งพระไปยังทิศตะวันตกแล้ว หมอได้ทำหน้าที่อย่างดีที่สุดแล้ว!เขาจะไปกล้าตำหนิหลิงเฟิงได้อย่างไรกัน?แต่หลิงเฟิงกลับบอกว่า “แม่ของคุณยังไม่ตายนะ! คุณลองเอาหูแนบหน้าอกแม่คุณดูสิ ว่ามีเสียงหัวใจเต้นไหม?”ชายหนุ่มอึ้งไปครู่หนึ่ง เขาหยุดร้องไห้แล้วรีบเอาหูแนบหน้าอกแม่เพื่อฟัง!เสียงหัวใจเต้นเป็นๆ! ดูแข็งแรงกว่าของตัวเขาเองด้วยซ้ำ!หลิงเฟิงอธิบายว่า“ผมสร้างสภาพแวดล้อมที่ปราศจากออกซิเจนในร่างกายของแม่คุณ เพื่อป้องกันไม่ให้เชื้อแบคทีเรียจากทางเดินหายใจเข้าสู่บาดแผล”“ตอนนี้ผมแค่ต้องแทงเข็มเพิ่มอีกไม่กี่จุด เพื่อกระตุ้นช่องทางห
“ยาของคุณผมจัดได้จัดใส่กล่องไว้แล้ว ผมให้ส่วนลดพิเศษเหลือแค่เจ็ดแสนห้าหมื่นบาท จากนั้นก็ไปจากที่นี่ซะ กลับไปที่ที่คุณจากมา”หม่าหยวนจื้อเอียงคอยิ้มพลางยกเท้าที่เหยียบอยู่บนมือหลิงเฟิงออก“ชีวิตของคนไร้ค่าพวกนั้น ไม่คุ้มค่าที่คุณจะช่วย คุณน่าจะเข้าใจสิ่งที่ผมพูดนะ?”ได้ยินเช่นนั้น ชายหนุ่มรีบตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “อย่ามาด่าถึงแม่ผมนะ!”เพี๊ยะ!ทันทีที่พูดจบชายร่างใหญ่สองคนที่ยืนเฝ้าประตูหอสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ได้พุ่งเข้าใส่ ตบหน้าชายหนุ่มทันทีทำเอาฟันของชายหนุ่มกระเด็นไปหลายซี่ เลือดไหลนองพื้นท่วมครึ่งแผ่นกระเบื้อง!“ปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้!”ผู้คนรอบข้างต่างสูดหายใจลึกด้วยความตกใจ และถอยหลังออกไปหลายก้าว!แม้แต่คนเฝ้าประตูก็เป็นถึงจอมยุทธ์!ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหอสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ถึงกล้าหยิ่งผยองขนาดนี้! นี่แหละคือความมั่นใจที่ทำให้พวกเขากร่างได้ขนาดนี้!แต่หลิงเฟิงไม่ได้สนใจ เขาก้มหน้าลงต่อไปและแทงเข็มเงินเข้าไปในร่างหญิงชราโดยไม่ลังเล!โครม!ทันใดนั้น ลมหายใจของหญิงชรากลับมาเป็นปกติอีกครั้ง เธอไออย่างรุนแรงราวกับหายใจติดขัด!ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าบวมไปครึ่งซีกยิ้มทั้
“เสียงน่ารำคาญ!”คำพูดไม่ทันจบ!ทันใดนั้นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มมังกรก็ยกมือขึ้น เขากระแทกฝ่ามือลงบนหัวของอีกฝ่าย จนหัวของหม่าหยวนจื้อแตกละเอียด!ตู้ม!เลือดพุ่งออกจากกะโหลกศีรษะของอีกฝ่ายและร่างล้มฟุบลงกับพื้น!หลิงเฟิงถึงกับงงไปเลย!พวกเขาไม่ได้มาช่วยหม่าหยวนจื้อหรือ? ทำไมจู่ๆ ถึงฆ่าคนกันเองซะได้!“ไม่ต้องกังวลไป คุณหลิง เราไม่ได้มาเพื่อเป็นศัตรูกับคุณ!”“หม่าหยวนจื้อมันก็แค่ไอ้กระจอกตัวน้อย กล้าดีที่มาออกคำสั่งกับกลุ่มมังกรของพวกเรา โทษตายของมันถือว่าเหมาะสมแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญ”อีกคนยื่นบุหรี่ให้หลิงเฟิงพร้อมกับจุดให้เขา“ผมซึ่งมีรหัสว่า ‘นกยูง’ และอีกคนซึ่งมีรหัสว่า ‘ฉลามเสือ’ เรามาที่นี่เพื่อมาหาคุณโดยเฉพาะ!”หลิงเฟิงเคยได้ยินเรื่องของสมาคมกลุ่มมังกรมาก่อน ว่าสมาชิกในกลุ่มจะไม่รู้จักชื่อจริงของกันและกัน จะเรียกกันด้วยรหัสลับเท่านั้นกลุ่มนี้เป็นที่รู้จักว่าเป็นมือล่องหนอันดับหนึ่งของราชานี โดยแท้จริงแล้วคือองค์กรลับ ที่ทำงานบางอย่างให้กับผู้มีอำนาจเบื้องบนกลุ่มมังกรกระจายอยู่ทั่วประเทศมังกร มีพลังที่แข็งแกร่งอย่างมากและไม่ว่าอิทธิพลท้องถิ่นจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ให้เกียรติ
ทั้งสองคนถูกหลิงเฟิงยั่วโมโหจนโกรธจัดและไม่คิดจะออมมืออีกต่อไป!ฉลามเสือพุ่งเข้าหาหลิงเฟิงราวกับรถถังไทเกอร์ อำนาจทะลุทะลวงอย่างไม่อาจต้านทานได้!แต่หลิงเฟิงกลับใช้มือแค่ข้างเดียวในการกดเกียร์ของรถถังนี้ได้ทันทีจนอีกฝ่ายไม่สามารถขยับเขยื้อนได้แม้แต่น้อย!นกยูงกล่าวอย่างไม่พอใจ “ฉลามเสือ! อย่ามัวทำท่ามากความ! รีบจัดการเขาซะ เราจะได้รีบกลับไปรายงานผลงาน!”“ฉัน... ฉันขยับไม่ได้! หมอนั่นมันเป็นพวกฝึกวิชา!”ฉลามเสือได้แต่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม สีหน้าแดงก่ำเหมือนตับหมู!แม้เขาจะออกแรงอย่างสุดชีวิต แต่ก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลยแม้แต่น้อย!นกยูงอึ้งไปในทันที “เป็นไปได้ยังไง!”เพราะความสามารถในการต่อสู้ของสมาชิกกลุ่มมังกรเพียงคนเดียว ก็สามารถเทียบเท่าได้กับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ระดับท็อป 20 ของมณฑลเจียงหนานเชียวนะ!และนี่ยังเป็นแค่นักรบที่ธรรมดาที่สุดของกลุ่มมังกรถ้าเปลี่ยนเป็นนักรบที่ระดับขั้นสูงกว่านี้ก็คงสามารถล้มยอดฝีมือทั้งหมดในมณฑลเจียงหนานได้โดยไม่มีบาดแผลใดๆ!เขาถามว่า “อยากให้ฉันช่วยไหม? แต่ต้องแบ่งความดีความชอบให้ฉันครึ่งหนึ่งนะ!”ฉลามเสือกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ “ไม่ต้อง!
ฉลามเสือยืนนิ่งตะลึงอยู่กับที่!พวกเขาไม่ได้รับคำสั่งให้มาขับไล่หลิงเฟิงหรอกหรือ? แล้วทำไมสถานการณ์ถึงกลายเป็นการสัมภาษณ์งานแบบนี้ไปได้?แม้แต่สวัสดิการยังบรรยายละเอียดขนาดนี้! นี่มันอะไรกันเนี่ย!นกยูงยังคงพูดอย่างไม่หยุดยั้งว่า“กลุ่มมังกรของเรา ขึ้นตรงต่อราชสำนักเมืองหลวง ไม่มีอิทธิพลไหนมีสิทธิ์สั่งเราได้ อำนาจใหญ่ ฐานะสูงส่ง...”หลิงเฟิงหัวเราะเบาๆ“น่าสนใจจริงๆ คุณค่อนข้างน่าสนใจเลยนะ!”เขามองออกว่าคู่ต่อสู้กำลังใช้วิธีแบบถอยเพื่อรุก เขาจึงพูดด้วยท่าทีจริงจังว่า “ผมไม่มีทางเข้าร่วมกลุ่มมังกรของพวกคุณแน่ แต่จะถือว่าให้เกียรติพวกคุณหน่อยก็แล้วกัน”“พวกคุณต้องการให้ผมออกจากเมืองนี้ไม่ใช่เหรอ? ก็ได้! ผมก็ไม่อยากอยู่ที่นี่นานนักหรอก แต่ต้องรอให้ผมจัดการเรื่องบางเรื่องให้เสร็จก่อน อย่างมากไม่เกินหนึ่งเดือน ผมจะออกจากเมืองนี้แน่นอน!”“หมายความว่า คุณกำลังขอให้กลุ่มมังกรยืดเวลาให้อีกหนึ่งเดือนหรือ?”ฉลามเสือกัดฟันฝืนความเจ็บ ลุกขึ้นยืนอย่างโซซัดโซเซ“ผมไม่ได้ขอพวกคุณหรอก แค่มาแจ้งให้ทราบ!”ใบหน้าของหลิงเฟิงที่ดูเรียวบางแฝงด้วยสายตาดูถูก“จะยอมรับหรือจะสู้ ก็แล้วแต่พวกคุณ!”
เมื่อเห็นเย่อวี่หลิวที่กลับมาเป็นปกติ แต่ตอนนี้เธอกลับพูดคำพูดที่ไร้เยื่อใยแบบนี้กับเขาหลิงเฟิงรู้สึกขมขื่นปนเปไปหมด “ทำไม...”เย่อวี่หลิวพูดด้วยใบหน้าเย็นชาดุจน้ำค้างแข้ง “เพราะฉันมองนายผิดไป! นายมันก็แค่ผู้ชายเลวๆ คนหนึ่ง!”หลิงเฟิงเลียริมฝีปากและพูดว่า“ประธานเย่ คุณอย่ามาไม่มีเหตุผลแบบนี้สิ! พอรู้ว่าคุณถูกจับมาที่เมืองนี้ ผมก็รีบมาถ่อจากชางไห่เพื่อช่วยคุณนะ! อีกอย่าง คุณไม่รู้หรือว่าผมเองก็ถูกเย่เจินเจินใส่ร้ายเหมือนกัน?”“เรื่องในวันนั้น ผมไม่ได้ทำเลย!”เย่อวี่หลิวหัวเราะเยาะเย็นชา “ช่วยฉันงั้นเหรอ? นายรู้ไหมตั้งแต่ฉันถูกจับไปอยู่กับสมาคมเสื้อแดง จนคุณมาที่นี่ มันกินเวลานานแค่ไหน? หนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ! หนึ่งสัปดาห์เต็มๆ เลย!”“ในหนึ่งสัปดาห์นี้ ถ้าฉันไม่แกล้งทำเป็นเสียสติ ฉันก็คงถูกหยุนเทียนหมิงทำลายจนไม่เหลืออะไรแล้ว!”“แล้วตอนนั้น นายอยู่ที่ไหนกัน? กว่าจะเล่นสนุกจนเสร็จ ค่อยนึกขึ้นได้ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่เพราะในสายตานายแล้ว ฉันยังมีประโยชน์สำหรับนายอยู่ไง? ไม่อย่างนั้นบริษัทเฟิงเถิงก็คงไม่มีใครหนุนหลัง ไปต่อไม่ได้ไงใช่ไหม? ”เพราะไม่อยากเจอหน้าหลิงเฟิง เธอจึงเลือกที่
“ฉัน...ไม่เป็นไร...”เย่อวี่หลิวขบเม้มริมฝีปากแน่น พยายามควบคุมเสียงของตัวเองให้เบาที่สุดปล่อยให้มือของหลิงเฟิงค่อยๆ เลื่อนต่ำลงผ่านหน้าท้องเรียบเนียน ลูบไล้ไปเรื่อยๆ!“ซูด—” เย่อวี่หลิวเผลอสูดหายใจแรง ร่างทั้งร่างของเธอสั่นสะท้านด้วยความเกร็ง!“ประธานเย่ คุณแน่ใจนะว่าไม่เป็นอะไร? เสียงของคุณฟังดูเหมือนป่วยอยู่หรือเปล่า? จะให้ผมเรียกรถพยาบาลไปรับคุณไหมครับ?”ผู้จัดการหลิวถามด้วยความเป็นห่วง“บอกแล้วไงว่า! ฉันไม่เป็นอะไร!”เย่อวี่หลิวทนไม่ไหว จนปาโทรศัพท์ลงกับพื้นจากนั้นหันไปมองหลิงเฟิงด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ “ฉันจะไม่มีวันให้อภัยนาย!”หลิงเฟิงจับเส้นผมของเธออย่างหลงใหล พลางสูดกลิ่นหอมของทุกตารางนิ้วบนผิวของเธอ เขายิ้มและพูดว่า“ผมไม่ได้คิดแต่แรกว่าคุณจะให้อภัยผม ไหน คุณบอกว่าอยากจะตัดขาดกันไม่ใช่เหรอ? ดี! งั้นผมก็จะไม่แสร้งทำเป็นสุภาพบุรุษแล้ว!”อุณหภูมิร่างกายของทั้งคู่ค่อยๆ สูงขึ้นแม้แต่เสียงลมหายใจยังถี่กระชั้น!หลิงเฟิงอุ้มเย่อวี่หลิวขึ้นไปพิงกับพนักโซฟามือเรียวของเย่อวี่หลิวในตอนนั้นได้กำแขนของหลิงเฟิงไว้แน่น“อย่าทำตรงนี้เลย ไปที่ห้องเถอะ โซฟามันไม่สบาย!”หลิงเ
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่