All Chapters of หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: Chapter 31 - Chapter 40

หวางเวย จู่ๆ ก็โกรธและพูดด้วยน้ำเสียงดุดันว่า“ดูเหมือนนายจะมีความสามารถมากนะ? นายอยู่ในบริษัทไหน? เดือนหนึ่งนายมีรายได้กี่หมื่น?”หลิงเฟิงตอบว่า "ฉันเป็นพนักงานฝ่ายขายของหลี่ห่าวกรุ๊ป เพิ่งผ่านโปรมาเป็นพนักงานประจำ ตอนนี้เงินเดือนของฉันน่าจะสองหมื่นแล้ว"เมื่อได้ยินสิ่งนี้จู่ๆ เพื่อนหวางเวยก็เปลี่ยนสีหน้า “สองหมื่น?”พวกเขาไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม?ในแวดวงของพวกเขาแต่ละคนมีค่าตัวเฉลี่ยมากกว่าร้อยล้าน แต่กลับมีผู้ชายที่มีเงินเดือนสองหมื่นแอบเข้ามาจริงๆ เหรอ?ทันใดนั้นทุกคนก็เริ่มหัวเราะไม่หยุด“ไม่หรอกมั้ง สองหมื่นบาทเหรอ ยังไม่แพงเท่าเสื้อผ้าของฉันเลย!”“สุนัขของฉัน แค่อาหารสุนัขมื้อหนึ่งราคาสามสี่แสนบาทแล้ว! สองหมื่นบาท เขาจะใช้ชีวิตรอดไหมเนี่ย”ลูกคนรวยเหล่านี้หาเงินหลักแสนหรือล้านได้ง่ายๆ หลิงเฟิงก็เหมือนคนนอกคอกไม่เข้าพวก!หวางเวยหัวเราะเยาะเย้ย:“เห็นแก่ที่นายเป็นเพื่อนของซูเหยี่ยน ฉันจะไม่ไล่นายออกไป ถือว่านายโชคดี! หากไม่มีพวกเรา ฉันเกรงว่าทั้งชาตินี้นายคงไม่มีปัญญาเข้ามาร่วมวงกับคนระดับสูงแบบนี้ได้”หลิงเฟิงหลับตาแล้วผ่อนคลาย คิดเสียว่าหมาเห่าในฐานะราชาแห่ความมืดที

ซูเหยี่ยนตกใจมากจนหน้าซีดแล้วพูดว่า "อย่ามาแตะตัวฉัน ฉันจะให้เงินคุณ เงินจำนวนเยอะมาก!"“แน่นอนว่า เงิน ฉันก็จะเอา ส่วนเธอ ฉันก็เอาด้วย!”ชายร่างใหญ่ยิ้มเจ้าเล่ห์ซูเหยี่ยนสิ้นหวังอย่างยิ่ง เห็นได้ชัดว่าคนตรงหน้าเป็นคนไร้จุดหมายล่องลอยไปทั่วสารทิศ คนแบบนี้ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดินในเวลานี้ จู่ๆ นิ้วเรียวก็คว้าแขนของชายร่างใหญ่ไว้หลิงเฟิงพูดอย่างใจเย็น “สวัสดี ฉันอยากจะถามว่ารอยสักบนหน้าอกของนายได้มาจากไหน?”ชายร่างใหญ่ตกตะลึงเหลือบมองรอยสักรูปตัว "V" บนหน้าอกแล้วถ่มน้ำลายใส่หน้าหลิงเฟิง“ไสหัวไป! อย่าทำให้ฉันหมดสนุก!”ทันทีที่สิ้นเสียง ร่างใหญ่โตของอีกฝ่ายก็ปลิวไปข้างหลังในทันที!หัวติดอยู่ในผนังอย่างแรง และมีเลือดไหลออกมา น่าหดหู่เป็นอย่างมาก!ซูเหยี่ยนยืนนิ่งอยู่กับที่ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อ หลิงเฟิงเขา...หลิงเฟิงชักนิ้วที่เปื้อนฝุ่นออกแล้วพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม:“ฉันพยายามควบคุมอารมณ์แล้ว แต่ก็มีคนไร้เหตุผลที่ต้องตีสั่งสอนสักหน่อยจริงๆ!”“หลิงเฟิง นายใช้นิ้วเดียวดีดปรมาจารย์คนนั้นกระเด็นออกไปเลยเหรอ?”ซูเหยี่ยนปากอ้าตาค้าง“ไม่งั้นล่ะ?” หลิงเฟิงขมวดคิ้วตอนน

ชั้นบนสุดของต้าไห่กรุ๊ปจางกังติงนำหลิงเฟิงเข้าห้องทำงานของท่านประธานผ่านช่องทางพิเศษข้างในมีชายที่ร่ำรวยที่สุดชื่อเส้าต้าไห่ สวมใส่ชุดสูทจงซาน ข้างๆ มีชายชรากำลังโขลกยาอยู่“ไอ้จาง แกบอกว่าจะพาหมอเทวดามารักษาฉันไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงเป็นเด็กหัวโปกได้ล่ะ?”เส้าต้าไห่มองหลิงเฟิงที่อยู่ด้านหลังจางกังติง อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “ล้อฉันเล่นอยู่เหรอ?”จางกังติงหัวเราะเหอะๆ แล้วพูดว่า:“เส้าต้าไห่ แกอย่าดูถูกคนอื่นมากได้ไหมวะ หมอเทวดาหลิงคนนี้เนี่ย คนที่มีเงินมีอำนาจมากมายอยากจะขอให้เขารักษาให้ยังไม่มีโอกาสเลย!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เส้าต้าไห่และชายชราที่อยู่ข้างๆ ก็อดหัวเราะไม่ได้แน่นอนว่าพวกเขาไม่เชื่อสิ่งที่จางกังติงพูด“ไอ้จาง แกเป็นคนหยาบกร้าน ไม่มีการศึกษา โดนหลอกง่าย!”เส้าต้าไห่จ้องหลิงเฟิงตรงๆ “หลอกคนอื่นได้ แต่หลอกนักธุรกิจอย่างพวกเราไม่ได้หรอกนะ เรื่องหลอกลวงน่ะพวกเราเหนือกว่า!”วงการแพทย์นั้นให้ความสำคัญกับลำดับอาวุโสเป็นอย่างมากวัยของหลิงเฟิงนี้ ในด้านการแพทย์แผนตะวันตก อย่างมากก็เป็นได้แค่เด็กฝึกงาน แต่ในการแพทย์แผนจีนยังด้อยกว่านั้นมาก อย่างมากก็เป็นได้แค่เด็กติดตามที่

"บังเอิญเดินผ่าน"หลิงเฟิงไม่อยากให้ซิงเต้าหมิงรู้ว่าเขารักษาให้เส้าต้าไห่จึงพูดแบบนี้เย่อวี่หลิวชะงักแล้วก่นด่าว่า:“ไร้สาระ! นายแค่เดินผ่านมาและไม่เข้าใจสถานการณ์อะไร ยังกล้าแส่มายุ่งเรื่องของคนอื่น? รีบไป ที่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ที่พนักงานตัวเล็กๆ อย่างนายจะจัดการได้!”ต้าไห่กรุ๊ปคือยักษ์ใหญ่ ถ้าจะฆ่าพนักงานตัวเล็กอย่างหลิงเฟิงก็ง่ายพอๆ กับเหยียบมดเลย!“ประธานเย่ ปกป้องหัวหน้ามันเป็นหน้าที่ของผมในฐานะพนักงานที่”หลิงเฟิงพูดอย่างใจเย็น “นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับคุณนั้นเป็นมากกว่าความเป็นเจ้านายกับลูกน้อง...”ใบหูของเย่อวี่หลิวร้อนแรงเล็กน้อย และดวงตาก็เบิกกว้างขณะที่พูดว่า "หยาบคาย! หลบไป!"หลิงเฟิงจะหัวเราะก็ไม่ใช่จะร้องไห้ก็ไม่ได้: "ช่วยก็โดนด่า ไม่ช่วยคุณผมก็โดนด่า มีเจ้านายแบบนี้ที่ไหนกัน? ทารุณลูกน้อง!"ย่อวี่หลิว: …จ้าวหงอี้พูดอย่างดุร้ายอยู่ครู่หนึ่ง "แม่แกเถอะ! แม้แต่เจ้านายแกก็ยังไม่กล้ามาขู่ฉันแบบนี้ แกเป็นแค่พนักงานตัวน้อย รนหาที่ตายหรือไง?"หลิงเฟิงพูดอย่างใจเย็น "คนที่พูดแบบนี้กับฉันครั้งก่อน ตอนนี้ หญ้าบนหลุมศพสูงหนึ่งเมตรแล้ว"หากคำพูดไม่รุนแรงพอคนก็จ

ลุงเหยาลังเลและพูดว่า:“คุณหนูใหญ่ เอกสารทหารเป็นความลับระดับประเทศ แม้ว่าจะสามารถสืบค้นได้เนื่องจากอิทธิพลของตระกูลซูในเมืองหลวงของจังหวัดของเรา แต่ราคาที่ต้องจ่ายก็ไม่น้อยนะครับ”มันอาจนำไปสู่การลงโทษจากผู้ใหญ่ในตระกูลซูบางคนด้วยซ้ำซูเหยี่ยนพูดอย่างไม่แยแสนว่า: "ไม่เป็นไรหรอก ฉันยินดีจ่าย มากแค่ไหนก็ได้ ตราบใดที่ฉันสามารถรู้ได้ว่าเขาเป็นใคร!"พูดถึงขนาดนี้ ลุงเหยาทำได้แค่ถอนหายใจเบาๆ “ครับ”ใช้คอมพิวเตอร์เปิดเว็บมืด "เนตรสวรรค์" ซึ่งเป็นที่บันทึกเอกสารทางการทหารของประเทศมังกรทั้งหมดมีบุคคลสำคัญเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีอำนาจในการเปิด และตระกูลซูซึ่งเป็นกลุ่มที่มีอำนาจเหนือกว่าในเมืองหลวงของจังหวัด ก็อยู่ในหมู่คนเหล่านี้ด้วยหลังจากที่ลุงเหยาเข้าสู่ระบบเนตรสวรรค์แล้ว ก็โอนคอมพิวเตอร์ไปที่ซูเหยี่ยน“คุณหนูใหญ่ ผมมีตำแหน่งต่ำและไม่มีสิทธิ์อ่าน กรุณาตรวจสอบด้วยตัวเอง!”เนตรสวรรค์จะบันทึกข้อมูลเฉพาะของผู้มาเยือนแต่ละคน หากพบว่ามีใครฝ่าฝืน หน่วยงานความมั่นคงแห่งชาติจะจัดการ "ลบล้าง" ทันที!ถึงจะเป็นลุงเหยาก็ไม่กล้าก้าวเส้นแม้แต่น้อย!เมื่อเห็นเช่นนี้ ซูเหยี่ยนก็ยกนิ้วเรียวขึ้น