ภาษาฝรั่งเศสที่นุ่มนวลนี้ทำให้ผู้ฟังทั้งหมดเงียบลงในทันทีเงียบจนได้ยินเสียงหากเข็มหล่น!ทุกคนต่างมองหน้ากัน ไม่หรอกมั้ง? ผู้ชายเงินเดือนสองหมื่นคนนี้พูดภาษาฝรั่งเศสได้จริงเหรอ?เชฟทำขนมชาวฝรั่งเศสก็ยืนนิ่งเช่นกันพอหวางเวยเห็นแบบนี้ก็อดหัวเราะไม่ได้:“พูดภาษาฝรั่งเศสไม่ได้ก็อย่ามาเก๊กได้ไหม ดูสิ เชฟทำขนมไม่เข้าใจด้วยซ้ำ หลอกตัวเอง!”ใครจะรู้ว่าวินาทีต่อไป จู่ๆ เชฟทำขนมชาวฝรั่งเศสก็ยกนิ้วให้หลิงเฟิงแล้วพูดเป็นภาษาจีนแบบทื่อๆ ว่า:“คุณครับ หากไม่ใช่ว่าคุณมีผิวสีเหลือง ผมแทบจะคิดว่าได้เจอคนบ้านเดียวกันเสียแล้ว เพราะคุณพูดภาษาฝรั่งเศสได้ดีมาก! ราวกับว่าคุณเกิดและเติบโตที่นั่น!”พูดจบ ทุกคนก็ตะลึง!ขนาดสีหน้าของหวางเวยยังเดี๋ยวซีดเดี๋ยวคล้ำ...รอจนกว่าอีกฝ่ายจากไปแล้วซูเหยี่ยนยิ้มอย่างมีความสุขแล้วพูดว่า "หลิงเฟิง ปกติฉันดูนายงี่เง่า แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่านายจะพูดภาษาฝรั่งเศสได้คล่องปร๋อแบบนี้!"หลิงเฟิงพูดอย่างใจเย็นว่า "ก็ไม่เห็นมีอะไร ฉันว่านี่เป็นเรื่องปกติปาก"ตอนอยู่ที่เป่ยเจียง การติดต่อกับประเทศตะวันตกทำให้เขาเชี่ยวชาญภาษาตะวันตกได้หลายภาษา และภาษาฝรั่งเศสเป็นเพียงส่วน
ซูเหยี่ยนตกใจมากจนหน้าซีดแล้วพูดว่า "อย่ามาแตะตัวฉัน ฉันจะให้เงินคุณ เงินจำนวนเยอะมาก!"“แน่นอนว่า เงิน ฉันก็จะเอา ส่วนเธอ ฉันก็เอาด้วย!”ชายร่างใหญ่ยิ้มเจ้าเล่ห์ซูเหยี่ยนสิ้นหวังอย่างยิ่ง เห็นได้ชัดว่าคนตรงหน้าเป็นคนไร้จุดหมายล่องลอยไปทั่วสารทิศ คนแบบนี้ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดินในเวลานี้ จู่ๆ นิ้วเรียวก็คว้าแขนของชายร่างใหญ่ไว้หลิงเฟิงพูดอย่างใจเย็น “สวัสดี ฉันอยากจะถามว่ารอยสักบนหน้าอกของนายได้มาจากไหน?”ชายร่างใหญ่ตกตะลึงเหลือบมองรอยสักรูปตัว "V" บนหน้าอกแล้วถ่มน้ำลายใส่หน้าหลิงเฟิง“ไสหัวไป! อย่าทำให้ฉันหมดสนุก!”ทันทีที่สิ้นเสียง ร่างใหญ่โตของอีกฝ่ายก็ปลิวไปข้างหลังในทันที!หัวติดอยู่ในผนังอย่างแรง และมีเลือดไหลออกมา น่าหดหู่เป็นอย่างมาก!ซูเหยี่ยนยืนนิ่งอยู่กับที่ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อ หลิงเฟิงเขา...หลิงเฟิงชักนิ้วที่เปื้อนฝุ่นออกแล้วพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม:“ฉันพยายามควบคุมอารมณ์แล้ว แต่ก็มีคนไร้เหตุผลที่ต้องตีสั่งสอนสักหน่อยจริงๆ!”“หลิงเฟิง นายใช้นิ้วเดียวดีดปรมาจารย์คนนั้นกระเด็นออกไปเลยเหรอ?”ซูเหยี่ยนปากอ้าตาค้าง“ไม่งั้นล่ะ?” หลิงเฟิงขมวดคิ้วตอนน
"พูดจบแล้ว?"เมื่อเผชิญกับการดูซ้ำเติมจากตระกูลเล่ เย่อวี่หลิวยังคงไร้สีหน้า“ฉันเป็นรองประธานบริหารของกลุ่มบริษัท มีแผนกหลัก 9 แผนกอยู่ภายใต้อำนาจของฉัน ฉันจะรับผิดชอบอย่างเต็มที่ต่อเหตุการณ์นี้”“รับผิดชอบเหรอ? คุณรับผิดชอบไหวเหรอ? สูญเสียมากขนาดนี้!” เย่เจิ้งหมิงโกรธมากเย่ซิงชางโบกมือแล้วกล่าวว่า:“คณะกรรมการสามารถให้เวลาเธอได้เพียงครึ่งเดือนเท่านั้น หากเธฮยังไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ภายในครึ่งเดือน อวี่หลิว เธอต้องรับโทษและลาออก!”"ได้ค่ะ!"เย่อวี่หลิวเดินออกจากการประชุมคณะกรรมการด้วยสีหน้าเย็นชาแต่จนกระทั่งเธออยู่ห่างไกล มือของเธอก็อดสั่นไม่ได้คิดไม่ถึงว่าความพิการของหลี่หู่ในครั้งนี้จะทำให้หู่เหมินโกรธขนาดนี้ ทำทุกวิถีทางเพื่อปราบหลี่ห่าวกรุ๊ป ความพิการของ Li Hu ในครั้งนี้จะทำให้หู่เหมินโกรธจัด และเขาจะทำทุกอย่างเพื่อปราบหลี่ห่าวกรุ๊ปคณะกรรมการบริหารของตระกูลเย่ต้องการหุ้นที่แม่ของเธอทิ้งไว้มานานแล้ว หากไม่สามารถกอบกู้วิกฤติของบริษัทในครั้งนี้ได้ เธอจะสูญเสียทุกสิ่งอย่างแน่นอน!พอนึกถึงสิ่งนี้ สายตาของเย่อวี่หลิวก็กลับมามุ่งมั่นอีกครั้ง!เมื่อมองดูทั่วทั้งเมืองชางไห่
ชั้นบนสุดของต้าไห่กรุ๊ปจางกังติงนำหลิงเฟิงเข้าห้องทำงานของท่านประธานผ่านช่องทางพิเศษข้างในมีชายที่ร่ำรวยที่สุดชื่อเส้าต้าไห่ สวมใส่ชุดสูทจงซาน ข้างๆ มีชายชรากำลังโขลกยาอยู่“ไอ้จาง แกบอกว่าจะพาหมอเทวดามารักษาฉันไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงเป็นเด็กหัวโปกได้ล่ะ?”เส้าต้าไห่มองหลิงเฟิงที่อยู่ด้านหลังจางกังติง อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “ล้อฉันเล่นอยู่เหรอ?”จางกังติงหัวเราะเหอะๆ แล้วพูดว่า:“เส้าต้าไห่ แกอย่าดูถูกคนอื่นมากได้ไหมวะ หมอเทวดาหลิงคนนี้เนี่ย คนที่มีเงินมีอำนาจมากมายอยากจะขอให้เขารักษาให้ยังไม่มีโอกาสเลย!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เส้าต้าไห่และชายชราที่อยู่ข้างๆ ก็อดหัวเราะไม่ได้แน่นอนว่าพวกเขาไม่เชื่อสิ่งที่จางกังติงพูด“ไอ้จาง แกเป็นคนหยาบกร้าน ไม่มีการศึกษา โดนหลอกง่าย!”เส้าต้าไห่จ้องหลิงเฟิงตรงๆ “หลอกคนอื่นได้ แต่หลอกนักธุรกิจอย่างพวกเราไม่ได้หรอกนะ เรื่องหลอกลวงน่ะพวกเราเหนือกว่า!”วงการแพทย์นั้นให้ความสำคัญกับลำดับอาวุโสเป็นอย่างมากวัยของหลิงเฟิงนี้ ในด้านการแพทย์แผนตะวันตก อย่างมากก็เป็นได้แค่เด็กฝึกงาน แต่ในการแพทย์แผนจีนยังด้อยกว่านั้นมาก อย่างมากก็เป็นได้แค่เด็กติดตามที่
เส้าต้าไห่ตกใจ เปลี่ยนใจแล้วพูดว่า:"เมื่อครู่ได้ล่วงเกิน หมอเทวดาหลิงโปรดยกโทษให้ฉันด้วย! ชีวิตชราของฉันนี้ ต้องรบกวนคุณแล้วล่ะ!"หลิงเฟิงก็ไม่ได้ถือและพูดว่า “เห็นแก่จางกังติง ผมจะช่วยคุณครั้งหนึ่ง”จับชีพจรเขาหรี่ตาลงแล้วพูดว่า "คุณมีเนื้องอกมะเร็งกลายพันธุ์ในสมอง ซึ่งเชื่อมต่อกับเส้นประสาทสมอง และไม่สามารถผ่าตัดเพื่อรักษาได้"“ใช่ ตามการแพทย์แผนตะวันตก นี่เป็นโทษประหารชีวิตอยู่แล้ว แม้แต่การแพทย์แผนจีนก็สามารถให้ชีวิตได้อีกเพียงไม่กี่ปีเท่านั้น”เส้าต้าไห่ยิ้มอย่างขมขื่นหลิงเฟิงพูดว่า “ผมมีวิธีทำให้เนื้องอกของคุณหายเร็วๆ”เส้าต้าไห่ดีใจมากพูดว่า "ช่วยบอกฉันที ไม่ว่ายาจะแพงแค่ไหนฉันก็ซื้อได้! ใช้เงินมากเท่าไหร่ก็ได้!""ไม่ต้องเสียเงินสักบาท"หลิงเฟิงส่ายหัว ตบหน้าอีกฝ่ายอย่างแรงทันที!ทันใดนั้นเส้าต้าไห่ถูกกระแทก กระเด็นห่างออกไปสี่ถึงห้าเมตร ล้มลงกับพื้นอย่างแรง มีเลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ดของเขา!ทุกคนตกใจมากจนหน้าซีด เส้าต้าไห่ที่อายุเกือบเจ็ดสิบปีถูกตบหน้าในที่สาธารณะ นี่ไม่ใช่การช่วยชีวิตคนนะ นี่กำลังฆ่าคน!ด้วยเสียงปัง บอดี้การ์ดหลายสิบคนก็รีบวิ่งออกจากประตูไป
"บังเอิญเดินผ่าน"หลิงเฟิงไม่อยากให้ซิงเต้าหมิงรู้ว่าเขารักษาให้เส้าต้าไห่จึงพูดแบบนี้เย่อวี่หลิวชะงักแล้วก่นด่าว่า:“ไร้สาระ! นายแค่เดินผ่านมาและไม่เข้าใจสถานการณ์อะไร ยังกล้าแส่มายุ่งเรื่องของคนอื่น? รีบไป ที่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ที่พนักงานตัวเล็กๆ อย่างนายจะจัดการได้!”ต้าไห่กรุ๊ปคือยักษ์ใหญ่ ถ้าจะฆ่าพนักงานตัวเล็กอย่างหลิงเฟิงก็ง่ายพอๆ กับเหยียบมดเลย!“ประธานเย่ ปกป้องหัวหน้ามันเป็นหน้าที่ของผมในฐานะพนักงานที่”หลิงเฟิงพูดอย่างใจเย็น “นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับคุณนั้นเป็นมากกว่าความเป็นเจ้านายกับลูกน้อง...”ใบหูของเย่อวี่หลิวร้อนแรงเล็กน้อย และดวงตาก็เบิกกว้างขณะที่พูดว่า "หยาบคาย! หลบไป!"หลิงเฟิงจะหัวเราะก็ไม่ใช่จะร้องไห้ก็ไม่ได้: "ช่วยก็โดนด่า ไม่ช่วยคุณผมก็โดนด่า มีเจ้านายแบบนี้ที่ไหนกัน? ทารุณลูกน้อง!"ย่อวี่หลิว: …จ้าวหงอี้พูดอย่างดุร้ายอยู่ครู่หนึ่ง "แม่แกเถอะ! แม้แต่เจ้านายแกก็ยังไม่กล้ามาขู่ฉันแบบนี้ แกเป็นแค่พนักงานตัวน้อย รนหาที่ตายหรือไง?"หลิงเฟิงพูดอย่างใจเย็น "คนที่พูดแบบนี้กับฉันครั้งก่อน ตอนนี้ หญ้าบนหลุมศพสูงหนึ่งเมตรแล้ว"หากคำพูดไม่รุนแรงพอคนก็จ
ยิ่งกว่านั้น ความรู้สึกไฟฟ้าช็อตบ้าๆ ในหัวใจของคุณตอนนี้คืออะไร?ทำไมตนถึงได้มีความรู้สึกกับลูกน้องได้?เย่อวี่หลิวหายใจเข้าลึกๆ ภาพลวงตา ต้องเป็นภาพลวงตาแน่ๆ!ทันใดนั้น ใบหน้าที่เย็นชาและภูเขาน้ำแข็งที่มีอายุนับหมื่นปีก็กลับคืนสู่สภาพเดิมเส้าต้าไห่ยิ้มแล้วพูดว่า “ท่านสองคนมาขอพบฉันใช่ไหม? ฉันว่างแล้ว เชิญเข้ามา!”คนที่หลิงเฟิงให้ความสำคัญมากขนาดนี้ แน่นอนว่าเส้าต้าไห่ก็ต้องเข้าร่วมในสิ่งที่เขาให้ความสำคัญด้วย ดูแลอย่างเหมาะสม ช่วยเหลือเขาเล็กน้อยเย่อวี่หลิวรู้สึกยินดีและพูดว่า: "คุณเกรงใจมากแล้วค่ะ เจ้าสัวเส้า"“หลิงเฟิง...” เธอกำลังจะหันหลังกลับไปเรียกอีกฝ่ายแต่พบว่าหลิงเฟิงไปไกลแล้วเพราะเดิมทีเขากำลังจะกลับบ้านและแค่ช่วยเย่อหลิวระหว่างทางเท่านั้นแต่ในสายตาของเย่อวี่หลิว มันมีความหมายอีกอย่างหนึ่งถ้าหลิงเฟิงรู้จักเส้าต้าไห่จริงๆ ทำไมไม่เข้าไปต้าไห่กรุ๊ปกับพวกเขาดูล่ะ?หรือตนจะคิดมากไปจริงๆ เหรอ? เขาแค่เดินผ่านมา!ส่วนซิงเต้าหมิงกลับดีใจแล้วพูดว่า:“อวี่หลิว น้อยมากที่เจ้าสัวเส้าจะให้หน้ากันขนาดนี้ อย่าสนใจลูกน้องคนนั้นเลย! เขาจะมีคุณสมบัติมาอยู่กับเราได้ยังไง!”เ
ลุงเหยาลังเลและพูดว่า:“คุณหนูใหญ่ เอกสารทหารเป็นความลับระดับประเทศ แม้ว่าจะสามารถสืบค้นได้เนื่องจากอิทธิพลของตระกูลซูในเมืองหลวงของจังหวัดของเรา แต่ราคาที่ต้องจ่ายก็ไม่น้อยนะครับ”มันอาจนำไปสู่การลงโทษจากผู้ใหญ่ในตระกูลซูบางคนด้วยซ้ำซูเหยี่ยนพูดอย่างไม่แยแสนว่า: "ไม่เป็นไรหรอก ฉันยินดีจ่าย มากแค่ไหนก็ได้ ตราบใดที่ฉันสามารถรู้ได้ว่าเขาเป็นใคร!"พูดถึงขนาดนี้ ลุงเหยาทำได้แค่ถอนหายใจเบาๆ “ครับ”ใช้คอมพิวเตอร์เปิดเว็บมืด "เนตรสวรรค์" ซึ่งเป็นที่บันทึกเอกสารทางการทหารของประเทศมังกรทั้งหมดมีบุคคลสำคัญเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีอำนาจในการเปิด และตระกูลซูซึ่งเป็นกลุ่มที่มีอำนาจเหนือกว่าในเมืองหลวงของจังหวัด ก็อยู่ในหมู่คนเหล่านี้ด้วยหลังจากที่ลุงเหยาเข้าสู่ระบบเนตรสวรรค์แล้ว ก็โอนคอมพิวเตอร์ไปที่ซูเหยี่ยน“คุณหนูใหญ่ ผมมีตำแหน่งต่ำและไม่มีสิทธิ์อ่าน กรุณาตรวจสอบด้วยตัวเอง!”เนตรสวรรค์จะบันทึกข้อมูลเฉพาะของผู้มาเยือนแต่ละคน หากพบว่ามีใครฝ่าฝืน หน่วยงานความมั่นคงแห่งชาติจะจัดการ "ลบล้าง" ทันที!ถึงจะเป็นลุงเหยาก็ไม่กล้าก้าวเส้นแม้แต่น้อย!เมื่อเห็นเช่นนี้ ซูเหยี่ยนก็ยกนิ้วเรียวขึ้น
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่