All Chapters of หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: Chapter 11 - Chapter 20

รอยยิ้มของซู่ฉวนแข็งค้างทันที และเขารู้สึกเหมือนถูกตบหนักจนเจ็บแสบ!ทั้งสถานที่ไม่มีแม้แต่เสียงอีกา!เซียวเหม่ยและต้าจ้วงดีใจกับเรื่องที่คาดไม่ถึง "พี่เฟิง สุดยอดมาก!"หลิงเฟิงหยักไหล่ จ้าวมู่จือคนนี้ที่แท้ก็เป็นคนฉลาด ให้เขาซื้อสองล้าน เขาดันเพิ่มจำนวนขึ้นเป็นสิบเท่าด้วยตัวเองเขาเดินไปหาซู่ฉวนที่หน้าซีดแล้วพูดว่า“ผู้อำนวยการซู่ ผมทำตามที่พูดได้แล้ว คุณควรรักษาสัญญาของคุณด้วยใช่มั้ย?"มุมปากของซู่ชวนกระตุก แต่เขารีบยิ้มอย่างดูถูกและพูดว่า“ไม่ใช่สิ! นายบอกอีกฝั่งของสายว่าสองล้าน แต่รัฐบาลเมืองสั่งยี่สิบล้าน! ฉันนับไม่ได้!"ต้าจ้วงพูดด้วยความโกรธ "ผู้อำนวยการซู่ คุณหมายความว่ายังไง? คุณอยากกลับคำ?"ซู่ฉวนตะคอกอย่างเย็นชา“ฉันสงสัยว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ หลิงเฟิงเป็นพนักงานใหม่ไร้ประสบการณ์ คงจะได้ยินข่าวที่ไหนสักแห่งว่ารัฐบาลเมืองจะสั่งซื้อชาบำรุงสุขภาพจากบริษัทเราก็เลยตัดสินใจเดิมพันกับฉัน!”แน่นอนเพราะได้ยินเรื่องนี้แล้วดังนั้นหลิงเฟิงเลยคิดคำนวณจำนวณเงินผิดเรื่องนี้ที่จริงแล้วอีกฝ่ายก็แค่แมวตาบอดเจอหนูตาย ต้องการเอาเครดิตไปเป็นของตัวเอง!ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา หลา

“หลิงเฟิง บอกฉันตรงๆ ว่าทั้งหมดนี้นายเป็นคนทำใช่หรือไม่? "เธอขมวดคิ้วถาม“ฉันรู้ว่าคุณไม่พอใจผู้จัดการเกาเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านี้ แต่คุณไม่ควรใช้วิธีที่รุนแรงในการแก้ปัญหา”หลิงเฟิงอึ้ง เขาไม่คิดว่าเขาออกหน้าเพื่อเย่อวี่หลิว แต่สุดท้ายแล้วเขาจะถูกเธอเข้าใจผิดและเลือกที่จะเข้าข้างคนอื่น!ใจของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังอยู่ครู่หนึ่งและเขาก็ยิ้มเย้ยแล้วพูดว่า“พูดแบบนี้ คุณเองก็ไม่เชื่อผมแล้วสินะ? โอเค ในเมื่อประธานเย่คิดว่าผมเป็นคนทำ งั้นผมเป็นคนทำก็แล้วกัน!”ไม่ว่าเขาจะอธิบายอย่างไร คนเหล่านี้ก็ทำเป็นหูหนวกจู่ๆ หัวใจของเย่อวี่หลิวก็เต้นรัว “ฉันไม่ได้บอกว่านายเป็นคนทำ ฉันแค่กำลังถามนาย”“กล้าดีนัก! กล้าพูดกับประธานเย่แบบนี้ แกคิดว่าแกเป็นใคร? ประธานเย่ จะต้องไล่เจ้าแกะดำนี้ออกซะ!”ลิ่วล้อหลายคนของเย่เจิ้งหมิงตะโกนมาทันทีหลี่หู่ก็แสดงท่าทีดูถูกเหยียดหยาม“ประธานเย่ เรื่องนี้คุณต้องจัดการให้ผมนะ ผมไม่สามารถถูกใส่ร้ายอย่างไม่มีเหตุผลได้หรอกนะ?”เขายังแอบมองตาเกาหยิงเซียงแล้วยิ้มให้กัน เข้าใจกันโดยไม่ต้องพูดใบหน้าเย็นชาของเย่อวี่หลิว ตกอยู่ในการต่อสู้ดิ้น

สีของปะการังไฟธรรมดาจะมีเพียงสีแดงอ่อนเท่านั้น หรือดีขึ้นมาหน่อยก็คือสีแดงเข้มแต่ปะการังแดงเพลิงจักรพรรดิจะสะท้อนแสงสีทองเมื่อโดนแสงแดด!ปะการังไฟที่อยู่ตรงหน้านี้ เต็มไปด้วยแสงสีทองทั้งก้อน สว่างจนตาพร่า!ทันใดนั้นทั่วทั้งสถานที่ก็ตกอยู่ในความบ้าคลั่ง!ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ปะการังแดงเพลิงจักรพรรดิปรากฏเพียงสองครั้งเท่านั้นครั้งแรกคือการบรรณาการจากประมุขต่างประเทศให้กับประเทศมังกร ครั้งที่สองคือการประมูลชั้นนำระดับนานาชาติและขายไปในราคาหนึ่งแสนห้าหมื่นล้านบาท!ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจ ความประหลาดใจ และความตื่นเต้น ราวกับว่าพวกเขากำลังเห็นปาฏิหาริย์บางอย่างในรถโรลส์-รอยซ์ ซูเหยี่ยนนั่งไขว่ห้างขาขาวราวหิมะ เธอยิ้มหวานแล้วพูดว่า“คิดไม่ถึงว่าหลิงเฟิงคนนี้จะน่าสนใจกว่าที่คิดไว้มาก"ดูแล้วเย่อวี่หลิวกำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับตน ผู้ชายคนนี้ ไม่ได้ธรรมดาเลยสักนิดเธอเริ่มสนใจหลิงเฟิงเป็นอย่างมาก และพูดเสียงเบา “ลุงเหยา ออกรถเถอะ ลุงกลับไปตรวจสอบเรื่องของหลิงเฟิงคนนี้หน่อย เอาข้อมูลทุกอย่างของเขามาให้ฉัน”รอจนกระทั่งรถของซูเหยี่ยนขับออกไปหลิงเฟิงเดินไปอีก

ใบหน้าที่สวยงามของเย่อวี่หลิวเปลี่ยนไปทันที เตะอีกฝ่ายออกไปทันที“หลี่หู่! คุณคิดจะทำอะไร? อย่าเข้ามานะ!”“เหอะๆ ผมคิดจะทำอะไรงั้นเหรอ?” หลี่หู่ถอยไปสองก้าว ยิ้มเย็นแล้วพูด“เย่อวี่หลิว ทำไมคุณถึงแสร้งทำเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ต่อหน้าผมล่ะ! อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณกับไอ้กระจอกหลิงนั่นจดทะเบียนสมรสกันไปแล้ว!”“ยอมเสียเปรียบเศษเดน ก็ไม่ยอมแต่งงานกับผม! เฮอะ! ดีนี่ ผมจะทำลายความภาคภูมิใจของคุณทั้งหมด ให้คุณได้รู้ว่าอะไรคือผู้ชายที่แท้จริง!”หลี่หู่พุ่งใส่ราวกับหมาป่าและเสืออีกครั้งเย่อวี่หลิวรีบวิ่งไปที่ประตู แต่ประตูถูกล็อคจากด้านนอกไม่สามารถเปิดได้ ใบหน้าของเธอซีดเผือดทันทีเธอประมาทเกินไป! เธอคิดว่าแม้หลี่หู่จะเป็นคนกำเริบเสิบสานแค่ไหน แต่ก็คงจะคำนึงถึงฐานะของเธอบ้างคงไม่กล้าวุ่นวายแต่นึกไม่ถึง อีกฝ่ายจะเป็นคนบ้าอย่างสมบูรณ์แบบ!หลี่หู่หัวเราะจากด้านหลังแล้วพูดว่า“โรงแรมนี้เป็นธุรกิจของหู่เหมินของฉัน ทั้งนอกและในเป็นคนของฉันทั้งหมด! เธอคิดว่าจะหนีจากที่นี่ได้เหรอ?”ดวงตาเย่อวี่หลิวเต็มไปด้วยความโกรธ “ถ้านายกล้าแตะต้องฉันแม้แต่นิดเดียว ทั้งตระกูลเย่จะไม่ปล่อยนายไป!"

ตอนนี้ เย่อวี่หลิวยิ่งหวาดกลัว ตัวพูดอย่างตัวสั่นเทิ้มว่า“หลิงเฟิง ฉันในฐานะเจ้านายของนาย ขอสั่งให้นายไม่ต้องสนใจฉัน นายฝ่าวงล้อมออกไปคนเดียวไม่แน่ว่าอาจจะยังมีโอกาสรอด!”หลิงเฟิงคว้าเอวราวปีศาจน้ำของเย่อวี่หลิวด้วยมือเดียวโดยไม่พูดอะไรสักคำ จับมันไว้แน่นแล้วยกวางลงบนไหล่ของเขาทันที ยิ้มและพูดว่า“คำสั่งวุ่นวาย ไม่ปฏิบัติตาม”ต้นขาเซ็กซี่ในถุงน่องสีดำทั้งสองข้างถูกมือของเขาจับไว้อย่างแน่นหนามือใหญ่ที่หยาบกร้านของเขาสัมผัสผิวหยกที่อ่อนโยนและเรียบเนียน และบีบไปที่ก้นกลมๆ ของเธออย่างไม่ตั้งใจเสียด้วย!ใบหน้าสวยของเย่อวี่หลิวเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับโดนไฟช็อต ร่างบางอดไม่ได้ที่จะสั่นเทา หลังจากดิ้นอยู่สองสามครั้งก็ยอมแพ้เธอพูดอย่างโกรธเคืองว่า“หยุดเล่นลิ้นกับฉันได้แล้ว ถ้าคุณไม่ไป ฉันจะไล่คุณออก!”“แม้ว่าจะถูกคุณไล่ออก ผมก็จะพาคุณออกไป! "หลิงเฟิงพูดอย่างเด็ดขาดเย่อวี่หลิวอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหลั่งน้ำตาทันที "ขอบคุณ...ขอบคุณนายนะ!"ในจุดนั้นหลิงเฟิงตะลึงงง คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงภูเขาน้ำแข็งพันปีจะร้องไห้เป็นด้วย!นี่ก็ยังเป็นประธานเย่ที่แผ่ความหนาวเหน็บเข้ากระดูกใ