All Chapters of หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: Chapter 211 - Chapter 220

เฉินเทียนเป่าราวกับคว้ากิ่งไม้ช่วยชีวิตท่อนสุดท้ายไว้ได้จึงร้องเรียกออกไปอย่างรอไม่ไหวจริงสิ!หากเศรษฐีอันดับหนึ่งแห่งเมืองเป่ยเจียงอย่างตระกูลเหยาช่วยพูดล่ะก็ ถึงจะเป็นตระกูลซู ก็ไม่กล้าทำอะไรตนหรอก!อย่างน้อยตนก็ทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านที่ดีต้อนรับแขกอย่างดีแล้ว อย่างไรอีกฝ่ายก็ต้องไว้หน้าบ้างแหละ!อีกอย่างสำหรับเหยาหยุนหลานแล้ว ก็แค่พูดประโยคเดียว ก็สามารถทำให้อัยการจากกระทรวงยุติธรรมพวกนี้กลัวหัวหดแล้ว!เป็นไปตามคาด ทันทีที่เห็นเหยาหยุนหลาน คนจากกระทรวงยุติธรรมก็ถอยหลังไปหลายก้าวทันทีทว่าเหยาหยุนหลานกลับชูคางขึ้น แล้วกล่าวว่า “ช่วยนาย? ทำไมฉันต้องช่วยนายด้วย?”เฉินเทียนเป่าโศกเศร้าราวกับสูญเสียพ่อ เขาตัวแข็งเย็นไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนว่า“คุณเหยาครับ ผม…อย่างน้อยผมก็ทำหน้าที่เป็นเจ้าบ้านต้อนรับแขกอย่างดีแล้ว! ทุกอย่างที่คุณดื่มไปกินไปล้วนแต่มาจากเฉินซื่อฟาร์มาซีของเราทั้งนั้น! แต่หลี่ห่าวกรุ๊ปก็เป็นเหมือนไก่เหล็กที่ไม่ถอนขนเลยแม้แต่เส้นเดียว ทั้งขี้งกทั้งไร้ความสามารถ!”เหยาหยุนหลานกลับตอบนิ่งๆ ว่า“พูดให้มันดีๆ ที่ฉันกินของๆ นาย นั่นเรียกว่าให้รางวัลนาย! ไ

“หลิงเฟิง? นายอยู่ที่นี่ได้ยังไง? นายควรอยู่ที่งานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ไม่ใช่เหรอ?”เมื่อคุณจั่วเห็นว่าเป็นอีกฝ่าย ก็ขนลุกขึ้นมาทันใดหลิงเฟิงค่อยๆ สืบเท้าเข้าไป “สำคัญด้วยเหรอ? ที่สำคัญคือ ฉันต้องการให้นายตายต่างหาก”“แต่ว่าถ้านายบอกข้อมูลเกี่ยวกับองค์กร V ให้กับฉันตอนนี้ ฉันจะพิจารณาไม่ฆ่านาย”คุณจั่วสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหัวเราะเยาะเสียงดัง“ฮ่าๆๆ! ตอนนั้นฉันก็รู้แล้วว่านายไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ที่แท้ก็มาเพื่อองค์กร V นี่เอง!”“แต่ว่า นายคิดจริงเหรอว่านายจะฆ่าฉันได้น่ะ? ตอนนี้ฉันเป็นถึง…มหาปรมาจารย์แล้ว!”คุณจั่วตะคอกเสียงดัง แล้วหยิบยาเม็ดออกมาเม็ดหนึ่งพร้อมกลืนลงไปทันที!ทันใดนั้นเอง บนร่างของอีกฝ่ายราวกับเพลิงไฟที่ลุกโชน ระเบิดเสื้อออกในฉับพลัน เผยให้เห็นถึงเรือนร่างประดุจปีศาจร้ายออกมา!ปราณแท้อันน่าหวาดกลัวกระจายออกสู่ภายนอก ทำให้พื้นที่อยู่ใต้เท้าแตกกระจายออกเป็นเสี่ยง“มหายาคืนสภาพ” หลิงเฟิงมึนงงเล็กน้อย แล้วหัวเราะแห้งพลางกล่าวว่า“ยาระดับสูงแบบนี้ถึงแม้จะสามารถบังคับให้บรรลุขั้นได้ แต่ต้องแลกด้วยอายุขัยสิบปี และมีผลที่จะตามมาภายหลังอีกมากมาย นายยอมแลกจริงเหรอเนี่ย!”

ชายร่างสูงใหญ่และหล่อเหลาคนหนึ่งสวมชุดสูทสีเบจ และแว่นตาขอบดำ เดินมือสอดกระเป๋าเข้ามา ให้ความรู้สึกเหมือนสุภาพบุรุษจอมปลอมทว่าหลังจากที่ซูเหยียนเห็นชายคนนั้น สีหน้าก็ซีดขาวลงทันที“พี่!”อีกฝ่ายเป็นพี่ชายของซูเหยียนงั้นเหรอ? ได้ยินดังนั้น สีหน้าอารมณ์ของหลิงเฟิงและเย่อวี่หลิวก็เปลี่ยนไปในบัดดล!“ครบสามวันแล้ว ไปกับฉัน!” ซูชางพูดอย่างไม่สบอารมณ์ พลางดึงมือของซูเหยียน จะพาเธอกลับไป“เดี๋ยวก่อน!” เย่อวี่หลิวปริปากอย่างเย็นชา“ฉันไม่สนว่าคุณจะเป็นพี่ชายของซูเหยียนหรือเป็นใครกันแน่ แต่เธอเป็นเลขาของประธานบริหารของหลี่ห่าวกรุ๊ป จู่ๆ คุณก็คิดจะเอาตัวเธอไป โดยไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้มันใช่เรื่องเหรอคะ?”ซูชางได้ยินดังนั้น ก็หันกลับไปหัวเราะแห้ง“เธอคือเย่อวี่หลิวแห่งหลี่ห่าวกรุ๊ป?”“ใช่!” เย่อวี่หลิวตอบกลับอย่างไม่อ่อนข้อ“เชื่อไหมว่าฉันโทรไปแค่กริ๊งเดียว บริษัทของพวกเธอก็จะล้มละลายภายในหนึ่งนาที!”คำพูดของซูชาง ทำให้กลุ่มคนของหลี่ห่าวกรุ๊ปหน้าถอดสีในทันใดเขาเป็นใครกัน? ทำไมถึงมีอำนาจมากขนาดนี้!“เหอะๆ! พูดใหญ่โตจริงๆ!”ขณะเดียวกัน เหล่าคณะกรรมการต่างก็เดินเอามือไขว้หลังเข้ามา แล้ว

โชคชะตาเฮงซวย!หลิงเฟิงรู้สึกเพียงหนาวเย็นในใจ อยากจะหาเต้าหู้ก้อนหนึ่งแล้วพุ่งชนให้ตายไปซะ!“มาตามหาว่าที่สามีของเธอ? หรือว่าจะเป็นเขา?” ซูชางชี้ไปที่หลิงเฟิง แล้วเย้ยหยันประโยคนี้ ทำให้หลิงเฟิงขนลุกซู่ทันที ทำตัวไม่ถูกทันที!อย่าบอกนะว่าเขาถูกจับได้แล้ว!เหยาหยุนหลานกลับกล่าวนิ่งๆ ว่า“ไม่ใช่อยู่แล้ว แต่ว่าฉันสนใจในตัวเด็กนั่นมาก ฉันตั้งใจว่าจะชวนเขามาเป็นคนของตระกูลเหยาน่ะ เพราะฉะนั้น คนคนนี้ นายห้ามฆ่า!”“เธอเหยาหยุนหลานสนใจในตัวไอ้กระจอกคนหนึ่งเนี่ยนะ พบเจอยากจริงๆ!”ซูชางและเหยาหยุนหลานดูเหมือนจะรู้จักกันมานาน เวลาสนทนากันจึงไม่ถนอมน้ำใจกันนัก“แล้วถ้าฉันไม่ล่ะ?”“ไม่ก็ไม่สิ ยังไงนายก็สู้ฉันไม่ได้อยู่แล้ว” เหยาหยุนหลานปั้นหน้ายิ้มแย้มเส้นเลือดบนใบหน้าของซูชางปูดขึ้นในบัดดล แว่นตาในมือถูกบีบแตก จากนั้นกล่าวชัดถ้อยชัดคำว่า“เยี่ยม! แล้วเจอกัน!”กล่าวจบ เขาก็เดินจากไปทันที โดยไม่สนใจซูเหยียนอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งมณฑลเจียงหนานเดินจากไปง่ายๆ แบบนี้เลย?อีกฝ่ายเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงได้ถือไพ่เหนือขนาดนี้!เย่อวี่หลิวและซูเหยียนต่างก็สงสัยกันอย่างมาก ซ้ำยังคิดจะเข้าไป

ผู้มีอิทธิพลเจียงหูปั้นสีหน้าลำบาก“ท่านครับ ไม่เหมาะมั้งครับ! วันนี้ผมเป็นเจ้าภาพ ทำเรื่องแบบนั้นในพื้นที่ของผม…”ซูชางขยับแว่นตาขอบเงินอันใหม่ แล้วโยนผงขาวให้เขาถุงหนึ่ง“ตอนนี้ยังลำบากใจอยู่ไหม?”สีหน้าของอีกฝ่ายเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ลุกตัวขึ้นพรวดแล้วโยนผงขาวทิ้งทันที“นี่นายคิดจะใส่ร้ายกันเหรอ? ถึงนายจะเป็นซูชางอัจฉริยะอันดับหนึ่งของมณฑลเจียงหนาน ก็ไม่ควรอวดดีขนาดนี้! ที่นี่ชางไห่นะ!”ยังไม่ทันพูดจบซูชางก็จับศีรษะของอีกฝ่ายไว้ แล้วทุบลงบนโต๊ะแรงๆ ทำเอาเลือดอาบหัวในบัดดล!จากนั้นยัดผงขาวเข้าปากของอีกฝ่าย แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“ที่นี่มีอยู่ครึ่งกิโล ถึงแม้จะไม่ยิงนายทิ้ง แต่ใช้ชีวิตอย่างทรมานสักเจ็ดแปดสิบปีก็พอแล้ว นายอยากใช้ชีวิตสุดท้ายที่คุกกระทรวงยุติธรรมหรือไง?”แววตาของอีกฝ่ายเบิกกว้างราวกับกระดิ่ง จากนั้นส่ายศีรษะอย่างสุดชีวิต“รู้หรือยังว่าควรทำอะไร?” ซูชางปล่อยมืออีกฝ่ายปั้นหน้าเข้มกะทันหัน “เด็กๆ จัดการซะ!”ชั่วพริบตาเดียว พวกนักเลงใต้ดินหลายสิบคนที่พุ่งออกมา ก็ต่อยตีผู้มีอิทธิพลเจียงหูเหล่านั้นจนเละ!ซูชางมองดูทุกอย่าง แล้วเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา