บททั้งหมดของ หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: บทที่ 191 - บทที่ 200

“ทุกคนคะ ตอนแรกฉันถูกหลอกลวงด้วยภาพลวงตา!”จ้าวมู่เสวี่ยกล่าวด้วยสีหน้าลำบากใจ เธอพยายามโต้แย้งด้วยเหตุผลว่า“ตอนแรกฉันคิดว่าหลิงเฟิงเป็นคนทำ แต่หลังจากนั้นฉันได้เดินทางไปไซซ่างเจียงหนานเพื่อขอตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิด ถึงได้รู้ว่าความจริงไม่ใช่เช่นนั้น!”“ฉันถูกเฉินเทียนเป่าจากตระกูลเฉินลักพาตัวไป เขาตีฉันจนสลบแล้วพาไปที่ห้อง แต่หลิงเฟิงดันเห็นเหตุการณ์นี้พอดีเลยไปช่วยฉัน! เขาถูกใส่ร้าย!”จ้าวมู่เสวี่ยเป็นคนที่แยกแยะความดีความชั่วได้เสมอ เรื่องงานก็คือเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวก็คืออีกเรื่องหนึ่งเมื่อเธอรู้ว่าหลิงเฟิงโดนกับดักของศัตรูเพราะต้องการช่วยเธอ เธอก็รู้สึกเสียใจมาตลอดดังนั้นตอนนี้เธอตั้งใจที่จะช่วยหลิงเฟิงอย่างเต็มที่!“ใส่ร้ายอะไร? มองในมุมอื่น แม้ว่าเขาจะไม่ได้ล่วงเกินคุณ แต่เขาก็ฆ่าจ้าวเฉินอวี่จากตระกูลจ้าวของพวกเรา นี่ไม่ใช่ความจริงหรอ?”เจ้าหน้าที่ระดับสูงของตระกูลจ้าวหลายคนกล่าวด้วยความรุนแรงว่า“จ้าวเฉินอวี่เป็นหลานชายที่ท่านย่าของพวกเราโปรดปรานที่สุด ตอนนี้เขาถูกคนธรรมดาที่ไม่มีชื่อเสียงฆ่า ท่านย่าโมโหมากจนล้มป่วยลง!”“ท่านย่าถึงขั้นประกาศว่าจะควักหัวใจของคนค

“ซูชางจากตระกูลซูในเมืองหลวงเหรอ?”เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าจนสมองพวกเขาแทบจะระเบิด“เขาคือ... ซูชาง ผู้ที่เก่งที่สุดในมณฑลเจียงหนาน! อายุเพียงยี่สิบสามปี แต่ได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของมณฑลเจียงหนาน หัวหน้ากระทรวงยุติธรรม และเลขาธิการรัฐบาลประจำจังหวัด”พูดง่ายๆก็คือ หน่วยตรวจสอบภายในของพวกเขาเป็นแค่เด็กน้อยในสายตาของซูชางพวกเขารีบคุกเข่าลงและขอร้องอ้อนวอนอย่างสุดเสียง “ท่านซู พวกเราทำผิดอะไร ทำไมถึงต้องให้พวกเราตาย! พวกเราต่อท่าน... ต่อท่าน...”“ฉันไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลในการทำงาน ถ้าฉันบอกให้พวกแกตาย ก็แปลว่าต้องตาย”ซูชางนั่งอยู่บนโซฟาที่อยู่ตรงข้ามพวกเขา เขานั่งไขว่ห้าง มือหนึ่งวางบนพนักพิง อีกมือหนึ่งดันแว่นตาและพูดต่อ“สบายใจได้ ฉันจะฆ่าแค่พวกแกเท่านั้น จะไม่ลามปามไปถึงคนอื่นๆของตระกูลจ้าว แต่ถ้าภายในสามนาทีพวกแกยังไม่ฆ่าตัวตาย ฉันจะทำลายทั้งตระกูลจ้าว”แม้น้ำเสียงของเขาจะสงบเงียบ แต่ความเยือกเย็นที่ปล่อยออกมานั้นเหมือนกับจะทำให้บรรยากาศรอบตัวแข็งทื่อเมื่อเหล่าผู้บริหารของหน่วยตรวจสอบภายในได้ยินดังนั้นหน้าซีดเผือดกั

“เข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก ชิงหลง”หลิงเฟิงตอบกลับข้อความ ความกังวลในใจเขาค่อย ๆ คลายลงในที่สุด ราวกับก้อนหินก้อนใหญ่ที่ถูกยกออกจากอก ทำให้ใจโล่งขึ้นคราวนี้แผนการของตระกูลเฉินที่มุ่งร้ายต่อพวกเขาก็ล้มเหลวไปโดยสิ้นเชิงอย่างไรก็ตาม เรื่องที่ฆ่าหลิงหู่ อาจนำไปสู่การแก้แค้นที่รุนแรงยิ่งขึ้นจากตระกูลหลิง“แต่ก็ช่างเถอะ ก่อนพายุใหญ่จะมาถึง ดอกไม้ในสวนก็บานสะพรั่ง”หลิงเฟิงพูดกับตัวเอง “ให้กระจกสะท้อนความชั่วร้ายบานนี้เปิดเผยพวกปีศาจและงูเงี้ยวออกมาให้หมดเถอะ”ครึ่งชั่วโมงต่อมา เย่อวี่หลิวก็กลับมาที่บริษัทอีกครั้งในชุดกระโปรงทำงานแบบเดิมของเธอหลิงเฟิงรีบเดินไปหาเธอด้วยความห่วงใย“ประธานเย่ คุณไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม?”เมื่อเย่อวี่หลิวเห็นว่าเขายังสบายดี เธอก็คิดถึงเหตุการณ์ที่เธอเกือบจะถูกหลิงหู่ล่วงละเมิด ทำให้เธอโกรธจนไฟขึ้นหน้า“นายว่าไงล่ะ? ฉันเกือบจะเกิดเรื่องแล้ว!”“เกือบ นั่นก็หมายความว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ใช่เหรอ” หลิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยเขาถึงกับส่งชิงหลงไปปกป้องเย่อวี่หลิวเชียวนะ เธอจะเป็นอะไรไปได้ยังไงแต่คำพูดของหลิงเฟิงกลับทำให้เย่อวี่หลิวยิ่งโมโหหนักขึ้นไปอีก“นายยังมีหน

“นายพูดอะไรนะ? ฉันมีคู่หมั้นที่เป่ยเจียงชายแดนเหนือด้วยเหรอ? ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย?”พอถึงหน้าบ้านตัวเอง หลิงเฟิงแทบจะล้มลงไปทันทีหลังจากได้รับโทรศัพท์จากชิงหลงอีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงใจเย็นว่า“ท่านราชาแห่งความมืด ผมเองก็พึ่งได้รับข่าวนี้เช่นกัน อาจารย์ของท่าน อดีตเทพผู้พิทักษ์ของประเทศมังกรเคยจัดการให้ท่านกับครอบครัวยักษ์ใหญ่ของเมืองเป่ยเจียงตระกูลเหยาหมั้นหมายกันไว้”“คู่หมั้นของท่านก็คือทายาทของตระกูลเหยาเหยาหยุนหลาน! แม้เธอจะอายุเพียงยี่สิบเอ็ดปี แต่ก็เป็นบุคคลที่ทรงอิทธิพลอย่างมาก!”“หยุดก่อน หยุดก่อน!”หลิงเฟิงพูดพลางเหงื่อไหลเต็มหน้า“ปัญหาคือ ฉันไม่เคยเจอผู้หญิงคนนี้มาก่อนเลย! อยู่ดีๆ ก็มีคู่หมั้นเพิ่มขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล จะให้ฉันยอมรับได้ยังไง? นายไปที่เจีนงเป่ยและยกเลิกการหมั้นหมายนี้ให้ฉันเดี่ยวนี้”“ผมก็อยากทำครับ แต่ปัญหาคือเธอมาอยู่ที่เมืองชางไห่แล้ว……”คำพูดนี้ทำให้หลิงเฟิงรู้สึกขนลุกซู่ทันที “ให้ตายเถอะ!”“ชิงหลง ฟังนะ ปิดกั้นข่าวทั้งหมดที่เกี่ยวกับฉัน! ห้ามให้ยัยเหยาหยุนหลานอะไรนั่นมาหาฉันได้เด็ดขาด!”หลิงเฟิงพูดจบก็วางสายโทรศัพท์ พิงอยู่ที่ขอบประตูบ้า

เดิมทีเขาเพียงแค่ลองส่งบัตรเชิญไปดู แต่ไม่คาดคิดเลยว่าเหยาหยุนหลานที่เป็นสาวงามผู้สูงศักดิ์แห่งเมืองเป่ยเจียงจะปรากฏตัวในงานจริงๆ!ต้องรู้ไว้ว่า พวกเขาที่เป็นแค่ผู้ทรงอำนาจในเมืองเล็กๆระดับสามนั้น ในสายตาของผู้ทรงอิทธิพลแห่งเมืองเป่ยเจียงนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับมดเขายื่นมือออกไปด้วยความตื่นเต้นและพูดว่า“คุณหนูเหยา นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้พบกัน กรุณาให้ผมได้แนะนำตัวหน่อยนะครับ ผมคือเฉินเทียนเป่า ทายาทของตระกูลเฉิน หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้โบราณของเมืองชางไห่ และเป็นประธานบริษัทของเฉินซื่อฟาร์มาซี!”แต่เหยาหยุนหลานดูเหมือนไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเฉินเทียนเป่าซักเท่าไหร่ เธอเดินออกไปและพูดว่า“เก็บมือแสนสกปรกของคุณซะ จัดที่นั่งที่มีมุมมองดีๆให้ฉันด้วย”เหตุการณ์ที่ถูกเมินในครั้งนี้ เหมือนเป็นการตบหน้าเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวทันที ใบหน้าของเขาแข็งทื่อ รอยยิ้มบนใบหน้ากลายเป็นยิ้มแห้งทันทีคนรับใช้ประจำตระกูลเฉินมีสีหน้ามืดครึ้มในทันทีแต่เมื่อเห็นบอดี้การ์ดหลายคนที่ยืนอยู่หลังเหยาหยุนหลาน อย่างน้อยสุดของคนกลุ่มนี้ก็ยังเป็นปรมาจารย์แรงใน แถมยังมีเซียนปรมาจารย์ที่ระดับสูง