All Chapters of หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: Chapter 171 - Chapter 180

“ไม่มีทาง! ฉันไม่ได้ยิน!” หวาซือน่าพูดด้วยความหนักแน่นเธอไม่มีทางเชื่อว่าพวกเขาได้รับไวน์มูลค่าสามสิบห้าถึงสี่สิบล้านบาทอย่างฟรีๆ เพียงเพราะฝ่ายตรงข้ามให้เกียรติหลิงเฟิง!โอวหมิงฮุยได้เสริมต่อว่า“ฉันก็ไม่ได้ยิน! จะเป็นไปได้ยังไงที่โรงแรมจะเปิดไวน์โรมาเน กรองติ1985 ให้เราเพราะไอ้บ้านั่น! เป็นเพราะได้ยินชื่อเต็มของคุณชายเหอต่างหาก!”“ใช่แน่ๆ! คุณชายเหอเป็นคนของตระกูลเจียง! พวกเราลืมคิดถึงจุดนี้ไปได้ยังไง!”พอพูดอย่างนั้นทุกคนก็ทุบหัวตัวเองราวกับตาสว่างในความจริงเสียทีสิ่งที่พูดมานั้นได้รับการยอมรับจากทุกๆคน ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันแม้แต่บางคนที่ได้ยินชื่อของหลิงเฟิงในตอนแรกก็ยังรีบเปลี่ยนคำพูดทันทีว่าพวกเขาฟังผิด!เหอเจียเหว่ยตอนแรกที่ไม่มั่นใจนัก พอได้ยินทุกคนพูดแบบนั้นก็เชื่อสนิทใจ หัวเราะเสียงดังและพูดว่า“ฮ่าๆ! ลงทุนใหญ่แบบนี้ ต้องเป็นคำสั่งของคุณชายตระกูลเจียง เจียงปี้เหวินแน่ๆ คุณชายเจียงนี่สุภาพเกินไปจริงๆ! ที่ยอมเสียเงินไปมากขนาดนี้!”“เป็นเพราะให้เกียรติคุณชายเหอที่ใหญ่โตขนาดนี้ล่ะสิ!”“แม้แต่สี่ตระกูลใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้โบราณยังต้องมาประจบประแจงท่าน!”ทุก

“ระบบรักษาความปลอดภัยของโรงแรมเฮงซวยนี่เป็นอะไรไปเนี่ย? ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ของตระกูลหลิงอยากเข้าก็ได้เข้าเลย ถ้าคนอื่นไม่รู้คงจะคิดว่านี่คือบ้านของพวกเขาเองซะอีก!”เจียงปี้เหวินที่โดนหลิงเฟิงเตะไปหนึ่งที ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่เขายังเหงื่อท่วมไปทั้งตัวและกล่าวอย่างร้อนรน“ขอโทษครับ ขอโทษครับ! คุณหลิง เป็นความผิดของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเฮงซวยที่โรงแรมผมเอง พวกมันพอเห็นว่าเป็นคนของตระกูลหลิงก็ไม่กล้าขวางไว้”“ตอนกลับไปผมจะไล่คนในแผนกรักษาความปลอดภัยทั้งหมดออกทันที พวกมันโง่จริงๆ แม้แต่ผมยังทนไม่ได้!”หูยวี่มองดูเหตุการณ์นี้ด้วยความตกตะลึงพระเจ้า! นี่คือสี่ตระกูลใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้โบราณอันสูงส่งที่เธอคิดไว้หรือเปล่า?ในสายตาของหลิงเฟิง พวกเขาก็เป็นแค่หมาที่ต่ำต้อยและน่าสมเพช!“คุณชายเจียง ตระกูลเจียงของพวกคุณและตระกูลหลิงของพวกผมต่างก็เป็นสี่ตระกูลใหญ่แห่งศิลปะการต่อสู้โบราณเหมือนกัน! ทุกคนอยู่กันอย่างสงบสุขมาโดยตลอด วันนี้ตระกูลหลิงของผมมาจัดการคนในตระกูลของพวกเราเอง แม้แต่เรื่องแบบนี้พวกคุณก็ยังจะมาแทรกแซงหรือไง?”หลิงถ่งโกรธจนหน้าบิดเบี้ยว“คุณไม่กลัวเหรอว่าผมจะกล

ได้ยินดังนั้น เย่อวี่หลิวรู้สึกผิดหวังมาก หน้าเธอคล้ายกับเถ้าถ่านที่ถูกเผาไหม้ เธอทรุดตัวลงไปที่เก้าอี้ของเธอ“พวกเราลองหาคนที่สามารถติดต่อได้อีกทีไหม?” ซูเหยี่ยนแสดงสีหน้าบูดบึ้งเพราะความเคร่งเครียด“ติดต่ออะไร? ถ้าพวกเขาไม่รับโทรศัพท์ของพวกเรา แสดงว่ามีแค่เรื่องเดียว คือพวกเขารับโทรศัพท์ของเฉินซื่อฟาร์มาซีไปแล้ว!” เย่อวี่หลิวกล่าวด้วยความสิ้นหวังพร้อมกับก้มหน้าลงตลาดการแพทย์และยาที่หลี่ห่าวกรุ๊ปได้วางแผนไว้อย่างพิถีพิถันมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา กำลังจะพังทลายลงในชั่วพริบตา!แน่นอนว่ารายได้ของหลี่ห่าวกรุ๊ปจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงแน่นอน และอาจเกิดผลกระทบแบบลูกโซ่!“มีอีกอย่าง การจัดงานแถลงข่าวเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของเฉินซื่อฟาร์มาซีถูกกำหนดไว้ในอีกสิบวันข้างหน้า!” “ตอนนี้ทางออกที่ดีที่สุดคือการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของเราให้ได้ ก่อนที่ผลิตภัณฑ์ใหม่ของพวกเขาจะเปิดตัวซึ่งการวิจัยผลิตภัณฑ์ยาใหม่ อาจต้องใช้เงินลงทุนหลายหมื่นล้านและอาจไม่ประสบความสำเร็จได้เสมอ พวกเราไม่สามารถวิจัยผลิตภัณฑ์ใหม่ที่จะสามารถแข่งขันกับเฉินซื่อฟาร์มาซีได้ในเวลาสั้นๆแบบนี้แน่นอน!”“ท่านประธานเย่ เลขาซู มอบห

หลิงเฟิงนิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า “วางใจเถอะครับ ผมเข้าใจ ทุกคนต่างก็มีปัญหาในชีวิตกันทั้งนั้น”หลิวเชี่ยนถึงจะรู้สึกโล่งใจ เธอยิ้มอย่างอ่อนหวานและได้กล่าว “ตอนนี้ทีมของพวกนายน่าจะยังขาดนักบัญชีอยู่ใช่ไหม?”หลิงเฟิงตอบทันทีโดยไม่คิด “ใช่ครับ”“เมื่อก่อนฉันเคยทำงานในฝ่ายการเงินของบริษัท ยังเป็นนักบัญชีระดับสูงด้วย น่าจะทำงานออกมาได้ดี”“ดีมากเลย! พี่หลิว พี่ช่วยผมได้มากเลย!”ตอนนี้มีคนแล้ว มีการเงินแล้ว ทุกอย่างพร้อมหมดแล้ว เหลือแค่อย่างสุดท้ายแต่ใครจะรู้ว่าตอนนี้เย่ซื่อหาวกำลังเดินหน้าบูดบึ้งเข้ามา เขาด่าทอด้วยความโมโหว่า “ไอ้พวกลูกหมาเอ้ย! พวกชอบใช้อำนาจข่มขู่คนอื่น!”“แกด่าใคร?” หลิงเฟิงขมวดคิ้วฝ่ายตรงข้ามสะดุ้งด้วยความตกใจ จึงรีบอธิบายต่อ “ไม่ได้ด่าคุณครับลูกพี่หลิง ผมกำลังพูดถึงเพื่อนร่วมงานใหม่หลายคนในกลุ่มเราที่ถูกย้ายมาจากแผนกการแพทย์ พวกเขาทำท่าทีเหมือนไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตา!”เย่ซื่อหาวโกรธจัดจนใบหน้าเขียว อย่างน้อยเขาก็เป็นรองหัวหน้าของทีมที่เจ็ด แต่กลับไม่สามารถสั่งการคนเหล่านี้ได้แม้แต่น้อย“พวกเขาพูดจาแย่มาก พูดว่าพวกเราคือกลุ่มที่ไร้คุณภาพ ยังจ

“อะไรนะ? ยังไม่ได้ทำอะไรเลย?”คำพูดนี้เหมือนสาดน้ำเย็นใส่ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทุกคนถึงกับอึ้งไป!“หลิงเฟิง! ในช่วงเจ็ดวันที่ผ่านมานายทำอะไรกันแน่?”ซูเหยี่ยนโกรธจนหน้าอกของเธอเคลื่อนไหวขึ้นลงอย่างแรง“เจ็ดวันกับการนั่งสมาธิและนอนหลับ”หลิงเฟิงยืดเส้นยืดสายและพูด "นอนหลับสบายดีมากเลย!"คางของทุกคนแทบจะหลุดออกจากบานพับ! ไม่มีใครคาดคิดว่าหมอนี่จะใช้เวลาตลอดเจ็ดวันไปกับการนอน?! “เกินไปแล้ว!” ซูเหยี่ยนโกรธจัดจนกระทืบเท้า ตาเบิกกว้าง“นายกำลังแกล้งกันใช่ไหม! หลอกให้ทีมเราทำงานเหนื่อยๆกันฟรีๆ!”เธอได้ปล่อยข่าวเรื่องงานแถลงข่าวไปแล้ว เจ็ดวันก็ผ่านไปแล้ว หากยังทำไม่เสร็จเรื่องนี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ภายในบริษัทแน่นอน!ถ้าทำได้ไม่ดี อาจจะกระทบถึงเย่อวี่หลิวด้วยบางทีไม่ควรเชื่อในตัวหลิงเฟิงตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ ยิ่งหวังมากเท่าไหร่ ยิ่งผิดหวังมากเท่านั้น!“ฉันไม่สนใจนายแล้ว! จะทำอะไรก็ทำไป เกิดและตายเองเลยแล้วกัน!”ซูเหยี่ยนทำหน้าบึ้งและหันหลังกลับ จะเดินออกไปด้วยท่าทางที่เหมือนคนที่กำลังเสียหน้าแต่หลิงเฟิงพูดขึ้นมาทันที “จะไปไหน? ผมบอกแล้วว่าเจ็ดวัน วันนี้ยังเป็นวันที่เจ็ดอยู่ไม่ใช่เหรอ? เจ