All Chapters of เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ: Chapter 21 - Chapter 30

“อื้อ……”คางเล็กกะทัดรัดของฉินเย่ว์โหรวถูกเฉินฝานกดทับครอบครองไว้อย่างแน่นหนาลมหายใจสั่นเล็ก ๆ ความจั๊กกะจี้และชาที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน วาบขึ้นตั้งแต่ใบหูไปจนถึงกระดูกไขสันหลังริมฝีปากที่นุ่มลุ่มลื่นกับร่างกายที่อ่อนปวกเปียกราวกับไร้กระดูกประกอบกับกลิ่นหอมที่ลอยอยู่ทั่วตัว กำลังโจมตีเขตป้อมปราการของเฉินฝานทีละน้อยไม่ ไม่ได้นะไม่ใช่เวลาตอนนี้ สุขภาพนางไม่ได้เฉินฝานปล่อยฉินเย่ว์โหรวอย่างแรงโดยมีมือข้างหนึ่งชันกำแพง“ยังจะหนีอีกหรือไม่”เขาพยามยามควบคุมถึงขีดสุดแล้ว แต่เสียงของเฉินฝานยังคงฟังออกว่ามีลมหายใจไม่คงที่ดวงตาลุกวาวดังดวงดาวของฉินเย่ว์โหรวหมุนเป็นพันรอบหมื่นรอบ มีความอ่อนโยนแต่มีความโกรธมากกว่า“ปึก!”ฉินเย่ว์โหรวซุกอ้อมอกของเฉินฝานอย่างแรง หมัดเล็ก ๆ ต่อยเฉินฝานไม่หยุดน้ำตาไหลรินลงที่เสื้อของเฉินฝานพร้อมกับคำหนิคำแล้วคำเล่า“ทำไม ทำไม ข้ารอท่านมาหนึ่งปีกว่า ทำไมท่านถึงไม่เปลี่ยนเร็วกว่านี้ ทำไมต้องถึงคราวที่แก้ไขไม่ได้แล้วค่อยเปลี่ยน!”“มันแก้ไขไม่ได้อย่างไร ข้าพูดแล้วไม่ใช่หรือว่าข้ามีวิธี!”ฉินเย่ว์โหรวร้องไห้ต่อราวกับไม่ได้ยินที่เฉินฝานกล่าวนางรู้สึกว่

หลี่ซานวิ่งออกจากด้านหลัง เมื่อเขาเห็นผู้ก่อความวุ่นวายชัดแจ้งแล้วรู้สึกโล่งทันทีเมื่อครู่นี้เขายังคิดว่าเป็นโจรในช่วงเวลาที่สถานการณ์คับขัน โจรป่าจัดการยากกว่าเจ้าหน้าที่ทางการอีก“ข้าก็นึกว่าใคร! ที่แท้ก็ไอ้เศษสวะนี่เอง!” หลี่ซานกินเมล็ดทานตะวันพร้อมแสดงสีหน้าเหยียดหยามเมื่อวานเขาประมาทเกินไป วันนี้……มาถึงถิ่นของเขาก็ต้องให้ไอ้เศษสวะนี่ชดใช้ด้วยเลือด!“มาเองถึงที่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เสียเวลาข้า”ทันทีที่หลี่ซานทิ้งเปลือกเมล็ดทานตะวันลงพื้น “มาตรงนี้!”เมื่อเสียงดับลง นักสู้ร่างใหญ่ตัวสูงสิบกว่าคนพุ่งเข้ามาห้องโถงทันที พวกเขาปิดล้อมหลี่ซานไว้อย่างมิดชิด“ไอ้หนุ่ม ถ้าเจ้าคุกเข่าขอร้องข้าตอนนี้แล้วเรียกข้าท่านปู่สักคำ ข้าจะมอบความเมตตาให้พวกมันเบามือกับเจ้าสักเล็กน้อย!”“ที่แท้ไม่มีเงินคืนเลยวิ่งมาก่อเรื่อง”“เพียงแต่ว่า เขากลัวตัวเองตายไม่อนาถมากพอหรือถึงกล้ามาก่อกวนที่นี่”“ได้ยินว่าเจ้าหนุ่มนั่นมีความสามารถอยู่บ้าง คงคิดว่าตัวเองไหวเลยมา!”“น่าขำสิ้นดี เขาไม่รู้บ้างหรือว่าที่นี่คือที่ไหน! หอนางโลมอี๋ชุนย่วน สถานที่ ๆ นายอำเภอเมืองยังต้องยอมหลีกทางให้”“วันนี้ข้ามอ

ทันทีที่ประตูหอนางโลมด้านทิศตะวันตกถูกเจ้าหน้าที่ทำลาย หลี่ซานก็ออกมาและเห็นหัวหน้าของเจ้าหน้าที่ หลี่ซานรีบวิ่งเข้าไปหาเขาทันทีและโค้งคำนับตรงหน้าเขแล้วเอ่ยขึ้น“มือปราบเหอ ที่นี่ทำการค้าอย่างถูกกฎหมาย ไม่ได้กระทำความผิดเลย”มือปราบเหอพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว "ข้ารู้ดีว่านายน้อยหลี่อยู่ในกฎเกณฑ์ตลอด แต่วันนี้มีคนมาฟ้องร้องว่าท่านถูกปล้น ข้างนอกเกิดความวุ่นวาย พวกลูกค้าบอกว่าเห็นขโมย คนรับใช้ของท่านก็ยังมาแจ้งข้าด้วยว่า มีขโมยเข้ามาที่หอนางโลมนี้”“เฮ้อ!” หลี่ซานโค้งคำนับมือปราบเหออีกครั้งแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เข้าใจผิด เข้าใจผิดแล้ว! คน ๆ นั้นคือลูกพี่ลูกน้องห่าง ๆ ของข้า วันนี้เขาดื่มมากเกินไปและมารบกวนข้า ตอนนี้เขาสร่างเมาแล้ว กลับไปแล้ว!"“แค่นี้เองหรือ”“เพียงแค่นี้ ถ้าเขาเป็นขโมยจริง จะรอให้ท่านมือปราบเหอมาด้วยตัวเองได้อย่างไร ข้าคงส่งเขาไปที่นั่นนานแล้ว”“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว!” มือปราบเหอหันกลับและตะโกนดังลั่น “กลับหน่วย!”“การมาครั้งนี้ลำบากมือปราบเหอแล้ว ไม่เช่นนั้นก็ให้ทุกคนพักที่นี่สักพัก ข้ามีสุราและเนื้อดี ๆ อยู่ และนักขับร้องหญิงคนใหม่ก็เสียงไม่เลว”“นี่คือสิ่งที่เราควรทำ ข

“ไม่ต้องกังวล!” เฉินฝานตบสัมภาระที่เพิ่มขึ้นมาบนร่างกายของเขา “สามีของเจ้าเพิ่งได้รับเงินมาสิบตำลึง”“ได้เงินสิบตำลึง?” ดวงตาของฉินเย่ว์เจียวเบิกกว้างราวกับดวงตาวัว“ใช่ ข้าได้รับมันมาจากหลี่ซาน”“หลี่ซานจะให้ท่านได้อย่างไร”“ภายใต้เงื่อนไขเหล่านั้น เขาทำได้เพียงตอบรับเท่านั้น” นี่คือสาเหตุที่เฉินฝานยืนกรานให้พวกฉินเย่ว์เจียวไปรายงานทางการยิ่งพ่อค้าหาเงินได้มากก็ยิ่งเกรงกลัวทางการ กฎหมายนี้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงยิ่งไปกว่านั้นมือปราบเหอและหอนางโลมอี๋ชุนย่วนไม่ได้แลกเปลี่ยนผลประโยชน์กัน“นายท่าน ท่านรู้ความลับของหอนางโลมอี๋ชุนย่วนใช่หรือไม่? ข้าไม่ต้องไปที่หอนางโลมอี๋ชุนย่วนอีกต่อไปแล้ว เงินสิบตำลึงในกระเป๋าของท่านคือสิ่งที่ท่านใช้แลกเปลี่ยนกับหลี่ซานใช่ไหม”ฉินเย่ว์โหรวคิดอย่างรอบคอบและเข้าใจถึงแก่นของเรื่องทันทีเฉินฝานใช้นิ้วชี้แตะหน้าผากของฉินเย่ว์โหรวอย่างเห็นชอบ “ช่างเป็นคนฉลาดจริง ๆ !”“แต่...” ฉินเย่ว์โหรวดูกังวล “ถ้าวันหน้าหลี่ซานอยากแก้แค้นจะทำเช่นไรดี”พวกเขาเป็นเพียงปุถุชนธรรมดาๆ ไหนเลยจะเป็นคู่ต่อสู้กับพ่อค้าอย่างหลี่ซานได้“เย่ว์โหรว เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องน

เฉินเจียงเรียนในสถานศึกษาแห่งหนึ่งมาหลายปีแล้ว และยังเป็นรองหัวหน้าหมู่บ้านอีกด้วย นอกจากหัวหน้าหมู่บ้านแล้ว เฉินเจียงยังมีอำนาจมากที่สุดในหมู่บ้าน เขายังมีเงินยี่สิบอีแปะต่อเดือน เฉินฝานเทียบกับเขาไม่ได้เลยใน​บรรดาพวกเขา นี่คือตัวอย่างที่พ่อแม่ชอบใช้ในการสอนลูกพวกเจ้าต้องทำงานหนักในภายภาคหน้าจะได้มีอนาคตอย่างเฉินเจียง ถ้าไม่ทำงานหนักก็จะเป็นเหมือนเฉินฝานแน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้เฉินเจียงมีชื่อเสียงมากขึ้นไม่ใช่แค่ว่าเขาเป็นรองหัวหน้าหมู่บ้านเท่านั้นเขามีบุตรชายด้วย เขามีบุตรชายถึงสองคนเฉินเจียงแต่งงานเร็วกว่าเฉินฝาน แต่ภรรยาของเขาโชคไม่ดี ตอนที่คลอดลูกชายคนโตก็อยู่ในภาวะคลอดบุตรยากจนจากไปสำหรับผู้ชายที่สามารถให้กำเนิดลูกชายได้อย่างเฉินเจียง เป็นไปไม่ได้เลยที่ทางการจะให้เขาเป็นพ่อหม้าย ปีที่แล้วเขาได้รับจัดสรรเพิ่มอีกสองคนภรรยาคนหนึ่งที่เพิ่งเข้ามาเมื่อปีที่แล้วให้กำเนิดลูกชายในปีนี้หนึ่งคนในยุคนี้ ลูกชายถือเป็นสมบัติล้ำค่า ไม่ต้องพูดถึงว่าเฉินเจียงให้กำเนิดลูกชายเป็นเวลาสองปีติดต่อกัน ตอนนี้เฉินเจียงกลายเป็นคนโปรดในหมู่บ้าน และผู้คนก็มาที่ประตูบ้านของเขาทุกวันเพื่อขอคำแนะ