All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 91 - Chapter 100

กลิ่นสุราเข้มข้นทำให้มู่หรงซื่อควานยากจะมั่นใจในทันที ในฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องการหมักสุราคนหนึ่ง เขาเริ่มสงสัยจมูกตัวเองแล้ว“ถูกต้อง ท่านพ่อตาลองชิมดูก่อน ดูว่าเป็นอย่างไรบ้าง”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มบาง ใบหน้าเต็มไปด้วยความมั่นใจสามวันก่อน ตอนที่ฉินอวิ๋นฟานยิงลูกธนูมาที่ป้ายร้านภัตตาคารต้าเฉียน เขาได้คิดเค้าโครงธุรกิจในอนาคตแล้วการหมักสุราคือธุรกิจเสาหลักของตระกูลมู่หรง หลังจากกลับไป ฉินอวิ๋นฟานได้ศึกษาสุราในโลกนี้ประมาณหนึ่ง โดยรวมคือไม่มีอะไรแปลกใหม่นอกจากเหล้าขาวก็ยังเป็นเหล้าขาว แถมดีกรียังต่ำมาก ดูแล้วแค่สิบกว่าดีกรีเอง คนคอแข็งสามารถดื่มสิบแปดชามแล้วขึ้นเขาไปต่อสู้กับพยัคฆ์ร้ายได้สบาย ๆตามประสบการณ์ในสมัยใหม่ ฉินอวิ๋นฟานจึงจะเริ่มจับธุรกิจหมักสุราทันที ทั้งยังหมักจากธัญพืชทั้งหมด เอาออกมาหลังจากหมักสามวัน เหล้าขาวโฮมเมดง่าย ๆ ก็สำเร็จแล้วผลการประลองครั้งนี้อยู่ในความคาดคิดของฉินอวิ๋นฟาน ด้วยความเข้าใจในสถานการณ์ปัจจุบัน ต่อให้ชนะก็ไม่แน่ว่าจะขึ้นครองราชย์ได้ราบรื่นดังนั้นเขาจึงวางแผนรวยระยะยาวเอาไว้ ไม่ว่าเมื่อไร ไม่มีเงินทำอะไรก็ลำบาก ถึงเขาจะเป็นรัชทายาทของต้าเฉี

“อุ๊ย ท่าน ท่านลามกอีกแล้ว!”มู่หรงจิ่นเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายนั้นของฉินอวิ๋นฟาน พลันนึกถึงตอนกำลังพลิกคว่ำพลิกหงายอลเวงกับฉินอวิ๋นฟานในหลายวันนี้ คำพูดลามกจกเปรตและหน้าตาของเขาทำให้นางเขินจนก้มหน้างุด“เวลากระชั้นชิด กลับมาเรื่องงานเถอะ!”ฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ท่านพ่อตา เหล้านี้พวกท่านก็ได้ลิ้มรสแล้ว เป็นอย่างไรท่านมีสิทธิ์พูดมากที่สุด เรื่องไร้สาระอื่นข้าจะไม่พูดแล้ว พวกท่านรีบขยายโรงเก็บเหล้าเถอะ ยิ่งใหญ่ก็ยิ่งดี แต่ต้องทำเป็นความลับ เข้าใจนะ!”“พ่อลูกเขย เจ้าวางใจได้เลย ข้าเป็นพ่อค้า ย่อมเข้าใจความร้ายแรงของเรื่องนี้ ตระกูลมู่หรงจะต้องทุ่มสุดตัวกับการเตรียมนี้แน่นอน ถึงตอนนั้นจะต้องดังพลุแตก”ยามนี้ มู่หรงซื่อควานเริ่มจินตนาการภาพที่ภัตตาคารของตระกูลมู่หรงมีคนเยอะเป็นภูเขาเลากาแล้ว ถึงตอนนั้นสุรานี่หนึ่งจอกยากจะขอ เงินทองไหลมาเทมาเป็นกระบุงทุกวันในความเป็นจริง แผนการของฉินอวิ๋นฟานอลังการกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก!“ในเมื่อเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว ต่อมาก็คือเรื่องที่สำคัญมากอีกเรื่องหนึ่ง!”หลังจากสยบพ่อตาเสร็จ กับทุกเรื่องที่ฉินอวิ๋นฟานขอ พวกเขาย่อมไม่คัดค้าน ฉินอวิ๋นฟ

“นี่เป็นช่วงที่ขายดีที่สุด ภัตตาคารต้าเฉียนจะทำอะไรเนี่ย?”“นั่นสิ การค้าดี ๆ ไม่ทำ ดันเรียกผู้ลี้ภัยมาเยอะแยะทำไม? ทำจนคนไม่ใช่คน ผีไม่ใช่ผี เหม็นจะตายชัก”“ก็นั่นนะสิ ตระกูลมู่หรงคงไม่คิดจะเลี้ยงข้าวขอทานเหม็น ๆ พวกนี้หรอกนะ? ตอนนี้ระหว่างภัตตาคารแข่งขันดุเดือด ภัตตาคารต้าเฉียนอย่างกับรนหาที่ตาย ร้านที่เคยมีขอทานมากิน ต่อไปข้าจะไม่มาเหยียบหรอก”“ข้าก็เหมือนกัน ร้านที่ขอทานกินจะเป็นร้านดีอะไรได้? มากินที่นี่ไม่เท่ากับลดฐานะตัวเองรึ อัปมงคล!”......คนใหญ่คนโตที่ผ่านภัตตาคารต้าเฉียนถากถางวิธีการทำเช่นนี้ของภัตตาคารใหญ่อย่างยิ่ง กระทั่งว่าเกลียด สายตาที่มองผู้ลี้ภัยยิ่งมีแต่การดูถูกและรังเกียจ“มา ๆ ๆ เข็นรถไปที่ด้านหลังนะ แล้วทุกคนรับเสื้อผ้าคนละชุด ไปอาบน้ำอาบท่าล้างกลิ่นเหม็นคาวที่โรงอาบน้ำข้าง ๆ อาบเสร็จก็พอดี กินข้าวได้แล้ว”มู่หรงโหลวไม่รู้ว่าของที่เหม็นคาวอย่างยิ่งบนรถพวกนี้คืออะไร แต่บิดาสั่งไว้แล้ว เขาไม่กล้าชักช้า รีบไปจัดการตามที่บอก“รัชทายาทไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง พวกเราพี่น้องสองพันคนจับมาได้แสนกว่าชั่ง รถม้าสี่ร้อยคันบรรทุกเต็มลำหมด”หลิวเป้ยมาถึงตรงหน้าฉินอวิ๋นฟานใ

“ท่านพ่อ อร่อยมากจริง ๆ!”ว่าแล้วมู่หรงจิ่นก็คีบอีกคำใส่ปาก ภาพนี้ยั่วน้ำลายทุกคนอย่างหนัก มู่หรงซื่อควานจึงชิมคำหนึ่งแบบกล้า ๆ กลัว ๆ แต่ทันใดนั้นเขาก็สงบไม่ได้แล้ว“สวรรค์ นี่มันรสเทพเซียนอะไร จะอร่อยเกินไปแล้วกระมัง?”มู่หรงซื่อควานยังคำนึงถึงภาพพจน์ได้อีกที่ไหน เริ่มซัดเข้าปากกร้วม ๆ ทันที บรรดาพ่อครัวที่อยู่อีกทางหนึ่งมองจนน้ำลายยืดยาว สลัดความกังวลเมื่อครู่ออกไปทั้งหมด“คือว่า นายท่าน ให้พวกเราชิมบ้างได้หรือไม่ขอรับ?”พ่อครัวบางคนเริ่มอดรนทนไม่ไหวแล้ว ใครกินก็ว่าอร่อย นี่มันทนความยั่วยวนได้ที่ไหน?“มา ๆ ๆ ทุกคนมาชิมกันให้หมด คนละชิ้นนะ อย่ากินเยอะ ประเดี๋ยวทำตามที่พ่อลูกเขยข้าบอก ทำด้วยกัน อร่อยยิ่งนัก มันหยุดไม่ได้เลย”เวลานี้มู่หรงซื่อควานไม่สนอะไรอีกแล้ว ตักหนึ่งจานใหญ่แบ่งให้ทุกคนอย่าให้พูดเลยว่าตอนนี้มู่หรงซื่อควานดีใจแค่ไหน คำก็ว่าพ่อลูกเขย ๆ แทบจะเห็นฉินอวิ๋นฟานเป็นสมบัติ รัชทายาทตัวโง่งมที่เขาดูแคลนในอดีต บัดนี้กลายเป็นความภาคภูมิใจที่สุดของเขาภาพนี้ฉินอวิ๋นฟานไม่รู้สึกแปลกใจ พลังยั่วยวนของอาหารเลิศรสมันก็อย่างนี้แหละ นี่ก็คือสันดานของมนุษย์!“พ่อลูกเขย เจ้าจะ

“ยอดเยี่ยมไปเลย!”ก็ขณะที่ทั้งสองกำลังลังเลอยู่ จู่ ๆ ก็มีคนอดใจไม่ไหวกินคำหนึ่ง พบว่านี่มันเป็นของสุดยอดในแดนมนุษย์ มิใช่หนึ่งใน เขาโพล่งปากเดี๋ยวนั้นพอทุกคนได้ยิน ยังจะลังเลอะไรอีก รีบลงมือกันทันที กินกันอย่างบ้าคลั่ง“มันคือเลิศรสในแดนดิน อร่อยยิ่งนัก!”“ข้าเกิดมาจนโตขนาดนี้ ไม่เคยกินของอร่อยเท่านี้มาก่อน น่าประทับใจจริง ๆ!”“รู้สึกเหมือนทั้งหมดนี้เป็นความฝัน คิดไม่ถึงว่ายังได้กินอาหารอร่อยๆ ในตอนที่มีชีวิตอยู่อย่างนี้!”.......ทุกคนกินกันจนน้ำตานองหน้า ฉินอวิ๋นฟานรู้สึกปลื้มใจมากการเปลี่ยนความคิดของคนคนหนึ่งมันยากเหลือเกิน เมื่อสิ่งหนึ่งก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างในสมองเขา คิดเปลี่ยนมันมีอยู่แค่วิธีเดียว นั่นก็คือให้เขาไปทดลองด้วยตัวเอง มิเช่นนั้นเขาจะไม่มีวันเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อมันก็เหมือนกับผู้ชายที่ไม่เคยเจอผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง จู่ ๆ จะให้เขาหลับนอนกับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาก็ต้องไม่รู้อยู่แล้วว่าต้องทำอะไร และยังจะผลักไสด้วย แต่พอเขาได้สัมผัสสิ่งดี ๆ จากผู้หญิงแล้ว ก็จะเหมือนกับเสพติด ไม่มีวันเลิกได้สิบนาทีให้หลัง ฉินอวิ๋นฟานเรียกหลิวเป้ยพี่น้องสามคนและพวกเซียวหยางรวมหกคนมาท