All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 1331 - Chapter 1340

หยุนเจิงและตู๋กูเช่อมาถึงแนวหน้าในทันที แม้ว่าพวกเขายังไม่ได้เข้าเมือง แต่ก็สามารถได้ยินเสียงความวุ่นวายที่ดังมาจากในเมืองอวี้เฟิง ศัตรูได้จุดไฟบนกำแพงเมืองเพื่อป้องกันพวกเขาโจมตีในเวลากลางคืน หยุนเจิงใช้ดวงตาพันลี้ สามารถเห็นความตื่นตระหนกของทหารบนกำแพงอย่างชัดเจน พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองอวี้เฟิง แต่ก็สามารถยืนยันได้ว่า การโจมตีในช่วงกลางวันของพวกเขาประสบผลสำเร็จ “มารดามันสิ อย่าทำให้พวกเขาต้องพ่ายแพ้ทั้งสองฝ่ายเลยนะ!” หยุนเจิงวางดวงตาพันลี้ลงและบ่นพึมพำ ฉินชีหู่ยิ้มเยาะเย้ยได้ใจ "พ่ายแพ้ทั้งสองฝ่ายนั่นแหละดี เช่นนั้น เราก็จะได้..." “จะได้บ้าอะไรล่ะ” ตู๋กูเช่อขัดคำพูดของฉินชีหู่ "ทั้งหมดนี้คือเชลยของพวกเรา! เมืองก็ของพวกเรา เสบียงและสมบัติก็ของพวกเรา คนในเมืองก็ของพวกเรา..." "ถูกต้อง!" หยุนเจิงพยักหน้าแรงๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโลภ "ของพวกเราทั้งหมด ล้วนเป็นของพวกเรา!" ฉินชีหู่เห็นหยุนเจิงและตู๋กูเช่อที่มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล จึงรู้สึกงงงวย พวกศัตรูโกลาหล พวกเขายังต้องเป็นกังวลด้วยหรือ? ทว่า หากตามที่พวกเขาพูด มันก

ดูแล้วอายุของจี้หย่าเอ๋อร์ไม่น่าจะมากนัก คาดว่านางน่าจะมีอายุประมาณยี่สิบต้นๆ หยวนซู่นี่จริงๆ แล้วก็เหมือนวัวแก่กินหญ้าอ่อน แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ ใครให้เขาเป็นราชาโฉวฉือล่ะ?ไม่ต้องพูดถึงแค่สมัยโบราณ แม้แต่สมัยปัจจุบัน ถ้ามีเงินมีอำนาจ ก็มักจะมีการแต่งงานกับสาวรุ่นๆ เห็นหยุนเจิงจ้องมองไปที่จี้หย่าเอ๋อร์ จี้เหมี่ยวในใจรู้สึกดีใจทันที จึงรีบพูดแสดงความสุภาพ “ท่านอ๋อง จริงๆ แล้วบุตรีของข้าน้อยยังคงบริสุทธิ์อยู่...” “บริสุทธิ์?” หยุนเจิงมองไปที่จี้เหมี่ยวด้วยความประหลาดใจ นี่มันไม่จริงใช่ไหม? จี้หย่าเอ๋อร์ก็ถือว่าเป็นสาวงามคนหนึ่ง หยวนซู่ไม่ให้ความโปรดปรานนางหรือ? หรือว่า หยวนซู่ไม่สามารถทำได้แล้วหรือ? เห็นหยุนเจิงไม่เชื่อ จี้เหมี่ยวจึงรีบอธิบาย ความจริงแล้วจี้หย่าเอ๋อร์อายุไม่ถึงยี่สิบปี เมื่อไม่นานมานี้เพิ่งอายุครบสิบแปดปี เดิมทีจี้หย่าเอ๋อร์จะถูกหมั้นกับหลานชายของขุนนางในราชสำนัก แต่เนื่องจากความบังเอิญ หยวนซู่ได้พบกับจี้หย่าเอ๋อร์ และจึงตัดสินใจแต่งตั้งนางเป็นสนมครอบครัวของจี้หย่าเอ๋อร์ไม่กล้าขัดขืน ต้องยอมรับตามที่หยวนซู่ต้องการ ผลก็คือ

ในตอนกลางคืน หยุนเจิงตั้งใจที่จะลงโทษเมี่ยวอินในพระตำหนักของหยวนซู่อย่างหนัก แต่น่าเสียดาย ที่มีคนมาหาเขาเพื่อรายงานเรื่องต่างๆ อยู่เรื่อยๆ เขาจึงต้องระงับเรื่องการลงโทษเมี่ยวอินเอาไว้ชั่วคราวอย่างไม่มีทางเลือก จนกระทั่งเกือบถึงรุ่งเช้า ตู๋กูเช่อก็ได้มาหาเขา ไฟใหญ่ในเมืองทั้งหมดถูกดับลงแล้ว พวกเขาได้เข้าควบคุมการป้องกันเมืองอย่างสมบูรณ์ ทหารที่ยอมจำนนส่วนใหญ่ถูกยึดอาวุธและเกราะ และถูกควบคุมดูแลรวมกันไว้พวกเขายังได้สอบปากคำทหารพิทักษ์พระราชวังที่ยอมจำนนและรายละเอียดทั้งหมดระหว่างสังหารหยวนซู่ การสังหารหยวนซู่ ความดีใหญ่ที่สุดยังคงเป็นของจี้เหมี่ยว เหยาชั่ว ซาติงสามคนนี้ เหยาชั่วและซาติงใช้โอกาสที่หยวนซู่หลับ โดยการอุดหายใจจนหยวนซู่ตาย จากนั้นเหยาชั่วก็สั่งการแทนหยวนซู่ และย้ายทหารพิทักษ์พระราชวังส่วนใหญ่ไปจับกุมเถียนถงที่ดูแลเมือง แล้วมอบหมายให้คนของจี้เหมี่ยว มาทำหน้าที่แทน จากนั้นใช้ชื่อของหยวนซู่ในการเรียกประชุมขุนนาง และใช้โอกาสนี้ในการฆ่าขุนนางที่ไม่ยอมจำนน แต่ว่าขุนนางเหล่านั้นไม่ได้ยอมให้ถูกฆ่าอย่างง่ายดาย พวกเขาต่อสู้กลับ หลังจากนั้นในเมืองก็เกิดการจลา

สองวันให้หลัง หยุนเจิงมอบหมายให้ตู๋กูเช่อจัดการงานที่เหลือ แล้วนำทัพ 80,000 นาย ซึ่งกล่าวอ้างว่าเป็น 100,000 นาย มุ่งหน้าสู่ป้อมซิ่งอัน บริเวณชายแดนตอนใต้ของโฉวฉือ ในกองทัพ 80,000 นายนี้ มีเพียง 20,000 นายที่เป็นกำลังจากกองทหารมณฑณทางเหนือ อีก 20,000 นายคือกองทัพบริวารที่ขยายกำลังขึ้นโดยใช้โครงสร้างจากกลุ่มของต่งกัง สิ่งนี้ต้องขอบคุณตู๋กูเช่อที่ก่อนหน้านี้โจมตีอย่างรวดเร็วใส่กองทัพใหญ่ของโหลวอี้ และยึดอาวุธและเกราะมาได้ไม่น้อย ไม่เช่นนั้น คงเป็นเรื่องยากที่จะระดมกำลังกองทัพบริวาร 20,000 นายนี้ได้ ส่วนอีก 40,000 คนล้วนเป็นแรงงานที่คอยขนส่งเสบียงและของใช้อย่างไรก็ตาม แรงงานเหล่านี้ล้วนเป็นชายฉกรรจ์ ในยามจำเป็น สามารถดึงชายฉกรรจ์เหล่านี้มาเสริมกำลังในกองทัพได้ทันที หยวนเว่ย ซึ่งเดิมถูกหยวนซู่จับขังคุก ก็ถูกหยุนเจิงพาตัวมาด้วย ตามที่จี้เหมี่ยวกล่าว ผู้บัญชาการป้อมซิ่งอัน หลี่เหวินโจว เป็นคนสนิทของหยวนเว่ย หวังว่าหลี่เหวินโจวจะรู้ความ และไม่ทำให้พวกเขาต้องใช้กำลัง หลังจากออกจากเมืองอวี้เฟิง หยุนเจิงสั่งการให้ฉินชีหู่นำกองทหารม้า 2,000 นาย คุมตัวหยวนเว่ยไปพบกับหลู

หยุนเจิงเป็นคนทำงานรวดเร็วฉับไว ในวันเดียวกัน หยุนเจิงก็สั่งขยายป้อมซิ่งอันทันที เนื่องจากวัสดุในพื้นที่มีจำกัด หยุนเจิงจึงสั่งให้สร้างกำแพงโดยใช้วิธีเดียวกับการสร้างกำแพงของป้อมซิ่งอัน ให้สร้างกำแพงรอบนอกก่อน แล้วค่อยปรับปรุงด้านในทีหลัง แรงงานพลเรือน 40,000 คน และผู้ลี้ภัยที่ติดตามมาคือกำลังสำคัญในการสร้างกำแพง หยุนเจิงมอบหน้าที่ขยายป้อมซิ่งอันให้หลี่เหวินโจว พร้อมส่งทหาร 5,000 นายของเขาเป็นผู้ควบคุมงาน เช้าตรู่ของวันถัดมา บริเวณรอบนอกของป้อมซิ่งอันก็เริ่มคึกคัก บางคนขนหิน บางคนขนดิน และบางคนเริ่มสร้างโรงงานชั่วคราวเพื่อเตรียมการก่อสร้างกำแพง หยุนเจิงพอใจกับประสิทธิภาพการทำงานของหลี่เหวินโจวมาก พอตกบ่าย ภูตเก้าก็ส่งคนกลับมารายงาน พวกเขาแอบลอบเข้าไปในป้อมยามแนวหน้าแห่งหนึ่ง และได้ยินจากการสนทนาของทหารในป้อมโดยบังเอิญว่า กำลังพลทั้งหมดของปู้วั่งต๋า รวมถึงสองป้อมยามแนวหน้ามีเพียง 3,000 นายเท่านั้น! การป้องกันของศัตรูค่อนข้างหละหลวม ดูเหมือนจะคิดว่าโฉวฉือไม่กล้าบุกชนเผ่าโม่ซี หากไม่กลัวว่าจะทำให้ศัตรูระแวง พวกเขาก็สามารถจัดการทหารในสองป้อมยามแนวหน้าได้