All Chapters of Ang Rebelde at Ang Sundalo: Chapter 21 - Chapter 30

CHAPTER 22 Dahil nag-improve ang aking mga grades at nalaman ni Daddy na nakikipagcompete na ako sa National, pag-uwi ko sa araw na iyon ay may nakaparada sa bahay na bagong motor ko. Matagal ko na kasing nililigawan siya na bilhan niya ako ng motor. Napalundag ako sa tuwa noon at nayakap siya sa sobrang saya. Alam kong labag sa loob niyang bilhan ako ng motor kahit pa marunong na ako noong Grade 5 pa ako. Nagtatalo sa kaniya ang awa at takot. Awa dahil tuwing umaga ay nalalaman niya kay lolo na nakikipagsiksikan ako sa mga tricycle at kadalasan kailangan kong maglakad hanggang sa highway para lang may masakyan. Takot, dahil baka matulad ako sa mga kabataang nadidisgrasiya ngunit sadyang malambot ang puso sa akin ni Daddy. Umuwi talaga siya para personal na ibigay sa akin ang sorpresa niyang motor sa akin. Paulit-ulit akong nagpasalamat sa kaniya. May mga rules lang siyang dapat sundin. Laging isuot ang helmet, huwag gamitin ang motor sa paglalakwatsa at panatilihing mataas ang aking

CHAPTER 24 Hanggang sa pumunta siya sa likod ng isang malaking puno. May kinuha siya doon. Isang may kalumaan na ring gitara."May gitara ka pa talaga ha,” natawa ako.Naghihintay lang ako kung ano ang mga plano niya. Para akong na-hypnotized na sumusunod lang sa gusto niyang gawin o ipagawa. Hindi ko kasi napaghandaan ang lahat ng mga ginagawa niyang ito. Nagugulat pa rin ako."Kaya ako late kanina kasi galing pa ako dito. Wala akong masakyan kaya naglakad pa ako papunta sa school para puntahan ka." Kunweto niya."Bakit kasi hindi mo ako sinabihan nang pagkatapos ng mga commitments ko sa school ay dumiretso na lang ako rito.""E di hindi na kita na-surprise kung alam mo ang gagawin kong ito."Nagsimula siyang tumugtog ng gitara. Tinimpla niya muna at nang sigurado na siya ay tumingin siya sa akin. Titig na titig."Huh!" pinakawalan niya ang malalim na hininga. "Para sa'yo ang kantang ito dude. Swak na swak ang lyrics sa gusto kong sabihin sa'yo.""Talaga? Sige, pakikinggan ko." pum

CHAPTER 26 Araw ng aming Recognition Day. Dumating muli si Mommy at siya ang nagdrive sa aming sasakyan kasama si Claire. Hindi nakasama si Daddy dahil sa isang operation nila laban sa rebelde sa Northern Luzon. Naiitindihan ko naman ang trabaho ni Daddy at sa tuwing wala silang operation ay ibinubuhos naman niya ang oras niya sa amin. Nasanay na ako na hindi sa lahat ng mga mahahalagang okasyon sa buhay namin ay naroon siya ngunit bawing-bawi naman kapag umuuwi siya sa amin. Kasama na sa serbisyo niya ang isakripisyo ang oras niya sa amin. Nang third year na ang tatawagin ay nagkatinginan kmi ni Dindo. Hindi pa namin alam kung sino sa amin ang Top 1. Alam kong matindi ang aming friendly competition."Kahit sino sa atin ang first honor, sobrang ikasisiya ko ang resulta ng ating pinaghirapan.""Pero mas masaya ako kung ikaw ang first." Sagot ko.“Hindi, handa akong magparaya kung sa’yo mapupunta kasi alam kong you deserve it too.”"Sino pala magsasabit ng medal mo?" Bumuntong-hining

CHAPTER 28 Sinadya kong maaga siyang ihatid sa bus station sa Cubao pauwing Vizcaya para may oras pa kaming gumala. Dahil sa sobrang traffic ay nag MRT na lang kami. Nakapadaming pasahero. Nang sumakay kami sa Magallanes Station ay naka-akbay pa siya sa akin habang nakatayo na kami dahil punuan na. Yakap niya ako. nasa likod ko siya at ramdam ko ang kanyang katawan na nakalapat sa aking katawan. Nararamdaman ko ang hininga niya sa aking leeg na nagbibigay ng kakaibang sensasyon. Gusto ko yung pagagakayakap niya sa akin ng mahigpit.Pagdating naming sa Shaw Boulevard Station ay may babaeng dumaan.“Pwede, maghiwalay na muna? Lalabas ako e!” maldita niyang sinabi sa amin.Wala kaming nagawa kundi ang maghiwalay kaya lang biglang nagdagsaan ang mga tao. Tuluyan na siyang napalayo sa akin. Naitulak siya ng naitulak ng mga pasahero hanggang halos hindi ko na siya makita kung saan. Dahil siguro nahihiya siyang makipagsiksikan o ibunggo ang sarili para hindi siya maitulak sa gitna ay tuluya

CHAPTER 29“I’m sorry. Kailangan na talaga nating palayain ang isa’t isa.”Nasaktan ako sa kanyang pakiusap. Palayain? Hindi ako makapagsalita na para bang nagulat ako sa bilis ng mga pangyayari. Ni hindi ko nga alam kung tama ba ang mga naririnig kong sinasabi niya ngayon sa akin. Nauna pa nga akong naluha kaysa sa makapagsabi ng kahit na anong kataga. Naramdaman ko ang nanginginig niyang kamay na humawak sa aking mga kamay. Tinignan ko siya. Katulad ko, lumuluha din siya."Bakit? May kasalanan ba akong nagawa sa'yo?" garalgal kong tanong."Wala kang kasalanan, Aya.”“Pero bakit? Akala ko okey natayo. Bakit bumaik na naman tayo dati? Bakit ba lagi mo akong sinasaktan ng ganito. Kung may kasalanan ako, sabihin mo, nang maayos ko.”“Tulad ng sinabi ko, wala kang kasalanan. Hindi mo kasalanan ang kasalanan nila ngunit dito lang din mauuwi ang binubuo nating ugnayan. Hindi ko alam kung hanggang kailan magiging tama para sa akin ang gagawin kong ito ngunit sa ngayon, ito ang binubulong ng