CHAPTER 24 Hanggang sa pumunta siya sa likod ng isang malaking puno. May kinuha siya doon. Isang may kalumaan na ring gitara."May gitara ka pa talaga ha,” natawa ako.Naghihintay lang ako kung ano ang mga plano niya. Para akong na-hypnotized na sumusunod lang sa gusto niyang gawin o ipagawa. Hindi ko kasi napaghandaan ang lahat ng mga ginagawa niyang ito. Nagugulat pa rin ako."Kaya ako late kanina kasi galing pa ako dito. Wala akong masakyan kaya naglakad pa ako papunta sa school para puntahan ka." Kunweto niya."Bakit kasi hindi mo ako sinabihan nang pagkatapos ng mga commitments ko sa school ay dumiretso na lang ako rito.""E di hindi na kita na-surprise kung alam mo ang gagawin kong ito."Nagsimula siyang tumugtog ng gitara. Tinimpla niya muna at nang sigurado na siya ay tumingin siya sa akin. Titig na titig."Huh!" pinakawalan niya ang malalim na hininga. "Para sa'yo ang kantang ito dude. Swak na swak ang lyrics sa gusto kong sabihin sa'yo.""Talaga? Sige, pakikinggan ko." pum
CHAPTER 25Naging mas mapusok ang aming mga halikan. Pinagsaluhan ang bawat hininga. Ramdam naming parang kapwa kami ipinaghehele sa alapaap. Hindi ko mabigyan ng tamang paliwanag ang aking naiibang nararamdaman. Naglakbay ang aming mga palad. Nagsimulang hubarin ng kamay ko ang kaniyang suot at ganoon din siya sa akin. Sa unang pagkakataon ay may mga ginagawa kaming tinutulak ng isang likas na pangangailangan. Kailangan naming pagbigyan ang uhaw naming kaluluwa. Kailangan naming sabayan ang nag-uumapoy naming pagnanasa. Sa damuhang iyon naming pinagsaluhan ang unang sarap ng aming pagsinta.Ngunit napapanahon na ba? Hindi ba masyado pang maaga? Anong ibubunga ng kapusukan naming iyon? "I love you" pabulong niyang sinabi sa akin.“Seryoso ka?”“Hindi ako makikipagbiruan sa pag-ibig. Aya, mahal kita. Mahal na mahal kita.”“Sandali lang ha. Ginugulat mo ako e.”“Mahirap bang sabihing mahal mo rin ako?”Huminga ako ng malalim. Para kasi akong nauubusan ng hangin.“Sige naiintindihan kit
CHAPTER 26 Araw ng aming Recognition Day. Dumating muli si Mommy at siya ang nagdrive sa aming sasakyan kasama si Claire. Hindi nakasama si Daddy dahil sa isang operation nila laban sa rebelde sa Northern Luzon. Naiitindihan ko naman ang trabaho ni Daddy at sa tuwing wala silang operation ay ibinubuhos naman niya ang oras niya sa amin. Nasanay na ako na hindi sa lahat ng mga mahahalagang okasyon sa buhay namin ay naroon siya ngunit bawing-bawi naman kapag umuuwi siya sa amin. Kasama na sa serbisyo niya ang isakripisyo ang oras niya sa amin. Nang third year na ang tatawagin ay nagkatinginan kmi ni Dindo. Hindi pa namin alam kung sino sa amin ang Top 1. Alam kong matindi ang aming friendly competition."Kahit sino sa atin ang first honor, sobrang ikasisiya ko ang resulta ng ating pinaghirapan.""Pero mas masaya ako kung ikaw ang first." Sagot ko.“Hindi, handa akong magparaya kung sa’yo mapupunta kasi alam kong you deserve it too.”"Sino pala magsasabit ng medal mo?" Bumuntong-hining
CHAPTER 27"I love you po.""I love you more." Sagot ko. Nakangiti na. Nawala na ang aking pagtatampo."Mamimiss kita" yayakapin niya sana ako pero may padaan na nakasakay sa kalabaw kaya natigilan siya. Napangiti ako sa nakita kong panlalaki ng mga mata niya nang makitang may dumadaan. Nang makalagpas ay mabilis niya akong niyakap at mabilisang halik sa labi.Pagkatapos no'n ay naglakad na siya palayo. Pero alam kong muli iyon lilingon at kakaway kaya hindi muna ako umalis. Ngunit ang inaasahan kong lingon at kaway ay naging mabilis na lakad pabalik sa akin saka ang isang mabilis na yakap na naman at halik."Namimiss na agad kita.""Ako din sobrang mamimiss kita." Sagot ko. Nangilid ang luha sa aking mga mata. Kung tutuusin dalawang buwan lang naman kaming magkakalayo.Hanggang sa minabuti niyang umalis at hindi na muli pang lumingon dahil alam naming mas mabigat ang aming pagkakahiwalay kung lilingon pa siyang muli. Baka hindi ko na siya papayagan pang umalis.Kinabukasan ay wala ak
CHAPTER 28 Sinadya kong maaga siyang ihatid sa bus station sa Cubao pauwing Vizcaya para may oras pa kaming gumala. Dahil sa sobrang traffic ay nag MRT na lang kami. Nakapadaming pasahero. Nang sumakay kami sa Magallanes Station ay naka-akbay pa siya sa akin habang nakatayo na kami dahil punuan na. Yakap niya ako. nasa likod ko siya at ramdam ko ang kanyang katawan na nakalapat sa aking katawan. Nararamdaman ko ang hininga niya sa aking leeg na nagbibigay ng kakaibang sensasyon. Gusto ko yung pagagakayakap niya sa akin ng mahigpit.Pagdating naming sa Shaw Boulevard Station ay may babaeng dumaan.“Pwede, maghiwalay na muna? Lalabas ako e!” maldita niyang sinabi sa amin.Wala kaming nagawa kundi ang maghiwalay kaya lang biglang nagdagsaan ang mga tao. Tuluyan na siyang napalayo sa akin. Naitulak siya ng naitulak ng mga pasahero hanggang halos hindi ko na siya makita kung saan. Dahil siguro nahihiya siyang makipagsiksikan o ibunggo ang sarili para hindi siya maitulak sa gitna ay tuluya
CHAPTER 29Mahalaga si Daddy sa buhay namin. Mahal na mahal ko siya dahil mula paslit ako ay pinaramdam niya sa akin kung paano magmahal ang isang tunay na dakilang ama. Tumunog ang cellphone ni Mommy. Mabilis niyang sinagot."Dad! Oh my God! Napanood ko kasi ang balita. Salamat sa Diyos ligtas ka. Alam mo naman na sa tuwing may operation kayong ganito e kinakabahan ako.""Mommy pakausap nga din ho ako kay Daddy." Lumapit ako sa kaniya."O, heto si ate kakausapin ka daw."Kinuha ko kay Mommy ang cellphone. Namimiss ko na si Daddy kaya naman bakas sa mukha ko ang pagkasabik na marinig ang kanyang boses."Kailan ka uuwi Dad?" tanong ko agad nang hawak ko na ang cellphone."Bukas anak.”“Talaga ho? Sige hihintayin ka namin dito bukas.”“Pasensiya na anak ha? Hindi na kita nasabitan ng medalya.”“Ayos lang ‘yon Dad, naiintindihan ko po. Nandito naman si Mommy e.”“Ang galing talaga ng ate ko ah. Mana lang sa Daddy!""Oo naman, pero Dad, dapat sa graduation ko, andun ka ha.""Oo naman. Pan
CHAPTER 29“I’m sorry. Kailangan na talaga nating palayain ang isa’t isa.”Nasaktan ako sa kanyang pakiusap. Palayain? Hindi ako makapagsalita na para bang nagulat ako sa bilis ng mga pangyayari. Ni hindi ko nga alam kung tama ba ang mga naririnig kong sinasabi niya ngayon sa akin. Nauna pa nga akong naluha kaysa sa makapagsabi ng kahit na anong kataga. Naramdaman ko ang nanginginig niyang kamay na humawak sa aking mga kamay. Tinignan ko siya. Katulad ko, lumuluha din siya."Bakit? May kasalanan ba akong nagawa sa'yo?" garalgal kong tanong."Wala kang kasalanan, Aya.”“Pero bakit? Akala ko okey natayo. Bakit bumaik na naman tayo dati? Bakit ba lagi mo akong sinasaktan ng ganito. Kung may kasalanan ako, sabihin mo, nang maayos ko.”“Tulad ng sinabi ko, wala kang kasalanan. Hindi mo kasalanan ang kasalanan nila ngunit dito lang din mauuwi ang binubuo nating ugnayan. Hindi ko alam kung hanggang kailan magiging tama para sa akin ang gagawin kong ito ngunit sa ngayon, ito ang binubulong ng
CHAPTER 30Dahil doon, nagsimula muli ang matinding tunggalian sa pagitan namin. Naboto ako na President sa classroom namin at siya ang President sa buong Campus. Ako ang Editor in Chief ng aming school paper. Siya ang team captain ng basketball team ngunit sa akin ang volleyball team. Ako ang Corpse Commander ng CAT, adjutant lang siya. Kalalaki niyang tao, tinalo ng babae sa posisyong dapat lalaki ang naghahari. Sa klase, tagisan pa rin kami ng talino. Lumalim ng lumalim ang kompetensiya sa pagitan namin. Ngunit madalas nakikita ko siyang nakatitig sa akin. Inaamin ko, mahal ko pa rin siya kahit sabihing nangingibabaw na ang sakit ng loob ko sa kaniya. Hindi ko alam kung ang panakaw niyang mga titig sa akin ay may ibig sabihin ngunit iniwasan kong umasa. Naniniwala akong hindi ka masasaktan kung hindi ka nag-eexpect.May mga gabing iniiyakan ko pa rin siya lalo na sa tuwing nakikita ko si Teddy Dindo ngunit nakapangako ako kay Daddy. Kailangan kong maging matapang at malakas. Kailan