All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 971 - Chapter 980

"โครงการความร่วมมือของตระกูลหลิ่วเรา เกี่ยวอะไรกับอวิ่นเหวินห้าว?""เขามีสิทธิ์อะไรยื่นมือเข้ามายุ่งเกี่ยว!""แล้วยังกล้ามาถึงนี่เพื่อข่มขู่คุณลั่ว คิดว่าที่นี่คือห้องรับแขกของสำนักเทียนกางของพวกเขารึไง?"หลิ่วซือหยินโต้กลับด้วยเหตุผล "การแบ่งหุ้นเป็นผลจากการหารือระหว่างหนู คุณลั่วและคุณปู่ซู ทั้งสามฝ่ายได้เซ็นสัญญาและประทับตราแล้ว ซึ่งมีผลตามกฎหมาย!""พวกคุณมาถึงที่นี่แล้วเรียกร้องจากคุณลั่วเอาโต้งๆ แบบนี้ นี่มันหมายความว่ายังไง?""ถ้าทุกคนทำแบบพวกคุณ คงไม่ต้องทำธุรกิจกันแล้ว พวกคุณไม่เห็นค่าคำว่าดำเนินธุรกิจอย่าซื่อสัตย์บ้างเลยหรือยังไง?""แค่เพราะมีอำนาจมากก็เลยสามารถข่มขู่แย่งทรัพย์สินคนอื่นได้ งั้นถ้าเราเจอองค์กรที่แข็งแกร่งกว่าสำนักเทียนกาง ตระกูลหลิ่วเราก็ต้องยกธุรกิจที่สร้างมากับมือไปให้เขาด้วยงั้นหรือคะ?"เมื่อได้ยินดังนั้น หลิ่วเจิ้นเจียงก็ถึงกับพูดไม่ออกเหตุผลที่เขากล้าจะใช้เล่ห์เหลี่ยมแย่งชิง ก็เพราะเห็นว่าลั่วอู๋ฉางเป็นคนต่างถิ่นไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไร และที่ในเมืองอันก็ไม่มีคนช่วยเหลือ ทำไมถึงได้เอาหุ้นไปคนเดียวถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์!ถ้าไม่รังแกเขา จะไปรังแกใครล่ะ

"คุณลั่ว คุณไม่ควรตอบตกลงง่ายๆ แบบนี้เลย"หลิ่วซือหยินไม่ได้บ่นการตัดสินใจของลั่วอู๋ฉาง แต่เธอโกรธการกระทำเลวทรามของอวิ่นเหวินห้าวมากกว่า"เดิมอวิ่นเหวินห้าวคนนี้ก็ไม่ใช่คนดีอะไร เขาใจแคบ ขี้ระแวง แถมยังเป็นโรคจิตชอบควบคุมคนอื่น""ก่อนหน้านี้ลูกค้าของฉันหลายรายก็ถูกเขาข่มขู่ ทำให้ธุรกิจที่กำลังจะเซ็นสัญญา พังไม่เป็นท่า""คนอย่างเขามักจะคิดว่าตัวเองถูก และไม่มีเหตุผล"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนซึ่งอยู่ข้างๆ พูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ "ในเมื่อรู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหนแล้ว ทำไมพี่ซือหยินถึงยังหมั้นกับเขาล่ะคะ?""นี่มันเป็นการกระโดดลงไปในกองไฟชัดๆ!"หลิ่วซือหยินยิ้มอย่างจนใจ "เกิดในตระกูลใหญ่ร่ำรวย บางทีก็ไม่อาจกำหนดชะตาชีวิตของตัวเองได้หรอก""ตอนนั้นอารองของฉันพูดเชิดชูอวิ่นเหวินห้าวมากพอดี และตระกูลหลิ่วก็กำลังประสบปัญหา ต้องการการสนับสนุนจากภายนอกที่แข็งแกร่งอย่างสำนักเทียนกาง""ฉันไม่ได้คิดอะไรมากก็เลยตอบตกลงไป จนมารู้ทีหลังว่าอวิ่นเหวินห้าวไม่ใช่คนดี"หากในยกเลิกการหมั้นในตอนนี้ สำนักเทียนกางที่เป็นกำลังสนับสนุนก็จะหันหลังให้ตระกูลหลิ่วทันทีตระกูลหลิ่วไม่อาจรับผลการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ได้ เพื่อ

ยังไม่ทันได้เริ่มการประลอง ฝ่ายเราก็บาดเจ็บไปคนหนึ่งแล้วดูผิวเผิน เถาเต๋อหย่งทำไปเพื่อสร้างชื่อเสียงและแสดงพลังของตนเองแต่ลั่วอู๋ฉางคิดว่า เรื่องมันไม่ง่ายแบบนั้นหากเป็นแค่การแสดงพลังธรรมดา ใช้เพียงท่าเดียวเอาชนะอีกฝ่ายก็พอ ทำไมต้องลงแรงมากเกินไปจนทำร้ายคนอื่นด้วยเถาเต๋อหย่งอายุมากแล้ว ดูอย่างไรก็ไม่น่าจะเป็นคนเลือดร้อนขนาดนั้นซุนเหล่ากล่าวด้วยความปากแข็งเพื่อรักษาหน้าตาของตนเอง "วิชาขา 81 ท่าของท่านช่างสมคำร่ำลือ ผมยอมรับความพ่ายแพ้""หึ อย่างน้อยคุณก็ยังพอรู้ความ!" เถาเต๋อหย่งทำท่าทางยโสโอหังหลิ่วซือหยินรีบทำหน้าที่ไกล่เกลี่ยอีกครั้ง "วีรบุรุษอาวุโสต่างเคารพให้เกียรติกัน ทำให้พวกเรารุ่นเยาว์รู้สึกเคารพยิ่งนัก""เอาล่ะ ทุกท่านพักผ่อนสักครู่ อีกครึ่งชั่วโมงค่อยออกเดินทาง"ลั่วอู๋ฉางลุกขึ้น พาศิษย์น้องที่กำลังทำหน้างุนงงอย่างซูเฉี่ยนเฉี่ยนออกไปก่อนเถาเต๋อหย่งมองไปที่ทั้งสองคนด้วยแววตาที่ไม่เป็นมิตร…พลบค่ำแสงสุดท้ายของพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว ความมืดปกคลุมทั่วพื้นดินชานเมืองด้านใต้ของเมืองอันในที่โล่งแห่งหนึ่ง มีการสร้างเวทีประลองชั่วคราวขึ้นหลังจากอวิ่นเหวิ

"เมื่อรับเงินจากนายจ้าง ก็ต้องทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์!"หวังเหล่ากลัวว่าความโดดเด่นทั้งหมดจะถูกเถาเต๋อหย่งชิงไปหมดเขาและซุนเหล่าเดินทางมาไกล ถ้าหากไม่ได้แม้แต่โอกาสขึ้นเวที จะรับค่าตอบแทนไปอย่างไร้ความละอายได้ยังไงยิ่งไปกว่านั้น ซุนเหล่ายังได้รับบาดเจ็บเพราะเรื่องนี้อีกด้วยทั้งสองได้ปรึกษากันตั้งแต่แรกว่าจะต้องขึ้นเวทีสู้ให้ได้เถาเต๋อหย่งขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไรหลิ่วซือหยินเห็นดังนั้นจึงพยักหน้า "ถ้าเช่นนั้น นัดแรกก็ฝากหวังเหล่าด้วย ซือหยินขออวยพรให้ท่านมีชัยชนะกลับมา"ในตอนนี้เอง ลั่วอู๋ฉางก็เดินมาพร้อมกับซูเฉี่ยนเฉี่ยน"วิชาที่ฝ่ายตรงข้ามฝึกดูไม่ธรรมดา ฝั่งเราต้องระวังหน่อย" ลั่วอู๋ฉางเตือนหวังเหล่าพูดอย่างไม่พอใจ "ไอ้หนู คิดว่ามีแต่เจ้าที่มีตาหรือไง?""ฉันโลดแล่นในวงการนี้มาหลายปี จำนวนครั้งที่ต่อสู้บนเวทีมากกว่าจำนวนก้าวที่นายเดินผ่านมาซะอีก ไม่จำเป็นต้องให้นายมาเตือนหรอก"เขาเห็นว่าลั่วอู๋ฉางยังหนุ่ม จึงไม่ใส่ใจคำพูดของเขานอกจากนี้ เขายังกลัวว่าลั่วอู๋ฉางจะเข้ามาแย่งโอกาสขึ้นเวทีที่เขาได้มาอย่างยากลำบากไปด้วยความจริง หวังเหล่ายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลั่วอู

"อะไรนะ?!"ไม่สบายแล้วยังยอมแพ้อีก?ล้อเล่นอะไรกัน!ในเมื่อไม่อยากต่อสู้ แล้วขึ้นไปทำไม?"อยู่ๆ ก็บอกไม่สบาย ฟังดู...เหมือนหาข้ออ้างชุ่ยๆ เลยนะ!""ยอดฝีมือชื่อดังแห่งบู๊ลิ้มถึงกับยอมแพ้เองเลยเหรอ?""ตั้งใจแน่ๆ เลย ฉันว่าหมอนี่คงไม่ได้ถูกตระกูลหลิ่วจ้างมา แต่เป็นพวกเดียวกับสำนักเทียนกางแน่"ผู้คนรอบข้างตกตะลึงและเริ่มคาดเดากันไปต่างๆ นาๆหลิ่วซือหยินยิ่งไม่อาจยอมรับได้ เพราะเงินค่าจ้างงวดแรกก็ถูกโอนไปที่บัญชีของเถาเต๋อหย่งแล้วและเมื่อครู่นี้ หลิ่วซือหยินเพิ่งจะเป็นฝ่ายเสนอเพิ่มเงินค่าจ้างให้อีกด้วยเพิ่มอีกหนึ่งเท่าเลยนะ!เรียกได้ว่าจริงใจสุดๆ!ไม่ว่าจะด้วยทางความรู้สึหรือเหตุผล เถาเต๋อหย่งก็ไม่ควรที่จะหักหลังเป็นถึงยอดฝีมือชื่อดังแห่งบู๊ลิ้มขนาดนี้ ไม่อายบ้างหรือ?ช่างคาดไม่ถึงจริงๆ!การยอมแพ้ของเขา เท่ากับเป็นการหักหลังหลิ่วซือหยิน!"อาวุโสเถา ท่านหมายความว่าอย่างไร?"หลิ่วซือหยินรู้สึกเย็นไปทั้งตัว สายตาเต็มไปด้วยความโกรธและคำถามการต่อสู้บนเวทีประลองในวันนี้ เถาเต๋อหย่งเป็นที่พึ่งพิงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ"คุณหนูหลิ่ว ผมรับเงินของคุณแล้ว ตกลงว่าจะช่วยออกหน้าให้