บททั้งหมดของ ผมคือหมอเทวดา: บทที่ 241 - บทที่ 250

"หน่วยผู้พิทักษ์มีภารกิจใหญ่อะไรเหรอ?""ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ คงไปจับใครมั้ง!""ก็ไม่รู้ว่าใครจะโชคร้าย หาเรื่องใครไม่ชอบ เสือกเป็นศัตรูกับหน่วยผู้พิทักษ์"คนขับรถที่รออยู่ก็พูดคุยและแสดงความคิดเห็นส่วนตัวรถทหารหลายสิบคันกำลังขับอยู่บนถนนอย่างทรงพลังเส้นทางราบรื่นไม่มีสิ่งกีดขวาง ยานพาหนะบนท้องถนนล้วนหลีกทางให้อย่างเชื่อฟังสัญญาณไฟจราจรที่สี่แยกราวกับใช้ไม่ได้เฉียวจินซงระงับความตื่นเต้นและนั่งอยู่ในรถคันหน้าสุดหากเป็นคนอื่นโทรมาแจ้งความ เขาจะต้องสงสัยอย่างแน่นอน เนื่องจากหม่างตั้งชวงซ่าก็มีชื่อเสียงดุร้ายถ้าจับง่ายขนาดนั้น พวกเขาคงนั่งอยู่ในคุกไปนานแล้วแต่ครั้งนี้เป็นคุณลั่ว!คุณลั่วคือใคร?ก่อนอื่นเรามั่นใจได้ว่าคุณลั่วไม่มีทางจำคนผิด ถ้าเขาบอกว่าเป็นหม่างตั้งชวงซ่าก็ต้องไม่มีปัญหาแน่นอนหากสามารถจับสองคนนี้มาดำเนินคดีได้อย่างราบรื่น มันจะเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอนไม่นานขบวนรถก็มาถึงที่หมายเฉียวจินซงหยิบอินเทอร์คอมขึ้นมาแล้วสั่งว่า "ล้อมไว้ให้หมด แม้แต่นกสักตัวก็อย่าให้หลุดไปได้!"ซอยเล็ก ๆ ถูกล้อมจนหมดเฉียวจินซงไม่รอให้รถจอดนิ่ง ก็แทบรอไม่ไหวที่จะเปิดประตูแล

"ตอนนี้ฉันมีเงิน มีผู้หญิง และมีคน ชีวิตสุขสบายมาก""สามารถส่งนักฆ่าไปเจอนายได้ตลอดเวลา ในชีวิตนี้นายจะไม่มีวันหลับสบาย!"หวังจื่อเฟิงภูมิใจมาก "มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องขอบคุณนาย ถ้าตอนนั้นนายไม่ได้เข้ามาแทรกแซง ฉันอาจจะไม่มีโอกาสได้รับเงินร้อยล้านจากหยางหว่านอวี่"ด้วยความฉลาดและละเอียดของหยางหว่านอวี่ แม้ว่าจะตัดสินใจลงทุน ก็จะไม่โอนเงินเร็วขนาดนี้ถ้าถ่วงเวลาไปอีกไม่กี่วัน ข่าวของตระกูลหวังระเบิดออกมาคืนนั้นในร้านจักรพรรดิใต้ฟ้า หยางหว่านอวี่ดูเหมือนจะโกรธลั่วอู๋ฉางเช้าวันรุ่งขึ้นจึงให้จ้าวเหม่ยอวิ๋นโอนเงินเข้าบัญชีของตระกูลหวังโดยตรง"ฉันหานายเจอ ก็สามารถจับนายได้"ลั่วอู๋ฉางไม่โกรธหวังจื่อเฟิง และพูดอย่างมั่นใจ "จับนายนั้นมันง่ายมาก""ฮ่าฮ่าฮ่า!"หวังจื่อเฟิงหัวเราะอย่างดุเดือด ด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง "นายรู้เหรอว่าฉันอยู่ที่ไหน ก็จะจับฉัน!""ไอ้แซ่ลั่ว นายผยองเกินไปแล้ว ฉันจะอยู่ที่นี่รอให้นายมาจับ ถ้าจับฉันได้ ฉันจะใช้แซ่เดียวกับนาย!""ในเมื่อนายคอลวิดีโอมาหาฉันแล้ว งั้นก็อย่าอยู่เฉย ช่วยฉันนำคำพูดไปบอกตระกูลหยาง""เงินของพวกเขา ฉันจะพยายามใช้ให้หมดแน่นอน พยายามใช้เงิน

หยางหว่านอวี่ย่อมรู้สึกเขินอายที่ต้องพูดเรื่องแบบนี้"ดอกเบี้ยสามเท่า ทําไมพวกเขาไม่ไปปล้นล่ะ?"สวีชุ่ยหลานตะโกนด่าอีกครั้ง "ให้ตายเถอะไอ้ลั่วอู๋ฉาง นายทำให้ตระกูลหยางเราเดือดร้อน!""ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ ตอนแรกก็ไม่ควรช่วยเขาลดโทษ ให้เขาอยู่ในคุกไปจนตาย"หยางหว่านอวี่ซึ่งอารมณ์เสียอยู่ก็แล้วขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินสิ่งนี้ "เกี่ยวอะไรลั่วอู๋ฉาง?""เขารู้ทั้งรู้ว่าหวังจื่อเฟิงมีปัญหา แต่จงใจไม่หยุดพวกเรา ทำให้ครอบครัวเราเสียเงินไปมากมายขนาดนี้ ด่าเขาไม่สมควรเหรอ?" สวีชุ่ยหลานไม่มีเหตุผลจู่ ๆ หยางหว่านอวี่ก็ระเบิด "เขาไม่ได้หยุดเหรอ?""เป็นแม่ เป็นพ่อและเสี่ยวหาว พวกคุณพยายามอย่างยิ่งที่จะพูดสิ่งที่ดีให้หวังจื่อเฟิง เป็นครอบครัวเราที่กระโดดไปติดกับดัก ใครห้ามได้?""เราสองคนหย่ากันแล้ว คนอื่นเตือนด้วยความหวังดี ก็ถือว่าเป็นมโนธรรมมากแล้ว! เป็นพวกเราที่ไม่ฟัง ไม่เห็นความหวังดี สุดท้ายก็หลงกลความชั่วร้าย!""ตอนนี้คุณโยนความผิดไปที่คนอื่น มีความหมายไหม? คุณไม่ไปด่าหวังจื่อเฟิงที่โกงเงินเรา ด่าลั่วอู๋ฉางทำอะไร ด่าคนอื่นก็ด่าไม่ถูก คุณจะทำอะไรได้อีก!"พูดจบหยางหว่านอวี่ก็หันหลังกลับแล

ความผิดหวังบนใบหน้าของหลี่เหวินหัว ปรากฏชัดเจนบนใบหน้าเกิดอะไรขึ้นกับวัยรุ่นสมัยนี้และเห็นเงินสำคัญมากขนาดนี้?หรือว่าญาติ สุขภาพและสิ่งอื่น ๆ อ่อนแอเมื่อเผชิญกับเงินเหรอ?เมื่อกี้ยังบอกว่ายอมเป็นช้างเป็นม้า แต่ทันทีที่พูดถึงเรื่องเงิน กับลืมไปจนหมด?หากเป็นแบบนี้ หลี่เหวินหัวรู้สึกไม่คุ้มค่าแทนลั่วอู๋ฉาง!แถมตัวเองยังบอกรุ่นน้องว่าให้ลดค่ารักษาพยาบาลของจางเมิ่งผิงแม่ของเธอถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้สึกเห็นอกเห็นใจแล้วสมัยนี้เจตนาดีไม่ได้รับผลตอบแทนที่ดีจริง ๆ"ไม่ใช่แน่นอน คุณเข้าใจผิดแล้ว อย่าพูดถึงแค่ครึ่งหนึ่งเลย แม้ว่าจะเป็นทรัพย์สินทั้งหมด ฉันก็ยินดีที่จะนำออกมาเป็นค่ารักษา!"ฟางจื่อเสวี่ยรีบส่ายหัวและโบกมือ "สิ่งที่ฉันหมายถึงคือ...""บ้านเรายากจนมาก เพื่อที่จะรักษาแม่ ขายบ้านไปแล้ว และมีหนี้อีกล้านห้า จะมีทรัพย์สินอะไรที่ไหนอีก""คณบดีทั้งสองท่าน คุณดูสถานการณ์ของบ้านเราสิ จะทำอย่างไรดี?"เมื่อทั้งสองได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึงทันที!ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง หรือว่าจะเอาหนี้สินครึ่งหนึ่งมาเป็นค่ารักษา?ล้อเล่นอะไรกัน!คนอื่นใช้เงินรักษา พวกคุณรักษาได้เงิน เหมาะสมเหร

ฟางจื่อเสวี่ยตื่นเต้นมาก!จางเมิ่งผิงตื่นเต้นมาก!แม้แต่ผู้สังเกตการณ์สองคน หลี่เหวินหัวและหลิวตงฉี่ก็ยังตื่นเต้น!สิ่งที่คนกลัวมากที่สุดคือการเจ็บป่วยโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับจางเมิ่งผิงที่มาจากครอบครัวธรรมดา ความเจ็บป่วยของคน ๆ เดียวสามารถทำลายทั้งครอบครัวได้ขายบ้านขายรถ!ยืมเงินจากทุกที่แม้กระทั่งนอกระบบ!ยิ่งกว่านั้นไม่มีหลักประกันว่าโรคนี้จะหายขาดในกรณีส่วนใหญ่ เงินถูกใช้ไปและคนก็เสียชีวิตสุดท้ายก็ต้องเสียทั้งเงินเสียทั้งคนคนตายต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคภัยไข้เจ็บก่อนตาย คนที่ยังมีชีวิตอยู่ต้องแบกรับหนี้สินสูงต่อไปตอนนี้โรคของจางเมิ่งผิงได้รับการรักษาแล้วและบอกมาว่าจะไม่ป่วยอีก ไม่ต้องกังวลเรื่องค่ารักษาพยาบาลที่สูง และไม่ต้องกังวลว่าจะเป็นตัวถ่วงลูกสาวไปตลอดชีวิตฟางจื่อเสวี่ยไม่ต้องกังวลเรื่องสุขภาพของแม่หรือกังวลว่าวันหนึ่งแม่จะจากตัวเองไปเรื่องเลวร้ายทั้งหมดได้จบลงแล้ว!ทั้งแม่และลูกสาวหลั่งน้ำตาด้วยความตื่นเต้นพร้อม ๆ กัน กอดกันร้องไห้ในขณะที่ตื่นเต้นฟางจื่อเสวี่ยก็คิดถึงเรื่องค่ารักษาพยาบาล อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลอีกครั้งและรู้สึกไม่มั่นใจมากขึ้น"คุณลั่