Share

บทที่ 246

หยางหว่านอวี่ย่อมรู้สึกเขินอายที่ต้องพูดเรื่องแบบนี้

"ดอกเบี้ยสามเท่า ทําไมพวกเขาไม่ไปปล้นล่ะ?"

สวีชุ่ยหลานตะโกนด่าอีกครั้ง "ให้ตายเถอะไอ้ลั่วอู๋ฉาง นายทำให้ตระกูลหยางเราเดือดร้อน!"

"ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ ตอนแรกก็ไม่ควรช่วยเขาลดโทษ ให้เขาอยู่ในคุกไปจนตาย"

หยางหว่านอวี่ซึ่งอารมณ์เสียอยู่ก็แล้วขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินสิ่งนี้ "เกี่ยวอะไรลั่วอู๋ฉาง?"

"เขารู้ทั้งรู้ว่าหวังจื่อเฟิงมีปัญหา แต่จงใจไม่หยุดพวกเรา ทำให้ครอบครัวเราเสียเงินไปมากมายขนาดนี้ ด่าเขาไม่สมควรเหรอ?" สวีชุ่ยหลานไม่มีเหตุผล

จู่ ๆ หยางหว่านอวี่ก็ระเบิด "เขาไม่ได้หยุดเหรอ?"

"เป็นแม่ เป็นพ่อและเสี่ยวหาว พวกคุณพยายามอย่างยิ่งที่จะพูดสิ่งที่ดีให้หวังจื่อเฟิง เป็นครอบครัวเราที่กระโดดไปติดกับดัก ใครห้ามได้?"

"เราสองคนหย่ากันแล้ว คนอื่นเตือนด้วยความหวังดี ก็ถือว่าเป็นมโนธรรมมากแล้ว! เป็นพวกเราที่ไม่ฟัง ไม่เห็นความหวังดี สุดท้ายก็หลงกลความชั่วร้าย!"

"ตอนนี้คุณโยนความผิดไปที่คนอื่น มีความหมายไหม? คุณไม่ไปด่าหวังจื่อเฟิงที่โกงเงินเรา ด่าลั่วอู๋ฉางทำอะไร ด่าคนอื่นก็ด่าไม่ถูก คุณจะทำอะไรได้อีก!"

พูดจบหยางหว่านอวี่ก็หันหลังกลับแล
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status