บททั้งหมดของ ผมคือหมอเทวดา: บทที่ 181 - บทที่ 190

แม้ว่าสุดท้ายจะหยุดไม่ได้ แต่ก็ต้องพยายามถ่วงเวลาให้เขาพลาดโอกาสในการช่วยชีวิตที่ดีที่สุดหลินเกาอวี้ต้องตาย!“เพียะ!”ลั่วอู๋ฉางโบกมือออกไป และเย่หลิงจวิ้นก็ล้มลงกับพื้น โดยมีเลือดปรากฏอยู่ที่มุมปาก"ไสหัวไปให้พ้น!"เสียงตำหนิด้วยความโกรธ ใบหน้าที่กลัวของเย่หลิงจวิ้นซีดเซียว หดตัวลงบนพื้นไม่กล้าขยับเขยื้อนราชันมังกรลั่วเทียนไม่ทำร้ายผู้หญิง ยกเว้นผู้หญิงเลวทราม!คนอื่น ๆ ก็สงบลงและไม่กล้าพูดอีกลั่วอู๋ฉางเดินเข้าไปในห้องผ่าตัด และทั้งสองก็รีบตามเข้าไป จากนั้นก็ปิดประตูการเต้นของหัวใจทั้งสองเครื่องขึ้นเป็นเส้นตรงหลินเกาอวี้และตู้อวี่ชุนนอนอยู่บนเตียงผ่าตัด ดวงตาของพวกเขาปิดสนิท ใบหน้าของพวกเขาราวกับกระดาษทองคำ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตายแล้วลั่วอู๋ฉางอยู่ที่ทำงานและไม่ได้พกเข็มทองติดตัวไปด้วย ดังนั้นเขาจึงขอให้โรงพยาบาลเตรียมสองชุดภายใต้สายตาที่ประหลาดใจของหลี่เหวินหัวและหลิวตงฉี่ เขาเริ่มแสดงเทคนิคการฝังเข็มอันประณีตเห็นแต่เขาเริ่มลงมือ และเข็มเหล็กก็ปักลงบนจุดฝังเข็มอย่างแม่นยำ"โอ้พระเจ้า นี่ก็คือ 'เข็มรวมวิญญาณมือผี' ที่สูญหายไปนาน มันช่างน่าทึ่งจริง ๆ!"หลายวันมานี

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ทุกคนดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเย่หลิงจวิ้นเห็นว่าเรื่องนี้ถูกเปิดเผย ก็แข็งกระด้างทันทีและตะโกนเหมือนคนบ้า "ไอ้แซ่หลิน อย่าดีใจเร็วไปหน่อยเลย!""เงินของนายถูกฉันโอนออกไปแล้ว นายกล้าตบฉันอีกทีลองดูสิ""ฉันให้นายไม่ได้เงินแม้แต่บาทเดียว ไม่มีทางแล้วล่ะสิ โมโหให้ตายไปซะ!"หน้าอกของหลินเกาอวี้โกรธอย่างรุนแรง "เธอ กล้าหาญมาก ไม่กลัวว่าฉันจะฆ่าเธอเหรอ?""กลัวนาย! ตอนนี้เงินอยู่ในมือของฉันแล้ว นายลองกล้าแตะต้องฉันดูสิ?"เย่หลิงจวิ้นพูดด้วยสีหน้าดุร้าย "ถ้านายอยากได้ก็ขอร้องฉัน คุกเข่าลงและขอร้อง บางทีฉันอาจจะให้ทานนายนิดหน่อย!"แย่ที่สุดก็เอากันให้ตายไปข้างหนึ่ง ใครกลัวใคร?หลินเกาอวี้หัวเราะด้วยความโกรธ "เธอคิดว่า จุดประสงค์ที่ฉันใช้ชิปเข้ารหัสคืออะไร เพียงเพื่อเก็บเป็นความลับเท่านั้นเหรอ?""เงินทั้งหมดที่โอนผ่านมันจะทิ้งร่องรอยไว้!""ไม่ว่าเทคนิคการฟอกเงินจะก้าวหน้าแค่ไหน มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร ฉันแค่โทรหาธนาคาร แล้วทีมงานที่ทรงพลังของพวกเขาจะช่วยฉันกู้คืนได้ภายในไม่กี่นาที"ดวงตาของเย่หลิงจวิ้นเบิกกว้างด้วยท่าทางสิ้นหวังในแง่ของกลวิธี เธอสิบคนรวมกัน

กี่ล้านดอลลาร์?หรือกี่สิบล้าน?แม้จะแพงกว่าเล็กน้อย แต่เขาก็ยังสามารถซื้อได้!เขาเรียนรู้จากทั้งสองคนว่า ลั่วอู๋ฉางใช้เวลาเพียงสิบนาทีเท่านั้น นับจากเวลาที่เขาลงมือจนถึงตอนที่เขาฟื้นคืนชีพอีกทั้งไม่มีการใช้อุปกรณ์ใด ๆใช้เข็มแค่สองชุด จะแพงขนาดไหนกัน?หลี่เหวินหัวขมวดคิ้วและพูดว่า "ทรัพย์สินตระกูลครึ่งหนึ่ง""เท่าไหร่?" ดวงตาของหลินเกาอวี้เบิกกว้าง เขาคิดว่าหลี่เหวินหัวกำลังล้อเล่นหลี่เหวินหัวกล่าวอย่างเคร่งขรึม "นี่คือกฎของคุณลั่ว ตราบใดที่คุณรับการรักษาจากเขา จะต้องจ่ายทรัพย์สินของตระกูลครึ่งหนึ่งเป็นค่ารักษา""ถ้ารักษาไม่หายล่ะ ก็ยังต้องจ่ายอีกเหรอ?" หลินเกาอวี้ถามพร้อมกับเบิกตากว้างทั้งสองหัวเราะพร้อมกันหลี่เหวินหัวส่ายหัว "สถานการณ์ที่คุณพูดถึงไม่มีอยู่เลย"ใครก็ตามที่รักษากับราชันมังกรลั่วเทียน จะรักษาไม่หายได้อย่างไร?คนไหนไม่จ่ายค่ารักษาอย่างมีความสุขแล้วก็จากไปอย่างมีความสุขหลินเกาอวี้ขมวดคิ้วอย่างต่อเนื่อง และมีแสงที่ซับซ้อนหลายดวงฉายแวววาวในดวงตาทรัพย์สินตระกูลครึ่งหนึ่ง ล้ออะไรเล่น!เศรษฐีธรรมดาก็ช่างมัน เดิมทีก็มีสมบัติไม่มาก ให้ก็ให้ฉันเป็นคนรวยมา

อวี๋อีเหรินรักษามารยาทและยิ้ม "เกือบเสร็จแล้วค่ะ ย้ายออกได้เป็นอย่างช้าสุดพรุ่งนี้ ฉันทำความสะอาดห้องแล้ว เฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้าก็ไม่เสียหาย""จะดีหรือพัง คุณพูดเองไม่ได้!"เจ้าของบ้านแกล้งทำเป็นมองไปรอบ ๆ และไม่พบข้อบกพร่องใด ๆอวี๋อีเหรินดูแลสิ่งต่าง ๆ ในบ้านเป็นอย่างดีและไม่ได้ทำให้สิ่งเหล่านั้นเสียหายแต่อย่างใด เธอมีจิตสำนึกที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ และถามว่า "คุณก็มาดูแล้ว เงินมัดจำจะคืนให้ฉันได้แล้วหรือยัง?""คุณฝันกลางวันอะไรอยู่?"เจ้าของบ้านดึงหน้าของเขาและพูดด้วยการเยาะเย้: "คุณผิดสัญญาและผมไม่ได้เรียกร้องค่าชดเชยจากคุณด้วยซ้ำ คุณกล้าดียังไงมาขอเงินมัดจำจากผม?""คุณหมายความว่ายังไง?" อวี๋อีเหรินรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา"ในไลน์เราไม่ได้คุยกันไว้แบบนี้ คุณตอบตกลงอย่างชัดเจน ฉันจึงเริ่มเก็บของ"เจ้าของบ้านยิ้มอย่างน่ากลัว "ผมเสียใจแล้ว ไม่ได้เหรอ?""สัญญาด้วยวาจาไม่มีผลทางกฎหมาย หากผู้เช่าผิดสัญญาล่วงหน้าเจ้าของบ้านมีสิทธิ์หักเงินมัดจำ นี่เป็นกฎเข้าใจไหม?"เขาได้เรียนรู้จากการสนทนาทางไลน์กับอวี๋อีเหรินว่าเพื่อนร่วมห้องได้ย้ายออกไปนานแล้ว เหลือเพียงอวี๋อีเหร

"งั้นคุณ... ระวังหน่อย" อวี๋อีเหรินมีอารมณ์ที่ซับซ้อนเธออยากจะพูดอีกอย่างหนึ่งว่าอย่าใช้ความรุนแรงอีกเลยเพราะคุณเคยติดคุกมาก่อนแต่เมื่อคำพูดมาถึงริมฝีปาก ก็ยังไม่สามารถพูดออกมาได้การแสดงออกของเจ้าของบ้านเริ่มดุร้ายมากขึ้น "เอาล่ะ ในเมื่อพูดดี ๆ ไม่ฟัง ฉันจะทำให้ตามที่นายต้องการ อย่าเสียใจทีหลัง!"เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงของเขากลายเป็นประจบสอพลอ"พี่โก่ว ผมเหล่าเฉิน ผมมีเรื่องที่ให้คุณช่วยจัดการหน่อย""ใช่...พาพี่น้องมา ยิ่งเยอะยิ่งดี ไม่ให้พี่น้องมาเสียเปล่าแน่นอน นอกจากเงินค่าอาหารแล้ว ยังมีเซอร์ไพรส์ด้วย!""สาวสวยคนหนึ่ง แบบน่าสนใจมาก รับรองว่าคุณและพี่น้องจะต้องพอใจ พวกเราขึ้นเธอด้วยกัน...ได้เลย ผมจะรอคุณ!"หลังจากวางสายแล้ว เจ้าของบ้านก็รู้สึกว่าเขามีผู้สนับสนุนแล้วจึงขึ้นเสียงทันที "ไอ้หนุ่ม นายได้ยินไหม?""พี่โก่วเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงโด่งดังในพื้นที่นี้ เขาเคยทำงานกับผู้มีอำนาจทิศเหนือ เคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลสวีบ้างไหม เขาเป็นราชาใต้ดินของเมืองจิงไห่ นายกลัวไหม!""กลัวแล้วใช่ไหม? ทำไมไม่คุกเข่าและยอมรับความผิดพลาดล่ะ? คุกเข่าสิบ