บททั้งหมดของ ผมคือหมอเทวดา: บทที่ 161 - บทที่ 170

"ทำไมเป็นแบบนี้?"ตู้หมิงเจ๋อตกตะลึงทันทีในฐานะเจ้าของเขารู้ดีกว่าใคร ๆ ว่ามีเพียงเจ้าของบ้านเท่านั้นที่จะเข้าสู่ระบบได้ แขกและบุคลากรอื่น ๆ จะถูกแยกความแตกต่างอย่างเคร่งครัดเพื่อเน้นย้ำถึงสถานะอันสูงส่งของเจ้าของผู้ชายคนนี้กลับเปิดประตูคฤหาสน์หมายเลขหนึ่งได้จริง ๆ!เขาทำได้ยังไง?เขามีคุณสมบัติอะไร?เห็นได้ชัดว่าบ้านของตู้หมิงเจ๋อมีขนาดเล็กที่สุดและอยู่ในตำแหน่งที่เลวร้ายที่สุด แต่เขากลับอวดอ้างเรื่องนี้อย่างไร้ยางอายเมื่อเทียบกับคฤหาสน์หมายเลขหนึ่งที่อยู่ตรงหน้า ความแตกต่างก็คือฟ้ากับเหว!นี่คือคฤหาสน์ที่แท้จริง!ไม่กลัวที่จะไม่รู้ของ แต่กลัวที่จะเปรียบเทียบของบ้านหลังเล็ก ๆ ของเขา บอกว่าเป็นกระดองหอยทากก็ไม่มากเกินไปหน้าแตก!ในขณะนี้ตู้หมิงเจ๋อเหมือนกินแมลงวันตายไปหนึ่งกิโลกรัมสีหน้ายอดเยี่ยมมากอวี๋จวิ้นหยางรู้สึกประหลาดใจ ทันใดนั้นดวงตาก็สว่างขึ้น และก็พูดเสียงดัง "ฉันรู้! ผู้ชายคนนี้เป็นผู้เช่า ดังนั้นเขาจึงสามารถเปิดประตูได้""ใช่ เขาแกล้งทำเป็นเป็นเจ้าของในฐานะผู้เช่า!" เถาเชี่ยนรีบตะโกนทันใดนั้น เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งถามด้วยความสับสนว่า "ถ้าคุณสามารถซื้อบ้าน

"ผู้จัดการตู้ฉลาดมาก! เจ้าของเรียกมาดูแลบ้าน ฐานะ... ก็คือคนรับใช้" อวี๋จวิ้นหยางสมควรเป็นสุนัขรับใช้อันดับหนึ่ง เข้าใจความคิดของเจ้านายทุกวินาทีลองจินตนาการดูว่า ทุกครั้งที่ลั่วอู๋ฉางเข้าและออกจากหมู่บ้าน เขาจะแสดงตัวตนของเขาในฐานะ "คนรับใช้"ด้วยอย่างนี้ เขาจะกล้าอวดดีต่อหน้าตู้หมิงเจ๋อได้อย่างไรสำหรับว่ามันจะส่งผลกระทบต่อครอบครัวอวี๋อีเหริน ทั้งสามคนหรือไม่ ตู้หมิงเจ๋อก็ไม่ได้สนใจเลยเนื่องจากแม้แต่ลั่วอู๋ฉางก็เป็นเพียงคนรับใช้ คนที่เขาเชิญให้มาอยู่ด้วยจะมีฐานะแบบไหนได้?สิ่งที่ตู้หมิงเจ๋อต้องการคือช่องว่างขนาดใหญ่ในฐานะนี้ ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะมีความรู้สึกเหนือกว่า"แล้วจะรออะไรล่ะ ทุกคนไปด้วยกัน ขอคำอธิบายจากฝ่ายนิติ!""ให้ชื่อเสียงที่แข็งแกร่งแก่ผู้จัดการตู้ อย่าปล่อยให้คนที่แซ่ลั่วประสบความสำเร็จ""เห็นได้อวี๋อีเหรินยังคงมีใจให้ผู้จัดการตู้ ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่บอกความจริงเร็วขนาดนี้ ขอแสดงความยินดีล่วงหน้าให้ผู้จัดการตู้ได้คนสวยมากอดสำเร็จ!"คนกลุ่มหนึ่งไปที่สำนักงานขายในเวลาเดียวกันเหลียงอวี๋ตงกำลังคุยกับฟางจื่อเสวี่ยอย่างจริงจัง "เสี่ยวฟาง เพื่อประโยชน์ของคุณ

"ไสหัวไปให้พ้น มีเพียงผู้จัดการของคุณเท่านั้นที่มีคุณสมบัติที่จะพูดกับคุณชายตู้ของเรา คนอย่างคุณตาไม่มีแวว""สำนักงานขายที่ใหญ่ขนาดนี้ คาดไม่ถึงว่าจะมีนักศึกษาฝึกงานอยู่ เปิดหูเปิดตาจริง ๆ"ฟางจื่อเสวี่ยไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน รู้สึกหวาดกลัวจนทำอะไรไม่ถูกใบหน้าของเหลียงอวี๋ตงจมลงราวกับน้ำ พยายามระงับความโกรธ "ทุกคน ผมคิดว่าทุกคุณเข้าใจผิดแล้ว เราให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับงานนิติบุคคลมาโดยตลอด และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำผิดพลาดในระดับต่ำเช่นนี้""ถ้าคุณยืนยันว่ามีปัญหาก็ไม่เป็นไร โปรดแสดงหลักฐานด้วย!"อวี๋จวิ้นหยางหัวเราะแล้วพูดว่า "อะไรคือความไร้ยางอาย เห็นไหม?""นี่ก็เริ่มแล้ว ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมรับ พอแก้ตัวไม่ได้ ก็จะเริ่มโยนความผิดทันที ถ้าผมเดาไม่ผิด ต่อไปก็คือนักศึกษาฝึกงานคนนี้รับความผิด""พูดตรง ๆ พนักงานชั่วคราวคือแพะรับบาป! ตอนนี้ใคร ๆ ก็รู้แล้วว่าสำนักงานขายขนาดใหญ่แบบนี้มีคนฝึกงานไว้ทำไม พวกเขาใช้เพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับเหตุฉุกเฉิน""คุณไม่ได้ต้องการหลักฐานเหรอ? เราทุกคนต่างก็เป็นพยาน คนที่ชื่อลั่วอู๋ฉาง ทำไมถึงเป็นเจ้าของ อธิบายเถอะ!"กลุ่มคนต่างมุ่งเป้าไปที่เหลีย

……โรงแรมแมริออท ห้องเพรสซิเดนเชียลสวีท"สามี ฉันเบื่อจะตายอยู่แล้ว"เย่หลิงจวิ้นแต่งหน้าอย่างวิจิตรงดงาม กำลังเขย่าแขนของหลินเกาอวี้คู่หมั้นของเธอในลักษณะออดอ้อนใบหน้าของเธอที่ทำศัลยกรรมพลาสติกคู่กับแป้งหนา ๆ ไม่ต้องพูดถึงว่ามันปลอมแค่ไหน"พวกเราออกไปเที่ยวกันเถอะ ต่างบอกว่าทิวทัศน์ของเมืองจิงไห่นั้นดี มีสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังมากมาย พวกเรามากันแล้ว ไม่ออกไปดูกันหน่อย น่าเสียดายจัง!"หลินเกาอวี้เริ่มน่าสงสัยเนื่องจากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ระหว่างทางกลับจากบ้านตระกูลเฉินครั้งที่แล้วตอนแรกเขากล้าพาเย่หลิงจวิ้นลงไปชั้นล่างเพื่อหาร้านอาหารใกล้ ๆตั้งแต่สะดุดขอบถนนเมื่อวานนี้ ก็กลัวเกินกว่าจะออกไปข้างนอกสำหรับมื้ออาหารสองมื้อติดต่อกัน ทางโรงแรมได้จัดเตรียมและจัดส่งโดยบริกรหลินเกาอวี้กำลังอ่านข้อมูลบนแท็บเล็ตและพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้น "อย่าสร้างปัญหา คุณไม่เห็นว่าผมยุ่งอยู่เหรอ""พอเรื่องที่นี่จัดการเสร็จ อย่าว่าแต่ออกไปเที่ยวเลย แค่ไปเที่ยวต่างประเทศก็ไม่ใช่ปัญหา!""แต่ฉันเบื่อจริง ๆ ฉันอยู่ในห้องและไม่ได้ออกไปข้างนอกมาสองวันแล้ว งานของคุณไม่จำเป็นต้องทำในห้องก็ได้นะ""ปกติค

นอกจากนี้ยังมีผู้พิทักษ์อย่างตัวเองที่เฝ้าติดตามด้วยตนเองและเดินทางโดยเฮลิคอปเตอร์ พยายามระมัดระวังให้มากที่สุดก็ไม่น่าจะมีปัญหาคุณลั่วพูดว่าภายในสามวัน และวันนี้จะเป็นวันที่สาม พรุ่งนี้ก็น่าจะไม่เป็นไรครึ่งชั่วโมงต่อมา เฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้นและไม่นานก็มาถึงนอกเมืองเมื่อมองดูทิวทัศน์ที่สวยงามด้านล่าง หลินเกาอวี้ซึ่งยังคงมีความกังวลเล็กน้อย ก็เริ่มมีความสุขและพูดคุยกับตู้อวี่ชุนอย่างมีความสุขกับทันที"ดูสิ ถนนกำลังซ่อมจริง ๆ!"เย่หลิงจวิ้นชี้ลงไป ถนนสายเดียวบนภูเขาถูกขวางด้วยยานพาหนะวิศวกรรมขนาดใหญ่หลายคัน และคนงานกำลังติดตั้งเครื่องกั้นเฉียวจินซงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วการซ่อมถนนเป็นเพียงเหตุผลที่เขาสร้างขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ แต่เขาไม่คิดว่าจะมีการซ่อมถนนจริง ๆเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความไปยังสมาชิกในทีมที่ขับรถมาเพื่อขอให้พวกเขาอยู่ในที่ที่พวกเขาอยู่มีรถหลายสิบคันจอดอยู่ริมถนนนอกเมือง สมาชิกทีมเก่าคนหนึ่งโน้มตัวออกไปนอกหน้าต่างรถและมองดูเฮลิคอปเตอร์กลายเป็นจุดสีดำเล็ก ๆ บนท้องฟ้า"วัดเทพไฟมีอะไรน่าเที่ยว โดยทั่วไปแล้วเป็นภูมิทัศน์เทียมที่สร้างขึ้นในภายหลัง ก็หลอก