All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 101 - Chapter 110

"มันเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ที่ได้พบกับคนสำคัญ ๆ มากมายในคราวเดียว เรามาขอบคุณผู้จัดการตู้ด้วยกัน ถ้าไม่มีเขา เราคงไม่มีโอกาสเช่นนี้"แม้แต่อวี๋อีเหรินก็ยังรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและรู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้คุ้มค่ามาก"ซินซินคุณเป็นอะไรไป? หน้าแดง ๆ" อวี๋อีเหรินเห็นว่าเซี่ยซินซินมีบางอย่างผิดปกติเซี่ยซินซินพูดอย่างเมินเฉย "ไม่มีอะไรหรอก อาจเป็นเพราะตอนล้างหน้าน้ำร้อนเกินไปน่ะ"เรื่องเมื่อกี้เธอไม่ได้ตั้งใจจะบอกคนอื่น แต่จะเก็บมันไว้ลึก ๆ ในใจเป็นความลับระหว่างสองคนในเวลานี้ มีเสียงฝีเท้าที่อึกทึกครึกโครมดังขึ้นนอกประตู"ปึง..."ประตูห้องส่วนตัวถูกเตะเปิดออกอย่างหยาบคายทุกคนตกใจเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนวิ่งเข้ามาอย่างดุเดือด ผู้จัดการเหยนดึงผู้หญิงร่างสูงที่มีใบหน้าบวมเดินตามไปข้างหลังเมื่อผู้หญิงคนนั้นเห็นลั่วอู๋ฉางและเซี่ยซินซิน ไฟก็ระเบิดออกมาจากดวงตาทันที ยกมือขึ้นและชี้ด้วยความโกรธ "สามี เขาก็คือคนที่ตบตีฉันจนเป็นแบบนี้ คุณต้องแก้แค้นให้ฉันนะ!""เป็นนายไอ้สารเลวอีกแล้ว!" ผู้จัดการเหยนตะโกนทันที"ที่ประตูหน้าฉันปล่อยนายไป ไม่ได้เอาเรื่องท

"เท่าไหร่นะ?" ผู้หญิงคนนั้นและผู้จัดการเหยนพูดพร้อมกันด้วยสีหน้าประหลาดใจแบบเดียวกันเดิมคิดว่าจะได้รับมากสุดก็หลักพัน ไม่คิดว่าอ้าปากก็เป็นแสน!ตู้หมิงเจ๋อมองเห็นชัดเจนและเข้าใจชัดเจนในใจ แต่เขาแสร้งทำเป็นเข้าใจผิด "ไม่พอใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นสองล้านห้าแสนโอเคไหม?""นอกจากเงินแล้ว ผมยังจะให้เขาขอโทษพี่สะใภ้ต่อหน้าด้วย เป็นไง?"จริง ๆ แล้วตอนห้าแสน ผู้หญิงคนนั้นก็เตรียมที่จะตกลงแล้ว คำพูดอยู่ที่ปากแล้วเธอไม่คาดคิดว่าตู้หมิงเจ๋อจะเพิ่มราคาเอง ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจมากสองล้านห้าแสน!เธอเป็นเมียน้อยเจ้าอ้วนเหยน ได้เงินค่าเลี้ยงดูเดือนละไม่ถึงแสน ตอนนี้แค่ถูกตบทีเดียว ก็ได้เงินเท่ากับค่าเลี้ยงดูสองปีกว่าแล้วเจ้าอ้วนเหยนก็คิดไม่ถึงเช่นกัน!เพราะกลัวเสียหน้า เขาจึงบังคับยับยั้งความปีติยินดีในใจ แกล้งทำเป็นว่าตัวเองไม่ใช่คนที่เห็นแก่เงินและฮึดฮัดว่า "คุณชายตู้ ผมเห็นแก่หน้าคุณเลยนะ ไม่อย่างงั้นไอ้หนุ่มคนนี้จะไม่สามารถออกจากร้านจักรพรรดิใต้ฟ้าได้อย่างสมบูรณ์"ทุกคนยกนิ้วให้ตู้หมิงเจ๋อ ผู้จัดการตู้มีความสามารถในการพลิกผันสถานการณ์ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำและช่วยชีวิตของลั่วอู๋ฉาง"

"คุณลั่วครับ ทำไมท่านถึงอยู่ที่นี่ล่ะครับ? มาทานข้าวเหรอครับ? ด้วยสถานะของท่าน ควรไปที่ห้องโถงจักรพรรดิชั้นบนถึงจะถูก จะลดเกียรติมาอยู่ในห้องธรรมดาแบบนี้ได้ยังไงครับ?"พี่ตาวก้มตัว โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย คำพูดเต็มไปด้วยความเคารพ "ท่านน่าจะบอกล่วงหน้าก่อน ผมจะได้จัดคนมารับใช้เป็นพิเศษ"ทุกคนไม่ทันตั้งตัว ตกใจกันมาก!เกิดอะไรขึ้น?พี่ตาวไม่ควรเข้าข้างผู้จัดการเหยน และสั่งให้ลูกน้องของเขาฟันลั่วอู๋ฉางให้ตายทันทีเหรอ?ทำไมพี่ตาวถึงเคารพเขาขนาดนี้ เขาเป็นอาชญากรที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวจากคุก สมควรเหรอ?"ฉันสามารถนั่งกินข้าวที่นี่ได้ ต้องขอบคุณคุณชายท่านหนึ่ง!"ลั่วอู๋ฉางมีสีหน้านิ่ง ๆ ฮัมเพลงว่า "ฉันถือบัตรปลอมใบหนึ่ง ประตูก็เข้าไม่ได้ ยังจะห้องโถงจักรพรรดิ ล้อเล่นอะไรกัน?"บัตรปลอม?พี่ตาวเห็นกับตาว่ามันเป็นบัตรแบล็คการ์ด ที่เกาฉี่เฉียงมอบให้เขาด้วยมือของเขาเอง กลายเป็นของปลอมได้อย่างไร"ผู้จัดการเหยนคนนั้น บอกว่าบัตรของพี่ลั่วเป็นของปลอม โยนลงพื้นตรงประตูทางเข้าของพวกคุณ" เซี่ยซินซินก็ออกมาเสริมการแสดงออกของพี่ตาวมืดมนอย่างยิ่งในทันที และทันใดนั้นสายตาของเขาก็จ้องมองไปที่เ

พวกเขาเต็มใจที่จะเชื่อว่าเซี่ยซินซินพูดคำพูดที่ไร้เหตุผลเช่นนี้เพื่อบรรเทาความลำบากใจ เพื่อที่ลั่วอู๋ฉางจะไม่มีเหตุผลที่จะเอาเปรียบต่อไป"เดิมทีก็เป็นแผลเล็กน้อยอยู่แล้ว รักษาได้ง่ายมาก"ลั่วอู๋ฉางยิ้มและพูดว่า "จำไว้ว่าคืนนี้อย่าโดนน้ำ ไม่เช่นนั้นจะมีแผลเป็น พรุ่งนี้ก็อาบน้ำได้ตามปกติแล้ว"เซี่ยซินซินพยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว และพูดอย่างไพเราะ "อืม ขอบคุณพี่ลั่ว""เกรงใจทำไม" ลั่วอู๋ฉางยิ้มอย่างมีน้ำใจเมื่อเปรียบเทียบกับความคิดสกปรกของคนอื่น อวี๋อีเหรินจำได้ว่าช่วงนี้พ่อแม่ของเธอมักจะพูดข้างหูเสมอบอกว่าหลังจากที่ลั่วอู๋ฉางนวดให้ พ่อก็ไม่เวียนหัวอีกเลย ความจำก็ยังดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ขาและเอวของแม่ก็ไม่เจ็บแล้วเป็นไปได้ไหมที่เขารู้ทักษะทางการแพทย์จริง ๆ?นอกจากนี้ ลั่วอู๋ฉางเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่เมื่อไหร่?และยังแข็งแกร่งมาก ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าใครสามารถเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ในคุกได้!"ใช่แล้วพี่ลั่ว พี่ตาวกระซิบอะไรกับคุณเมื่อกี้? หลังจากนั้นเขาก็จากไปอย่างมีความสุข" เซี่ยซินซินถามคำถามนี้คนอื่นก็อยากรู้เหมือนกันดังนั้นพวกเขาจึงเงี่ยหูฟังอย่างเงียบ ๆ ทันทีลั

รอยยิ้มบนใบหน้าของตู้อวี่ชุนแข็งค้างทันที เกิดอะไรขึ้น?ตู้หมิงเจ๋อหน้าแดงและก็ก้มศีรษะลง โดยไม่กล้าสบตากับลั่วอู๋ฉางอวี๋จวิ้นหยางรีบคลี่คลายสถานการณ์ " ลั่วอู๋ฉาง แค่เรื่องล้อเล่น นายทำไมถึงจริงจังล่ะ? ทุกท่าน ไม่มีอะไรครับ เราแค่ล้อกันเล่นเฉย ๆ ครับ!""ฉันดูเหมือนล้อเล่นเหรอ?" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างเย็นชาใบหน้าอวี๋จวิ้นหยางเต็มไปด้วยความเขินอายและก็หน้าแดงเช่นกันตู้หมิงเจ๋อไม่เคยรู้สึกอับอายเช่นนี้ต่อหน้าคนสำคัญมากมายและเพื่อนร่วมงานของเขาแบบนี้ ถ้าเขาเรียกลั่วอู๋ฉางว่า "ปู่" จริง ๆ เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แล้วจะยังอยู่ที่เมืองจิงไห่ได้ยังไง"ลั่วอู๋ฉาง นายจงใจขุดหลุมรอฉัน!"ตู้หมิงเจ๋อโกรธ สายตาเอาเป็นเอาตาย และตะโกนอย่างหยิ่งผยอง "นายไอ้คนเลวทรามเอ๋ย ไร้ยางอาย ฉันจะไม่ยอมให้นายทำสำเร็จหรอก!"เกาฉี่เฉียงเห็นแบบนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที "ทำไมนายถึงพูดกับคุณลั่วแบบนี้?""คุณตู้ ถ้าผมจำไม่ผิด เขาเป็นลูกชายของคุณใช่ไหม เมื่อกี้ยังพาคนกลุ่มหนึ่งขึ้นไปชนแก้ว คุณสอนลูกแบบนี้เหรอ?""คุณลั่วเป็นแขกคนสำคัญของผม จะปล่อยให้ลูกชายของคุณดูถูกแบบนี้ได้ยังไง?"ตู้อวี่ชุนสับสนและตื่นตระหน