เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 104
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-05-14 13:47:42บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 105
"คุณลั่วครับ ทำไมท่านถึงอยู่ที่นี่ล่ะครับ? มาทานข้าวเหรอครับ? ด้วยสถานะของท่าน ควรไปที่ห้องโถงจักรพรรดิชั้นบนถึงจะถูก จะลดเกียรติมาอยู่ในห้องธรรมดาแบบนี้ได้ยังไงครับ?"พี่ตาวก้มตัว โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย คำพูดเต็มไปด้วยความเคารพ "ท่านน่าจะบอกล่วงหน้าก่อน ผมจะได้จัดคนมารับใช้เป็นพิเศษ"ทุกคนไม่ทันตั้งตัว ตกใจกันมาก!เกิดอะไรขึ้น?พี่ตาวไม่ควรเข้าข้างผู้จัดการเหยน และสั่งให้ลูกน้องของเขาฟันลั่วอู๋ฉางให้ตายทันทีเหรอ?ทำไมพี่ตาวถึงเคารพเขาขนาดนี้ เขาเป็นอาชญากรที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวจากคุก สมควรเหรอ?"ฉันสามารถนั่งกินข้าวที่นี่ได้ ต้องขอบคุณคุณชายท่านหนึ่ง!"ลั่วอู๋ฉางมีสีหน้านิ่ง ๆ ฮัมเพลงว่า "ฉันถือบัตรปลอมใบหนึ่ง ประตูก็เข้าไม่ได้ ยังจะห้องโถงจักรพรรดิ ล้อเล่นอะไรกัน?"บัตรปลอม?พี่ตาวเห็นกับตาว่ามันเป็นบัตรแบล็คการ์ด ที่เกาฉี่เฉียงมอบให้เขาด้วยมือของเขาเอง กลายเป็นของปลอมได้อย่างไร"ผู้จัดการเหยนคนนั้น บอกว่าบัตรของพี่ลั่วเป็นของปลอม โยนลงพื้นตรงประตูทางเข้าของพวกคุณ" เซี่ยซินซินก็ออกมาเสริมการแสดงออกของพี่ตาวมืดมนอย่างยิ่งในทันที และทันใดนั้นสายตาของเขาก็จ้องมองไปที่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 106
เมื่อความจริงเปิดเผย อวี๋อีเหรินก็ไม่กล้าสบตากับหลัวลั่วอู๋ฉางตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!ทำไมถึงเชื่อใจผู้หญิงปากร้ายมากกว่าลั่วอู๋ฉางที่โตมาด้วยกันกับตัวเอง?นอกจากนี้ ยังอยู่ในสถานการณ์ที่เซี่ยซินซินเป็นพยานซ้ำแล้วซ้ำอีก"นังตัวดี เธอก่อเรื่องขึ้นเองกลับไปใส่ร้ายคนอื่น แล้วยังเอาผัวมารังแกคนอื่นอีก น่าโมโหจริง ๆ!"พี่ตาวรีบเข้ามาเตะผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่สนใจ"ฉันไม่ตบผู้หญิง แต่นังตัวดีอย่างเธอไม่สมควรเป็นคนเลย!" ปากของเขาด่ากราดทุกคนตกใจมากจนไม่กล้าแม้จะหายใจด้วยซ้ำ"ใครก็ได้ ลากหมาสองผัวเมียนี้ออกไปที!" พี่ตาวกวักมือชายหลายคนก้าวไปข้างหน้าทันทีและอุ้มสองคนที่เหมือนหมาตายออกไปจากห้องจัดการสิ่งเหล่านี้เรียบร้อย พี่ตาวก็รีบกลับมาหาลั่วอู๋ฉางอีกครั้ง ก้มหน้ากระซิบว่า "คุณลั่วท่านวางใจได้เลยครับ ต่อไปทั้งสองจะไม่ปรากฏตัวที่เมืองจิงไห่อีกครับ""ท่านคิดว่าแบบนี้พอใจไหมคครับ?"พี่ตาวไม่โง่ ไม่เพียงแต่เขาได้เห็นทักษะทางการแพทย์ที่น่ากลัวของลั่วอู๋ฉาง แต่ยังรวมถึงพลังอันทรงพลังของเขาด้วย ยอมทั้งกายและใจควบคู่ไปกับการให้ความสำคัญของเกาฉี่เฉียงและเกาชิงเหยียนสองพ่อลูก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 107
พวกเขาเต็มใจที่จะเชื่อว่าเซี่ยซินซินพูดคำพูดที่ไร้เหตุผลเช่นนี้เพื่อบรรเทาความลำบากใจ เพื่อที่ลั่วอู๋ฉางจะไม่มีเหตุผลที่จะเอาเปรียบต่อไป"เดิมทีก็เป็นแผลเล็กน้อยอยู่แล้ว รักษาได้ง่ายมาก"ลั่วอู๋ฉางยิ้มและพูดว่า "จำไว้ว่าคืนนี้อย่าโดนน้ำ ไม่เช่นนั้นจะมีแผลเป็น พรุ่งนี้ก็อาบน้ำได้ตามปกติแล้ว"เซี่ยซินซินพยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว และพูดอย่างไพเราะ "อืม ขอบคุณพี่ลั่ว""เกรงใจทำไม" ลั่วอู๋ฉางยิ้มอย่างมีน้ำใจเมื่อเปรียบเทียบกับความคิดสกปรกของคนอื่น อวี๋อีเหรินจำได้ว่าช่วงนี้พ่อแม่ของเธอมักจะพูดข้างหูเสมอบอกว่าหลังจากที่ลั่วอู๋ฉางนวดให้ พ่อก็ไม่เวียนหัวอีกเลย ความจำก็ยังดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ขาและเอวของแม่ก็ไม่เจ็บแล้วเป็นไปได้ไหมที่เขารู้ทักษะทางการแพทย์จริง ๆ?นอกจากนี้ ลั่วอู๋ฉางเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่เมื่อไหร่?และยังแข็งแกร่งมาก ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าใครสามารถเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ในคุกได้!"ใช่แล้วพี่ลั่ว พี่ตาวกระซิบอะไรกับคุณเมื่อกี้? หลังจากนั้นเขาก็จากไปอย่างมีความสุข" เซี่ยซินซินถามคำถามนี้คนอื่นก็อยากรู้เหมือนกันดังนั้นพวกเขาจึงเงี่ยหูฟังอย่างเงียบ ๆ ทันทีลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 108
คนที่เดินหลังสุดคือพี่ตาว ในมือถือถาดใบหนึ่งมีเหมาไถหนึ่งขวดและแก้วเหล้าเล็ก ๆ สองสามใบอยู่บนนั้นเรื่องแบบนี้สามารถให้พนักงานเสิร์ฟทำได้ แต่พี่ตาวยืนกรานที่จะทำเอง เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าเขาให้ความสำคัญกับลั่วอู๋ฉางมากน้อยเพียงใด"พ่อ พ่อมาได้ยังไง?" ตู้หมิงเจ๋อสับสนทันที!ตู้อวี่ชุนก็ประหลาดใจเช่นกันเมื่อเห็นลูกชายของเขาไม่ได้บอกว่า มาเจอคนใหญ่คนโตกับพี่เฉียงเหรอ?มาที่ห้องที่ลูกชายอยู่ได้ยังไง นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?เกาฉี่เฉียงเต็มไปด้วยรอยยิ้มและแนะนําว่า "ทุกคน นี่ก็คือชายหนุ่มผู้มีความสามารถที่ผมเพิ่งพูดกับพวกคุณ คุณลั่ว ลั่วอู๋ฉาง""คุณลั่ว ท่านนี้คือลุงไท่ เขามีบุญคุณที่เลี้ยงดูผมมา เป็นพ่อบุญธรรมของผม""ยังมีคุณตู้ คุณหลิว และคุณซุน พวกเขาล้วนเป็นประธานใหญ่ที่มีชื่อเสียงในแวดวงธุรกิจของเมืองจิงไห่เรา""พวกเรามาชนแก้วกัน ถือวิสาสะรบกวน ขอให้คุณลั่วเมตตาด้วย"พี่ตาวก้าวไปข้างหน้าอย่างรู้งาน เกาฉี่เฉียงก็หยิบแก้วเหล้าขึ้นมายื่นให้ลั่วอู๋ฉางด้วยมือสองข้าง"ไม่เป็นไร"บุญคุณที่ลั่วอู๋ฉางได้ช่วยชีวิตเกาฉี่เฉียงไว้ แน่นอนว่าต้องสุภาพกับเขาหน่อยแต่เมื่อพิจารณาว่ารอบ ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 109
รอยยิ้มบนใบหน้าของตู้อวี่ชุนแข็งค้างทันที เกิดอะไรขึ้น?ตู้หมิงเจ๋อหน้าแดงและก็ก้มศีรษะลง โดยไม่กล้าสบตากับลั่วอู๋ฉางอวี๋จวิ้นหยางรีบคลี่คลายสถานการณ์ " ลั่วอู๋ฉาง แค่เรื่องล้อเล่น นายทำไมถึงจริงจังล่ะ? ทุกท่าน ไม่มีอะไรครับ เราแค่ล้อกันเล่นเฉย ๆ ครับ!""ฉันดูเหมือนล้อเล่นเหรอ?" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างเย็นชาใบหน้าอวี๋จวิ้นหยางเต็มไปด้วยความเขินอายและก็หน้าแดงเช่นกันตู้หมิงเจ๋อไม่เคยรู้สึกอับอายเช่นนี้ต่อหน้าคนสำคัญมากมายและเพื่อนร่วมงานของเขาแบบนี้ ถ้าเขาเรียกลั่วอู๋ฉางว่า "ปู่" จริง ๆ เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แล้วจะยังอยู่ที่เมืองจิงไห่ได้ยังไง"ลั่วอู๋ฉาง นายจงใจขุดหลุมรอฉัน!"ตู้หมิงเจ๋อโกรธ สายตาเอาเป็นเอาตาย และตะโกนอย่างหยิ่งผยอง "นายไอ้คนเลวทรามเอ๋ย ไร้ยางอาย ฉันจะไม่ยอมให้นายทำสำเร็จหรอก!"เกาฉี่เฉียงเห็นแบบนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที "ทำไมนายถึงพูดกับคุณลั่วแบบนี้?""คุณตู้ ถ้าผมจำไม่ผิด เขาเป็นลูกชายของคุณใช่ไหม เมื่อกี้ยังพาคนกลุ่มหนึ่งขึ้นไปชนแก้ว คุณสอนลูกแบบนี้เหรอ?""คุณลั่วเป็นแขกคนสำคัญของผม จะปล่อยให้ลูกชายของคุณดูถูกแบบนี้ได้ยังไง?"ตู้อวี่ชุนสับสนและตื่นตระหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 110
"ปู่!"ตู้หมิงเจ๋อจงใจตะโกนใส่ลั่วอู๋ฉางด้วยเสียงอันดังเกาฉี่เฉียงและคนอื่น ๆ แสดงสีหน้าแปลก ๆ ในเวลาเดียวกัน เกิดอะไรขึ้น?ตู้อวี่ชุนก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายของเขาจะหาพ่อให้เขาต่อหน้าคนอื่น!"นายทำอะไรน่ะ สิ่งนี้เรียกมั่ว ๆ ได้เหรอ" หน้าแก่ของตู้อวี่ชุนเผ็ดร้อน เขาไม่เคยขายหน้าขนาดนี้มาก่อนตู้หมิงเจ๋อเกาหัวแล้วพูดว่า "พ่อให้ผมทำเอง!""พูดไร้สาระ ฉันจะตีนายให้ตาย!" ตู้อวี่ชุนโกรธมากลุงไท่ก้าวไปข้างหน้าหยุดเขาแล้วพูดว่า "นายตู้ อย่าเพิ่งรีบร้อน มาทำความเข้าใจสถานการณ์กันก่อน"บรรยากาศในห้องส่วนตัวทั้งห้องเริ่มแปลกมากเห็นได้ชัดว่าอวี๋จวิ้นหยางพวกเขารู้เรื่องราวภายใน แต่ไม่กล้าพูดง่าย ๆ เพราะจะทำให้ตู้หมิงเจ๋อขายหน้าและจะรุกรานตู้อวี่ชุนสุดท้ายเป็นเซี่ยซินซินยืนขึ้น"ตู้หมิงเจ๋อเสนอท้าพนันกับพี่ลั่ว พอแพ้ต้องเรียกปู่ คำท้าพนันก็เป็นเขาที่เสนอเอง"ที่แท้ก็แบบนี้นี่เองตู้อวี่ชุนโกรธจนควันแทบขึ้น!ทำไมฉันถึงมีลูกที่โชคร้ายแบบนี้ หน้าฉันโดนนายทำให้ขายหน้าหมดแล้ว"คนหนุ่มสาวล้อเล่นกัน ไม่สามารถจริงจังได้"ลุงไท่หัวเราะแห้ง ๆ และเริ่มช่วยสองพ่อลูกตระกูลตู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 111
แต่กลับคิดไม่ถึงว่า จะได้เห็นฉากที่น่าตกใจเช่นนี้นั่นก็คือลุงไท่ อดีตราชาใต้ดิน!แม้ว่าต่อมาลุงไท่จะได้เสนอสละตำแหน่งให้กับคนที่อายุน้อยกว่า แต่อิทธิพลของเขายังคงอยู่เสมอทั้งเกาฉี่เฉียงซึ่งเป็นผู้สืบทอด และสวีเทียนซึ่งมาทีหลังต่างก็ให้ความเคารพเฉินไท่เป็นอย่างมากเป็นเพราะการปรากฏตัวของเฉินไท่ทำให้ตระกูลเกาและตระกูลสวี สามารถอยู่อย่างสงบสุขได้เป็นเวลาหลายปีเซี่ยซินซินรีบเอามือปิดปากเพื่อไม่ให้ตัวเองส่งเสียงร้องตกใจแม้ว่าความเคารพของเกาฉี่เฉียงที่มีต่อลั่วอู๋ฉางค่อนข้างน่าเหลือเชื่อ แต่ก็สามารถเข้าใจได้ว่าพ่อและลูกสาวมีความคิดเดียวกันแต่สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ แม้แต่บทบาทสุดโหดอย่างลุงไท่ก็ยังให้เกียรติลั่วอู๋ฉางขนาดนี้ ไม่เพียงแต่อาสาลงไปชนแก้วข้างล่าง แต่ยังรักษาท่าทางโค้งคำนับทำความเคารพ เหลือแค่คุกเข่าให้ลั่วอู๋ฉางแล้ว"ตกลง" ลั่วอู๋ฉางพูดสองคำเบา ๆลุงไท่ตื่นเต้นมากจนเกือบจะล้มลงกับพื้นเพราะเขาเงยหน้าขึ้นแรงเกินไปและขาของเขาก็ชาเล็กน้อยแล้ว โชคดีที่เกาฉี่เฉียงจับเขาได้ทัน"ขอบคุณคุณลั่ว ขอบคุณ!" ดวงตาลุงไท่เป็นประกายด้วยน้ำตาเกาฉี่เฉียงก็มีความสุขมากเช่นกัน ลั่วอู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 112
ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง!เมื่อทุกคนได้ยินก็ตระหนักได้ทันทีมีเพียงอวี๋อีเหรินเท่านั้นที่ยังคงสับสนลั่วอู๋ฉางก่อนติดคุก อาศัยอยู่ในบ้านของพวกเธอเป็นเวลานาน ดังนั้นจึงแน่ใจว่าเขาไม่เป็นกังฟูถ้าอย่างนั้นก็ต้องเรียนตอนติดคุกสี่ปีเท่านั้นแต่นี่ไม่สมเหตุสมผล การออกกำลังกายเป็นเรื่องปกติ แต่การเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้นั้นเป็นไปไม่ได้ก่อนหน้านี้พ่อแม่บอกว่า ลั่วอู๋ฉางสามารถต่อสู้กับเจ้าหนี้เงินกู้ได้ อวี๋อีเหรินก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แม้ว่าจะเป็นความจริง แต่ก็สามารถอธิบายได้ว่าอีกฝ่ายอ่อนแอเกินไปและเมื่อกี้เธอได้เห็นกับตาว่าลั่วอู๋ฉางสู้หนึ่งต่อสิบอีกฝ่ายไม่ได้สัมผัสผมบนศีรษะของเขาด้วยซ้ำ และพวกเขาก็ถูกกำจัดหมดเป็นไปได้ไหมที่เขาอยากทำงานเป็นอันธพาลให้พวกลุงไท่จริง ๆ?ไม่ได้ ไม่ได้แน่นอน!กลับไปต้องคุยกับเขาหน่อยแล้ว และต้องดึงพ่อกับแม่มาด้วย ให้เขาทำงานกว่าจะโดนปล่อยออกมาไม่ง่ายเลย คิดว่าก่อนหน้านี้สะดุดไม่แรงพอเหรอ?ไปทำงานดี ๆ ไม่ดีกว่าเหรอ!สิ่งที่สำคัญที่สุดคือจะให้เขาทำครอบครัวเดือดร้อนอีกไม่ได้แล้วชีวิตที่ยากลําบากก่อนหน้านี้ อวี๋อีเหรินไม่อยากมีอีกแล้ว"คนเราทำงาน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1050
"ฉันไม่ตายหรอก!"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้น "ฉันจะอยู่ไปอีกยาวๆ ไม่เพียงแค่มีชีวิตยืนยาวถึงร้อยปี แต่ยังจะอ่านหนังสือให้เยอะขึ้น พัฒนาทักษะเดิม และเรียนรู้ทักษะใหม่ๆ ให้มากขึ้น!""มีครั้งแรก ต่อไปก็จะมีครั้งที่สอง สาม...""ฮ่าๆๆ ฉันเริ่มตั้งตารอครั้งหน้าที่จะมาถึงแล้ว รู้สึกตื่นเต้นนิดๆ แทบรอไม่ไหวเลย!"ลั่วอู๋ฉางยักไหล่อย่างจนปัญญาหูเยว่ซีมองลั่วอู๋ฉางด้วยสายตาแปลกๆ แล้วถาม "ชายชราคนนี้สมองปกติดีไหมคะเนี่ย?"เธออยากจะถามว่า คุณไปทำอะไรให้ชายชราคนนี้เจ็บแค้นขนาดนักหนากัน?แค่เพราะคุณชนะครั้งเดียวน่ะนะ?จะยึดติดเกินไปแล้ว!แค่ชนะครั้งเดียว แต่ดีใจเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่เห็นได้ชัดว่าหวงผู่เจิ้งซิ่นไม่เพียงแต่ดีใจ แต่ยังมีแรงผลักดันที่จะมีชีวิตต่อ และเต็มไปด้วยความหวังสำหรับวันพรุ่งนี้"ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่ามันจะเป็นแบบนี้!"ลั่วอู๋ฉางจงใจขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ตาแก่หวง อย่าเสียเวลาเลย รีบบอกมาเถอะ""ฉันต้องใช้แก่นของคริสตัลสวรรค์นี่ไปรักษาคนสำคัญต่อ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นเก็บรอยยิ้มแล้วพยักหน้า "ไม่มีปัญหา ฉันจะสอนให้ แล้วแท่งคริสตัลสวรรค์ล่ะ"ลั่วอู๋ฉางล้วงแท่งคริ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1049
ลั่วอู๋ฉางลงมือก่อน ซัดฝ่ามือใส่ซาคุน"ดีเลย มา!"ซาคุนมองด้วยความดูถูก คิดว่าตัวเองผ่านศึกสงครามมามาก เด็กหนุ่มคนนี้จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ยังไง"ราชันมังกรลั่วเทียนลงมือแล้ว!"ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกมา ทุกคนพร้อมใจกันหันหลังวิ่งหนีอย่างไม่ได้นัดหมายทันที!พวกเขาวิ่งหนีตายกันอย่างสิ้นท่า ดูน่าเวทนาสุดๆ"พวกไร้ประโยชน์!"ซาคุนสบถในใจ ก่อนจะลุกขึ้นเผชิญหน้า พร้อมตะโกนว่า "ไอ้หนู แกกล้าลงมือกับฉัน ถือว่ากล้ามาก!""ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสว่าฝีมือแม่ทัพจอมสังหารเป็นอย่างไร!""ตูม!"ฝ่ามือทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ ใบหน้าที่หยิ่งผยองของซาคุนเปลี่ยนไปในทันทีพลังที่ส่งผ่านจากฝ่ามือแรงเกินกว่าที่เขาคาดคิดต่อหน้าพลังนี้ แรงฝ่ามือของซาคุนถูกกลืนหายไปในทันที ก่อนที่พลังนั้นจะเข้าสู่ร่างกายและทำลายเส้นลมปราณ"เป็นไปได้ยังไง?" ซาคุนตะลึงตัวเขาในฐานะยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ใหญ่ กลับต้องพ่ายแพ้ต่อเด็กหนุ่มธรรมดาๆ คนนี้?ลั่วอู๋ฉางพลิกข้อมือ สันมือกลายเป็นมีดที่คมกริบ เฉือนผ่านลำคอของซาคุนซาคุนรู้สึกเย็นวาบที่ลำคอ จากนั้นศีรษะของเขาก็หลุดออกจากร่างเขาไม่ได้ตายในทันที ระหว่างที่ศีรษะกำลังร่ว
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1048
คำสั่งของซาคุนทำให้ทุกคนอึ้งไปในทันทีเขาบ้าหรือเปล่า กล้าขนาดนั้นได้ยังไง?นี่มันราชันมังกรลั่วเทียนเชียวนะ!อย่าเห็นว่าลั่วอู๋ฉางจะอายุน้อย แต่ในช่วงสามปีที่ผ่านมา เขาใช้ความสามารถของตัวเองสร้างความเกรงขามให้คนทั้งเรือนจำหลงตันสวรรค์ได้เหล่ามหาปีศาจทุกผู้ทุกตนต่างพากันยอมสยบต่อเขาพวกที่กล้าก่อเรื่องหรือท้าทายเขา ล้วนมีจุดจบที่น่าอนาถถึงแม้ว่าลั่วอู๋ฉางจะออกไปจากที่นี่แล้ว แต่เรื่องราวของเขายังคงถูกเล่าขานอย่างสนุกปากซาคุนในฐานะนักโทษหน้าใหม่ ชัดเจนว่าเขาไม่รู้เรื่องเหล่านี้ และไม่รู้จักลั่วอู๋ฉางเขาถึงขั้นไม่ยอมมองลั่วอู๋ฉางตรงๆ ด้วยซ้ำในมุมมองของซาคุน เด็กหนุ่มอายุยี่สิบกว่าๆ ไม่คู่ควรได้รับความเคารพจากเขาสิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คือจับสาวงามตรงหน้า แล้วปลดปล่อยความต้องการที่สะสมมานานเขาสาบานว่าจะปลดปล่อยไฟปรารถนาที่กักเก็บไว้นานทั้งหมดไปกับหญิงงามคนนี้ส่วนฐานะของคนสองคนนี้ สำคัญตรงไหน?ซาคุนคนนี้กำลังจะเป็นราชาผู้ปกครองเรือนจำหลงตันสวรรค์แห่งนี้ ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นพัศดี นักโทษ หรือใครก็ตาม ล้วนต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาขอสำราญใจก่อนค่อยว่ากัน!ถ้าเป็นเมื่อก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1047
ไม่ไกลจากที่นั่น มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังชี้ไปที่และวิจารณ์กันอยู่"คนคนนั้นคือซาคุน ฉายาแม่ทัพจอมสังหาร ที่ฆ่าคนไม่กระพริบตาและก่อหายนะแก่ประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาหลายปีใช่ไหม?""ได้ยินมาว่าเขาเคยสังหารเชลยศึกกว่าหมื่นคนในคราวเดียว วิธีการโหดเหี้ยมมากเลยล่ะ!""ฆ่าแค่เชลยศึกจะไปนับอะไรได้ ซาคุนชอบที่สุดคือการฆ่าล้างเมือง หมู่บ้านเล็กๆ ที่มีคนนับหมื่น เพียงแค่คำเดียวก็ถูกฆ่าจนเกลี้ยง แม้แต่คนชราและเด็กที่ไม่มีอาวุธก็ยังไม่เว้น!""หมอนี่เพิ่งถูกจับเข้ามา ก็ใช้ความโหดร้ายและความแข็งแกร่งในการข่มขู่และรวบรวมคน ดูเหมือนว่าจะพยายามขึ้นมาเป็นใหญ่ในเรือนจำหลงตันสวรรค์นี่""เหล่าเติงกับอ้าวเต๋อเปียวที่อยู่ข้างล่างไม่ยอม เลยขึ้นมาท้าทาย สองรุมหนึ่งแต่ก็ยังไม่ได้เปรียบ สุดท้ายบาดเจ็บสาหัสทั้งคู่ ต้องให้คนหามออกไป"ณ ขณะนี้ ซาคุนดูเหมือนแม่ทัพใหญ่ที่ชนะศึกและกลับมาอย่างสง่างามใบหน้าหยิ่งผยอง เดินสำรวจอาณาเขตของตนเองด้วยท่าทีสง่างามทุกที่ที่เขาเดินผ่าน ผู้คนต่างพากันก้มศีรษะ!ไม่มีใครกล้าหาเรื่องเลยสักคนตอนนี้เอง ลูกน้องคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาพร้อมหัวเราะและพูดประจบว่า "ท่านซาคุน คนข้าง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1046
ในห้องควบคุมบนจอภาพขนาดใหญ่ ปรากฏภาพของลั่วอู๋ฉางและหูเยว่ซีชายหัวล้านวัยกลางคนถึงกับตกใจจนเหงื่อแตกพลั่ก "ทำไม…ถึงเป็นเขา?""เพิ่งออกไปไม่กี่วัน กลับมาอีกแล้ว จะมาก่อเรื่องอะไรอีก?"คนหน้าใหม่ที่อยู่ข้างๆ เสนอว่า "ท่านหัวหน้าพัศดี ควรแจ้งพวกผู้คุมหรือไม่ครับ…""ไม่ต้อง!"ชายหัวล้านปาดเหงื่อขณะสั่งว่า "สั่งคนที่ประจำจุดเฝ้าระวัง เก็บปืนให้หมด วันนี้ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ห้ามใครทำอะไรโดยพลการเด็ดขาด""ไม่อย่างนั้น ฉันจะลอกหนังมันออก!""สั่งให้เปิดประตูใหญ่ทันที ห้ามใครขวางทาง อยากไปไหนก็ปล่อยเขาไป"พูดจบ เขาก็วิ่งออกจากห้องควบคุมไปอย่างรวดเร็วคนหน้าใหม่งุนงง "คนนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงทำให้หัวหน้าพัศดีกลัวได้ขนาดนี้?"ในสายตาเขา เหล่าปีศาจร้ายหลายร้อยคนในเรือนจำหลงตันสวรรค์ ต่างก็อยู่ภายใต้การควบคุมของหัวหน้าพัศดีเรียกได้ว่าเป็นราชาในพื้นที่นี้เลย!จำเป็นต้องกลัวใครอีกเหรอ?ควรเป็นคนอื่นที่กลัวเขามากกว่า!"แกร๊ก…แอ๊ด!"ประตูใหญ่ที่ทำจากเหล็กหนาเปิดออกทั้งสองข้างลั่วอู๋ฉางไม่พูดอะไรให้มากความ เดินเข้าไปข้างในทันทีหูเยว่ซีรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่ก็เดินตามหลังเขาไป"คุณ…ค
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1045
ผู้หญิงนอกจากจะอิจฉา ก็ได้แต่ยอมรับว่าตัวเองสู้ไม่ได้ช่างเป็นผู้หญิงที่สวยเหลือเกิน!เย้ายวนและเซ็กซี่!อะไรคือ ใบหน้าเหมือนนางฟ้า หุ่นเหมือนปีศาจ เหมือนถูกสร้างมาเพื่อเธอคนนี้โดยเฉพาะ"ทำไมถึงเป็นเธอ?" ลั่วอู๋ฉางดูตกใจเล็กน้อยถ้าเป็นเกาชิงเหยียนหรือหนิงซินถง เขาคงคิดว่าเป็นเรื่องปกติแม้แต่หยูอีเหริน ลั่วอู๋ฉางก็ยังไม่รู้สึกตกใจแต่กลับเป็นหูเยว่ซี!จิ้งจอกตัวนี้ ไม่อยู่เฉยๆ ที่บ้านแล้วออกมาทำอะไร?"มารับนายท่านไงล่ะ!"หูเยว่ซีไม่สนใจสายตาประหลาดใจของลั่วอู๋ฉาง เดินอวดโฉมเข้ามาและคว้าแขนเขาทันทีทรวงอกที่ใหญ่โตนุ่มนิ่ม กระชับแนบชิดกับแขนของลั่วอู๋ฉางพอมองไปที่พวกผู้ชายที่ยืนตะลึงอยู่ ก็เห็นว่าต่างพากันอิจฉาอย่างสุดขีดสาวงามที่หายากทั้งบนฟ้าและบนดิน กลับมีเจ้าของแล้ว!ที่สำคัญ ผู้ชายคนนั้นดูธรรมดาขนาดนั้น เขามีดีอะไรกัน?"ขับรถมาไหม?" ลั่วอู๋ฉางถามขณะสวด "บทสงบใจ" ในใจหูเยว่ซีพยักหน้า "แน่นอน!""ถึงจะบินมาสะดวกกว่า แต่กลางวันแสกๆ แบบนี้ ฉันคงโดนจับไปแยกร่างเพื่อค้นคว้าวิจัยแน่ๆ"ลั่วอู๋ฉางพูดว่า "ไปชานเมืองทางใต้"ห่างออกไปสิบกว่ากิโลเมตร ริมทะเลสาบที่ส่องประกาย
