All Chapters of ผมคือหมอเทวดา: Chapter 1011 - Chapter 1020

"ก็คือการที่ลูกแก้วสัตว์วิญญาณอยู่ในมือของนายไม่มีประโยชน์ใดๆ เลย""ส่งมาเถอะ เพื่อเป็นค่าตอบแทนที่พวกเราจะคุ้มกันให้ ฉํนรับรองว่านายจะปลอดภัย"ลั่วอู๋ฉางสวนกลับว่า "นายคิดผิดแล้ว!""ฉันคิดผิดเหรอ?" สีหน้าของซือเทียนฉีเต็มไปด้วยความเหยียดหยามยิ่งกว่าเดิมลั่วอู๋ฉางพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า "นายไม่เพียงคิดผิด แต่ผิดอย่างมหันต์เลยล่ะ!""ข้อแรก ฉันได้ใช้ลูกแก้วสัตว์วิญญาณไปแล้ว และไม่ได้ไร้ประโยชน์อย่างที่นายพูดด้วย""ข้อสอง พวกฉันไม่ต้องการการคุ้มกันจากคนไร้ฝีมืออย่างพวกนาย นายประเมินตัวเองสูงไปแล้ว การที่พวกฉันอยู่ที่นี่ก็เพื่อความสะดวกในการเข้าป่า ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกนายเลยแม้แต่นิดเดียว"ซือเทียนฉีโกรธจัด ทำท่าราวกับจะกินคน "ไอ้หนู นายกล้าพูดประโยคเมื่อกี้อีกรอบไหม?""ทุกท่าน ปรองดองเป็นสำคัญนะคะ!"หนานกงจือรั่วรีบเข้ามาทำหน้าที่ไกล่เกลี่ย ยืนขวางระหว่างซือเทียนฉีและลั่วอู๋ฉาง แล้วพูดว่า "ที่ทุกคนมาเจอกันที่นี่ แถมยังมีจุดประสงค์เดียวกัน นี่ถือเป็นวาสนาที่ยิ่งใหญ่""ทำไมต้องทะเลาะกันเพราะคำพูดไม่กี่คำ เข้าป่าด้วยกัน ช่วยเหลือดูแลกันไม่ดีกว่าหรือคะ?""ซืออวิ๋นหาน นายเป็นใบ้หรือ

"ทางขึ้นเขามีเพียงทางเดียว ถ้าระเบิดดังขึ้น ทางจะถูกตัดขาด ตอนนั้นต่อให้พวกแกจะมีปีกบินก็เข้าไปไม่ได้!""จะเอาเงิน เอาชีวิต หรือจะเอาสมบัติ พวกแกเลือกเองเลย!"ซืออวิ๋นหานไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม โกรธจนแทบทนไม่ไหว "ฉันนี่ล่ะอารมณ์ร้อน... อ้แก่ แกเชื่อไหมว่าฉันจะทำให้แกตายโดยไม่มีที่ฝังศพ!"ตอนนี้เอง มีคุณชายอีกคนที่แต่งตัวดีพูดเยาะเย้ย "คุณชายซือนี่ปากเก่งจังนะ ใครไม่รู้คงคิดว่านายเป็นเง็กเซียนฮ่องเต้ไปแล้วล่ะ!""โบราณว่ามังกรที่แข็งแกร่งยังแพ้งูเจ้าถิ่น แค่เงินแสนเดียว ทำไมต้องตะโกนโหวกเหวกเหมือนพวกผู้หญิงด้วย แถมยังขู่คนอื่นอีก หรือว่านายจนจนไม่มีปัญญาจ่ายเงินจำนวนนี้?""ต่อหน้าคุณหนูตระกูลหนานกงยังกล้าพูดคำหยาบ ไม่กลัวสาวงามตกใจหรือไง นายนี่ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยสักนิด!"คุณชายคนนี้คือศัตรูเก่าของซืออวิ๋นหาน ชื่อว่ากวานเหวินเหยาและเขายังเป็นหนึ่งในบรรดาผู้ที่ตามจีบหนานกงจือรั่วอีกด้วยความแตกต่างคือเขาไม่เป็นคนขี้ตื้ออย่างไร้ขอบเขตเหมือนซืออวิ๋นหานกวานเหวินเหยาแสดงสีหน้าดูถูก "ถ้านายขาดเงินก็บอกมา ฉันจะช่วยออกให้เองในฐานะที่เรารู้จักกัน!""หรือไม่ก็ให้คุณหนูหนานกงมาที่ฉั

กวานเหวินเหยาพูดด้วยท่าทีหยิ่งยโสว่า "เรื่องราคาคุยกันได้ ผมไม่ขาดแคลนเงิน คุณเรียกราคามาได้เลย ผมจะไม่ต่อราคาเลย!""ดีๆ!" ชายชรายิ้มอย่างมีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆกวานเหวินเหยาถามต่อ "ว่าแต่ช่วงนี้มีคนเข้าไปทั้งหมดกี่คนแล้ว? ถ้าไปแล้วไม่เจอสมบัติอะไรดีๆ คงจะผิดหวังมากนะ!"ชายชราดูเหมือนจะอยากปิดบังข้อมูล แต่คนในท้องถิ่นที่รับผิดชอบเครื่องรูดบัตรตอบขึ้นมาก่อน "มีคนเข้าไปแล้วกว่าสามร้อยคน!"สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นข้อมูลที่สำคัญซืออวิ๋นหานรู้สึกว่าตนเองแพ้ไปอีกครั้งกวานเหวินเหยาสามารถคิดและถามออกมาได้ แต่ซืออวิ๋นหานกลับไม่มีไอเดียอะไรเลยในเรื่องนี้"มีใครออกมาหรือยัง?""ยังไม่มีเลย!"หนานกงจือรั่วที่เดินอยู่ข้างหน้าได้ยินเข้า ใบหน้าปรากฏความตกใจเล็กน้อยดูเหมือนจะมีความคิดที่จะถอยกลับไปหากเป็นช่วงก่อนที่จะรู้จักกับลั่วอู๋ฉาง เธอคงจะเข้าไปในภูเขาโดยไม่ลังเลแม้จะต้องผ่านความยากลำบากแค่ไหน ก็จะต้องหาแก่นของคริสตัลสวรรค์ให้เจอให้ได้เพราะนี่เป็นความหวังของคนทั้งครอบครัวแต่ตอนนี้ เมื่อมีทางเลือกที่น่าเชื่อถือกว่าแก่นของคริสตัลสวรรค์ การมีหรือไม่มีมันก็ไม่สำคัญแล้วหากไม่ใช่เพรา

ที่ข้างบึงน้ำ ชายคนหนึ่งในชุดยูนิฟอร์มนั่งเข้าไปในยาน ตรวจสอบข้อมูลต่างๆ เสร็จแล้วก็ทำท่ามือ "OK" ผ่านหน้าต่างสังเกตการณ์ยานดำน้ำค่อยๆ จมลงไปในน้ำ เหลือเพียงท่อระบายอากาศที่ผูกต่อกับเชือกนิรภัยในขณะที่เย่ชิงซานกำลังจดจ่อกับบึงน้ำ ซืออวิ๋นหานก็ถอยหลังไปห้าก้าวอย่างรวดเร็วเมื่อไม่มีการถูกปืนเล็งมาที่ศีรษะ ความกดดันของเขาก็ลดลงอย่างทันที"นายน้อย!"ซือเทียนฉีและคนอื่นๆ รีบก้าวขึ้นมาข้างหน้า ปกป้องซืออวิ๋นหานไว้ด้านหลังซืออวิ๋นหานรู้สึกว่าตัวเองกลับมาอยู่ในฐานะที่มีอำนาจอีกครั้ง จึงตะโกนว่า "เย่ชิงซาน นายหมายความว่าไง?""พวกเราก็จ่ายเงินเข้ามาเหมือนกัน ของล้ำค่าในภูเขานี้ ทุกชิ้นก็ควรมีส่วนของพวกเราด้วย!""แต่นายกลับอยากจะกินคนเดียว มันเหมาะสมหรือเปล่า?"เย่ชิงซานยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง "พวกเราก็แค่จะเอาสมุนไพรจากก้นบึงแค่นั้น เอามาได้แล้วเราก็จะไป""ถ้าเป็นสมุนไพรธรรมดา พวกนายคงไม่ลำบากขนาดนี้ ผมคิดว่ามันต้องเป็นของล้ำค่า!" ซืออวิ๋นหานจ้องตาโตอีกด้านหนึ่ง สีหน้าของกวานเหวินเหยาก็เปลี่ยนไปเป็นไม่พอใจเมื่อเย่ชิงซานเห็นว่าทั้งสองฝ่ายมีกำลังคนมากกว่าก็ขมวดคิ้วทันทีถ้าต้องต่อสู้

"นายเดาได้แล้วไม่ใช่หรือ? เหมือนที่พรดคิดไว้ เย่ชิงหยุนตายแล้ว" ลั่วอู๋ฉางพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆเย่ชิงซานยกคิ้วขึ้นอย่างฉุนเฉียว "คุณพูดเหลวไหลอัไร!""แค่พวกคุณ ไม่สามารถฆ่าเย่ชิงยุนได้หรอก กองทหารรับจ้างที่ร่วมภารกิจกับเขา ผมหามาเองกับมือ""กองกำลังที่เก่งกาจขนาดนั้น และยังมีอาวุธหนักที่ใช้จัดการนักบู๊โบราณ ภารกิจนี้มันไม่ยากเลย""รีบบอกมา พวกคุณใช้วิธีสกปรกอะไรถึงโชคดีรอดชีวิตมาได้ ถ้าไม่บอกความจริง ฉันจะทำให้คุณทุกข์ทรมานยิ่งกว่าตาย"ซูเทียนคั่วทำหน้าขมวด "เย่ชิงซาน ตระกูลซูของเรามีความสัมพันธ์กับตระกูลเย่มานาน และเรายังคงถือหุ้นในร้านร้อยสมุนไพรอยู่ด้วย""ในฐานะผู้ใหญ่ ฉัน ซูเทียนคั่ว คิดว่าไม่ได้ทำอะไรให้ตระกูลเย่ต้องเสียใจ และไม่ได้ทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อพี่น้องของพวกคุณ""แต่พวกคุณกลับอยากฆ่าฉันกับเฉี่ยนเฉี่ยน ไม่คิดว่ามันเกินไปหรือ?"เย่ชิงซานพูดด้วยหน้าตาดุดัน "ไอ้แก่ซูแก่รังเกียจ อย่าคิดว่าจะใช้ความสัมพันธ์มาทำให้ฉันใจอ่อนแล้วปล่อยคุณ""ไม่ยอมบอกความจริงใช่ไหม?""งั้นฉันจะฆ่าไอ้หนูนี่ก่อน จากนั้นค่อยหักแขนขาแก แล้วปล่อยให้พี่น้องจัดการมีอะไรกับหลานสาวของแกต่อหน้า"