ดูจากสีหน้าท่าทางของหูฮั่นชานแล้ว ดูเหมือนว่าจะไม่ได้โกหกและเขาก็ยังไม่มีความกล้าที่จะหลอกลวงเทพสงครามอย่างแน่นอนเป็นไปได้สูงว่าสิ่งที่เขาพูดออกมานั้นจะเป็นความจริงไม่ต้องพูดถึงสมุนไพรระดับสูงมากมาย แค่ยาฟื้นฟูรากฐาน "เต็มกำมือ" เพียงอย่างเดียว มันก็มากพอที่จะทำให้ผู้คนบ้าคลั่งได้หากยาฟื้นฟูรากฐานจำนวนได้ตกอยู่ในมือของผู้คนแล้วนั้น มันก็จะสร้างพายุแห่งการนองเลือดได้อย่างแน่นอนใบหน้าเทพสงครามเผยความโลภ: "ยาฟื้นฟูรากฐานจำนวนมากและตั้งใจเอามันป้อนไปสุนัข บางทีเจ้าหนิงเป่ยนั่นอาจเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ!"นักเล่นแร่แปรธาตุ!ผู้คนนั้นยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีกแม้แต่ในโลกของผู้ฝึกตนโบราณ นักเล่นแร่แปรธาตุก็เป็นบุคคลที่ได้รับความเคารพอย่างยิ่งและพวกเขาเจอตัวยากยิ่งในโลกมนุษย์มีเพียงนักเล่นแร่แปรธาตุเพียงสองคนในวิหารเทพนักรบ แต่พวกเขาสามารถสกัดยาอายุวัฒนะระดับที่ต่ำกว่าระดับสี่ได้เท่านั้นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับ 6 พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะฝันเทพสงครามระงับความตื่นเต้นและพูดว่า: " หูฮั่นชาน ฉันสั่งให้แกไปเชื้อเชิญหนิงเป่ย และฉันจะอนุญาตให้เขาเข้าร่วมกับวิหารเทพนักรบ "“ถ้าทำผลงานได้ดี ฉ

หญิงสาวทั้งสี่คนหน้าซีด และขอร้องความเมตตาอย่างขมขื่นแต่นายน้อยทั้งสี่แห่งเมืองหลวงจิงตู จะฟังพวกเธอได้อย่างไร?ในสายตาของพวกเขานั้น ชีวิตของหญิงสาวทั้งสี่คนนั้นยังเทียบไม่ได้กับสัตว์เลี้ยงของตนเองด้วยซ้ำสุดท้ายแล้ว จากแรงกดดันของนายน้อยสี่แห่งเมืองหลวงจิงตู ผู้หญิงทั้งสี่คนก็ยอมเดินเข้าไปในพื้นที่ล่าสัตว์เมื่อเห็นสีหน้าหวาดกลัวของพวกเธอ สี่นายน้อยแห่งเมืองหลวงจิงตูก็รู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นอู๋ฉีหลิงตะโกน: "เอาล่ะ วิ่งได้!"ผู้หญิงทั้งสี่คนวิ่งไปอย่างสิ้นหวังนายน้อยทั้งสี่แห่งเมืองหลวงจิงตูง้างคันธนูและยิงธนูออกไปทันทีหม่าเสี่ยวอวิ๋นยิงโดนหัวผู้หญิงคนหนึ่งด้วยลูกธนูอู๋ฉีหลิงด่า: "เจ้าโง่เอ้ย ทำไมต้องยิงที่หัวด้วย? ยิงที่ก้นสิ อย่าบอกนะว่านายชอบศพ"ฮ่าๆๆ!ผู้คนในบริเวณรอบๆ ต่างระเบิดเสียงหัวเราะลูกธนูยิงไปทางผู้หญิงอีกสามคนแต่ในช่วงเวลาวิกฤตินี้ จู่ๆ ก็มีสายฟ้าก็ระเบิดออกมาจากอากาศ ทำให้ลูกธนูทั้งหมดแตกเป็นเสี่ยงๆอะไรวะ!เกิดอะไรขึ้น!สายฟ้าที่ผ่าลงมาอย่างที่กะทันหันนี้ทำให้นายน้อยทั้งสี่แห่งเมืองหลวงจิงตูตกใจอากาศแจ่มใสแบบดี จะมีสายฟ้าได้ยัง!ก่อนที่พวกเขา

แม้ว่าจะรักษาชีวิตไว้ได้ แต่ทรัพย์สินของเขาก็ถูกยึดและถูกทั้งประเทศคว่ำบาตร ทำให้การใช้ชีวิตก็กลายเป็นปัญหาด้วยความสิ้นหวัง เขานึกถึงอันเคอซินเฮ้อ ดูเหมือนว่าชีวิตที่เหลือนี้ต้องให้อันเคอซินดูแลไปตลอดชีวิตเท่านั้นเขารีบไปตรงที่ฉงเฉิงโดยไม่หยุดพักบ้านอันเคอซินในที่สุดหลีชุนฮวากับอันกั๋วเหว่ยก็รู้สึกโล่งใจ เมื่อเห็นว่าอันเคอซินได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้นหลังจากถามเรื่องราวทั้งหมดแล้ว หลีชุนฮวาก็โกรธมากจนแทบหายใจไม่ออก: "ไอ้สัตว์เดรัจฉาน กล้าผลักลูกสาวของตัวเองเข้าไปในกองไฟ ถ้าฉันเจอมัน ฉันต้องควักหัวใจมันออกมา ดูว่าเป็นสีแดงหรือสีดำ!”อันกั๋วเหว่ยเองก็กำหมัดแน่น: "เขาไม่ได้ทําหน้าที่เลี้ยงดูพวกเราแม้แต่วันเดียว แต่วันนี้กลับวิ่งมาเร่ขายพี่ฉันอีก ถ้าฉันไม่ได้ทุบตีมัน ไม่ต้องเรียกฉันว่าคนแซ่อัน"หลีชุนฮวาพูดว่า: " เคอซิน ลูกรู้ไหมว่าไอ้คนใจร้ายคนนั้นอยู่ที่ไหน?"อันเคอซินส่ายหัว: "ฉันไม่รู้ แม่ ฉันเหนื่อยนิดหน่อยและอยากพักผ่อน"โอเคๆ แกไปพักผ่อนก่อนเถอะอันเคอซิน ลุกขึ้นและกลับไปที่ห้องนอน เพื่อพักผ่อนตอนนั้นเอง มีเสียงเคาะประตูหลีชุนฮวากำลังด่าอันเสี่ยวเทียน พร

หนิงเป่ยมองไปที่หลีชุนฮวา: "ตอนนี้เขากลายเป็นคนพิการแล้ว พวกคุณมีความแค้นอะไร ก็ล้างแค้นเลย"พวกเขาทั้งสามรีบพุ่งไปข้างหน้าทันที เริ่มต่อยและเตะอันเสี่ยวเทียนหลังจากที่ทั้งสามคนระบายความแค้นออกไปแล้ว อันเสี่ยวเทียนก็เหลือเพียงลมหายรวยรินเท่านั้น ร่างกายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความลำบากใจหลีชุนฮวายังคงไม่หมดความแค้น ดังนั้นเธอจึงลากอันเสี่ยวเทียนออกมาเหมือนสุนัข และมัดเขาไว้กับต้นไม้ด้วยโซ่คล้องคอสุนัข“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ในเมื่อแกไม่ต้องการเป็นมนุษย์แล้ว งั้นต่อจากนี้ไปก็เป็นหมาไปซะ”“ฉันจะให้อาหารหมาแกกินไม่ขาดในอนาคต”แม่งเอ๊ย!อันเสี่ยวเทียนยังคงพูดอย่างหัวรั้น: "ฉันเป็นหัวหน้าครอบครัวน่ะ ถ้าแกกล้าปฏิบัติแบบนี้ต่อหัวหน้าครอบครัวแบบนี้ ต้องถูกฟ้าผ่ากลางกระบาน!"หลีชุนฮวาทุบตีเขาอย่างแรงอีกครั้ง จนกระทั่งอันเสี่ยวเทียนพูดไม่ออกหนิงเป่ยปลอบอันเคอซินแล้วพูด: " เคอซิน ไม่ต้องห่วงนะ ฉันพบวิธีรักษามะเร็งแล้ว อีกไม่นานเธอจะหายดี"สำหรับเรื่องนี้ อันเคอซินเพียงตอบกลัยด้วยรอยยิ้มแันขมขื่นเท่านั้นนี่คือมะเร็งที่ปัจจุบันก็ยังเอาชนะไม่ได้ เขาจะรักษาได้อย่างไร?

หนิงเป่ยไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรอยู่สักครู่หนึ่งคำถามแปลกๆ ที่ถามว่า ฉันจะรู้จักกับตัวเองได้ยังไง?ในที่สุดเขาก็หาคำตอบเจอ: "ฉันเคยเลี้ยงข้าวเขามาก่อน"เติ้งชิงชิวก็ตระหนักได้ว่า: "ไม่น่าแปลกใจเลย ขอฉันพูดดักไว้ก่อนเลยนะ นายไม่มีคุณสมบัติที่จะติดต่อกับคนคนนั้นได้"“ยังไงก็ตามหนิงเป่ย นายช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม?”หนิงเป่ย: “อะไร?”เติ้งชิงชิวพูด: "ฉันสงสัยว่านายเคยได้ยินหรือเปล่าว่าซือโปเทียน อดีตผู้นำของนิากยฉีเหมินกำลังจะเป็นผู้นำนิกายฉีเหมิน 28 นิกาย เข้ามาเพื่อปิดล้อมและจัดการกับเจ้าของวิลล่าจือจินหมายเลข 1 นี้"“ซือโปเทียนเพิ่งบรรลุไปอีกระดับ และความแข็งแกร่ก็ถึงระดับจักรพรรดิแห่งปรมาจารย์แล้ว”“จักรพรรดิแห่งปรมาจารย์คือระดับที่เทียบได้กับเทพสงคราม ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้นำนิกายหลักอีก 28 คนที่คอยสนับสนุน เจ้าของวิลล่าจื่อจินหมายเลข 1 คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน”“นายช่วยฉันโน้มน้าวเขาและขอให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายนี้ ฉันช่วยเขาจัดช่องทางหลบหนีและการเดินทางเอง”จากนั้นหนิงเป่ยก็จำได้ว่า วันนี้เป็นวันที่ซือโปเทียนประกาศท้าทายตัวเองไว้ไม่มีปัญหาหรอก มันยังไม่