บททั้งหมดของ สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา: บทที่ 301 - บทที่ 310

ปล่อยแม่แกสิ!หนิงเป่ยโกรธมากจนสาปแช่ง: "ทุกสิ่งที่แกกิน ใส่่ ใช้อยู่ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ผู้เสียภาษีต้าเซี่ยหามาให้แก ตอนนี้ต้าเซี่ยประสลปัญหา แต่แกกลับเลือกที่จะช่วยชาวญี่ปุ่นก่อนและเมินเฉยต่อความเป็นความตายของคนต้าเซี่ย"“การบอกว่าหมายังดีกว่าอีก ถือเป็นการดูถูกหมาด้วยซ้ำ”ในที่สุดเภสัชหวงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป: "แกมันก็แค่ตัวสร้างปัญหา!"“ฉันไม่พูดกับแกล่ะ ดังนั้นฉันจะให้กองทัพสื่อสารกับแก”เมื่อพูดเช่นนั้นเภสัชหวงกำลังจะโทรหาเจ้าหน้าที่เติ้งชิงชิวพูดอย่างรวดเร็ว: "อาจารย์ อย่าเพิ่งรีบร้อน ให้ฉันคุยกับหนิงเป่ยก่อนเถอะ"" หนิงเป่ย ฉันหวังว่าตอนนี้นายจะมุ่งความสนใจไปที่ภาพรวมเป็นหลัก ถ้ามันส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ นายอาจไม่สามารถรับมือกับผลที่ตามมาได้"หนิงเป่ย: "ฉันไม่สนใจสุนัขญี่ปุ่นพวกนั้นหรอก ถ้าพวกมันกล้าผายลมออกมา ฉันก็จะฆ่าพวกมันให้หมด!"เติ้งชิงชิวถอนหายใจ: "เฮ้อ หนิงเป่ย นายนี่มันน่าผิดหวังจริงๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาหุนหันพลันแล่น""นายทิ้งความใจแคบของนายไปได้ไหม? เป็นเพราะคนอย่างนายที่ทำให้ต้าเซี่ยถูกคว้ำบาตร และไม่ได้รับการสนับสนุนในเวทีโลก"หนิงเป่ย:

เยว่เฉาเว่ย: "ฉันถูกพวกแกทุกคนทุบตี บังคับให้สารภาพ!"หนิงเป่ยสูดหายใจลึก ๆ และระงับความโกรธ:"ไม่ต้องพูดถึงว่าไม่ใช่น้องชายของฉันที่ฆ่าเขา แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น แล้วไงล่ะ เขาสมควรตาย!""กลับกลายเป็นพวกแกทุบตีน้องฉันแบบนี้ ฉันอยากได้ชีวิตของพวกแกคงไม่เกินไปหรอกมั้ง"อะไรนะ?ฮ่าๆๆ!คนญี่ปุ่นฟังเรื่องตลกขบขันก็หัวเราะลั่น“คนจีนผู้ต่ำต้อยต้องการฆ่าคนญี่ปุ่นผู้สูงศักดิ์อย่างเรา? ใครให้แกกล้าพูดแบบนี้”“ถ้าแกกล้าแตะแม้แต่ผมของเรา เชื่อหรือไม่ว่าทหารม้าแสนคนของจักรวรรดิญี่ปุ่นจะบดขยี้ต้าเซี่ยของแก”“แกฆ่าหนึ่งในสมาชิกจักรวรรดิญี่ปุ่น ฉันจะทำให้คนต้าเซี่ยนับหมื่นตายไปพร้อมกับคนของชั้น!”“เขาแค่พูดไปเรื่อย แต่ไม่กล้าทำจริงๆ หรอก ฉันเคยเห็นคนโง่จากต้าเซี่ยภายนอกเข้มแข็ง แต่ภายในอ่อนแอมามากมาย”ไม่กล้า!หนิงเป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา "ใครก็ตามที่ลงมือกับน้องชายของฉัน ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้!"คนญี่ปุ่นสี่คนลุกขึ้นทันทีหนิงเป่ยดึงดาบซามูไรของโมริ จุงโกโร่ออกมาและฟันทั้งห้าหัวอย่างรวดเร็วเลือดย้อมไร่ยาขนาดใหญ่อ๊าก!เสียงหัวเราะของคนญี่ปุ่นหยุดทันทีและถูกแทนที่ด้วยความโกรธชังชายต้าเซี

วิดีโอแรก นายท่านสามเจ้อซึ่งเป็นชาวญี่ปุ่นยอมรับเป็นการส่วนตัวว่า เขาและฉือโฝร่วมมือกันเพื่อพัฒนาไวรัสที่มุ่งเป้าไปที่คนต้าเซี่ยโดยเฉพาะ ซึ่งเป็นไวรัสที่กำลังระบาดในต้าเซี่ยครั้งนี้ฉือโฝ ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลงซ้วย!วิดีโอที่สอง นายท่านสามเจ้อแอบติดต่อลับๆ กับโมริ จุงโกโร่หลายครั้งและรายงานความคืบหน้าของการวิจัยและพัฒนาไวรัสให้เขาทราบอีกด้วย แถมโมริ จุงโกโร่ยังส่งตัวอย่างไวรัสจำนวนมากให้กับนายท่านสามเจ้อเพื่อใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงวิดีโอที่สาม ในคืนที่หลงซ้วยปล่อยไวรัส โมริ จุงโกโร่ก็ขโมยไวรัสไปจำนวนมาก และไปที่เมืองมหาวิทยาลัยกับนายท่านสามเจ้อเพื่อปล่อยไวรัสด้วยตนเอง!นอกจากนี้ยังมีวิดีโอที่จับภาพการกระทำของโมริ จุงโกโร่ที่สังหาร นายท่านสามเจ้ออย่างชัดเจน และใส่ร้ายเยว่เฉาเว่ยหรือจะพูดได้ว่า ไวรัสที่แพร่ระบาดในต้าเซี่ยครั้งนี้เกิดจากฝีมือของโมริ จุงโกโร่หนิงเป่ยสงสัยมานานแล้วว่านายท่านสามเจ้อกำลังปิดบังอะไรบางอย่างจากเขา ดังนั้นเขาจึงแอบติดตั้งกล้องไว้กับเขาไม่คาดคิดว่า เขารวบรวมข้อมูลสำคัญได้มากมายขนาดนี้ และพบว่าโมริ จุงโกโร่คือเจ้านายที่แท้จริงของนายท่านสามเจ้อหลังจากดูว

โอเค ผมจะไปที่นั่นทันทีหลังจากวางสายแล้ว หนิงเป่ยก็รีบไปที่สำนักฮวาตงหลังจากบอกที่อยู่บ้านของเขา เจ้าหน้าที่ก็พาเขาไปที่ห้องปฏิบัติการทางการแพทย์เรื่องนี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง และคนใหญ่โตจากพระราชวังต้องห้ามก็อยู่ด้วยทั้งหมดเติ้งชิงชิวกำลังรายงานผลการวิจัยของเภสัชหวงอย่างละเอียดเมื่อเห็นหนิงเป่ยมาถึง คุณเติ้งก็รีบทักทายเขาว่า "หนิงเป่ย นายมาทันเวลาพอดี มาร่วมเป็นสักขีพยานช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์นี้ด้วยกันเถอะ"การพัฒนายาแก้พิษสําหรับโรคระบาดถือเป็นช่วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์จริง ๆโอเคหนิงเป่ยก้าวไปข้างหน้าและตั้งใจฟังเภสัชหวงเหลือบมองหนิงเป่ย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกและเหยียดหยามเติ้งชิงชิวพูด: "ในที่สุดคุณหวง ที่ปรึกษาของฉันก็สามารถสังเคราะห์ยาปฏิชีวนะที่เรียกว่าออกทรีโอไทด์ได้สำเร็จ หลังจากการทดลองและการเปรียบเทียบนับครั้งไม่ถ้วน"“มันมีพลังทำลายไวรัสที่เด็ดขาดมาก เมื่อเข้าสู่ร่างกายมนุษย์ สามารถยับยั้งไวรัสทั้งหมดได้ภายในเกือบสองชั่วโมง”“เราทำการทดลองทางคลินิกและพบว่าผู้ป่วย 98 รายจาก 100 รายฟื้นตัวในวันเดียวกัน และผลข้างเคียงมีเพียงเล็กน้อย มีอาการคลื่นไส้

หนิงเป่ยขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? อันเคอซินไปทําอะไรที่บริษัทของเธอ?"เติ้งชิงชิว: "หยุดทำเป็นไม่เข้าใจและงงได้แล้ว ต้องให้ฉันอธิบายให้ชัดเจนมั้ย?"“นายไม่ต้องการร่วมมือกับฉัน แต่ยังต้องการเอาส่วนแบ่ง นายเลยไม่อยากเสียหน้า จึงส่งอดีตภรรยาของนายมาแทน?”หนิงเป่ยพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้จินตนาการไปเรื่อยจริงๆเขาวางสายโทรศัพท์แล้วรีบไปที่ฮุ่ยชุนเภสัชกรรมเมื่อหนิงเป่ยมาถึง อันเคอซินก็ตื่นแล้ว หลังจากดื่มน้ำไปสองแก้ว สีสันบนใบหน้าของเธอก็ค่อยๆ ดีขึ้นแต่สภาพจิตใจของเธอกลับอ่อนแอมากหนิงเป่ยตรวจสอบชีพจรอันเคอซิน และพบว่าเซลล์มะเร็งปอดของเธอได้แพร่กระจายไปทั่วปอดของเธอครึ่งหนึ่งแล้วเวลาไม่พอแล้วสำหรับเขาหนิงเป่ยพูดกับอันเคอซิน: " เคอซิน ให้ฉันพาเธอกลับเถอะ อย่าไปแตะต้องยาแก้พิษออกทรีโอไทด์นี้จะดีกว่า"“อย่าลืมพักผ่อนให้เพียงพอ เมื่อกลับถึงบ้านด้วย”อันเคอซินยิ้มอย่างขมขื่น: "หนิงเป่ย ฉันแค่อยากจะทิ้งมรดกบางส่วนให้แม่และน้องชายก่อนที่ฉันจะตาย"หนิงเป่ยปลอบเธอ: " เคอซิน ไม่ต้องกังวล ฉันจะรักษาอาการป่วยของเธอให้หายแน่นอน"อันเคอซินทำอะไรไม่ถูกตัวเธอเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย จะรักษาได้อย