All Chapters of สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา: Chapter 21 - Chapter 30

บูม!สมองของอันเคอซิน ระเบิดทันทีหนิงเป่ยพูดถูก ทั้งหมดนี้เป็นกับดักของหยางซื่อเจี๋ย และเธอก็ถูกต้มจนเปื่อยเธอไม่สามารถช่วยอันฮัว ฟาร์มาซูติคอลได้อีกแล้วทำไม ทำไมตัวเองถึงไม่อยากฟังหนิงเป่ยล่ะ?โจวไห่ถงยังพูดอีกว่า "คุณอัน ก่อนที่น้องชายของคุณจะมาร่วมงาน จิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนลของฉัน ฉันก็ตัดความร่วมมือของเราด้วยความโกรธ"“ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีความเข้าใจผิดที่นี่ ถ้าคุณไม่รังเกียจ เราสามารถกลับมาร่วมมือกันอีกครั้งได้”อะไรนะ!อันเคอซิน ตกตะลึงจิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนลตัดความร่วมมือกับเธอเพราะอันกั๋วเหว่ย ไม่ใช่เป็นเพราะหนิงเป่ย!แต่เขาโทษความผิดพลาดทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับ หนิงเป่ยอย่างหน้าไม่อาย...เธอมองไปที่หนิงเป่ย ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด คำว่า "ฉันขอโทษ" ติดอยู่ในลำคอของเธอหนิงเป่ยคอยช่วยเหลือเธอ: " เคอซิน เธอกลับไปพักผ่อนเถอะ"ขอบคุณ!เธอหันกลับมา น้ำตาก็ไหลอาบหน้าก่อนที่จะเริ่มต้นเสิร์ฟอาหารอย่างเป็นทางการ หนิงเป่ยพูดกับโจวไห่ถง: "ประธานโจว ฉันต้องแก้เรื่องนึงกับคุณ"“ฉันไม่ใช่ตาเฒ่าวิกลจริต และฉันไม่เคยโลภความงามของคุณเลย”โจวไห่ถงส่ายหัวจนเกือบต

หัวใจของหนิงเป่ยสั่นเทาอย่างรุนแรง เคอซินกำลังตกอยู่ในอันตรายผู้หญิงที่สำคัญที่สุดสามคนในชีวิตของหนิงเป่ย ได้แก่ แม่ น้องสาว และ อันเคอซินพวกเธอสองคนได้จากไปแล้ว และเขาจะไม่ยอมให้เกิดอุบัติเหตุกับอันเคอซินอีกเด็ดขาดแม้ว่าพวกเขาจะหย่าร้างกันไปแล้วแต่เขาปฏิเสธไม่ได้ว่า อันเคอซินยังคงเป็นคนที่เขาห่วงใยมากที่สุดหนิงเป่ย: "จุดนัดพบ"หร่วนเสี่ยวหลิง: "หลุมศพบรรพบุรุษของแก"หนิงเป่ย ลุกขึ้นยืนทันที: "ลุงฟู่ งานเลี้ยงจบลงแล้ว"ลุงฟู่: "เข้าใจแล้วครับ"ฝูงชนต่างกระซิบกันด้วยความกลัวพวกเขามีลางสังหรณ์ที่ชัดเจนว่าวันนี้จะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในเมืองนี้ทันทีที่ หนิงเป่ยเดินออกจากสถานที่จัดงาน เขาก็เห็นหลีชุนฮวา และ อันกั๋วเหว่ยผู้แม่และลูกชายหนิงเป่ยถาม: " อันเคอซิน และหร่วนเสี่ยวหลิงอยู่ที่ไหน"หลีชุนฮวาไม่กล้าสบตากับหนิงเป่ยโดยตรง: "วันนี้เป็นวันครบรอบการเสียชีวิตของครอบครัวคุณ เซียวหลิงพาเคอซินไปสักการะหลุมศพของครอบครัวคุณ"ไปที่หลุมศพ!หนิงเป่ยกระโดดขึ้นรถแล้วขับออกไปเขาเลือกวันครบรอบการเสียชีวิตของครอบครัวเพื่อกลับมาอย่างมีชื่อเสียงอีกครั้งโดยตั้งใจเขาต้องการล่อศัตรู

“สิ่งที่กินอยู่นั้นเรียกว่ารังแมลงนับมอนเมาอาจมีแมลงชนิดต่างๆและไข่นับหมื่นในนั้น”“ไข่จะเกิดการเต็มวัยอีกครั้งหนึ่ง เพื่อให้สามารถวางต่อไปในร่างกายของแกเป็นรังและอาจเกิดขึ้นภายในเป็นอาหารและสืบพันธุ์จากรุ่นสู่รุ่น”“จนกว่าจะถึงจุดสิ้นสุด ร่างกายของแกจะกลวงไปหมด รวมถึงสมองด้วย”“ไม่ต้องกังวล กระบวนการนี้จะใช้เวลาหนึ่งหรือสองปีหรือนานกว่านั้น ในระหว่างกระบวนการนี้ แกจะยังคงอยู่ในสภาพผัก ไม่สามารถเคลื่อนไหว ร้องไห้ หรือสื่อสารกับโลกภายนอกได้”“แต่ความคิดของแกยังชัดเจนแจ่มแจ้งและคุณสามารถสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของแมลงที่กัดกินร่างกายของคุณได้อย่างชัดเจน”ฮั่วเฟิงหวงทรุดตัวลงเมื่อได้ยินสิ่งนี้: "บ้าไปแล้ว ชั่วช้า ไอ้สารเลว!"“ฆ่าฉันสิ ฆ่าฉันเร็วๆ”หนิงเป่ยยิ้มสิ่งที่เขาต้องการคือผลลัพธ์นี้ เธอไม่สามารถรอดหรือตายได้ถึงกระนั้น มันก็ไม่สามารถชดเชยความเสียหายที่เธอได้ทำกับน้องสาวของเขาได้ในเวลานี้ แม่และลูกชาย หลีชุนฮวา และอันกั๋วเหว่ย ได้มาถึงแล้วเมื่อเห็นสภาพที่น่าสังเวชของหร่วนเสี่ยวหลิง แม่และลูกชายก็ใจสลายและโกรธแค้นหร่วนเสี่ยวหลิงร้องไห้: "กัวเว่ย ช่วยฉันด้วย ฮือๆ มันเจ็

“แค่เธอประสบการณ์ไม่เพียงพอและจะสูญเสียเงิน”ไร้ยางอาย!อันเคอซินกัดฟันและสาปแช่งหยางซื่อเจี๋ย ตบสัญญาบนโต๊ะ: "หยุดพูดเรื่องไร้สาระ หนึ่งพันล้านจะต้องจ่ายคืนให้ฉันทันที"ด้วยสัญญานี้และการที่คุณชายรองฉางเซ็นค้ำประกันไว้ อันเคอซินรู้ว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับความพ่ายแพ้เธอพูดว่า: "ให้เวลาฉันห้าวัน แล้วฉันจะให้คุณ หาเงินหนึ่งพันล้านบาทมาจ่ายคืนเต็มจำนวน"หยางซื่อเจี๋ยพูดว่า: "ฉันขอโทษ ตอนนี้ฉันก็ขาดแคลนเงินเหมือนกัน และไม่สามารถให้เวลาคุณได้นานขนาดนั้นได้"“นอกจากนี้ แม้ว่าฉันจะเห็นด้วย คุณชายรองฉางก็อาจไม่เห็นด้วย”อันเคอซินมองไปที่คุณชายรองฉาง: "คุณชายรองฉาง ฉันขอถามหน่อยได้ไหม คุณมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า"คุณชายรองฉางพูดว่า: "พูดตามหลักเหตุผลแล้ว ฉันไม่สามารถควบคุมเรื่องนี้ได้"“แต่ซื่อเจี๋ย เพิ่งเข้าร่วมหอการค้าสี่ทะเลของเรา ดังนั้นฉันต้องมีส่วนร่วมในเรื่องนี้”"ตอนนี้ซื่อเจี๋ยขาดเงินจริงๆ ดังนั้นคุณควรจ่ายเงินคืน หากคุณไม่มีเงิน ให้ใช้บริษัทเพื่อชำระหนี้""ไม่เช่นนั้น คุณก็ไม่เห็นแก่หน้าหอการค้าสี่ทะเลของฉัน"หยางซื่อเจี๋ยเข้าร่วมหอการค้าสี่ทะเล

คุณชายรองฉางเต็มไปด้วยเลือดและมีกระดูกหักหลายท่อน เขานอนอยู่บนพื้นและอาเจียนเป็นเลือดเลือดนี้ผสมกับเศษอวัยวะภายในด้วยการดูฉากนี้ทำให้ครอบครัวของอันเคอซิน รู้สึกช๊อคหนิงเป่ยไม่เคยตีหรือด่าทอในบ้านของพวกเขาพวกเขาคิดเสมอว่า หนิงเป่ยขี้ขลาดและไร้ความสามารถใครจะคิดว่าเขาจะกล้าหาญและดุร้าย แข็งแกร่งจนวิปริตได้หากเขาต่อสู้กลับแม้แต่น้อย พวกเขาคงพิการไม่ก็ตายความมุ่งมั่นของเขาแข็งแกร่งแค่ไหนที่สามารถอดทนได้ตลอดห้าปีเต็มคุณชายรองฉางก็รู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่งเช่นกันเขาประเมินความแข็งแกร่งของหนิงเป่ย ต่ำเกินไปซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ในที่สุดเขาก็พบว่าเขายังคงประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไปอย่างจริงจังไอ้สารเลวนี้มาจากไหน?หนิงเป่ย อุ้มคุณชายรองฉางขึ้นมาราวกับสุนัขที่ตายแล้วแล้วเดินออกไปอันเคอซิน รู้สึกตัวและรีบตะโกน: " หนิงเป่ย นายสร้างปัญหาใหญ่แล้ว หอการค้าสี่ทะเลจะไม่ปล่อยนายไปอย่างแน่นอน"“รีบวิ่งออกไปจากเมืองฉงเฉิง หนีออกนอกประเทศจะดีที่สุด ฉันจะช่วยคุณแก้ปัญหาที่เหลือ…”หนิงเป่ย หยุดชั่วคราวและพูดว่า "เมื่อวานฉันตายไปแล้วครั้งหนึ่งในสุสานตระกูลหนิง ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกลัว"เข