เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองของเธอ ฉู่เฉินเพียงยิ้มบาง ๆ และพูดว่า "คุณหนูฉินมีเพื่อนมากมาย ทำไมคุณถึงยืนกรานที่จะชวนผมเข้าร่วมงานเลี้ยงด้วยล่ะครับ?""ไม่เหมือนกันค่ะ"ฉินปิงเยว่พูดด้วยใบหน้าอันร้อนผ่าว "แม้ว่าฉันจะมีเพื่อนมากมาย แต่ก็มีไม่มากพอที่จะสำคัญเท่าคุณฉู่น่ะค่ะ"“ยิ่งไปกว่านั้น คุณฉู่ยังแสดงความเมตตาต่อตระกูลฉินของฉันอีกด้วย หากคุณสามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฉันได้ ทั้งคุณปู่และฉันก็จะมีความสุขมากๆเลยค่ะ”“ในเมื่อคุณหนูฉินพูดเช่นนั้นแล้ว ก็ไม่สมควรที่ผมจะปฏิเสธอีกครั้งใช่มั้ยครับ” ฉู่เฉินยิ้มอย่างโง่ๆฉินปิงเยว่ยิ้มหวานขึ้นมาทันทีและพูดว่า "ตกลงค่ะ เมื่อถึงเวลานั้นแล้วฉันจะมารับคุณนะคะ"ท้องฟ้าค่อยๆมืดลงทันทีที่ฉู่เฉินกลับไปที่บ้านตระกูลถัง เขาพบว่าหวังซวี่กำลังถ่มน้ำลายและพูดอะไรบางอย่างซึ่งทำให้เหอหลาน, ถังรั่วเวย และคนอื่น ๆ อึ้งกันไปหมดถังไห่ซานเห็นเขา ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า "เสี่ยวฉู่ คุณมาได้ทันเวลาพอดี เสี่ยวหวังและรั่วเวย กำลังจะไปงานปาร์ตี้คืนนี้ แล้วทำไมคุณไม่กับพวกเขาล่ะ?"“ปาร์ตี้อะไรครับ?” ฉู่เฉินถามถังไห่ซานกล่าว "นี่เป็นการฉลองวันเกิดสำหร
อ่านเพิ่มเติม