บททั้งหมดของ เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: บทที่ 431 - บทที่ 440

“แกยอมตกลงง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ? ไอ้เด็กคนนี้มีความหมายกับแกมากขนาดนั้นเลยหรือ?” เว่ยเหล่าไท่ไท่ตกใจมากยังไงแล้ว เธอก็เคยบังคับให้ฉู่เมิ่งเหยาแต่งงานกับเจียงอี้ฟานมาก่อน แต่เธอเองก็ปฏิเสธอย่างแน่วแน่มาโดยตลอดแต่ตอนนี้ ฉู่เมิ่งเหยาตกลงที่จะแต่งงานกับเจียงอี้ฟานอย่างไม่ลังเล และยอมเป็นนางบำเรอ เพื่อเห็นแก่น้องชายที่เธอไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดอีกด้วยท่าทางของฉู่เฉินเปลี่ยนไปอย่างตื้นตันฉู่เมิ่งเหยาเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรู้สึกจริงใจ: "เพื่อเห็นแก่เสี่ยวเฉิน ฉันยอมทำทุกอย่าง แม้ว่าจะต้องตายก็ตาม!"เธอจะจำเสมอว่าเด็กหญิงทั้งเจ็ดคน ซึ่งเป็นพี่น้องร่วมสาบานตั้งแต่อายุยังน้อยว่าจะดูแลฉู่เฉินอย่างดีเป็นเวลาหลายปีมานี้ ในที่สุดเธอก็ได้พบกับฉู่เฉิน และสัญญาว่าจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ชดเชยให้เขาหลายครั้งเป็นฉู่เฉินที่คอยปกป้องเธอสิ่งนี้ทำให้ฉู่เมิ่งเหยารู้สึกเป็นคนไร้ประโยชน์ดังนั้น เพื่อฉู่เฉินการแต่งงานกับเจียงอี้ฟานก็เป็นเรื่องง่ายๆ?เว่ยเหล่าไท่ไท่พูดด้วยความพึงพอใจอย่างยิ่ง "เอาล่ะ เมิ่งเหยาที่แกเลือกนั้นถูกต้องแล้ว งั้นแกก็ตัดสินใจแล้ว นะ... ""ฮ่าๆๆ!"

เว่ยจวินหลินยิ้มบางๆ และพูดว่า "คุณย่า ครั้งนี้ฉันได้รู้จักเพื่อนคนหนึ่ง เขามีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่และฉันเชื่อว่าหากเขาอยู่ที่นี่ ตระกูลเจียงจะไม่กล้าแตะต้องตระกูลเว่ยแน่""เพื่อน?"ทุกคนอดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็นเพื่อนแบบไหนที่สามารถไม่เห็นตระกูลเจียงอยู่ในสายตาได้?เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาของทุกคน เว่ยจวินหลินยิ้มอย่างภาคภูมิใจ: "เพื่อนของผมมาจากซวนหวู่!""ใคร?" ร่างของเว่ยเหล่าไท่ไท่สั่นสะท้านซวนหวู่!นี่เป็นองค์กรของต้าเซี่ยนะต่อหน้าพวกเขา ไม่ต้องพูดถึงตระกูลเว่ยกลัวตระกูลเจียง แม้ว่าตระกูลที่ร่ำรวยของฉู่โจวจะรวมเข้าด้วยกัน พวกเขาก็ยังไม่กล้ายั่วยุซวนหวู่!เว่ยจวินหลินสูดลมหายใจ และพูดเน้นคำ "ผมสงสัยว่าคุณเคยได้ยินเกี่ยวกับราชาแห่งสวรรค์ทั้งสี่ภายใต้การบังคับบัญชาของหัวหน้าผู้ฝึกสอนของซวนหวู่หรือเปล่า?" "ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้มาบ้าง"เว่ยไห่หลงเป็นคนแรกที่ยืนขึ้นและพูดว่า "ราชาแห่งสวรรค์ทั้งสี่คนนั้นถูกเรียกว่าวายุ อัคคี อัสนีและอัสนีบาตในหมู่พวกเขา ราชาวายุสวรรค์นั้นแข็งแกร่งที่สุด มีข่าวลือว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นปรมาจารย์ระดับสูง สามารถเอาชนะทหารนับพันและกวาดล้างโลกได้!”

“ได้!”ผู้เฒ่ากู่พยักหน้าอย่างเย็นชาและเดินออกไปทีละก้าว มองดูสมาชิกในตระกูลเว่ยด้วยสีหน้าน่าสงสาร: "น่าเสียดาย ที่พวกคุณทุกคนจะต้องตายที่นี่ในวันนี้!"“พูดจาไร้ยางอาย งั้นแกมาเจอกับฉันหน่อย!”เว่ยจวินหลินโกรธอย่างยิ่ง และเท้าขยับอย่างรวดเร็ว เป็นคนแรกที่ลงมือต่อยผู้เฒ่ากู่ด้วยหมัดนี้ของเขา ซึ่งต่อยออกไปด้วยพลังทั้งหมด และวรยุทธระดับชกตัดกระดูกขั้นสูงก็ระเบิดเสียงคำรามในอากาศทุกคนรีบถอยออกไปผู้เฒ่ากู่เพียงแค่ยิ้มอย่างเหยียดหยามและพูดว่า "เป็นเพียงแมลงหวี่ตัวหนึ่งแค่มีวรยุทธระดับชกตัดกระดูก ยังกล้าแสดงความสามารถต่อหน้าฉัน!"“ไสหัวไป”ด้วยการตบฉาดใหญ่ของเขา ใบหน้าของเว่ยจวินหลินก็เปลี่ยนไปทันที และไม่มีช่องว่างให้หลบ ทำให้ถูกตบและกระเด็นปลิวออกไป“จวินหลิน!”“พี่จวินหลิน!”ตอนนี้สีหน้าของสมาชิกตระกูลเว่ยทั้งหมดกลายเป็นสีขาวเผือกฮีโร่ของพวกเขา เว่ยจวินหลินพ่ายแพ้แล้ว!เป็นไปได้ยังไง?มีเพียงเจียงอวิ๋นเหอและเจียงอี้ฟาน สองพ่อลูกเท่านั้นที่หัวเราะอย่างสะใจเว่ยจวินหลินยืนขึ้นจากพื้น เอื้อมมือเช็ดเลือดที่มุมปาก และจ้องผู้เฒ่ากู่ด้วยความหวาดกลัวอย่างยิ่ง: "กะ... แกเป็นผู้เช

"ขอบคุณท่านค่ะ" แน่นอนว่าฉู่เมิ่งเหยารู้สึกพึงพอใจและขอบคุณอย่างตื้นตันซ้ำแล้วซ้ำเล่าเธอไม่ได้คาดคิดว่าราชาอัคคีสวรรค์ที่ได้รับการยกย่องอย่างสูงจะเข้าหาตัวเองแบบนี้ราชาอัคคีสวรรค์เหลือบมองฉู่เฉินอีกครั้งและเห็นว่าเขาไม่มีสีหน้าใดๆ เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกและหันหน้าไปทางเว่ยจวินหลิน แล้วพูด: "ฉันควรจะไปแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องออกไปส่งฉัน"จากนั้นเขาก็หันกลับไปและหวังว่าเขาจะมีเท้าลมกรดจะได้รีบวิ่งหนีไปแม้ว่าหัวหน้าผู้ฝึกสอนจะไม่ได้พูดอะไร แต่เขาก็ไม่ได้มีความสุขอยู่ในใจ แต่ถ้าเขาฝืนอยู่ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นถ้าตัวเองโดนทุบตีอีกครั้ง?เว่ยจวินหลิน รีบตามเขาออกไปและพาเขาไปที่ทางเข้าวิลล่าเป็นการส่วนตัว“พี่ใหญ่ฮั่ว ขอบคุณมากสำหรับเรื่องในวันนี้ ตระกูลเว่ยเป็นหนี้บุญคุณพี่แล้ว” เว่ยจวินหลินขอบคุณอย่างสุภาพจากมุมมองของเขา ราชาอัคคีสวรรค์จัดการกับตระกูลเจียง เพราะเห็นแก่มิตรภาพ"ไม่จำเป็นๆ"ราชาอัคคีสวรรค์โบกมืออย่างรวดเร็วและถามทันทีว่า "ยังไงก็ตาม ผู้หญิงที่ฉันกำลังคุยด้วยเป็นคนของตระกูลเว่ยรึเปล่า?"“ใช่แล้ว เธอเป็นน้องสามของผม…” เว่ยจุนหลินพยักหน้าและพูดเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ราชา

“พี่หก ผมขอถามหน่อย พี่อยากเข้าร่วมซวนหวู่ไหม?” ฉู่เฉินมองเธอแล้วพูดขึ้นมาฉู่เมิ่งเหยาผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นพูดโดยไม่ได้คิดว่า "แน่นอนว่าฉันอยาก นั่นคือซวนหวู่นะ แต่ฉันรู้ว่าตัวฉันเองไม่คู่ควรหรอก"เธอมีสีหน้าเยาะเย้ยตัวเองบนใบหน้า“อย่างน้อยแกก็ยังรู้ตัวอยู่บ้าง รู้ว่าตัวเองไม่คู่ควร” เว่ยซือยวี่หัวเราะเบา ๆ“เอาล่ะ ตราบใดที่พี่ต้องการเข้าร่วม ผมจะทำให้ความปรารถนาของพี่เป็นจริงอย่างแน่นอน” ฉู่เฉินสัญญาเมื่อได้ยินคำพูดไร้ยางอายของเขา เว่ยไห่หลงก็ดีใจมาก "เจ้าหนู แกคิดว่าแกเป็นใคร? เป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนของซวนหวู่? พูดว่าใครจะเข้าร่วม ก็เข้าสามารถร่วมได้เลย?""ไห่หลง หยุดยุ่งกับเขาได้แล้ว ผู้ชายคนนี้ต้องคิดว่าเพียงเพราะราชาอัคคีสวรรค์ช่วยชีวิตเขาไว้ก่อนหน้านี้ เขาคงคิดว่าตัวเองคงได้เป็นเพื่อนกับราชาอัคคีสวรรค์ไปแล้วมั้ง" เว่ยซือยวี่เอามือกุมท้องแล้วหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของฉู่เฉิน ฉู่เมิ่งเหยาก็รู้สึกไม่ค่อยอยากเชื่อเช่นกัน เมื่อรวมกับเสียงเยาะเย้ยจากฝูงชน ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าว"พอแล้ว!"เว่ยจวินหลินยุติการโต้เถียงและเงยหน้าขึ้นมองฉู่เฉิน “แกชื่อฉู่เฉินใช่ไหม?”“แม้ว่า