All Chapters of แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ: Chapter 61 - Chapter 70

ซูหว่านเอาโทรศัพท์มือถือตบลงไปบนโต๊ะ พ่นลมหายใจออกทางปาก พูดอย่างเย็นชาว่า “ ฉันรู้แล้ว ยังมีเรื่องอะไรอีกมั้ย？”“มีค่ะ”หลี่เซียวลี่กล่าว พร้อมดึงเอกสารฉบับหนึ่งออกจากมาอ้อมแขน พูดอย่างวิตกกังวลว่า “นี่คือเอกสารความร่วมมือกับถังซินกรุ๊ป อีกฝ่ายค้างชำระเงินพวกเรามาเป็นเวลาสามเดือนแล้ว หากยังเอาเงินกลับคืนมาไม่ได้อีก บริษัทของพวกเราอาจจะต้องขาดทุนกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบล้านบาท”ซูหว่านขมวดคิ้วโครงการความร่วมมือกับถังซินกรุ๊ป ทำให้เธอลำบากใจมาเป็นเวลาสามเดือนแล้วจริงๆอีกฝ่ายค้างชำระเงินมาโดยตลอด เงินลงทุนของโครงการ ปิงฉิ้นกรุ๊ปสำรองจ่ายไปก่อนทั้งหมดไปขอให้ชำระเงินหลายครั้งแล้ว แต่กลับถูกอีกฝ่ายหาเหตุผลต่างๆนานามาปฏิเสธตลอดซูหว่านกล้าโกรธแต่ไม่กล้าเอ่ยปาก ยังไงซะถังซินกรุ๊ปก็เป็นบริษัทใหญ่ เป็นบริษัทชั้นนำในเจียงจง ซึ่งเป็นบริษัทของตระกูลถังท่านผู้เฒ่าแห่งตระกูลถังผู้นั้น เป็นคนที่เด็ดขาดมาก!“ลองคิดหาวิธี นัดหมายกับผู้จัดการที่รับผิดชอบของพวกเขาอีกครั้ง ฉันจะไปเจรจาด้วยตนเอง” ซูหว่านกล่าว“ได้ค่ะ” หลี่เซียวลี่ตอบรับ“ประธานซูคะ ประธานฉินบอกว่า ตอนบ่ายหก

หลี่เซียวลี่รีบตอบกลับไปว่า “ประธานซูคะ เรื่องเกี่ยวกับการโปรโมตยาเม็ดโกลเด้นกา พวกเราได้ทำการยกเลิกเรียบร้อยแล้ว ตามคำสั่งของคุณ พวกเราได้นำศาสตร์การฝังเข็มที่ใช้รักษาร่วมกับยาเม็ดโกลเด้นกาที่โพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต มาจัดทำเป็นวิดีโอคำแนะนำสั้นๆอย่างเป็นทางการ และทำขายเป็นชุด ร่วมกับยาเม็ดโกลเด้นกา”“ดี” ซูหว่านพยักหน้า มองดูขวดยาที่อยู่ในมือ อย่างเหม่อลอยเล็กน้อยหลี่เซียวลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดเบาๆว่า “ประธานซู? ประธานซู... คุณกำลังคิดอะไรอยู่เหรอคะ?”“อ่อ ไม่มีอะไร”พอซูหว่านตั้งสติได้ ก็อมยิ้ม แล้วเอาขวดยาใส่ไว้ในลิ้นชักหลี่เซียวลี่ถามอย่างลองเชิงว่า “ประธานซู คุณไม่เป็นไรใช่มั้ย? หากร่างกายไม่สบาย จะไปโรงพยาบาลมั้ยคะ? ยานี้ จะกินมั่วซั่วไม่ได้นะ”“ฉันไม่เป็นไร มันเป็นยาที่เซียวเป่ยเตรียมไว้ให้ฉันก่อนหน้านี้” ซูหว่านยิ้ม และนั่งลงอีกครั้งเมื่อได้ยินดังนี้ หลี่เซียวลี่ก็ขมวดคิ้ว และพูดอย่างสงสัยว่า “ยาที่เซียวเป่ยเตรียมไว้ให้คุณ? ประธานซู คุณไม่กังวลว่ายานี้จะมีปัญหาเหรอ?”เมื่อได้ยินดังนี้ สีหน้าของซูหว่าน ก็ดูแย่ลงทันที จึงพูดอย่างเย็นชาว่า

“พลังชั่วร้ายที่ปะปนอยู่บนจี้คือพลังอิน เลือดที่อยู่บนปากกาชาดของผมนั้น คือเลือดสุนัขสีดำ มันมีพลังจื้อหยาง สามารถยับยั้งพลังอินได้”เมื่อฉางเจียงหมิงได้ยินดังนี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ยกมือประสานกันแสดงความเคารพแล้วพูดว่า “บนโลกยังมีมีวิธีการรักษาโรคที่น่าอัศจรรย์แบบนี้อีก ถือว่าเป็นความรู้ใหม่จริงๆ”“ในเมื่อปรมาจารย์เซียวมีศาสตร์ทางการแพทย์ที่น่าทึ่งแบบนี้ ทำไมไม่เข้าร่วมออดิชั่นการแข่งขันศาสตร์แพทย์แผนจีนที่เจียงจงล่ะ?”“หากคุณเข้าร่วมล่ะก็ คุณจะต้องมีผลงานที่โดดเด่นอย่างแน่นอน! และจะสามารถส่งเสริมการแพทย์แผนจีนให้เจริญรุ่งเรืองได้อีกด้วย!”หลังจากที่ฉางเจียงหมิงจากไป เซียวเป่ยนั่งอยู่ในร้านเล็กๆ อย่างหมดอาลัยตายอยากในใจของเขาคิดแต่สิ่งที่ฉางเจียงหมิงพูดไปเมื่อกี้นี้อยู่ตลอดเวลาเข้าร่วมการแข่งขันศาสตร์แพทย์แผนจีน?บอกตามตรง เซียวเป่ยไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้เลยการแสวงหาชื่อเสียงและผลประโยชน์ ไม่ใช่อุปนิสัยสันดานของเขาเขาชอบใช้ชีวิตเรียบง่ายสบายๆ แบบนี้มากกว่าแต่ว่า ก็เพราะว่าวิสัยทัศน์แบบนี้ จึงทำให้ชีวิตแต่งงานของเขาได้สิ้นสุดลงในสาย

พอเห็นภาพนี้ แล้วก็ได้ยินคำพูดเหล่านี้อีกทุกคนต่างก็พากันอึ้ง!โดยเฉพาะฉินเฟิง หน้าของเขาเต็มไปด้วยความงุนงงและตระหนกตกใจ!เกิดอะไรขึ้น?ศาสตราจารย์ฉางผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง กลับให้ความเคารพนบนอบต่อเซียวเป่ย เศษสวะที่ไม่มีอะไรดีสักอย่างเช่นนี้ศาสตร์ทางการแพทย์?ศาสตร์ทางการแพทย์อะไร?ไอ้สารเลวเซียวเป่ยนั่น รู้ศาสตร์การแพทย์ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?“ศาสตราจารย์ฉาง คุณไม่ได้เข้าใจอะไรผิดไปใช่มั้ย? เขารู้ศาสตร์ทางการแพทย์? แล้วยังจะให้ผ่านการออดิชั่นอีก?” ฉินเฟิงขมวดคิ้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสนฉางเจียงหมิงหันกลับมา แล้วพูดอย่างไม่อ้อมค้อมว่า “ทำไม คำพูดของผม คุณไม่เชื่อเหรอ?”“ผมจะบอกคุณว่า ผมไม่สนใจว่าคุณจะมีความแค้นอะไรกับปรมาจารย์เซียว ศาสตร์ทางการแพทย์ของปรมาจารย์เซียว ผมศาสตราจารย์คนนี้เคยมีประสบการณ์โดยตรงมาแล้ว เขาสามารถข้ามขั้นไปแข่งขันระดับในเมืองได้เลย!”ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา บริเวณโดยรอบก็มีเสียงถกเถียงกันเป็นแถวแพทย์หลายคนที่มาเข้าร่วมออดิชั่น ต่างก็กระซิบพูดถกเถียงอะไรบางอย่างกัน“คุณไม่ได้บอกว่าเขาเป็นนักตุ้มตุ๋นที่ดูลักษณะใบหน้าขายยันต์สี

ฉางเจียงหมิงยังคงมีความกังวลเล็กน้อย แล้วกระซิบว่า “ปรมาจารย์เซียว คุณมั่นใจจริงๆเหรอ? ผู้ป่วยรายนี้มีอาการป่วยเรื้อรังและรักษายากมากๆนะ”เซียวเป่ยยิ้มเบาๆ และพูดว่า “ศาสตราจารย์ฉางไม่เชื่อใจผมเหรอ?”“ผม……”ฉางเจียงหมิงชะงักไป จากนั้นก็กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ ผมเชื่อ ผมเชื่อ!”“มาเริ่มกันเลย” เซียวเป่ยกล่าวไม่ช้า คนไข้ที่เข้าร่วมการทดสอบรอบออดิชั่นก็ถูกพาตัวมา และนั่งบนเก้าอี้ในห้องโถงทุกคนต่างก็ล้อมรอบห้องโถง ถกเถียงจ้อกแจ้กจอแจกันอย่างไม่หยุดหย่อนและมีหลายคน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเริ่มถ่ายทอดสดนัยน์ตาของฉินเฟิงเย็นชา หัวเราะอย่างเหน็บแนมอย่างต่อเนื่องว่า “เซียวเป่ย ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต้องฝืน ไม่อย่างนั้น คุณจะอับอายขายหน้าจนกอบกู้กลับมาไม่ได้แล้วนะ”เซียวเป่ยยิ้มอย่างสงบนิ่ง และเดินไปหาคนไข้“ปรมาจารย์เซียว คนไข้รายนี้แปลกมาก ท้องเสียตลอดเวลา เป็นเวลาครึ่งปีแล้ว พอกินแล้วก็ท้องเสีย เดิมทีหนักหนึ่งร้อยกิโลกรัม ตอนนี้เหลือเพียงแค่ห้าสิบกิโลกรัมเท่านั้น ทั้งตัวเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกแล้ว ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไป อาจจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินครึ่งเดือน”ฉา