Lahat ng Kabanata ng Craving For Love: Kabanata 11 - Kabanata 20

SAMARA POV Nadatnan kong mag-isa si Marco sa isa sa mga picnic tables ng mini-park ng Northford University. May earbud siya sa isang tenga at nagsusulat gamit ang braille. Sa tingin ko ay nag-aaral na naman siya. Iginala ko ang paningin sa paligid, walang tao. Dahil na rin siguro ang karamihan ng mga estudyante ay nag-eensayo para sa Sportsfest. Naglakad ako palapit kay Marco. Agad na nasagi ng mga mata ko ang pang-mascot na costume sa loob ng nakabukas na sako sa tabi niya. Gawa ito sa makapal na fabric na matatansya kong mainit suotin. Mabigat akong huminga. Nasa harap niya na ako pero hindi niya pa rin ako napapansin kaya malakas na ibinagsak ko ang dala kong bag sa mesa. Nagulat at napahinto siya sa pagbi-braille niya. "Ba't nagpresenta kang maging mascot at maging kengkoy lang sa Sportsfest? Nag-e-enjoy ang lahat ng estudyanteng salihan ang mga gusto nilang events so dapat ikaw rin. Sa tingin mo ba kapag nagmascot ka, tatayo ka lang no'n? Sasayaw ka ng ilang araw sa mga

SAMARA POV Mabilis akong nagmaneho sa kahabaan ng Taft Avenue. Nakatuon lang ang mga mata ko sa BMW kung saan lulan sina Tita Olivia at ang lover niya na sa tansya ko ay matagal na niyang kalampungan. Mahigit kalahating oras ko na silang sinusundan at sisiguraduhin kong mahuhuli ko na sila this time. Pinipigil ko pa rin ang inis ko nang biglang tumunog ang phone ko. Pagkasilip ko ay rumehistro ang pangalan ni Mandy sa screen. Nag-aalala ata siya dahil basta ko na lang silang iniwan ni Candice kanina nang hindi ko man lang sinabi kung saan ako papunta. Ikinonekta ko ang bluetooth headset sa phone ko para sagutin ang tawag niya. “Hello? Ara? Sa'n ka ba? Ang init ng ulo mong umalis ng café kanina. Baka kung anong mangyari sa 'yong masama,” sunod-sunod na sabi ni Mandy mula sa kabilang linya. Chineck ko ang GPS ng kotse ko. “Sinusundan ko sina Tita Olivia. Mukhang bababa sila sa Evanns Hotel. Kapag nalaman ko talagang may kabit siya ay sasampalin ko siya hanggang mayupi ang p

THIRD PERSON POV Nakaupo sa isang madilim na kwarto. Nakaharap sa laptop kung saan sunod-sunod na nagpi-play ang recordings ng pag-uusap nina Samara at ng mga kaibigan niya. Hindi napigilan ng misteryosong tao na mainis sa mga narinig. ‘Ara, 'di ba stepmom mo 'yon? Sino 'yang kasama niya?’ ‘For sure, kabit niya 'yan. Hindi lang ito ang unang beses na nahuli ko sila.’ ‘ANO?!’ ‘Alam na ba ng daddy mo?’ ‘Hindi pa, pero sisiraduhin kong malalaman niya.’ Natigilan siya nang tumunog ang phone niya sa gilid ng mesa. Kanina niya pa inaabangan ang tawag ng lalaking naka-fedora. “Hello? Nabasa ko ang message mo na gusto mo akong makausap,” kampanteng saad ng lalaki sa kabilang linya. “Na-receive mo na rin ang recordings na pinasa ko, 'di ba? Ba't hindi ka nag-iingat? Muntik na kayong mahuli ng babaeng 'yon. Ayokong masira ang mga plano natin,” natitimping sabi ng misteryosong tao. Bahagyang natawa ang lalaki. “Alam mo namang kakailanganin din natin si Mrs. Licaforte para tuluyang ma

SAMARA POV “Hmm, so what's your schedule for today?” sambit ko habang hawak-hawak ang notebook ni Aldric na naglalaman ng schedule ng practices at matches niya for football. Bumaling siya sa ‘kin. “Mamayang 4PM pa ang practice namin, may oras pa akong magpahinga,” tugon niya. Pauwi na kami sa kanya-kanya naming bahay. “Make sure to watch kung ‘di ka na masyadong busy,” pangiti niyang sabi tapos ibinalik ulit ang atensyon niya sa pagda-drive. Tumingala ako na wari’y nag-iisip. “First day ng Sportsfest 'yong cheerdance competition. Hindi ako makakanood ng practices mo kasi sunod-sunod din 'yong ensayo namin, but I'll make sure to watch all your matches after,” paninigurado ko sa kanya. Kinunan ko ng picture 'yong daliri kong may engagement ring para i-send sa GC namin nina Mandy at Candice. Nang magawa ko 'yon ay gulat na gulat silang dalawa. Natawa ako sa naging reaksyon nila. “What's that?” usyusong tanong ni Aldric. Iniharap ko sa kanya ang phone ko. “Look, kakasabi ko pa

SAMARA POV “B-Ba’t naka-iPhone ka?” nanlalaki ang mga matang tanong ko sa kanya. Namamalimos pa nga siya at pinatos maging mascot para lang may makain sila ni Lolly. Tapos papakitaan niya ako ng phone na sobrang mahal? Nagsinungaling lang ba siya at hindi totoong mahirap? Kinapa ni Marco ang phone niya nang marinig ang tanong kong 'yon. “Bakit? Bawal bang gumamit ng iPhone ang mahihirap?” pilosopo niyang sagot. Naningkit ang mga mata ko sa kanya. “Kasi panay ang sabi mo na wala kayong pambili ng pagkain ni Lolly, and then ganyan pala ang phone mo? Mamahalin? Hindi logical, 'di ba?” Itinaas niya 'yong phone niya para ipakita sa akin. “Mukha bang latest model ‘to?” Napaisip ako. “Hindi.” “Sa itsura ko ngayon, mukha bang kaya kong bumili nito?” muli niyang tanong sa akin. Tinitigan ko siya. Kupas at badoy na polo shirt ang suot niya. Ok lang naman 'yong buhok niya pero mahahalata mong walang pambili ng gel. Wala rin siyang suot na kahit anong alahas. Overall, mukha siyang busabo