All Chapters of Stained Love : Chapter 41 - Chapter 50

"Why are you drinking?"Hindi ko tiningnan si Kuya. Nakaupo ako dito sa bar habang umiinom ng red wine. Pampakalma lang dahil hanggang sa makauwi ako ng bahay ay naiinis pa din ako. Kapag magkrus ulit ang landas namin ng Raiden na iyon, at subukan akong lapitan at kausapin, masusuntok ko talaga siya. Isa iyon sa mga dapat pala ay ginawa ko noon. Bakit ba hindi ko iyon ginawa? Sinaktan niya ako ng husto, tapos nagbait-baitan ako. Urgh! "Kuya, tulungan niyo akong hanapin si Uno. Ilang taon na ang nakalipas, Kuya. Hangga't hindi natin siya nahahanap..." Tinuro ko ang aking dibdib. "It will be always empty here..."Kuya sighed. "May gagawin pa pala ako." Tinapik niya ang balikat ko bago tumalikod. "By the way..." aniya kaya nilingon ko siya. Mataman siyang nakatingin sa akin. Para bang nananantya at nag-aalangan sa gusto niyang sabihin. Kumibot ang kaniyang labi. "Nabanggit sa akin ni Pepper iyong tungkol sa reading ng last will...""Hindi ako pupunta, Kuya.""You should go."Kumun

RAIDENAlam kong pahihirapan ako ni Rosario pero handa naman akong mahirapan. Ngayong araw ang first day niya sa kompanya kaya inagahan ko ang pagpasok. Pinili kong isuot ang pabiroto niyang suit ko. Siya pa ang bumili nito dati para sa akin. Ilang taon na ang nakaraan pero nandito pa din ang mga ito sa aking closet. Maging iyong mga gamit na iniwan niya nang umalis siya ay narito pa din. Hindi ko ito pinakialaman. "Good morning, Daddy!"Nakangiti kong pinagmasdan ang aking anak na nagkukuskos ng kaniyang mga mata. May pasok din siya ngayon sa school kaya hindi ko siya maisasama sa kompanya upang ma-meet niya ang kaniyang Mommy. Mamayang hapon na lang siguro pagkatapos ng kaniyang afternoon nap. Susunduin ko siya mamaya at dadalhin kay Rosario. Pagkatapos n'on ay mag-d-dinner kami. Nakaplano na ang lahat ng gagawin ko ngayong araw. Iyon nga lang, may panira. Iyong pinsan ng kakilala ni Mommy na newbie ay panay ang akyat sa aking opisina. Pinipigilan ko lang ang sarili ko na huwa

Nanatiling tikom ang aking bibig, habang si Raiden naman ay titig na titig sa akin ang mga mata niyang nanlalabo na dahil sa mga luha. Hindi ako dapat maawa sa kaniya. Hindi ko din kailangang magpaliwanag sa kaniya. Ako naman talaga si Rosario Bayani. Ang nilihim ko lang sa kaniya ay ang tungkol sa aking ama na isang Neville. Hindi ko sinabi na isa akong Neville, dahil nang tinakasan ko ang kasal ko, tinalikuran ko na din ang pagiging isang Neville ko. Dismayado siyang nakatingin sa akin at maya-maya pa ay basta na lang siyang umalis. Ang kaniyang ina ay napakurap at tila hindi malaman ang gagawin. Para bang bigla ding nag-iba ang tingin niya sa akin dahil sa kaniyang nalaman. Pero kahit ano pa ang iniisip niya sa akin, wala na akong pakialam pa. May ilang mga tao na nakatingin na pala sa amin. Ayaw ko na ding magtagal kaya bumalik na ako sa suite namin. Tulog na ang mga bata. Sina Kuya at Pepper ay narito na din. Um-order sila ng mga alak at pagkain dahil hindi sila nakakain at n

May message ulit si Raiden paggising namin kinaumagahan pero hindi ako nag-reply. Baka kasi iniisip niya na ayos na kami, kaya panay naman ang text niya. Nakaligo na ang mga bata bago pa kami bumaba upang makapag-almusal. Sa garden katabi ng pool kami kumain, total wala naman akong pasok sa work. Hindi ko lang alam sa mga kapatid ko kung papasok sila o dito sila sa bahay mag-work. Maaga pa lang pero maingay na ang buong kabahayan dahil sa tatlong anak ko. Buhay na buhay ang bahay na ilang taong hindi natirhan. It feels home. Iyong emptiness sa aking puso dahil sa pangungulila kay Uno ay napunan na. Naiiyak ako sa kasiyahan pero natawa ako nang makita ko ang itsura ng mga kapatid ko. Nakangiwi sina Kuya dahil tumitili ang mga bata. Natawa na lang kami. "Sasakit naman ang mga lalamunan niyo niyan, e," sabi ko habang naiiling. Pinaupo ko na sila para makakain na din kami. "No. Eat first. Finish your food first," saway ko sa kanila dahil gusto na daw nilang maglublob sa pool. "But

Nang makarating ako sa bahay, nadatnan kong naglalaro ang dalawang bata sa living room. Mukhang masaya naman sila maghapon. Pawisan sila sa paglilikot. "Mommy!" Nag-unahan silang tumakbo palapit sa akin. "Hello, my babies!" Niyakap ko sila at hinalikan. Tumingin sila sa may pintuan. May hinahanap. Hinahanap nila si Uno! "Whey's Uno?" tanong ni Tres. "Where is he, Mommy?""Ahm..." Napatingin ako sa mga kapatid kong nakataas ang mga kilay sa akin."Whey is Uno, Mommy?" Ngumuso ako. Hindi makasagot. "Mommy, whey ish Uno?!" pasigaw na ang pagtatanong ni Tres. "He went home to his daddy?" tanong ni Dos. Nagsimula nang mamula ang kaniyang mga pisngi. Kumibot-kibot ang kaniyang labi at gumalaw-galaw din ang butas ng kaniyang ilong. Nagsimula nang umiyak si Tres. "Why? Why?!" Nahiga pa siya sa sahig at doon na nagwala. Si Dos naman ay nagpapadyak na ng paa. "We want to see our daddy!" "I want to have a daddy!" "We want Uno's Daddy!" Pumikit ako at bumuntong hininga. I tried to t