BONDING

Kung ano-ano'ng pang-uuto ang ginawa namin sa dalawang bata para lang tumahan. Pero wala talaga. Nang mapagod silang umiyak, natulog na sila.

Nakatingin sa akin ang tatlong kapatid ko. Para bang hinuhusgahan nila ako sa hindi ko malamang dahilan.

"Kung sino ang mas malinis sa akin, kumuha na ng bato at batuhin ako," sabi ko sa kanila. Sabay-sabay naman silang nag-iwas ng tingin at lumabas ng kuwarto ko.

Nakaupo sa sofa si Uno kaya tinabihan ko siya. Kanina pa siya tahimik at alam kong na-g-guilty siya sa nangyari kanina.

"I'm sorry, Mommy..." naiiyak niyang sabi sabay punas ng tumulong luha.

"Wala kang kasalanan, baby. Don't cry. It's okay. Mommy's not mad."

Niyakap ko siya. Humihikbi pa ito kaya hinalik-halikan ko ang kaniyang ulo.

Naaawa daw siya sa mga kapatid niya. Alam daw niya ang pakiramdam ng hindi kompleto ang magulang. Gaya ko daw hindi ko daw alam na siya ang anak namin. Alam niya ang nangyari. Siguro kinuwento sa kaniya ni Raiden.

Masasabi kong napalaki din ni Raide