“งานแต่งแบบนี้ ฉันคิดว่าสั่นสะเทือนไปทั้งโลก!”“ใช่! เบื้องหลังของหลินเซียวก็ยิ่งใหญ่เกินไปแล้ว นายพลระดับสูงของอาณาจักรมังกรติดตามอยู่ข้างกาย ยังมีคุณชายจากห้าตระกูลใหญ่ของเมืองหลวงก็ให้เกียรติมาร่วมงาน ในชนชั้นทางสังคมของเขาไม่รู้ว่าสูงกว่าหวังเทียนเฟิงและซูชิงเอ๋อร์กี่เท่า!”“ถึงตัดสิ่งของนอกกายพวกนี้ออกไปนะ และดูแค่เพื่อนเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าสาว หลินเซียวที่มีลักษณะทาาทางกิริยางดงามและบารมีสูงส่ง ส่วนซูหว่านเอ๋อร์กิริยาท่าทางงดงามและมีรูปลักษณ์สวยงามจนล่มบ้านล่มเมืองได้ เดิมทีทั้งสองคนเป็นคู่ที่คนรอบข้างรู้สึกอิจฉาอยู่แล้ว ส่วนหวังเทียนเฟิงและซูชิงเอ๋อร์ เมื่ออยู่ต่อหน้าหลินเซียวและซูหว่านเอ๋อร์ก็อัปลักษณ์ไปเลย ถ้าฉันเจอแบบนี้กับตัวนะ ฉันจะต้องรีบหนีไปหลบอย่างอดไปได้แน่ ช่างน่าอายเหลือเกิน!”……ทุกคนแย่งกันพูดจนฟังไม่ได้ศัพท์ หวังเทียนเฟิงและซูชิงเอ๋อร์รู้สึกหน้าชา พวกเขาในเวลาถึงเข้าใจความรู้สึกที่ว่าอะไรคือการถูกคนอื่นเย้ยหยันพวกเขาก็เข้าใจมากว่างานแต่งของพวกเขาไม่มีทางสู้หลินเซียวได้เลย พวกเขาแพ้อย่างย่อยยับ!เวลานี้ ท่านย่าซูเดินมาทางที่หลินเซียวและซูหว่านเอ๋อร์อยู่ด้วยค

หลายวันมานี้ ทุกคนต่างกำลังเดาว่าคนนี้เป็นใครกัน แต่ไม่มีใครคาดว่าจะเป็นหลินเซียวตอนนี้ทุกคนมองออกว่าหลินเซียวมีอำนาจและอิทธิพลขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเหมาจองโรงแรมรุ่ยหลงไว้ทั้งหมดมันก็สมเหตุสมผลกันดีในเมืองหนานหูก็มีเพียงโรงแรมรุ่ยหลงที่หรูหราที่สุด และคู่ควรกับงานแต่งของหลินเซียวและซูหว่านเอ๋อร์“ห๋า? คุณเป็นคนจองโรงแรมรุ่ยหลงงั้นเหรอ? ทำไมไม่บอกฉันเลย!” ซูหว่านเอ๋อร์พูดอย่างโกรธเคือง“ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าอยากจะเซอร์ไพรส์คุณ? ถ้าบอกคุณก่อนแล้วมันก็ไม่เซอร์ไพรส์น่ะสิ!” หลินเซียวมองซูหว่านเอ๋อร์ด้วยความเอ็นดู“ก็ได้ งั้นพวกเรารีบไปกันเถอะ คุณดูคนของขบวนขันหมากพวกนั้นสิ ยืนอยู่ตรงนั้นนานมากแล้ว” ซูหว่านเอ๋อร์เห็นคุณชายจากเมืองหลวงยืนรออยู่หน้ารถอย่างนอบน้อมจึงรู้สึกเกรงใจ“อื้ม” หลินเซียวพยักหน้า ก่อนจะจูงมืองของหว่านเอ๋อร์เตรียมขึ้นรถแต่งงาน“ยินดีต้องรับเจ้าบ่าวเจ้าสาวทั้งสองครับ!” ขบวนขันหมากที่ยืนอยู่ข้างรถมานานมองเห็นหลินเซียวและซูหว่านเอ๋อร์เดินมาก็ตะโกนขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกันคนจำนวนกว่าพันคนส่งเสียงตะโกนอย่างพร้อมเพรียงกัน ทำให้เป็นภาพที่ยิ่งใหญ่อลังการอย่างหาที่เป

นั่งอยู่ท่ามกลางขบวนรถหรูกว่าพันคันก็เป็นความเพลิดเพลินอย่างหนึ่งตระกูลใหญ่พวกนี้ ทุกตระกูลมีรถอยู่ในขบวนหลักร้อยถึงสองคันเฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้นอย่างช้า เตรียมบินกลับไปยังชายแดนใต้หลังจากทุกคนนั่งอยู่รถแล้ว มีรถหุ้มเกราะเปิดทางให้ขบวน และมีรถหรูกว่าพันคนแล่นอยู่ทางด้านหลังมาติดๆ ขบวนขันหมากมุ่งตรงไปยังโรงแรมรุ่ยหลงอย่างยิ่งใหญ่ภาพขบวนขันหมากอันกึกก้องแบบนี้ทำให้ทั้งเมืองหนานหูต้องสั่นสะเทือน ชาวบ้านเรือนเคียงก็ต่างออกมายืนรอคอยอยู่ริมถนน ทุกคนต่างอยากเห็นงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่อลังการนี้“หว่านเอ๋อร์ ผ่อนคลายหน่อย” จางเหยาก็รู้สึกค่อนข้างตื่นเต้น แต่เธอยังปลอบซูหว่านเอ๋อร์“ทำไมฉันรู้สึกว่าเธอตื่นเต้นมากกว่าฉันอีกล่ะ!” ซูหว่านเอ๋อร์พูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม“ตอนนี้ฉันทั้งอิจฉาทั้งหมั่นไส้จริงเลย สามีของเธอก็ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว ถ้าฉันหาสามีได้อย่างหลินเซียวบ้าง ฉันต้องมีความสุขมากแน่ๆ” จางเหยาพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความอิจฉา“หลินเซียว คุณเป็นใครกันแน่?” ซูหว่านเอ๋อร์อยากรู้ตัวตนของหลินเซียวไม่ไหวแล้ว“รอคืนนี้ไม่มีคนอยู่แล้วผมถึงจะบอกคุณนะ” หลินเซียวพูดขึ้น……รอให้รถหุ

เมื่อเทียบกับความหรูหราของโรงแรมรุ่ยหลง ที่งานแต่งงานของซูชิงเอ๋อร์และหวังเทียนเฟิงถือได้ว่าเงียบเหงาห้าวนอนเป็นที่สุด ทั้งงานแต่งมีเพียงคนตัวเอง และไม่มีแขกเดินทางมาร่วมงานเลยซูชิงเอ๋อร์และหวังเทียนเฟิงยิ่งเคียดแค้นหลินเซียวมากขึ้นณ ภายในโรงแรมรุ่ยหลงพิธีกรงานแต่งพร้อมแล้ว หลังจากที่เขาเปิดงานแล้ว งานแต่งงานที่เป็นที่จับตามองของหลินเซียวและซูหว่านเอ๋อร์ก็ได้เริ่มขึ้นมาถึงพิธีการยกน้ำชา หลินเซียวโค้งทำนับพ่อแม่ของซูหว่านเอ๋อร์เพียงหนึ่งครั้ง แต่ไม่ได้คุกเข่าคำนับเขาเป็นถึงราชามังกร ไม่สามารถคุกเข่าให้กับคนอื่นได้ง่ายๆตามด้วยช่วงการอ่านประวัติของเจ้าบ่ายเจ้าสาว ซูหว่านเอ๋อร์ถามหลินเซียวทั้งที่ยังสงสัยอยู่: “หลินเซียว คนที่มีฐานะอย่างคนทำไมถึงต้องแต่งงานกับฉัน? และทำไมต้องแต่งเข้าตระกูลซูด้วย?”ทุกคนภายในงานเงียบสนิท พวกเขาต่างรอคอยคำตอบของหลินเซียว“เพราะตอนที่ผมทำงานอยู่ที่บริษัท มีแค่คุณคนเดียวที่ช่วยผม และไม่เคยดูถูกผมเลย” หลินเซียวพูดขึ้นซูหว่านเอ๋อร์ตกลึงไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดขึ้นต่อว่า: “แค่นี้เองเหรอ? แล้วคนที่มีฐานะแบบนี้อย่างคุณจะหาผู้ที่ดีกับคุณสักคนหนึ่งน่าจะง่า

ทุกคนตื่นตะลึงอย่างสุดขีด“วันนี้ผมไม่อยากลงมือ เรื่องนี้ให้นายเป็นคนจัดการเถอะ” หลินเซียวพูดขึ้น“ผมเข้าใจแล้วครับ ไว้ชีวิตมันก่อน จากนั้นจับไปทรมาน ดูสิว่าจะได้ข้อมูลของอาณาจักรพยัคฆ์ไหม” วังต้าไห่พูดกับองครักษ์ที่อยู่รอบๆ“ทุกคนไม่ต้องตกใจนะครับ ทุกอย่างปลอดภัยแล้วครับ เริ่มงานแต่งต่อได้ ทุกคนโปรดกลับไปยังที่นั่งของตัวเองครับ พวกเราเริ่มงานกันต่อครับ!” หลินเซียวพูดขึ้น“พนักงาน มาทำความสะอาดตรงนี้หน่อย” วังต้าไห่พูดกับพนักงานบริการที่กำลังตกใจกลัวพวกนั้นพนักงานบริการของโรงแรมพยักหน้า ก่อนจะเริ่มทำความสะอาดคราบเลือดที่อยู่บนพื้นซูหว่านเอ๋อร์และคนตระกูลซูได้เห็นเบื้องหลังของหลินเซียวอีกครั้ง รอบกายของเขากลับมีคนปกป้องเยอะขนาดนี้พิธีการของงานแต่งงานก็ค่อยๆ กลับเป็นปกติ“หลินเซียว คุณเป็นอะไรไป ทำไมสีหน้าดูไม่ดีเลย หรือว่ากลัวใช่ไหม?” ซูหว่านเอ๋อร์เห็นสีหน้าของหลินเซียวซีดลง และดูเหมือนจะเป็นสีหน้าของความเจ็บปวดก็เลยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงหลินเซียวอับอายจนเหงื่อตก ตัวเองเป็นถึงราชามังกร ยกทัพเข้าสู้สงครามมานักต่อนัก ไม่ว่าจะเป็นความอันตรายแบบไหน และเหตุการณ์แบบนี้ก็เคยเห็นม