บทที่ 94

“ที่แท้พวกคุณก็อยากไปด้วย พวกคุณจะไปร่วมงานแต่งของซูชิงเอ๋อร์ไม่ใช่เหรอ? และแน่นอนว่าถ้าอยากมาร่วมงานแต่งของผมกับหว่านเอ๋อร์ พวกเราก็ยินดีอยู่แล้ว” หลินเซียวพูดขึ้นแล้วยิ้ม

“จะไปร่วมงานแต่งของเธอทำไม? พวกเราค่อนข้างอยากไปร่วมงานแต่งงานของพวกคุณมาตลอดนะ!”

“ใช่ หว่านเอ๋อร์ ตามหลักแล้ว การแต่งงานควรจะมีลำดับอาวุโส!”

“ชิงเอ๋อร์จัดงานแต่งวันเดียวกับคุณเอง พวกเราก็ไม่รู้จะทำไง แต่พวกเราอยากไปร่วมงานแต่งของคุณนะ!”

ญาติพี่น้องของตระกูลซูพวกนี้พูดให้ซูชิงเอ๋อร์อย่างไม่แยแสเพื่อประจบหลินเซียวและซูหว่านเอ๋อร์

“พ่อครับ พ่อยังตะลึงอะไรอยู่ งานแต่งงานของพวกเรายังต้องการให้พ่อมาเป็นผู้ดำเนินงานนะครับ รีบมาเร็วครับ” หลินเซียวมองเห็นซูเฉิงกงผู้เป็นพ่อตากำลังใจลอยก็เลยตะโกนขึ้น

“ได้ ได้!” ซูเฉิงกงรู้สึกตัวอีกครั้ง แล้วพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ปิติยินดี

เขาไม่คิดว่าลูกเขยเศษสวะของตัวเองจะสุดยอดเพียงนี้ แต่เสียดายที่ตัวเองยังคงเป็นเศษสวะในตระกูลซูมาหลายปี และก็ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถเป็นอย่างหลินเซียวได้ตอนไหน!

ซูชิงเอ๋อร์ไม่รู้จะทำอย่างไร เธอไม่คิดว่าที่แท้เหล่าญาติพี่น้องของตัวเองวันนี้จะเข้าข้างพวกของห