All Chapters of ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง: Chapter 21 - Chapter 30

ซูเนี่ยนมองจิตสังหารในดวงตาของซูเยียนหรันนิ่งๆ ในใจยิ้มเยาะ“ไอ้หยา พูดถึงเรื่ององค์หญิงใหญ่จิ้งคังแล้ว ข้าไม่พูดไม่ได้เลย น้องสาว เมื่อวานเป็นวันมงคลของเจ้า แต่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องกับองค์หญิงใหญ่เช่นนี้ ทั้งยังเจอกับสีเลือดด้วย นี่มันไม่เป็นมงคลเลยจริงๆ อี๋เหนียง[footnoteRef:1]ก็ถูกเจ้ากดจนไม่สามารถมีบุตรได้อีก แล้วยังเกิดเรื่องเช่นนี้กับองค์หญิงใหญ่อีก เฮ้อ” [1: อี๋เหนียง คำใช้เรียกอนุ ] ซูเนี่ยนสาดน้ำเสียให้กับซูเยียนหรัน จะว่าน้ำเสียก็ไม่ได้ เพราะใครให้ซูเยียนหรันใส่ร้ายตนก่อนล่ะ“พี่สาวล้อเล่นแล้ว ข้าเองก็ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเหมือนกัน” ซูเยียนหรันหยิบผ้าเช็ดหน้า แล้วเช็ดน้ำตาที่ไม่มีอยู่จริงเบาๆ จากนั้นเอ่ยโทษตัวเองว่า“พระชายา ท่านพูดเช่นนี้เกินไปแล้ว พระชายารองเองก็ไม่รู้เรื่องเช่นเดียวกัน เมื่อคืนพระชายารองของเรายังสวดขอพรให้องค์หญิงใหญ่จนดึกดื่นถึงจะได้นอน” มั่วเอ๋อร์เอ่ยปกป้องฝูงชนเห็นใจซูเยียนหรัน มิน่าล่ะขอบตาถึงได้คล้ำ“งั้นหรือ เช่นนั้นเหตุใดข้าถึงได้ยินว่าตำหนักน้องสาวดับไฟตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ หรือว่าน้องสาวมีนิสัยสวดขอพรแบบหลบๆ ซ่อนๆ”เพื่อป้องก

โชคดีที่ไม่ใช่วัณโรค เพียงแค่เลือดคั่งในปอดเท่านั้น เพราะเลือดสะสมเป็นก้อน ทำให้มีอาการไอเรื้อรัง ทั้งยังส่งผลให้ร่างกายไม่ดูดซับสารอาหาร ทำให้ผอมซูบเหมือนกิ่งไม้“ทานยานี้ซะ” ซูเนี่ยนหยิบยาแก้ไอที่ปรุงขึ้นเองจากกล่องยา แล้วยื่นให้ป้าจางป้าจางเทน้ำ แล้วให้จางสือโถ่วทานยานี้ทันที เม็ดยานั้นไหลลงไปจากลำคอ จางสือโถ่วรู้สึกเย็นชุ่มในคอ สบายเป็นที่สุดคนที่ยังไอไม่หยุดเมื่อครู่นี้ หลังจากทานยานี้เข้าไปกลับไม่ไออีกแล้วซูเนี่ยนโล่งใจ เพราะเดิมนางยังกังวลว่ายาที่ปรุงขึ้นในสมัยโบราณจะสู้สมัยใหม่ไม่ได้ ทว่าดูท่าแล้วจะไม่มีปัญหา“นี่มัน…” ป้าจางดีใจ “พระชายา บ่าวปฏิบัติไม่ดีต่อพระชายา บ่าวยอมมอบชีวิตนี้ให้พระชายาได้ระบาย ขอพระชายาได้โปรดช่วยสือโถ่วด้วยเถิด”ป้าจางคุกเข่าต่อซูเนี่ยน วินาทีนี้ นางถึงจะเชื่อว่าซูเนี่ยนสามารถรักษาสือโถ่วได้จริงๆ“ลุกขึ้นเถิด เรื่องนี้ข้าไม่อาจปัดความรับผิดชอบได้ โรคของสือโถ่ว ข้าจะรักษาให้หายแน่นอน”ซูเนี่ยนพยุงตัวป้าจางขึ้น “เพียงแค่ว่า ยานี้ช่วยบรรเทาอาการไอได้ก็จริง แต่ทว่าไม่สามารถรักษาที่ต้นเหตุได้ หากต้องการรักษาที่ต้นเหตุจำต้องผ่าตัดเปิดทรวงอกระบายเล

“พระชายา กล่องยาพร้อมแล้วเพคะ ของที่ท่านต้องการก็ใส่เข้าไปแล้ว” ท่าทีแบกกล่องยาของเฟิ่งเอ๋อร์ราวกับเป็นเด็กเชี่ยวชาญด้านสมุนไพรอย่างไรอย่างนั้นช่วงเวลานี้ ซูเนี่ยนสอนหลักสมุนไพรพื้นฐานให้กับนางบ้าง เฟิ่งเอ๋อร์ไม่ใช่คนโง่เขลา นางจึงทำเป็นแล้วทั้งหมด“ให้ข้าเถอะ เจ้าอยู่ที่นี่นั่นแหละ” ซูเนี่ยนกล่าวและจะรับกล่องยามา“บ่าวถือเองเพคะ จะให้พระชายาถือเองได้อย่างไร” สาวใช้ผู้นั้นเห็นดังนั้น จึงแย่งกล่องยามาจากมือเฟิ่งเอ๋อร์ซูเนี่ยนพยักหน้า สาวใช้คนนี้จริงใจกว่าหมัวมัวเมื่อวานเยอะ“เพคะ” เฟิ่งเอ๋อร์ตอบอย่างนอบน้อมเมื่อซูเนี่ยนมาถึง หมอหลวงหูกำลังเดินไปมาอยู่กับที่แล้ว เขายิ่งรู้สึกว่าฝีมือด้านการแพทย์ของตนไม่ยอดเยี่ยมพอ เหนือฟ้ายังมีฟ้าจริงๆ“ท่านอาจารย์มาแล้วหรือ” เมื่อหมอหลวงหูเห็นซูเนี่ยน เขาก็ทำหน้าตื่นเต้นขึ้นมาข้าศึกษายาชานั่นแล้ว สุดยอดจริงๆ แต่ทว่ายังมีอีกหลายจุดที่ไม่เข้าใจต้องถามซูเนี่ยน“ท่านอ๋อง” ซูเนี่ยนพยักหน้าต่อฉู่อี้หานโดยไม่ทำความเคารพใดๆฉู่อี้หานเองก็ไม่ถือที่นางไม่ทำความเคารพ กล่าวว่า “รีบไปดูองค์หญิงใหญ่เถิด”ซูเนี่ยนมาถึงข้างเตียง ทำการตรวจชีพจรก่อน จากนั้

“เหอะ” องค์หญิงใหญ่แค่นเสียงเย็น ซูเนี่ยนอย่าได้คิดว่าช่วยชีวิตนางแล้วจะติดหนี้บุญคุณอะไรนางได้ หากไม่ใช่เพราะนาง หญิงแพศยาในจวนราชบุตรเขยจะทำตัวอวดดีกับนางใต้จมูกนางได้อย่างไรทุกวันซูเนี่ยนจนปัญญา หากเกลียดคนๆ หนึ่งแล้ว แค่นางหายใจก็คงผิดแล้วสินะ“เหอะๆ องค์หญิงใหญ่เพคะ พระวรกายมีตรงไหนที่เจ็บปวดอีกหรือไม่” ซูเนี่ยนยิ้มแห้งๆ“มี เจ้ามาตรวจให้ข้าที” องค์หญิงใหญ่จ้องตาซูเนี่ยนเขม็ง“เพคะ” ซูเนี่ยนเดินไปถึงข้างเตียงอย่างว่าหาย อยากจะจับชีพจรให้องค์หญิงใหญ่“เอาผ้ามารองให้ข้าที ข้าสะอิดสะเอียน” องค์หญิงใหญ่สั่งสาวใช้ซูเนี่ยนขมวดคิ้ว นี่มันอะไรกัน รังเกียจนางงั้นหรือ“เพคะ” สาวใช้วางผ้าผืนบางลงบนข้อมือขององค์หญิงใหญ่“อืม ขอบพระทัยองค์หญิงใหญ่ที่ทรงเมตตา เช่นนี้หม่อมฉันก็ไม่ต้องล้างมือแล้ว ลดความลำบากไปได้ องค์หญิงใหญ่ช่างเป็นผู้มีจิตใจดีเหลือเกิน ไม่เสียแรงที่หม่อมฉันช่วยชีวิตองค์หญิงแทบตาย” ซูเนี่ยนพูดไปทางองค์หญิงใหญ่อย่างยิ้มแย้มขณะเดียวกันก็เป็นการเตือนองค์หญิงใหญ่ ต่อให้นางจะไม่ชอบตนมากเพียงใด ตนก็เป็นผู้ช่วยชีวิตนาง!องค์หญิงใหญ่ยกมุมปาก นางเมตตาซูเนี่ยน? นางกำลังกลั่น

ตอนที่ซูเนี่ยนกลับถึงเรือนลั่วสุ่ยก็เป็นเวลาเที่ยงตรงแล้วทำสันในหมูทอดสองชุด เสียวเป่ากับเสี่ยวฮุยกินจนอิ่มอกอิ่มใจ พอกินข้าวเที่ยงเสร็จ ซูเนี่ยนก็เดินเข้าห้องหา คิดค้นสูตรยาของนางต่อเวลาผ่านไปเร็วยิ่งนัก พริบตาเดียวก็ค่ำแล้ว ซูเนี่ยนเหนื่อยมาก มื้อเย็นจึงไม่ได้ลงมือทำอาหารเอง นางสั่งเฟิ่งเอ๋อร์ให้ไปเอาอาหารที่ห้องครัวมาในตอนนี้ ป้าจางรู้สึกซาบซึ้งบุญคุณของซูเนี่ยนเป็นอย่างมาก ตัวตนจริงๆ ของนางเองก็มิใช่คนชั่วร้าย เพียงแต่เรื่องของจางสือโถวทำให้นางต้องต่อกรกับซูเนี่ยนตอนนี้สามารถรักษาจางสือโถวได้ ป้าจางเปลี่ยนแปลงท่าทีที่มีต่อซูเนี่ยนทันที กระทั่งหากมีใครในจวนท่านอ๋องที่ว่าร้ายซูเนี่ยน ป้าจางก็จะสวนกลับทันทีและเพราะป้าจางนี่เอง เฟิ่งเอ๋อร์จึงสามารถนำอาหารแสนอร่อยจากห้องครัวมาได้ทุกคนกินอิ่มแปล้ กว่าจะดับไฟเข้านอนก็ดึกแล้ว“เสด็จแม่ ข้านอนไม่หลับขอรับ” เสียวเป่านอนอยู่บนเตียง มืออวบอิ่มวางอยู่บนท้องอ้วนกลมท่าทางดูเป็นเด็กดียิ่งนัก“ลูกรัก ดึกมากแล้ว รีบเข้านอนเสียงเถิด” ซูเนี่ยนยื่นมือไปจิ้มท้องเสียวเป่าเบาๆ“เสด็จแม่เล่านิทานให้ข้าฟังหน่อยได้หรือไม่ เล่าเรื่องไซอิ๋วเหมือ