บทที่ 24

นับตั้งแต่ที่ขาทั้งสองข้างของเขาพิการ เขาก็ไม่ได้เข้าประชุมเช้าอีก ทว่าไม่รู้ฮ่องเต้ทรงมีแผนลับอะไรอีก จึงมีรับสั่งให้เขากลับราชวังอีกครั้ง

แน่นอนว่า ถึงแม้เขาจะเข้าเฝ้าเช้า แต่ทว่าฮ่องเต้ก็ไม่มีทางมอบภารกิจสำคัญให้เขาแน่นอน

“ท่านอ๋อง ไม่ได้การแล้ว องค์หญิงใหญ่ไข้ขึ้นสูงเพคะ”

ฉู่อี้หานที่เพิ่งถูกมั่วอีเข็นมาตรงหน้าประตูจวนอ๋อง สาวใช้ข้างกายองค์หญิงใหญ่ก็วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

“อะไรนะ ไข้ขึ้นสูงนั้นรึ รีบไปเชิญหมอหลวงมา” บริเวณหน้าประตูจวนอ๋องหลีมีบุรุษแต่งกายชุดบัณฑิตคนหนึ่งเข้ามาเอ่ยอย่างรีบร้อนว่า

“อ๋องหลี ข้าขอเข้าไปดูองค์หญิงหน่อยได้หรือไม่”

“เมื่อวาน พี่หญิงใหญ่ตกอยู่ในความอันตรายปานนั้น ก็ไม่เห็นราชบุตรเขยจะปรากฏ คราวนี้เสแสร้งทำเป็นห่วงเช่นนี้ให้ใครดูกัน” ฉู่อี้หานหมุนเก้าอี้ล้อเข้าหาราชบุตรเขย แววตาเหี้ยมโหด ทำให้ราชบุตรเขยตกใจตัวสั่น

ชื่อเสียงในเรื่องความโหดเหี้ยมของฉู่อี้หาน ผู้ใดที่มีเรื่องด้วย โทษสถานเบาคือพิการ โทษสถานหนักคือตาย ขอแค่เป็นมนุษย์คนหนึ่ง ไม่มีใครไม่เกรงกลัวเป็นแน่

“ข้าผิดเอง ข้าสัญญาว่าต่อจากนี้จะไม่ทำเช่นนี้อีก” ราชบุตรเขยทั้งอับอายทั้งรู้สึกผิด เมื