All Chapters of ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: Chapter 1351 - Chapter 1360

คำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงทำให้มู่หรงฉิงเกอกลับมาสู่ความเป็นจริงสามคนเหรอ?สามคนอะไรกัน?ตอนนี้เธอยังไม่เข้าใจเลยว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่จู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวในสำนักงานและพูดสิ่งที่อธิบายไม่ได้มากมาย แล้วยังบอกว่าตัวเองเป็นมนุษย์ต่างดาวอีก"พะ...พี่หง คุณช่วยอธิบายสิ่งต่างๆ อย่างชัดเจนได้ไหม?""พูดอย่างง่ายๆ ฉันมาจากอารยธรรมระดับสูงมาก รับผิดชอบในการรักษาเสถียรภาพระหว่างอารยธรรมในระดับต่างๆ ป้องกันไม่ให้เกิดสงครามขนาดใหญ่ และนำไปสู่การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ในขณะที่ผ่านที่นี่ ฉันพบว่ามีใครบางคนในกาแล็กซีทางช้างเผือกได้ก้าวข้าวไปยังอาณาจักรนิรันดรได้ เลยออกติดตามเขามา และมาถึงโลก จากนั้นฉันก็ได้พบกับคุณที่มีร่างกายแบบเดียวกับฉัน และในไม่ช้านี้ ฉันจะจากที่นี่ไป ฉันหวังว่าคุณจะจากไปพร้อมกับฉันได้"มีคนก้าวข้าวไปยังอาณาจักรนิรันดรงั้นเหรอ?มู่หรงฉิงเกอนึกถึงเสียงที่ได้ยินเมื่อไม่กี่วันก่อน ที่อ้างว่าสามารถทะลวงผ่านอาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นเจ้าแห่งกาแล็กซี จึงถามว่า: "ใช่หลินตงคนจากโลกของเรา ที่เป็นผู้ทะลวงผ่านอาณาจักรนิรันดรหรือเปล่า? อาณาจักรนิรันดรคืออะไร?""ถูกต้อง คนแร

ในขณะที่มู่หรงฉิงเกอกำลังครุ่นคิดอยู่ในใจ"ก๊อกๆ!!"เสียงเคาะประตูดังขึ้นดึงสติมู่หรงฉิงเกอกลับมา"เชิญ!!!"ประตูห้องทำงานถูกผลักเปิดออกชายวัยสามสิบเดินเข้ามาคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก เวินหรูอวี้ศิษย์หลักของคุนหลุน"ศิษย์น้อง! เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น? ฉันเคาะประตูตั้งนานโดยไม่มีการตอบรับใดๆ ถ้าคุณไม่ส่งเสียง ฉันคงจะบุกเข้ามาแล้ว" เวินหรูอวี้ถามด้วยความสับสนหลังจากเข้ามา"โอ้! ไม่มีอะไร! ฉันแค่กำลังคิดอะไรบางอย่างและเสียสมาธิเล็กน้อย" มู่หรงฉิงเกอตอบ"ยังกังวลเกี่ยวกับการพัฒนาของบริษัทอยู่เหรอ ศิษย์น้อง! คุณทำได้ดีมากพอแล้ว ตอนนี้คุนหลุนกรุ๊ปของเรากำลังเจริญรุ่งเรืองขณะที่อยู่ในมือของคุณ และท่ามกลางนิกายลับและตระกูลต่างๆ มีเพียงตระกูลหวงฝู่เท่านั้นที่แข็งแกร่งกว่าเรา ส่วนที่เหลือตามไม่ทันเราแล้ว""ศิษย์พี่ใหญ่ก็ยอฉันเกินไป! คุนหลุนฝึกฉันมาหลายปี และนี่คือสิ่งที่ฉันควรทำ แต่ฉันยังไม่ทำได้ดีพอ! ฉันยังต้องทำงานหนักและเรียนรู้ต่อไปอีก! ศิษย์พี่ใหญ่มาพบฉันมีเรื่องอะไร?""ศิษย์น้อง! อีกไม่กี่วัน แวดวงระดับสูงในจิงตูจะจัดงานเลี้ยง ฉันอยากให้คุณไปกับฉันด้วย คุณมีเวลาไหม?" เวินหรูอวี้

หลังจากออกจากมุมมืด หลินตงก็ไปยังสถานที่ต่างๆ มากมายและพบปะผู้คนมากมายที่เขาคุ้นเคย ถือได้ว่าเป็นการกล่าวคำอำลากับผู้คนเหล่านี้!ครั้งนี้ หากออกไปจากโลกพร้อมไป๋หลี่เหยียนหง ออกเดินทางข้ามพ้นกาแล็กซี ก็คงไม่รู้เลยว่าจะได้กลับมาอีกเมื่อไหร่คาดว่าน่าจะใช้เวลาอย่างน้อยสิบปีหรืออาจถึงยี่สิบปีสำหรับบางคน นี่อาจเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายของพวกเขาเมื่อเหลือเวลาอีกสามวันก่อนถึงกำหนดเส้นตายครึ่งเดือนที่ไป๋หลี่เหยียนหงกำหนดไว้ หลินตงก็ก้าวเข้าสู่หมอตูเมื่อเข้าสู่หมอตูครั้งนี้ หลินตงวางแผนกับคนรู้จักสองคน คนหนึ่งคือเย่หง ซึ่งขายโรงแรมให้ตัวเองและชักชวนให้เขาเข้าร่วมเอสซีซีและอีกคนคือจูเก่อชางโฉง หนึ่งในสามนายใหญ่ของเอสซีซีหลินตงไม่ใช่คนที่ลืมรากเหง้าของตัวเองสำหรับเขาในตอนนี้ ทั้งสองคนนี้ไม่มีค่าพอให้ใส่ใจ เป็นแค่ตัวหมากเล็กๆ ที่ไร้ความหมายแต่หลินตงก็ยังเลือกที่จะพบพวกเขาก่อนจะจากไปเมื่อหลินตงเพิ่งได้ระบบมาและยังอ่อนแอมาก เย่หงและจูเก่อชางโฉงก็อาจช่วยเขาอยู่บ้างตามสถานที่ที่ตกลงกันไว้ หลินตงมาถึงอาคารอันเป็นสัญลักษณ์ของหมอตู ซึ่งเป็นอาคารที่สูงที่สุดในเมืองเช่นกัน นั่นคือ หอคอยมนต

หลินตงออกจากหอคอยมนตราแล้ว!เดินเข้าไปในถนนที่มีคนค่อนข้างน้อยเหลือเวลาอีกเพียงสองหรือสามวันก่อนที่ไป๋หลี่เหยียนหงจะออกเดินทางตามกำหนดการเพื่อนที่ควรจะพบก็ไปหาจนพบเกือบหมดแล้วตอนนี้เขาพร้อมที่จะกลับแล้วยุนซีและคนอื่นๆ น่าจะกลับมาพรุ่งนี้หรือวันถัดไปขณะที่เขากำลังจะออกเดินทางทันใดนั้น เขาก็สัมผัสได้ถึงตัวตนของคนที่คุ้นเคยกำลังเข้ามาหลินตงหยุดทันทีและรอไม่นาน ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นต่อหน้าหลินตง ขวางทางเอาไว้เป็นลั่วหงอวี๋ที่เพิ่งแยกทางกันไปลั่วหงอวี๋ในปัจจุบันนั้น หมือนผู้หญิงที่ขุ่นเคืองที่ถูกชายไร้หัวใจอย่างหลินตงทอดทิ้งสายตาที่มองไปยังหลินตง เต็มไปด้วยความรู้สึกคับข้องใจและขุ่นเคืองนั่นทำให้หลินตงรู้สึกสับสนนี่มันสายตาแบบไหนกันเนี่ย?เหมือนผู้หญิงที่ถูกผู้ชายสารเลวทอดทิ้งแต่เท่าที่เขาจำได้ ไม่มีอะไรในก่อไผ่ระหว่างพวกเขาเลยนะ?อย่างมากที่สุด ก็คือความสัมพันธ์ระหว่างหมอกับคนไข้พวกเขาสองคนเงียบไปครึ่งนาทีหลินตงทนไม่ได้อีกต่อไปแล้วจึงถามว่า "คุณลั่ว! มีอะไรหรือเปล่า?""หลินตง! คุณมันไม่มีความรับผิดชอบ!"ทันทีที่ลั่วหงอวี๋พูด หลินตงก็รู้สึกว่าหัวปวดจี๊ด

ในท้ายที่สุด หลินตงก็ต้องตกลงพาลั่วหงอวี๋ไปพบยุนซีไม่อย่างนั้นต้องเจอกับลั่วหงอวี๋ตามตื๊อแบบนี้ เขาก็แทบจนปัญญาจะรับมือเหมือนกันเขาไม่สามารถกดขี่เธอเหมือนกับที่ทำกับศัตรูได้จะตีก็ไม่ได้ จะด่าก็ไม่กล้า แล้วจะให้ทำอะไร?จริงๆ แล้วหลินตงรู้ข้อบกพร่องของตัวเองเขาแค่ต้องแข็งกระด้างขึ้นสักนิดไม่งั้นวันนี้ เรื่องมันคงไม่ยุ่งเหยิงกันขนาดนี้แต่เขาจะโหดร้ายกับผู้หญิงที่คุ้นเคยอย่างหวงฝู่ซีเยว่ ลู่เซียวเซียว และลั่วหงอวี๋ได้อย่างไรโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนอย่างหวงฝู่ซีเยว่ เมื่อโลกถูกโจมตีด้วยการโจมตีระลอกที่สองจากตระกูลเฟิง เธอยังอยากสละชีวิตเพื่อขวางพวกเขาและสร้างโอกาสให้หลินตงหลบหนีแม้แต่ผู้หญิงคนอื่นๆ หากเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ หลินตงก็สงสัยว่าพวกเธอจะเลือกเส้นทางเดียวกันกับหวงฝู่ซีเยว่สิ่งนี้ทำให้หลินตง ไม่อาจทนทำอะไรก็ตามที่จะทำร้ายพวกเธอได้อีกต่อไปแม้แต่เพื่อนของเขาเองก็ทำไม่ได้ยิ่งกว่านั้น ผู้หญิงเหล่านี้ยังเต็มใจที่จะเสียสละตนเองเพื่อเขาอีกด้วยหลินตงเอง ก็ยิ่งไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นแน่นอนและพูดตรงๆ ก็คือหากมีผู้หญิงที่รักเขาจริง และยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อเขา