All Chapters of เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว: Chapter 51 - Chapter 60

จื่ออีนำเก้าอี้มาจากห้องโถงข้างๆ แล้วประคองลั่วจิ่นซูให้นั่งลงใบหน้าของเธอซีดเซียว เธอทรงตัวไม่อยู่เล็กน้อย ตัวของเธอเขียนเต็มไว้ด้วยคำว่า "เหนื่อยล้า" ไปทั่วร่างกาย ผมเผ้ายุ่งเหยิง และมีคราบเลือดบนใบหน้าและร่างกายของเธอในหลายๆที่เธอนั่งลงบนเก้าอี้ ถึงแม้ร่างกายจะอ่อนแอแต่ทว่ายังนั่งยืดตัวตรง ให้ความรู้สึกถึงความมีพลังอำนาจเนื่องจากเธอนั่งอยู่หน้าระเบียงทางเดินและทุกคนยืนอยู่ที่เชิงบันไดหิน พวกเขาจึงเห็นคราบเลือดบนกระโปรงของเธอได้อย่างชัดเจน และรองเท้าปักผ้าของเธอที่โผล่ออกซึ่งแสดงให้เห็นว่าเลอะคราบเลือดอยู่หลายจุดรองเท้าทั้งสองข้างมีรอยเลือดจำนวนมาก เห็นได้ว่าพื้นรองเท้ามีเลือดซึมเข้าไปจนเต็มฝ่าเท้า"ดื่มน้ำก่อนค่อยคุยกัน"หลานจี้หยิบกระบอกไม้ไผ่มา ในกระบอกไม้ไผ่เต็มไปด้วยน้ำพุทราแดงอุ่นๆซึ่งจื่ออีได้เตรียมไว้เมื่อตอนที่เขานำกล่องอาหารมาให้ลั่วจิ่นซูรับน้ำมาแล้วพูดเบาๆว่า: "ขอบคุณ"เธอเปิดกระบอกไม้ไผ่แล้วกระดกมันเข้าปากด้วยมือที่สั่นเทา และเธอจิบไปหลายครั้งก่อนจะวางมันลงจื่ออีมองไปที่ชายกระโปรงของเธอแล้วถามว่า "อาการบาดเจ็บของคุณไม่ร้ายแรงใช่หรือไม่?"“ไม่เป็นไร เลือดหยุ

เว่ยกั๋วกงฟูหยินพูดสนับสนุนว่า : "ถูกต้อง ตระกูลที่เกิดของฉันก็ถือเป็นตระกูลที่มีเกียรติเช่นกัน ฮวงเฮาต้องสัญญาว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอคืออ๋องเซียวลูกชายทางสายเลือดของเธอ มีแต่ลูกกำพร้าผู้หญิงจากครอบครัวที่ยากจนเท่านั้นเป็นนางสนมหลัก ทำแบบนี้มันเป็นการดูถูกเธอ ท่านแค่พูดถึงเรื่องนี้ เรื่องที่เหลือท่านไม่ต้องกังวล จะมีคนจัดการกับลั่วจิ่นซูเพื่อท่านเอง”นางสนมเว่ยพยักหน้าเล็กน้อย "เจ้าพูดถูก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หลานสาวของเจ้าจะทำให้บ้านของอ๋องเซียวคว่ำลงอย่างแน่นอน ถ้าอ๋องเซียวทนได้ก็ปล่อยไป ถ้าเขาทนไม่ได้ก็ย้ายหลานสาวของเจ้าออกไป” แม้ว่าเจ้าจะมีชื่อเสียงว่าเป็นคนใจร้ายและโหดเหี้ยม แต่แม่สามีของเจ้าก็สามารถมีส่วนร่วมกับเขาในศาลได้เช่นกัน”เมื่อเว่ยกั๋วกงฟูหยินเห็นว่านางเห็นด้วย นางจึงกล่าวต่อว่า "ท่านแม่ ถึงเวลาที่ท่านอ๋องจะมีนางสนมอยู่ข้างๆ หรือเปล่า พระชายาได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่านางจะให้กำเนิดบุตร แต่นางก็ได้ยินมาว่าหน้าของนาง ถูกทำลายจนไม่สามารถรับใช้ท่านอ๋องได้อีกต่อไป”นางสนมเว่ยยังคงกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้และถามว่า: "เจ้ามีคนเลือกที่ดีบ้างไหม? อันที่จริง ข้าคิดเรื่องนี้

ก่อนหน้านี้สภาพของหยุนเส้าหยวนได้รับการเอกซเรย์แล้ว ดังนั้นเขาจึงมีความคิดคร่าว ๆ นอกเหนือจากปัญหาใหญ่ ๆ เหล่านั้นแล้ว ก็ยังมีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ อีกมากมาย รวมถึงท้องของเขาด้วยหมอจูหยิบยาและแนะนำให้พวกเขารู้จักกับล่อจี่งซูทีละคน หนึ่งในนั้นได้รับการออกแบบมาเป็นพิเศษเพื่อบรรเทาอาการปวดและอีกอันใช้เพื่อรักษาเสถียรภาพของลมปราณและเลือดต้องรับประทานยาเพื่อรักษาเสถียรภาพชี่และเลือดทุกวัน หากไม่รับประทาน เลือดและลมปราณก็จะพุ่งสูงขึ้น ตั้งแต่อาเจียนเป็นเลือดไปจนถึงเป็นลมสำหรับยาแก้ปวด คุณสามารถรับประทานได้มากที่สุดเพียงเดือนละสองครั้ง แต่ยาจะออกฤทธิ์ครั้งละประมาณสิบสองวันเท่านั้น กล่าวคือ ในแต่ละเดือนจะมีอาการปวดอยู่สองถึงสามวันเสมอ และในสมัยนี้ มีสองวันที่เจ็บปวดจะถึงจุดสูงสุดของความเจ็บปวดหลังจากฟังล่อจี่งซูแล้ว เขาคงเข้าใจว่าทำไมเขาถึงทนความเจ็บปวดจากอาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลังและเอวได้ และยังคงเดินต่อไป อันที่จริง มันทำให้ความเจ็บปวดชา แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันจะทำให้อาการบาดเจ็บรุนแรงขึ้นเช่นเดียวกับกระดูกสันหลังขนาดใหญ่ที่คอซึ่งไปกดทับเส้นประสาทและหลอดเลือดและทำให้เกิดอาการปวดศ

หยุนเส้าหยวนอดไม่ได้ที่จะสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเย็นชา เธอจะสามารถเอามันกลับมาด้วยตัวเองได้หรือ?เธอช่างน่าสงสัยจริง ๆ ดูเหมือนว่าเธอจะสงบ ฉลาด และมีทักษะทางการแพทย์ที่ไม่ธรรมดา อย่างไรก็ตาม เธอยอมให้คนอื่นเอาทุกอย่างไปจากเธอในเป๋ยโจว เมื่อเธอมาถึงยังจวนของเจ้าชายซู่ เธอก็อดทนกับมันเป็นเวลาหนึ่งปีและทนทุกข์ทรมานทั้งหมด กับการถูกวิพากษ์วิจารณ์แบบดูถูก โดยไม่เคยขัดขืนเลยแม้แต่น้อยหากเธอกำลังวางแผนอะไรบางอย่าง หยุนจิ้นเฟิงก็จะส่งคนกลับไปขุดหลุมศพอีก เธอรู้สิ่งนี้ดี แต่อยากจะอยู่และปฏิบัติต่อเจ้าหญิงซู่แทนที่จะรีบกลับไปห้ามปรามเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาในอดีต ดังนั้นหยุนเส้าหยวนจึงเพิกเฉยต่อเธอได้ แต่เธอกำลังจะกลายเป็นเจ้าหญิงเซียว และมีบางสิ่งที่เขาจะต้องค้นหาแต่เขามั่นใจได้ว่า ล่อจี่งซูไม่มีเจตนาร้ายต่อเขาหรือจวนของเจ้าชายเซียว ดังนั้นเขาจึงไม่รีบร้อนที่จะสอบสวน“คุณปวดหัวหรือเปล่า?”เสียงของเธอกลับมาเป็นเสียงต่ำและนุ่มนวล และเธอก็วางฝ่ามือลงบนหน้าผากของเขา “ไข้ยังไม่หายสนิท พักผ่อนซะ แล้วฉันจะให้ยาแก้ปวดเพื่อบรรเทาอาการปวด”การเคลื่อนไหวนี้ถือเป็นทักษะที่ดีที่สุดสำหรั

ในช่วงหลายวันหลังจากกลับมาจากสนามรบ เขาไม่ได้รับความเจ็บปวดจากการเจาะกระดูก เขารู้สึกว่าไม่มีอะไรเทียบได้กับความเจ็บปวดที่แผ่ออกมาจากกระดูกของเขา ความแข็งแกร่งภายในของเขาลึกมากจนแทบจะทนความเจ็บปวดไม่ได้เลย จริง ๆ แล้ว เขาไม่เชื่อว่าล่อจี่งซูจะสามารถรักษาหรือฟื้นฟูสายตาได้ เขาแค่รู้สึกว่าความเจ็บปวดนั้นทนไม่ไหว เพราะหมอจูยังบอกอีกว่ายานี้จะใช้ไม่ได้ไปอีกเดือนหรือสองเดือนเขาจะเลื่อนวันแต่งงานออกไป แล้วพาเธอเข้าไปในวังเพื่อพบพ่อของเธอเพื่อดูว่าเขาจะยังหายขาดหรือไม่เนื่องจากเขาสามารถเลื่อนเวลาออกไปได้หนึ่งหรือสองเดือน เขาจึงควรเลื่อนออกไปก่อนเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาใด ๆ กับการรักษายังมีอีกหลายอย่างที่ต้องทำ และเธอก็เหนื่อยล้าและป่วยหนัก ดังนั้นเธอจึงต้องพักผ่อนสักพักหลังจากฟังคำพูดของเขา ทุกคนรู้สึกว่าสามารถเลื่อนออกไปได้สักระยะหนึ่งแล้วจริงๆ ไม่จำเป็นต้องวิตกกังวลมากนัก และไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจของเขาได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่พูดอะไรและพยักหน้าสนับสนุน การตัดสินใจของเขาล่อจี่งซูกล่าวว่า: "ไม่ ตามแผนเดิม การผ่าตัดจะดำเนินการในวันมะรืนนี้ สามวันหลังจากการผ่าตัด คุณสามารถล