บททั้งหมดของ เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว: บทที่ 181 - บทที่ 190

หลังจากช่วงเวลาแห่งความเงียบงัน อาคารเจียงจางก็ดีขึ้นอย่างรวดเร็วเจ้าหญิงคนโตเข้ามาอย่างช้าๆ ด้วยความช่วยเหลือขององค์หญิงซิงเหมิงทันทีที่เขาเห็นเธอ หลอจินซูก็เข้าใจว่าทำไมพวกเธอถึงมาตอนนี้พระชนนีมีบาดแผลบนหน้าผาก แต่ตอนนี้ไม่เห็นเลย แผลถูกปกปิดด้วยบางสิ่ง และด้วยแป้งชั้นหนึ่ง ผลของการแต่งหน้าทั้งหมดไม่ได้ขาวขนาดนั้น แต่เป็นธรรมชาติอย่างมากเธอสวมผมหางม้าอันสง่างาม ผ้าโพกศีรษะที่ประดับด้วยทับทิม และปิดบังหน้าผากของเธอเธอสวมเสื้อคลุมยาวลายค้างคาวและเสื้อคลุมลายน้ำเต้ามีซับในสีแดง เธอมีสง่าราศี และสง่างามแม้ว่าเธอจะเดินเข้ามาโดยได้รับการสนับสนุนจากหยูชิงหมาง แต่ก้าวของเธอก็มั่นคงและเธอก็มีรัศมีที่สงบและทรงพลังเธอเป็นพี่สาวของจักรพรรดิ์และเป็นเจ้าหญิงคนโตของจิงอันซึ่งเป็นทายาทสายตรงของประเทศแม้ว่าจะมีเจ้าหญิงและเจ้าชายอยู่ก็ตาม ในแง่ของศักดิ์ศรีและความอาวุโส ไม่มีใครเทียบได้ดังนั้นแม้แต่นางสนมเว่ยก็ต้องรีบลงไปทำความเคารพนางสนมเว่ยกลัวป้าคนนี้มาก อย่างไรก็ตาม เธอไม่แม้แต่มองดูพระชนนีด้วยซ้ำพระชนนีเคยกล่าวไว้ว่าองค์หญิงที่ไม่ทำอะไรเหล่านั้นแต่งมาเพื่อเป็นพระชายาน่านับถือ

"คุณผู้หญิง" คุณชายกัวยอมพูดอย่างใจเย็น "คุณบอกพระชายาก่อนหน้านี้ว่าคุณอยากให้เธอบอกทุกคนว่าคุณช่วยชีวิตเธอ พระชายาได้พูดชมคุณอย่างดี เธอนึกถึงตอนที่คุณทำคลอดเพื่อเธอ ประกาศแก่ทุกคนว่าคุณช่วยไว้ คุณได้รับชื่อเสียงแล้วกลับมาทำร้ายเธอ คุณไร้ยางอายขนาดนี้ได้ยังไงยุนเชาหยวนไม่สามารถฟังได้อีกต่อไป เขาบังคับให้จินซูเป็นแบบนี้ พระชายาซูไม่มีทางที่จะอธิบาย และเธอก็เป็นลมด้วยซ้ำขณะที่เขากำลังจะเดินไปข้างหน้าเขาได้ยิน หยูซิงหมางพูดว่า:"ชีวิตของพระชายาได้รับการช่วยชีวิตโดยคุณผู้หญิงหลัว องค์ชายได้รับการช่วยเหลือโดยคุณผู้หญิงหลัว และใบหน้าของเธอก็ได้รับการรักษาโดยคุณผู้หญิงหลัว จะไม่จริงได้อย่างไร?"ร่องรอยของความไม่พอใจปรากฏขึ้นในดวงตาของนางสนมเว่ย"องค์หญิง โปรดอย่าเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ คนใจร้ายเช่นนี้ไม่คู่ควรที่ท่านจะพูดแทนเธอ"“ฉันจะบอกความจริง”หยูซิงหมางก้าวไปข้างหน้าและมองดูยาอยู่พักหนึ่งด้วยความสงสัยเล็กน้อย"ยาเหล่านี้ไม่ใช่ยาที่ฉันส่งไปเหรอ คุณผู้หญิงหลัวส่งไปเมื่อไร มีสารหนูเมื่อใด ?”คุณชายกัวตกใจและตะโกนในใจเสียงดังว่า"องค์หญิงพูดว่าอย่างไร ท่านส่งยานี้มาหรือเปล่า"แม่ซาง

เดิมทีองค์หญิงคนโตโกรธและคิดว่าเธอจะพูดคำดีๆให้ซินยี่สักสองสามคำ แต่เธอไม่คาดคิดเลยว่าจะพูดว่าอยากฉีกปากของซินยี่เป็นชิ้นๆอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ความกังวลก็หายไป"โอเค ฉันก็พูดแค่นั้นแหละ"ทว่าหลัวจินซูก็พูดขึ้นอย่างจริงจัง:"ไม่ กลับไปฉันก็ยังคงฉีกปากของเธอออกจากกัน อย่างน้อยสักหนึ่งครั้ง"องค์หญิง คนโตมองดูเธอ แต่รอยยิ้มของเธอค่อยๆหุบลง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง"จินซู ฉันหวงแหนเธอมากจริงๆ"จินซูยิ้ม"ขอบคุณ!"“เธอยัยเด็กสาว ซื่อบื้อ ทำไมเธอไม่พูดอะไรสักสองสามคำเมื่อตอนเธออยู่กับพระชายาซูล่ะ หากเธอปล่อยให้คนอื่นเห็นว่าเธอถูกรังแก ต่อไปพวกเขาจะคิดว่าเธอรังแกได้ง่ายจินชูยิ้มแล้วพูดว่า:"ไม่เป็นไร ฉันมีภาพลักษณ์ที่ดีในฐานะคนซื่อสัตย์"โกงยังไงยังมองไม่ออกเลยคนซื่อสัตย์จะโกงได้อย่างไร?เมื่อมองดูดวงอันหลักแหลมขององค์หญิงองค์โตเธอถอนหายใจและพูดอย่างจริงใจสองสามคำว่า"จริงๆ แล้ว ผู้คนก็เหมือนกันหมด พวกเขาสงสารผู้อ่อนแอ แต่พวกเขายังรังแกผู้อ่อนแอด้วย โดยเฉพาะจะรังแกผู้ที่อ่อนแอตั้งแต่แรก เหมือนอีกาบินขึ้นไปบนกิ่งไม้แล้วกลายเป็นนกฟินิกซ์ ฉันเป็นเด็กกำพร้าจากเป่ยโจวลั่วเจีย พ่อแ

นางสนมเวยไม่ต้องการคำอธิบายเลย เธอต้องการวิธีแก้ปัญหา“สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้มีผลกระทบอย่างมาก คุณชายกัวจะรับมืออย่างไร?”ใบหน้าของคุณชายกัวเศร้าหมอง"พระนาง สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่สามารถย้อนกลับได้ ทำได้เพียงขอให้ท่านอ๋องจัดการอย่างเงียบๆในอนาคต และช่วยเหลือฝ่าบาทในการปกครองประเทศและราชวงศ์ ค่อยๆฟื้นฟู เรียกชื่อเสียงกลับมา"นางสนมเวยถอนหายใจ เธอรู้ด้วยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นเพราะเฟิงเอ๋อหักอกเจ้าหญิงจริงๆคุณกัวคงไม่คาดคิดว่าภรรยาจะทรยศสามีของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเหลิงชิงชิงเป็นลูกสาวที่ได้รับการเลี้ยงดูจากหลานหนิงโฮ่ว และเกียรติยศของครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญที่สุดนางสนมเวยทำได้เพียงกำชับหยุนจินเฟิงให้ฟังคุณชายกัว หลังจากกำชับเสร็จก็ออกคำสั่งรถกลับไปที่วังหยุนจินเฟิงกลับมาหาเยาเย่วจูด้วยความโกรธ ยังไม่ได้ก่อนเข้าห้อง เขาได้ยินเสียงของยูซิงหมางดุพระชายา“เธอสับสนไปแล้วหรอ หยุนจินเฟิงทำอะไรกับเธอ? แล้วย้งไปช่วยแผนการของเธอเพื่อทำร้ายหลอจินซูอีก”"หลัวจินชูเป็นช่วยชีวิตของเธอ ไม่ใช่เขา เธอและองค์รัชทายาทตายทั้งคู่ สมองของเธอเพี้ยนไปแล้วเหรอ"“เธอได้รับบาดเจ็บจนเสียโฉมแล

หลังจากรักษาบาดแผลของท่านลุงโหวแล้ว หลัวจินชูยังไม่ได้รับเงิน และไปที่ห้องโถงด้านหน้าเพื่อตามหาเส้าหยวนก่อนเชาหยวนแนะนำเธอให้รู้จัก หยุนจินเฟิงก็รู้ว่าเธอคือหลอจินซูผู้ที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง พระชายาเซียวในอนาคต ป้าของเขาเขารีบลุกขึ้นยืนแสดงความเคารพ จินซูไม่รุ้เรื่องภายในมากนัก ดังนั้นเธอจึงแสดงความยินดีกับเขาและพูดว่า"ฉันได้ยินมาว่าคุณกำลังจะแต่งงาน ยินดีด้วย"หยุนฉินเฟิงพูดอย่างประหม่า:"ขอบคุณ คุณผู้หญิง"จินชูคิดว่าสีหน้าของเขาแปลกเล็กน้อย แต่เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติที่เด็กวัยนี้จะขี้อาย“พวกเธอคุยเสร็จแล้วรึยัง พวกเราไปกันได้แล้ว”"ออกไปตอนไหนก็ได้"หยุนเชาหยวนยืนขึ้นและมองไปที่ หยุนชินเฟิงอีกครั้ง"ถ้าต้องการความช่วยเหลือใดๆ ให้ไปที่ชางหลงเพื่อหาคุณชายมิน"วังเซียวไม่ได้เรียกเขาไป เจ้าชายและท่านอองเหล่านั้นพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้พวกเขาไปที่วังเขาไม่กลัวที่จะทำให้คนอื่นสงสัย แต่พวกเขากลัวตอนที่ฉันเพิ่งมา ก็รู้ว่าท่านโหวได้รับบาดเจ็บ ไม่รู้ว่าอาการบาดเจ็บขนาดไหน ดังนั้นจึงพูดเรื่องนี้ออกมาได้ยาก ย้อนกลับทางนี้ไป ในที่สุดก็สามารถพูดคุยกับเธอเรื่องข