บททั้งหมดของ อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: บทที่ 1771 - บทที่ 1780

เซียวหลันยวนได้ยินเรื่องมากมายจากปากของอันเหนียนเกี่ยวกับโรคระบาดครั้งนี้ในเมืองเจ้อ เขาเองก็รู้สึกหนักใจ"ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือวัตถุดิบยา เมื่อครู่พระชายาก็บอกมาว่า คิดจะซื้อยาจากโรงยาทงฝู"อันเหนียนพอพูดเรื่องนี้ เซียวหลันยวนก็นึกถึงซือถูไป๋ขึ้นทันที"ซือถูไป๋หลังจากออกจากต้าชื่อก็ถูกผู้นำตระกูลซือถูสั่งให้กลับบ้นแล้ว" ต่งฮ่วนจือที่อยู่ข้างๆ บอกเรื่องที่เขาไปสืบมาคนของพันธมิตรโอสถ ค่อนข้างให้ความสำคัญกับการเคลื่อนไหวของตระกูลซือถูมากเซียวหลันยวนไม่ค่อยอยากจะได้ยินชื่อซือถูไป๋นักเพราะซือถูไป๋ตอนอยู่ที่ต้าชื่อก็คิดอะไรกับฟู่จาวหนิงด้วยถ้าหากตามความคิดเขา เขาก็ไม่อยากให้ฟู่จาวหนิงติดต่ออะไรกับคนของโรงยาทงฝูแล้วเพราะถ้าหากฟู่จาวหนิงต้องไปซื้อวัตถุดิบยาจำนวนมากจากโรงยาทงฝูด้วยนามของตนเอง ซือถูไป๋จะต้องรู้เรื่องนี้แน่นอน"ถึงตอนนั้นเกรงว่า ซือถูไป๋คงได้ฝ่าฝืนความเห็นคนหมู่มาก แล้วส่งวัตถุดิบยาส่วนหนึ่งมาที่เมืองเจ้อด้วยตนเองแน่"อันเหนียนพูดความคิดในใจเซียวหลันยวนออกมาเขายังมองไปทางเซียวหลันยวนด้วยแค่เสียดายที่อ๋องเจวี้ยนยังสวมหน้ากากอยู่อันเหนียนทนไม่ไหว จึงถา

ความรักต่อประชาชนของฟู่จาวหนิง มากกว่าโอรสสวรรค์ที่พวกเขาเคารพกว่ามากนักเซียวหลันยวนอดกัดเบาๆ ลงไปบนหน้านางไม่ได้ เอ่ยขึ้นอย่างเคืองๆ "ข้าว่า ตำแหน่งนั้นในวังจักรพรรดิควรให้เจ้าไปนั่ง""พรวด" ฟู่จาวหนิงหัวเราะออกมา "คำพูดนี้มันพูดเรื่อยเปื่อยได้ด้วยหรือ?"จะให้นางขึ้นเป็นจักรพรรดินีหรือไรกัน?"เขาไม่สนอะไรทั้งนั้น แต่เจ้าจะเอาตัวเองมาถวายให้ประชาชนของเขาอยู่แล้ว" เซียวหลันยวนร้องเชอะขึ้นมา"ท่านอยากให้ข้าไปเป็นจักรพรรดินีหรือไรกัน? แล้วจักรพรรดินีอยู่ในวังหลังต้องมาสามพัน..."ฟู่จาวหนิงเองก็หยอกตามมา แต่นางยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกปากของเซียวหลันยวนประกบปิดเสียแล้วจนนางหายใจหอบ เซียวหลันยวนจึงปล่อยนาง จิ้มไปที่แก้มนาง "ล้อเล่นแบบนี้ห้ามพูดอีกนะ"ยังอยากจะได้สามพันอะไรที่วังหลังกัน?คิดอะไรน่ะ?!ไม่รู้เพราะอะไร ยิ่งโมโห เซียวหลันยวนก็ยิ่งควบคุมความคิดตนเองไม่อยู่ ถ้าหากฟู่จาวหนิงไปเป็นจักรพรรดินีจริง ก็จะมีทั้งสวามี แล้วยังมีสามพันที่วังหลังอีก แบบนั้น ซือถูไป๋คงได้รีบเข้าวังแน่ๆชิ่งอวิ๋นเซียวเจ้าผู้นำน้อยตระกูลชิ่งนั่น ก็น่าจะเข้าวังด้วยไหม?แล้วก็องค์ชายสองต้าชื่อนั่นอีกคน ต

"ไม่รู้สิ รอเจ้าบอกมาแล้วกัน แต่ว่าไม่ว่าจะเท่าไร ถ้าเจ้าต้องการ ข้าก็จะไปหามา" เซียวหลันยวนบีบคางนางเบาๆ มองนางอย่างตั้งใจ "ข้าคือสามีเจ้านะ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ข้าก็หวังให้เจ้าคิดถึงและมาหาข้าเป็นคนแรก"เขาหวังว่านางมีเรื่องอะไรที่ลำบากจะสามารถมาหาเขาเป็นคนแรกได้ พึ่งพาเขาเสียหน่อย อย่าเอาแต่ข้ามตัวเขาไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่น"ข้าคิดว่าเรื่องวัตถุดิบยา..." ซือถูไป๋เขาทำเรื่องพวกนี้อยู่ ดังนั้นไปหาเขาน่าจะตรงไปตรงมามากกว่า ดังนั้นนางจึงคิดถึงซือถูไป๋ขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณแต่นางท้ายสุดก็ยังต้องล้มเลิกความคิดนี้ไปนี่?แต่ว่า ครั้งนี้นางไม่ได้คิดถึงเซียวหลันยวนเลยนางเดิมทีก็เป็นคนของพันธมิตรโอสถใต้หล้า ศิษย์พี่ของนางก็อยู่ที่นี่ อาจารย์ก็กำลังคิดหาวิธี ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าพวกเขาหาวัตถุดิบยาได้ทางตรงกว่าเซียวหลันยวนเซียวหลันยวนส่ายหัว "หนิงหนิง หลายครั้ง ที่เจ้าไม่ค่อยจะเข้าใจเรื่องอำนาจเท่าไรนัก"ขณะฟู่จาวหนิงกำลังคิดประโยคนี้ของเซียวหลันยวน พวกของชิงอีในที่สุดก็ตามมาถึงแล้วขบวนรถที่ยิ่งใหญ่ ทำเอาคนทั้งหมดตกตะลึงผู้บริหารท้องถิ่นโหยวนำขบวนรถมาที่นี่ ต่งฮ่วนจือพวกเขาก็ออกไปดูแว

แต่ว่าหมอหลินเองอันที่จริงก็ไม่ค่อยเข้าใจ ตอนนั้นที่ฟู่จาวหนิงอายุสิบสามสิบสี่ปี นางไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ตอนที่ไปหาเขาที่โรงหมอเล็ก เรียกได้ว่าน่าสงสารไม่มีที่พึ่งพาเลย ตอนที่พูดถึงอาการของท่านปู่ ก็แทบจะร้องไห้ออกมาแล้วแต่ก็ไม่รู้เพราะอะไร พอนางอายุสิบหกปี เริ่มตั้งแต่วันที่ถอนหมั้นกับรัฐทายาทเซียว ก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอย่างไรอย่างนั้นตอนนี้นางเข้าร่วมกับสมาคมหมอใหญ่แล้ว กลายเป็นหมอเทวดาที่เลื่องชื่อไปทั่วพอคิดถึงตอนนั้นที่ตนเองเตือนฟู่จาวหนิงไป บอกให้ผู้เฒ่าฟู่ได้กินดื่มดีดี จากไปอย่างสงบ อย่าเสียเงินทองมาซื้อหยูกยาเลย หมอหลินก็รู้สึกว่าตนเองหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาจู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจละอายใจจนขึ้นมาพูดกับฟู่จาวหนิงก่อน นี่คงจะไม่ถูกฟู่จาวหนิงเย้ยหยันเอาหรอกกระมัง?เขาก็แค่จู่ๆ นึกถึงเรื่องในอดีตออกเท่านั้น จึงอยากจะชดเชยเสียหน่อย กระตือรือร้นหน่อย ช่วยฟู่จาวหนิงให้มากขึ้นอีกหน่อยครั้งนี้ หลังจากเขาได้ยินคำพูดของอ๋องเจวี้ยนในจวนอ๋องเจวี้ยน ก็เป็นคนแรกที่ไม่คิดอะไรมาก แล้วเลือกมาที่เมืองเจ้อทันทีในเมื่อมาแล้ว ก็อย่าให้เสียเปล่า อย่างน้อยก็ต้องลงแรงกันบ้าง"หมอหลินไม่ได้ทำอะ

"อย่างนี้เรียกว่าฉลาดได้อย่างไรกัน? คุณชายหยวนเลิกล้อเล่นได้แล้ว อ๋องเจวี้ยนจะต้องตามไปข้างกายพระชายาแน่ ท่านทำงานอยู่ข้างๆ พระชายา ท่านอ๋องจะไม่พบท่านได้อย่างไรกัน?"ถึงตอนนั้นเขาต้องมารับผิดชอบอีก ใครให้เขามาปกป้องคุณชายหยวน?ยิ่งไปกว่านั้น เขายังไม่รู้ว่าเป้าหมายที่หยวนอี้ทำแบบนี้คืออะไร ทำไมถึงทำให้เขารู้สึกลนลานนักนะ"เมื่อครู่ข้าเห็นหมอเทวดาฟู่กับอ๋องเจวี้ยนอยู่ด้วยกันแล้ว รู้สึกว่าความรักสามีภรรยาของพวกเขานั้นดีมาก" หยวนอี้ตอบไม่ค่อยจะตรงคำถาม"แน่นอนสิ เห็นพูดกันว่าอ๋องเจวี้ยนเป็นคนที่โกรธได้เพื่อพระชายาของเขา""เช่นนั้น หมอเทวดาฟู่ตอนนี้จะไปรักษาคนป่วยพวกนั้น เห็นบอกว่าระบาดได้รุนแรงมาก แล้วนางทำไมจึงให้อ๋องเจวี้ยนติดตามอยู่ข้างกายตลอดล่ะ? ข้ากลับรู้สึกว่า หลังจากนี้ หมอเทวดาฟู่ไม่น่าจะมีโอกาสได้อยู่กับอ๋องเจวี้ยนเท่าไรนักหรอก"หมอหลวงเผียวงงงันไปทำไมถึงรู้สึกว่าคุณชายหยวนดูจะเข้าใจสามีภรรยาอ๋องเจวี้ยนดีเหลือเกิน?"นั่นก็ไม่ได้เช่นกัน พระชายาอ๋องเจวี้ยนเองก็อาจจะสงสัยตัวตนของท่านด้วย""นางเองก็ไม่เคยเห็นข้า ยิ่งไม่มีทางรู้จักคนทั้งหมดข้างกายหมอหลวงเผียวด้วย แล้วนี่ก็