Lahat ng Kabanata ng Fated to Love You, My Prince: Kabanata 41 - Kabanata 50

Isang malalim na buntong-hininga ang kanyang pinakawalan bago pumasok sa pintong iyon. Ang pinto ng kwarto kung saan naghihintay sa kanya ang Hari at ang Reyna. Ramdam pa niya ang nakasunod na mga mata ni madam Louisa bago niya tuluyang naisara ang pinto.She swallow hard as she heard the doors click. Ilang saglit niya pang itinuon ang mga mata doon bago siya unti-unting bumaling sa harapan.It was a large room. Na sa sobrang laki ay hindi niya agad nakita kung saan naroroon ng Hari at ang Reyna. It was when she fully roam her eyes around she saw her finally. Malayo pa mula sa kanyang kinatatayuan. At tulad ng mga tipikal na pelikulang napanood niya, she was sitting all high and mighty on the chair infront. Sa itaas na bahagi ng bulwagang iyon.She swallowed again. Ramdam niya ang panginginig ng kanyang magkabilang kamay na nakahawak sa magkabilang bahagi ng kanyang mahabang palda. No.. she's trembling all over.She tried so hard to cast her fears away. Naroroon na siya at hindi na s

Kung ang kagustuhan niya lang ang masusunod, gustong-gusto niya iyon gawin. Bumalik ng Pilipinas, bumuo ng pamilya at mamuhay ng tahimik at payapa kasama ito. Hindi iilang beses niyang inimagine sa sarili ang ganoong pamumuhay. Pero tama ba talagang gawin nila iyon? Makakalimutan ba nila ang katotohanan? Matatakasan ba nila ang lahat ng ganoon lang?Hindi. Malinaw niyang alam na hindi. Kahit saan sila pumunta, hindi nila maiaalis sa katauhan ni Dylan kung sino talaga ito. They will be hunted by it everywhere they go. Paano kung magkatotoo nga ang banta ng ama ni Prinsesa Reighanna, na hahantong sa giyera ang lahat?Magiging payapa pa rin ba sila sa kabila ng alam nilang may mga inosenteng nadamay? They will not. For sure they will live all their lives in guilt. Hindi rin sila magiging masaya.Minasdan niya itong desperado siyang pinapapasok sa loob ng sasakyan."Ali, iwan mo muna kami."Mahina at kalmado niyang baling kay ali na noo'y nasa labas ng driver seat.Hindi na ito nagdal

Gusto niya man sabihin na ayos lang siya, hindi iyon malabas-labas sa kanyang bibig. It won't come out because she's really not okay. Pinipilit niya lang na umaktong ayos lang siya nitong nakaraang mga araw. But deep inside she's already in the point of breaking down. Mas lalo niya iyon naramdaman ngayong palaging wala sa kanyang tabi si Dylan. Without him, she felt so alone. Hindi na rin sila nagkita pa ni Diane mula noong araw na kinompronta siya ng Reyna."Huwag mo silang pansinin." Puno ng simpatya na sabi ni Jervis.Nakagat niya ang kanyang labi. Hindi na siya makakapagkaila. Huling-huli na nito ang pamumuo ng kanyang mga luha. Kahit umiwas pa siya ng tingin ay nakita na nito.Pasimple niyang pinahid ang gilid ng kanyang mga mata. Maybe she really need someone right now to lean on. Masyado ng mabigat ang dalahin sa kanyang dib-dib. "Kasalanan ko ng lahat ng ito, Jerv. Totoo ang sinasabi nila na kasalanan ko ang lahat. Kung hindi sana ako nagpadala sa damdamin ko para kay Dylan,

Ikiniling niya ang ulo. "Oo Serie, gusto ng hari na ituloy pa rin ang kasal. Mahal na mahal niya si Prinsesa Reighanna, at gagawin niya ang lahat para sa kanyang unica iha. Nong magtangka itong magpakamatay ay takot na takot si king David. Kaya kahit galit na galit ito kay Dylan sa ginawang pagtalikod sa engagement ay nagbigay ulit ito ng pagkakataon. Para sa anak. Para kay Prinsesa Reighanna.""I-Iyon din ba ang gusto ni Prinsesa Reighanna? Ang ituloy ang kasal nila?" "Iyon ang kanyang kahilingan sa ama."She closed her eyes. Noong una, inakala niya talaga na mabait ito. She has that aura of being nice, pero may dilim pala itong itinatago. Naalala niya ang lamig at talim ng tingin nito sa kanya noong araw na nabulgar ang relasyon nila ni Dylan sa lahat.Sinansala niya rin ang nasa isip. Baka sobra lang talaga nitong mahal ang binata kaya ayaw nitong pakawalan. "Umalis kami ng hindi pa nakakapagdesisyon si Dylan. Nang sabihin niya at ipagtapat sa akin ang lahat, sinabi niya na gaga

When she open her eyes, she was already lying in a bed in an unfamiliar room. She's alone. Bahagya pa siyang nahihilo kaya dahan-dahan lang ang ginawa niyang pagbangon.Inikot niya ang mga mata sa kabuuan ng silid only to widened her eyes as she remembers Dylan. Hindi na niya alintana ang nararamdamang hilo, mabilis siyang bumaba sa kama at sinuot ang kanyang tsinelas pagkunwa'y patakbong tinungo ang pinto para lamang magulantang.Hindi niya mabuksan ang pinto! Pinihit niya muli ang seradura. She did that with panic starting to consume her being."Hello.. is there someone outside? Please open the door.." sabi niya. Ngunit nakakabinging katahimikan lamang ang sumalubong sa kanya. It seems like nobody heard her. Or maybe, they're just pretending they don't hear her."Open the door! Someone please open the door!" Sumigaw na siya, at kasabay ng sigaw ay ang pagbayo niya ng sunod-sunod sa pinto. "Buksan ninyo ang pinto! Buksan ninyo to!" She continues her plea, she screamed, ngunit nap