She immediately shake her head as she stare at him in disbelief. "N-No..." She murmur.Wala sa sarili siyang napa-atras pagkunwa'y idinako ang mga mata sa army truck na nasa likod nito kung saan abala ang mga sundalo sa pagpapababa sa mga evacuees at sa iilang sugatan.Unti-unti niyang inihakbang ang mga paa papunta sa sasakyang iyon. The fear in her heart is already tearing her apart.She started to run. Run as if it was her last lifeline. Ngunit hindi pa man siya tuluyang nakakarating sa truck ay bigla siyang napahinto. Ini-angat niya ang kanyang mukha, at para siyang binagsakan ng langit ng makitang huling tao na ang ibinabababa ng mga sundalo. It was the last injured man. Isinakay ito sa stretcher. "N-No.." She murmur again. "Hindi ito maaari. He promised me that he will return with you. Kaya nasaan siya, Alistair? Nasaan si Dylan?"Bumaling siyang muli kay Ali para lamang mapuno ng panlulumo."I-I'm sorry, Serie. God knows I tried to look for him, bumalik ako at hinanap siya, p
Ikiniling niya ang ulo. "Oo Serie, gusto ng hari na ituloy pa rin ang kasal. Mahal na mahal niya si Prinsesa Reighanna, at gagawin niya ang lahat para sa kanyang unica iha. Nong magtangka itong magpakamatay ay takot na takot si king David. Kaya kahit galit na galit ito kay Dylan sa ginawang pagtalikod sa engagement ay nagbigay ulit ito ng pagkakataon. Para sa anak. Para kay Prinsesa Reighanna.""I-Iyon din ba ang gusto ni Prinsesa Reighanna? Ang ituloy ang kasal nila?" "Iyon ang kanyang kahilingan sa ama."She closed her eyes. Noong una, inakala niya talaga na mabait ito. She has that aura of being nice, pero may dilim pala itong itinatago. Naalala niya ang lamig at talim ng tingin nito sa kanya noong araw na nabulgar ang relasyon nila ni Dylan sa lahat.Sinansala niya rin ang nasa isip. Baka sobra lang talaga nitong mahal ang binata kaya ayaw nitong pakawalan. "Umalis kami ng hindi pa nakakapagdesisyon si Dylan. Nang sabihin niya at ipagtapat sa akin ang lahat, sinabi niya na gaga
Mariin siyang napalunok pagkunwa'y naglapat ng labi. She look at him in daze as her tears starting to form on the corner of her eyes. Ilang saglit pa ay tuluyan ng lumabo ang kanyang paningin. "D-Dylan.." She muttered again in disbelief.Kahit na halos masakop na ang buong mukha nito sa balbas at bigote, magulo ang buhok at hindi ganoong kaayusan ang pananamit, hindi pa rin maikakaila na ang lalakeng kaharap niya ngayon ay ang lalakeng labis niyang minamahal. She can tell it from the loud and fast beating of her heart. Ang tibok na tanging rito niya lamang naramdaman."Hindi mo ba ako yayakapin, Serie?" He smile gently and raised his arms wide open, waiting for her to run to him.Sunod-sunod ng naglandas ang luha sa kanyang mga mata. She take her step again and like what he urge her to do, she run towards him at kasabay ng impit na iyak, isang mahigpit na yakap ang agad niyang ginawa rito. She hold him tight as if he was her lifeline. Hindi na niya inalintana ang paligid. Ang tangin
When she open her eyes, she was already lying in a bed in an unfamiliar room. She's alone. Bahagya pa siyang nahihilo kaya dahan-dahan lang ang ginawa niyang pagbangon.Inikot niya ang mga mata sa kabuuan ng silid only to widened her eyes as she remembers Dylan. Hindi na niya alintana ang nararamdamang hilo, mabilis siyang bumaba sa kama at sinuot ang kanyang tsinelas pagkunwa'y patakbong tinungo ang pinto para lamang magulantang.Hindi niya mabuksan ang pinto! Pinihit niya muli ang seradura. She did that with panic starting to consume her being."Hello.. is there someone outside? Please open the door.." sabi niya. Ngunit nakakabinging katahimikan lamang ang sumalubong sa kanya. It seems like nobody heard her. Or maybe, they're just pretending they don't hear her."Open the door! Someone please open the door!" Sumigaw na siya, at kasabay ng sigaw ay ang pagbayo niya ng sunod-sunod sa pinto. "Buksan ninyo ang pinto! Buksan ninyo to!" She continues her plea, she screamed, ngunit nap
Buntis siya, at gusto ng mga ito na patayin ang kanyang anak!Iyon na lamang ang tanging sumasakop sa buong utak ni Serie ng mga sandaling iyon. Ang katotohanang dinadala niya ang munting anghel nila ni Dylan at ngayon ay gustong patayin ng Reyna.She was so terrified. Bakit nalaman niya ang kalagayang iyon sa ganitong karumal-dumal na pagkakataon? It should be a happy moment, but it turn out to be the scariest and fearful one. Hindi ganitong senaryo ang pinangarap niya para sa kanyang anak. Na hindi pa man naisisilang ay nakaranas na ng kalupitan. Nang mga tao pa man din na mismong kadugo nito."Take her to the bed now. Do the surgery immediately!" Umiling-iling siya. "No.." nanginginig niyang sabi sabay muling piglas. Nanghihina pa nong una, she's already drain from struggling earlier, pero habang naiisip niya ang nakatakdang gawin ng mga ito sa bby niya ay tila nagkakaroon siya ng panibagong lakas para pumiglas. Para lumaban.Hindi niya hahayaang gawin ng mga ito ang masamang bala
Marahan niyang pinahid ang kanyang mga luha habang bit-bit niya ang di kalakihang bag. It was the same bag she brought when she went in Nirvana. At kung ano ang laman niyon noon, ay iyon pa rin ang dala niya ngayon. It's painful to leave like this, to leave without even seeing him even for one last time, but it has to be like this. They are really not for each other. It's always been even from the start. This is their fate. It's painful to leave him, but somehow she felt relieved. Hindi man sila ang end game ni Dylan, at least buhay ang bunga ng kanilang pagmamahal. Ang kanilang anak na ginawa niya ang lahat para iligtas. "Please your Highness, give me this one last request. Have mercy on me and my child. Let us live together and I promise, I will never ever see Dylan. Please your highness, I am begging you.. please.." Paulit-ulit na niyang pagmamakaawa ng araw na iyon kasabay ng mga nag uunahang luha sa kanyang mga mata. She was there kneeling on the cold floor, na kahit mahapd
"S-Serie saan ka pupunta?" Mabilis na nahawakan ni Jervis ang kanyang braso nang wala sa sarili bigla siyang napatakbo pabalik sa departure area. Nagpumiglas siya ngunit hindi siya nito binitiwan."B-Btiwan mo ako Jerv please, babalik ako sa Nirvana.. kailangan kong bumalik. Si Dylan.. Si Dylan, kailangan ko siyang puntahan.." lumuluhang sambit niya. She tried to free herself again. Kahit na nga bang hinang-hina na siya. Kahit na nga bang alam niya sa sarili na hindi niya magagawang bumalik."Serie..."Umiling-iling siya. "Y-You.. you saw the news. You saw the news Jerv.." she added in histerics and struggle once more.But Jervis still didn't let her go. Bagkus dinala siya nito sa bisig nito at mahigpit na niyakap."I'm sorry Serie, but you know that you can't do that. We can't."Umiling-iling siya saka mariing ipinikit ang kanyang mga mata. "N-No...kailangan kong bumalik. Pupuntahan ko siya.." paulit-ulit niyang sambit.She knew clearly that she can't do that. She can't go back n
Inagaw niya agad ang cellphone mula kay Jervis ng mapagtantong sinagot na ni Diane ang tawag nito. "Hello Diane, si Dylan kumusta siya? Okay lang siya hindi ba?" She asked in a trembling voice immediately.Itinanong niya agad iyon dahil hindi niya alam kung tatagal ang kanilang pag-uusap. Any moment, the cignal can cut off. "S-Serie.."She said almost a whisper. Alam niyang sinadya nitong pahinaan ang boses. Sa katunayan nakikinita na niya na nasa tagong lugar ito ngayon habang kausap siya."Diane please sabihin mo, okay lang siya hindi ba?"Nang matahimik ito ay parang lalabas ang puso niya sa kanyang lalamunan sa kaba at takot."Diane huwag mo naman akong takutin ng ganyan." Pumiyok na siya. "Tell me, ligtas siya, hindi ba?"Ilang segundo pa bago ito sumagot and it felt like she's already in line of dying. And when she finally mutter the answer..."I-I'm sorry, Serie. A-Ang totoo.." she paused again as if she's taking all of her courage to tell her. "Ang totoo m-masama daw ang la