Marahan niyang pinahid ang kanyang mga luha habang bit-bit niya ang di kalakihang bag. It was the same bag she brought when she went in Nirvana. At kung ano ang laman niyon noon, ay iyon pa rin ang dala niya ngayon. It's painful to leave like this, to leave without even seeing him even for one last time, but it has to be like this. They are really not for each other. It's always been even from the start. This is their fate. It's painful to leave him, but somehow she felt relieved. Hindi man sila ang end game ni Dylan, at least buhay ang bunga ng kanilang pagmamahal. Ang kanilang anak na ginawa niya ang lahat para iligtas. "Please your Highness, give me this one last request. Have mercy on me and my child. Let us live together and I promise, I will never ever see Dylan. Please your highness, I am begging you.. please.." Paulit-ulit na niyang pagmamakaawa ng araw na iyon kasabay ng mga nag uunahang luha sa kanyang mga mata. She was there kneeling on the cold floor, na kahit mahapd
"S-Serie saan ka pupunta?" Mabilis na nahawakan ni Jervis ang kanyang braso nang wala sa sarili bigla siyang napatakbo pabalik sa departure area. Nagpumiglas siya ngunit hindi siya nito binitiwan."B-Btiwan mo ako Jerv please, babalik ako sa Nirvana.. kailangan kong bumalik. Si Dylan.. Si Dylan, kailangan ko siyang puntahan.." lumuluhang sambit niya. She tried to free herself again. Kahit na nga bang hinang-hina na siya. Kahit na nga bang alam niya sa sarili na hindi niya magagawang bumalik."Serie..."Umiling-iling siya. "Y-You.. you saw the news. You saw the news Jerv.." she added in histerics and struggle once more.But Jervis still didn't let her go. Bagkus dinala siya nito sa bisig nito at mahigpit na niyakap."I'm sorry Serie, but you know that you can't do that. We can't."Umiling-iling siya saka mariing ipinikit ang kanyang mga mata. "N-No...kailangan kong bumalik. Pupuntahan ko siya.." paulit-ulit niyang sambit.She knew clearly that she can't do that. She can't go back n
Inagaw niya agad ang cellphone mula kay Jervis ng mapagtantong sinagot na ni Diane ang tawag nito. "Hello Diane, si Dylan kumusta siya? Okay lang siya hindi ba?" She asked in a trembling voice immediately.Itinanong niya agad iyon dahil hindi niya alam kung tatagal ang kanilang pag-uusap. Any moment, the cignal can cut off. "S-Serie.."She said almost a whisper. Alam niyang sinadya nitong pahinaan ang boses. Sa katunayan nakikinita na niya na nasa tagong lugar ito ngayon habang kausap siya."Diane please sabihin mo, okay lang siya hindi ba?"Nang matahimik ito ay parang lalabas ang puso niya sa kanyang lalamunan sa kaba at takot."Diane huwag mo naman akong takutin ng ganyan." Pumiyok na siya. "Tell me, ligtas siya, hindi ba?"Ilang segundo pa bago ito sumagot and it felt like she's already in line of dying. And when she finally mutter the answer..."I-I'm sorry, Serie. A-Ang totoo.." she paused again as if she's taking all of her courage to tell her. "Ang totoo m-masama daw ang la
Six years after...Dahan-dahan niyang inihakbang ang mga paa palabas sa fitting room na iyon habang hawak ang laylayan ng suot niyang gown.She walked with a gentle smile on her lips. Diretso ang mga mata niya sa babaeng abala sa tinitingnan nitong magazine.Nang maramdaman nito ang kanyang presensiya ay ini-angat nito ang mukha. And a wide smile immediately plaster on her lips as she roam her eyes on her."Ano sa tingin mo.. okay na ba ito?" she asked."Oh my..." Emily exclaimed. "Hindi lang okay Serie, kundi okay na okay. Ang ganda mo sa gown na iyan."She make a face. "Hindi kaya sinasabi mo lang iyan dahil kaibigan mo ako?" Tumawa ito. "Kung ganoon, bakit hindi si Aeron at ang kambal ang hayaan natin na humusga?" sabi nito saka idinako ang mga mata sa pinto ng boutique na iyon.Esiah and Eisier with their Tito Aeron is coming inside. Agad na tumakbo papunta sa kanya ang dalawang bata. Ang kanyang kambal na mahigit limang taong gulang na ngayon."Wow, mama... You look like a princ
"Goodnight Daddy Jervis.." Mahinang sabi ni Eisiah kay Jervis sa na sinabayan pa ng hikab. "Hmm, goodnight too my princess. Antok ka na ba?" "Not so, pero need po namin matulog ng maaga. May pasok po bukas di ba?" Jervis chuckled. "Oh.. my bad. Oo nga pala, nakalimutan ni Daddy. Oh, sige na, tulog na kayo. Where's kuya Eisier?" "Kuya Eisier, daddy wants to talk to you." sabi nito na pagkunwa'y iniabot ang cellphone sa kapatid na agad naman nitong kinuha."Hello, daddy Jervis.. kailan ka po uuwi? Sabi mo uuwi ka na ngayon, bat hindi ka dumating? Hindi mo po nakita si Mama na suot ang dress niya. Angganda-ganda po niya.""Ow, talaga? Ay sayang naman hindi ko siya nakita. But don't worry, makikita ko pa naman siya na suot ang dress na iyon eh. And it will be soon. Anyway, you need to sleep na. May pasok pa kayo ni Esie bukas. Goodnight Eisier.""Makakauwi ka na po ba bukas?" Habol pa nito."Ah yes. Daddy will be home tomorrow. Kanina nga sana, kaso lang masama ang panahon dito, iyo
D-Dylan...Kung nagawa niya pa iyon sambitin ay hindi niya alam. She is looking at him as if everything has froze for her at ang tangi nalang gumagalaw ay ang dib-dib niyang kay lakas ng dagundong.Totoo ba itong nakikita niya? O baka naman dinadaya lang siya ng kanyang paningin? If this was possible, if he was real, ano naman ng ginagawa nito doon sa bayan ng Sta. Barbara sa Cagayan?She was in deep thoughts when she felt Eisier hand on her."M-Mama.." Ang boses nitong iyon ang tila tumunaw sa yelong nasa kanyang paligid. Bumaling siya rito. Pinilit niya munang isantabi ang presensiya ni Dylan at itinuon muna sa anak ang atensyon. His little hand was trembling. Inabot niya iyon. "Are you really alright? Be honest with Mama, wala ba talagang masakit sayo?"Paniniguro niya. Muli niyang sinipat ang katawan nito. Nang umiling ito at makitang wala namang sugat o galos sa katawan nito ay nakahinga siya ng maluwag."I-I'm not hurt, Mama. But you are." sabi nito habang ang mga nanlalakin
Tahimik lang si Jervis habang ginagamot nito ang kanyang sugat. Kanina niya pa iyon napapansin habang pauwi sila mula sa kindergarten school. He is tending to her wound but it seems like his mind is elsewhere.At hindi na siya nagtataka kung bakit. Dahil kahit siya mismo ay windang pa rin hanggang sa mga sandaling iyon.Seeing Dylan again make their world turn upside down. Alam naman niya na pangalawang tahanan na nito ang Pilipinas, pero bakit sa dinami-dami ng lugar ay dito pa sa lugar nila sila nagkita? Is it really a coincidence? Hindi kaya sinadya talaga nitong pumunta sa kanilang lugar? He knows that she live in Cagayan. At sisiw nalang para rito na hanapin ang eksaktong lugar kung saan siya nakatira kung gugustuhin nito.But why would he do that after all this years? Hindi kaya...?Ipinilig niya ang ulo. No, its not possible. He can't be there because he wanted to see her. Imposible iyon. Isang hindi sinasadyang pagkakataon lamang talaga ang pagkikita nila kanina. May importa
"S-Sigurado ka ba na sa kanya nga talaga Jerv?" She asked while swallowing hard. Sa nalaman, napahigpit ang hawak niya sa kanyang cellphone."Oo Serie. I saw him. At first I thought he was also a client. But later on, Mr. Gonzaga introduced him to me. Sa sobrang gulat ko sa nalaman ko ay nawalan ako ng sasabihin. Umalis ako ng walang paalam."She was speechless too right now. Ang inakala niyang panandalian lamang at coincidence lang na pagkikita nila ni Dylan noong isang araw ay isang maling akala niya lang pala. Hindi ito naroroon dahil may importante lamang itong inasikaso. He's there because he's really staying there in Cagayan. And to their horror, ito ang may-ari ng bangko kung saan sila nag loan ng malaking halaga at collateral pa nila ang asukarera.Although maayos at sapat naman ang kinikita ng kanilang sugarcane plantation, kailangan pa nila ng dagdag na pera para sa plano nilang pagawaan ng asukal. It was why Jervis was on the bank. To make an additional loan. Kaya lang bi
Mag-ingat na po kayo sa susunod Papa. Please don't get hurt. Saan pa po masakit? I will blow it for you."Sa bahagyang nakabukas na pinto ay kita niya si Esie na nakatambungaw sa ama partikular sa sugat nito sa noo na noo'y hinihipan na nito. "Masakit pa po?""Hmm.. dito pa sweetheart." Dylan show his bruised right arm. Bahagyang bumaba si Esie sa kama at itinuon naman ang atensyon sa kaliwang braso ng ama. "Here's your medicine Papa." Bitbit ang baso na may lamang tubig at mahihinuha niyang gamot ay patungo ngayon sa kinaroroonan ng ama si Eisier."Oh, thank you Eisier." Umurong si Esie ng bumangon si Dylan para umupo. "Careful Papa.." Napatawa siya ng makitang sinubukan pa itong alalayan ni Esie as if naman kaya nito ang bigat ng katawan ng ama. Even Eisier. Hindi nito binitiwan ang baso ng tubig at ito na mismo ang nagpainom sa ama as if hindi nito kayang hawakan at iangat ang baso."Hmm.. feel na feel ah.." pigil na pigil ang tawa na pumasok siya. They all darted their eyes
Ihahatid na kita sa labas." Nakangiting salubong niya kay Jervis ng makitang palabas na ito sa pinto ng study room.After seeing Eisier and Esie, Dylan requested to talk to him in the study room. Kung ano ang pinag-usapan ng dalawa ay wala siyang ideya."Are you sure?" taas kilay nitong tanong. "Baka ipabugbog ako ni Prin- I mean ni Dylan sa mga bodyguard ninyo kapag nakitang inihahatid mo ako."Ikiniling niya ang ulo."He's a possessive and jealous man. I have this feeling that he'll tear every men he'll see talking to you. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit mahal na mahal mo siya. That attitude of him is really awful." Iiling-iling nitong sabi. But then a plaster of amusement was written at the corner of his lips.Alam niyang hindi ito seryoso sa mga sinasabi. Dahil nang magsimula itong bumaba sa hagdan at sumunod siya, hindi naman siya nito pinigilan.Nagkibit siya ng balikat kapagkuwan at sinagot ito. "Well, may kasabihan na bulag ang pag-ibig." She chuckled. "I guess that a
News of what happened spread like wildfire after what happened. Nagulat nalang sila na puno na ng media ang buong hospital. Cameras are everywhere as they step outside. Kanya-kanyang kuha ng mga litrato, kanya-kanyang kuha ng video. Magulo, maingay at maraming ibinabatong tanong. Nagkakagulo hindi lang dahil sa nangyaring insidente, kundi higit dahil sa nalaman ng mga ito ang tungkol sa pagkatao ni Dylan.Kung noon nagawa pa nilang patahimikin ang media sa nangyaring muntikan ng pagkidnap kay Eisier, ngayon, alam nilang malabo ng mangyari iyon. Hindi niya pa man nabubuksan ang kanyang social media accounts, alam na niyang pinagpipyestahan na ng buong bansa-- no-- marahil ng buong mundo ang nangyari. At sa mga sandaling iyon ay kinakalkal na ng lahat pati ang kani-kanilang mga personal na buhay at mga pagkatao.Dylan heave a sigh and look at her with those tired eyes. Hinawakan niya ang kamay nito ng mahigpit."Let's go home." Anas niya. They need to get out of here. Kailangan nitong
Pagkabukas na pagkabukas niya pa lang sa pinto ng kwartong iyon ay tinakbuhan na niya agad ang pagitan nila ng taong nakaupo sa kama. Nang makalapit ay agad niya itong niyakap ng mahigpit."Wo..wo.." sabi nito habang nasa ere ang magkabilang kamay. Mababakas sa boses ang mahinang pagtawa.Suminghot-singhot siya. She didn't say a word. Basta niyakap niya lang ito ng mahigpit.He chuckled. "I didn't die in that crash, pero mukhang mamatay naman ako sa sakal. Hindi na ako m-makahinga sweetheart. And my arms is hurting already."Hindi pa rin siya nagsalita. Niluwagan niya man ang pagkakayakap rito, ngunit hindi niya pa rin ito binitiwan. Instead she burried her face on his neck to suppress her cries. She was so scared. Katunayan hanggang sa mga sandaling iyon ay nanginginig pa rin ang buo niyang katawan.Naramdaman niya ang paglapat ng mga braso nito sa kanyang likod. Sa pagkakataong iyon ay ito na ang yumakap sa kanya. He caress her back gently."Shh... Stop crying. I'm fine. And its ov
"Call me after you're done with their orders. Susunduin kita rito, okay?" Sabi sa kanya ni Dylan ng makababa siya sa sasakyan nito. Hawak nito ang pinto ng SUV na binuksan nito para sa kanya sa harap ng flower shop.Matapos ang dalawang araw na pagliban, pumasok na siya sa araw na iyon dahil may mga order na bulaklak silang dapat asikasuhin para sa isang gaganaping event."You don't have to, sa kanila nalang ako sasabay mamaya." sagot niyang sabay dako ng tingin sa paparating na isa pang SUV. Ang sinasakyan ng itinalaga nitong mga bodyguard niya. Alam niyang marami rin itong aasikasuhin sa trabaho nito dahil tulad niya ay lumiban din ito ng ilang araw.She heave a sigh as she watch the bodyguard's car coming. Sa totoo lang, hindi talaga siya kumportable na may nagbabantay sa kanya. Kahit na sabihing sa labas lang naman ang mga ito at malayo sa kanya, still, it was really uncomfortable. Pero wala siyang magawa. Dylan insisted. "No, sweetheart. I'll fetch you. Kung hindi nga lang imp
"God, I miss you.. I miss this so much Serie.." Hinihingal at paos na bulong ni Dylan habang pababa ang labi sa kanyang katawan. Mula sa kanyang taynga ay tinahak niyon ang kanyang leeg, ang kanyang balikat pababa sa puno ng kanyang dibdib.He planted small kisses around her breasts. He did that with all the gentleness in his eyes. Ganoon din ang hawak nito. Napakarahan na tila isa siyang babasaging kristal na sobra nitong iniingatan."I love you. I love only you.." Kasabay ng mga mumunti nitong mga halik ay patuloy nitong bulong. Mariin siyang napakagat-labi kasabay ng pagdako ng tingin rito. Dim ang ilaw sa bahaging iyon ng living room, magkagayon man ay malinaw niyang nakikita ang ginagawa nito sa kanyang katawan. Ang pagdampi-dampi ng labi nito sa paligid ng kanyang dibdib, ang ngayo'y unti-unting paggapang ng kamay nito pababa sa kanyang puson, at higit sa lahat kitang-kita niya ang hubad na sarili na malaya nitong pinagpipyestahan ng tingin sa sandaling iyon.She knew it's no
As she is sitting on that cold lonely living room waiting for him to come home, she can't help but to reminisce everything that happened in the past. Napakarami nilang pinagdaanan ni Dylan. Mga masasaya at mga masasakit. Their love story ever since was a roller coaster ride. Sa dami ng kanilang pinagdaanan, hindi na siya umasa na magkakaroon pa ng pangalawang pagkakataon para sa kanila. But fate always bring them together. It always has its ways when she thought that it was really imposible for them. Ang tadhana ang naghahanap ng paraan para magkaroon ng katuparan ang kanilang pag-ibig.Tulad nalang ngayon, ginamit nito si Ali para maliwanagan ang kanyang isip. She always has this phobia when it comes of opening her heart again to Dylan, takot siya at puno ng pangamba. But after talking to Ali, after hearing everything from him, nawala parang bula ang lahat ng takot niya at alinlangan. Hindi na niya lalabanan ang itinakda ng tadhana para sa kanila. Ali was right, it's her turn to
Isang malalim na buntong-hininga na naman ang kanyang pinakawalan matapos na makita ang oras sa screen ng kanyang cellphone.Mag-aalas diyes na ng gabi. And she was there lying with her eyes wide open. Habang himbing ng natutulog ang kambal sa kanyang tabi, siya ay kanina pang hindi makatulog ano mang pikit ang gawin niya. How can she sleep if her mind was not at ease? Kanina pa iyon hindi mapakali. She keeps looking at the empty space of the bed beside Esie. At mula doon ay muli na naman niyang titingnan ang kanyang cellphone. Dalawang bagay ang tinitingnan niya doon, ang oras o kung may message na ipinadala si Dylan.But there's none. The last message she received from him was before seven, telling her that he'll be late at mauna na silang mag hapunan ng mga bata.Magtatakip-silim ng umalis ito. Umalis matapos makatanggap ng isang tawag. Hindi na siya nagkaroon ng pagkakataon na magtanong kung sino o kung tungkol saan ang tawag dahil nagmamadali na itong umalis. Alam niyang may hi
Dahil sa nangyari kay Eisier, napilitan silang doon na muna tumira sa bahay ni Dylan. Hindi na siya tumutol ng imungkahi iyon ng binata sa kanila dahil kahit ang kanyang Inay at Itay ay iyon din ang iminungkahi.She agreed too because she knew that it was the safest place for the twins. Dylan hired more security. Triple sa nauna na nitong mga kinuha. Magkagayon man, hindi pa rin panatag ang loob niya. Kahit nahuli na at ngayon ay nakakulong ang suspect, naroroon pa rin ang matinding takot sa kanyang dibdib. Iyon ay dahil alam niyang hindi ito ang tunay na salarin. The real suspect is still at large at alam niyang naghihintay lamang ito ng pagkakataon. "Are you sure that it was her?"Napahinto siya sa pagpasok sana sa study room ni Dylan ng mula sa labas ay marinig ang boses nito. Kung sino ang kausap nito sa loob ay wala siyang ideya. "We are very sure Dymitri. Her name is on the list of the arrived passenger dated August 6 2024. That was one week ago. Dumating siya rito ng alas o